Πολύς λόγος για «συνωμοσίες αποσταθεροποίησης», για κλίμα «απαξίωσης του πολιτικού συστήματος» και για «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού» το τελευταίο διάστημα. Μάλιστα, λίγες ώρες πριν οι σεναριογράφοι αυτών των θεωριών βγουν ανοιχτά στο προσκήνιο, υποβοηθούμενοι από την υπόθεση της εμπλοκής του Κ. Στεφανόπουλου στο θέμα του παράνομου τζόγου, είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα περί «ανατροπής του Σημίτη από οικονομικά κέντρα», αλλά και δημοσιεύματα του τύπου «αφήστε τον Σημίτη να κυβερνήσει»...

Τα θυμίζουμε όλα αυτά, διότι φαίνεται ότι κάποιοι έχουν βάλει σε πρώτη προτεραιότητα την επιχείρησή τους, ώστε, πίσω από τη φιλολογία περί «απαξίωσης του πολιτικού συστήματος», να ...απαξιώσουν τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών. Και αυτή είναι μια «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση, όχι βεβαίως για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, αλλά για το αντίθετο ακριβώς. Για την ενίσχυση, δηλαδή, και την περαιτέρω στήριξη αυτού του αντιλαϊκού και διαπλεκόμενου με χίλια νήματα με το μεγάλο κεφάλαιο πολιτικού συστήματος.

Ολη η ιστορία που ανέκυψε με τις παρακάμερες, με την κίτρινη δημοσιογραφία και τις «αποκαλύψεις» για την εμπλοκή πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων με τον παράνομο τζόγο, επί της ουσίας κινείται σε μια προσπάθεια σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος της ολιγαρχίας. Η ετοιμότητα, με την οποία τα πολιτικά κόμματα της άρχουσας τάξης «αντέδρασαν» στην «υπονόμευση των θεσμών» από τους «εξωθεσμικούς» μηχανισμούς (τους οποίους τα ίδια εξέθρεψαν και εκτρέφουν), το πεδίο επί του οποίου αποφάσισαν να «ορθώσουν το ανάστημά τους», υπήρξε ο κατάλληλος βατήρας που πάτησαν για να βομβαρδίζουν αμέσως μετά την κοινή γνώμη με ανακοινώσεις και λογύδρια περί της «ισχυρής δημοκρατίας» τους. «Η αποσταθεροποίηση απέτυχε, η ισχυρή δημοκρατία νίκησε», είναι το μήνυμά τους...

Η αλήθεια, βέβαια, για τη «δημοκρατία» τους είναι ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν ετέθη θέμα εναντίον της και ουδέποτε, φυσικά, θα μπορούσε να τεθεί τέτοιο θέμα από κάποιους που αποτελούν ...«φρουτάκια» που φυτρώνουν στον «κήπο» αυτού ακριβώς του πολιτικού συστήματος. Η αλήθεια είναι ότι, πίσω από την ιστορία που ανέκυψε, προωθούνται οι μεταμφιέσεις και οι αναπαλαιώσεις του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Στο πλαίσιο αυτής της μεταμφίεσης, που ενδεχομένως να περιλαμβάνει εναλλαγές πόστων, που για να έχει «αίσιο» τέλος κάποιοι πιθανώς θα χρειαστεί να «καούν» και άλλοι από «πρώτοι» να έρθουν «δεύτεροι» ή «τρίτοι» στον κατάλογο των υπηρετών της ολιγαρχίας, ένα είναι σίγουρο: Τα θεμέλια του συστήματος παραμένουν ανέγγιχτα και πολλαπλώς προστατευμένα.

Η αναπαλαίωση, δε, του πολιτικού συστήματος περιλαμβάνει και τον «εξαγνισμό» του... Ως προς το τελευταίο, δεν είναι καθόλου τυχαίο το εξής: Μετά την τρικυμία της συνωμοσιολογίας, εκείνο που επιπλέει πια στον «αφρό» είναι το υποκριτικό προσωπείο των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Τα τελευταία, αν και βασικές συνιστώσες του πολιτικού συστήματος της καθεστηκυίας τάξης, τώρα εμφανίζονται «καθαρά και αθώα» από τη βρωμιά του συστήματος, που εντούτοις με πάθος το υπηρετούν! Είναι κι αυτή μια επιπλέον απόδειξη για το πώς λειτουργούν και πού στοχεύουν οι επιχειρήσεις «καθαρά χέρια»...