Καθώς το παζάρι για την εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία συνεχίζεται με συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Ελβετία, αστικά μέσα ενημέρωσης και αναλυτές προσπαθούν να καθησυχάσουν τους λαούς ότι «επικρατεί η διπλωματία» και «φαίνεται ότι αποφεύγεται η στρατιωτική επέμβαση». Η πραγματικότητα είναι ότι η επέμβαση στη Συρία, που ξεκίνησε τουλάχιστον πριν 2 χρόνια για την αντικατάσταση του αστικού καθεστώτος του Ασαντ με άλλο πιο βολικό για τους μονοπωλιακούς ομίλους, συνεχίζεται και κλιμακώνεται με περαιτέρω εξοπλισμό από τις ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις των ένοπλων αντιπάλων της συριακής κυβέρνησης.

Τα χημικά όπλα που χρησιμοποιούνται ως το νέο βολικό πρόσχημα κατά της Συρίας, ο δήθεν «φιλειρηνικός ρόλος της Ρωσίας», ή η δήθεν «ευαισθησία Ομπάμα και των συνεργατών του (ακόμα και η κυρία του Προέδρου επιστρατεύτηκε)... που λένε δεν είναι Μπους», δεν πρέπει να θολώσουν το πραγματικό πεδίο. Και αυτό είναι το πεδίο της σκληρής φαγωμάρας ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει ούτε στιγμή να χάνουν αυτό το στοιχείο από τη σκέψη τους. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να εφησυχάσουν και να επαναπαυτούν ότι το ...ζήτημα Συρία λύνεται.

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αλλά και η ειρήνη των ιμπεριαλιστών με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών είναι η ίδια η φύση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Την ίδια στιγμή που το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι τσακίζουν λαϊκά δικαιώματα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο για να γλιτώσουν ως τάξη από τη βαθιά κρίση, οι πολεμικές απειλές και οι επεμβάσεις αποτελούν και διέξοδο για να αναθερμανθεί η καπιταλιστική μηχανή. Με το αίμα των λαών, έχει αποδειχθεί πολλές φορές και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη κ.λπ.), κινούνται τα γρανάζια αυτής της μηχανής, είτε στους πολέμους με τις βόμβες, είτε στον πόλεμο των αστών κατά των εργατών.

Το ΚΚΕ είχε από την αρχή προειδοποιήσει για τη φύση της επέμβασης στη Συρία και κάλεσε το λαό μας να εντείνει τον αγώνα του για να αποτρέψει την οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, που διεκδικεί μερίδιο από την ιμπεριαλιστική λεία. Είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο γεγονός ότι δεκάδες εργατικά σωματεία, φορείς του λαϊκού κινήματος με ανακοινώσεις τους καταγγέλλουν αυτά τα σχέδια. Μαζί με τον αγώνα για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα επιβίωσης αναδεικνύουν επίσης ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν τα σάπια επιχειρήματα πως μπορούν να ωφεληθούν από το σφαγιασμό άλλων λαών, όπως κυνικά λένε οι καπιταλιστές. Επίσης, παιδιά λαϊκών οικογενειών που υπηρετούν τη θητεία τους, από κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας, ενώνουν τη φωνή τους με το λαό, παιδιά του είναι, και με επιστολές τους δηλώνουν όχι στην επέμβαση στη Συρία, «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών». Κανένας εφησυχασμός επομένως. Αλλά για να μην είναι η πάλη ενάντια στον πόλεμο «άσφαιρη» πρέπει να θέτει στο στόχαστρο τη μήτρα που τον γεννάει, την εξουσία των μονοπωλίων και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.