Κυριακή 3 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Carpe Diem

Αλλο «τι κάνουμε» κι άλλο «τι επιτρέπουμε να μας κάνουν». Γέμισε ο τόπος οικονομιστές και οπορτουνιστές κι άφθονο σκοτεινό μετρητό που σέρνεται απ' το λονδρέζικο «σίτι» να γλείφει τις ανάγκες απ' τη μια και τις υπαγορευμένες δημοσκοπήσεις απ' την άλλη.

Το σαββοπουλικό βρώμικο ψωμί έγινε βρώμικο παντεσπάνι κι ένα μεγάλο μέρος της άρχουσας μεταπολιτευτικής γενιάς του ...Πολυτεχνείου σέρνει ψήγματα πραγματικότητας και ψίχουλα αλήθειας στα παράθυρα και τις τηλεοπτικές μπαλκονόπορτες πουλώντας κι αγοράζοντας αντιφάσεις. Ο Κουκοδήμος είναι νέος κι άπειρος, ο Αλέξης νέος και φρέσκος, ο απερχόμενος κι ο ερχόμενος στο τοπίο, απ' όπου εξαφανίστηκαν λες και ψεκάστηκαν, οι διανοούμενοι, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι αρθρώνοντες λόγο μετά κόπου και γνώσεως...

Εκείνο το αφόρητα ρομαντικό, ενίοτε γλυκερό αλλά και κάποτε ευεργετικό προωθητικό λατινικό ρητό capre diem - άρπαξε τη μέρα - διαστράφηκε σε ημερήσια κατανάλωση έτοιμων ιδεολογημάτων και πολιτισμικών προϊόντων μιας χρήσεως. Ξημερώνει, βραδιάζει και όλα γράφονται σε μια χαρτοπετσέτα λιγδιάρικων ταχυφαγείων προκατασκευασμένης πολιτικής ρουτίνας ανάμεσα στα όζοντα σκάνδαλα και την αποφορά της κάθαρσης που κακοφορμίζει όσο περισσότερο συζητιέται...

Εξω απ' τα σύνορα, σ΄ άλλα λιγότερο φανταχτερά κι εξίσου οδυνηρά πολιτικά τοπία άλλοι φωναχτά κι άλλοι ψιθυριστά δικαιώνουν τον Μαρξ αλλά κρύβουν επιμελώς από το τρέχον λεξιλόγιο μια λέξη που σ' όλες τις γλώσσες έχει την ίδια σημασία ακόμη κι όταν πάσχει η ιδεολογική της ερμηνεία και πάντως κρίνεται εκ του αποτελέσματός της: Επανάσταση!

Μήνες τώρα την αναζητώ σε κείμενα, λόγους, άρθρα, ποταμούς πολυλογίας του τρέχοντος πολιτικού και δημοσιολογούντος προσωπικού απ' τις εφημερίδες, τα φόρα, το διαδίκτυο. Οποτε την απαντώ είναι ιστορική ή μνημειώδης αναφορά, αποσυνδεδεμένη από το παρόν και την πιθανότητα προτεινόμενου μέλλοντος.

Αν υπάρχει μια νίκη με βάθος επιπτώσεων του κυρίαρχου πρόσκαιρα, σύγχρονου και παγκοσμιοποιημένου «τούρμπο - καπιταλισμού» είναι η επιβολή ενός συμβατικού πολιτικού λεξιλογίου που υπονόμευσε τη συνείδηση των πολιτών, ατομική και συλλογική σα βασανιστήριο που δεν αφήνει εμφανή ίχνη. Αυτό το ύψωμα του νου, ο πολιτικός λόγος που απευθύνεται στο πνεύμα κι όχι το θυμικό μόνον του παραλήπτη πολίτη, κατελήφθη από την ευκολία παραγωγής εντυπωσιακών ιδιοκατασκευασμάτων. Αυτό το σχεδόν παρανοϊκό μισοναρκισσιστικό τρέχον κυρίαρχο λεξιλόγιο είναι κατώτερο και των προπαγανδιστικών ιδεολογημάτων που επικράτησαν τη δεκαετία του '80.

Διαπέρασε κάθε δημόσιο λόγο με τόσες παραλλαγές σα θανατηφόρος ρετροϊός αυτό το λεξιλόγιο ώστε η σάτιρα ή το χιούμορ ν' αναμειγνύονται σε τεράστια δοχεία εμπορικότητας με πλαστικοποιημένες μπαλαφάρες και το δράμα να πολτοποιείται σε χωματερές ανοίκειου κι ενίοτε παρανοϊκού μελό.

Σ' αυτό το επικοινωνιακό ναρκοπέδιο εννοιών ο αποδομημένος πολιτικός λόγος συμπαρασύρει ακόμη και τη σιωπή. Την εκθέτει σε κακοήθεις ερμηνείες ή και ύποπτες κολακείες έτσι ώστε να μπερδεύεται επ' ωφελεία των ταξικών χαλκείων το γελάω με το καγχάζω και η υπομονή με την ανοχή. Σ' αυτό το τοπίο μ' αυτό το κλίμα ευδοκιμούν κυνικοί "σωτήρες" κάτι κατοικίδια θηρία που φωνάζουν carpe diem για να δαγκώνουν σάρκες ανθρώπων ατιμωρητί.

Λόγος δεν πίπτει. Αλλά μήτε και ράβδος. Προσωρινά; Ισως! Ωσπου ν' αναγνωριστούμε μεταξύ μας ως δράστες. Υστερα οι έννοιες θα βρουν ξανά τις λέξεις που τους πρέπουν. Δος μοι μοχλόν...


της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ