Καθώς στα μέσα του Μάη λήγει και τυπικά η μετενέργεια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αλλά και άλλων κλαδικών Συμβάσεων, εκατοντάδες χιλιάδες εργατοτεχνίτες και υπάλληλοι που αμείβονται με βάση την Εθνική Σύμβαση, θα δεχτούν την πίεση της εργοδοσίας για την κατάργηση και του επιδόματος γάμου. Δηλαδή, θα απειληθούν με μείωση ακόμα 10% επί του μισθού που λαμβάνουν σήμερα, πέραν του 22% και 32% που ήδη επιβλήθηκε πέρυσι με τη σχετική Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ετοιμάζει το μόνιμο μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού, που αποτυπώνει όχι μόνο την απόφασή της για κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τη σύναψη της ΕΓΣΣΕ, αλλά και τη στόχευσή της για «μισθούς Βουλγαρίας», αφού ο νέος μηχανισμός έρχεται να υπηρετήσει το στόχο της ανταγωνιστικότητας σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες, και άρα της ισχυροποίησης των μονοπωλίων απέναντι στους ανταγωνιστές τους. Στη βάση της παραπέρα συρρίκνωσης των μισθών που περιλαμβάνονται στην Εθνική, αντίστοιχη πίεση θα δεχτούν όλοι οι κλαδικοί μισθοί, οι οποίοι πλέον θα θεωρούνται από τους εργοδότες «υψηλοί» και γι' αυτό θα πρέπει και αυτοί να υποστούν το ανάλογο «κούρεμα». Επιβεβαιώνοντας έτσι μια απλή αλήθεια ότι η συμπίεση της εργατικής τάξης σε έναν κλάδο ή σε μια ομάδα εργαζομένων, αργά ή γρήγορα θα αξιοποιηθεί από τους κεφαλαιοκράτες, για συνολική μείωση των μισθών στο σύνολο της εργατικής τάξης.

Η νέα διπλή επίθεση από κεφάλαιο και κυβέρνηση αναμένεται να εκδηλωθεί σε ένα επίπεδο μισθών, που ήδη έχει υποστεί δραματική συρρίκνωση και μάλιστα σε συνθήκες όπου τα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης συνεχίζουν να ακριβαίνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ - το προηγούμενο έτος, επιβλήθηκαν μειώσεις σε 355.397 μισθωτούς, στο ένα τέταρτο απ' αυτούς μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων με μεσοσταθμική μείωση κατά 18,8% και στους υπόλοιπους η μεσοσταθμική μείωση έφτασε το 22,2%. Μείωση όμως στο εργατικό εισόδημα επιβλήθηκε και μέσα από την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική εργασία και εκ περιτροπής απασχόληση). Ετσι το 2012, στις νέες συμβάσεις μόλις το 55% ήταν πλήρους απασχόλησης, όταν το 2009 αυτές ανέρχονταν περίπου στο 80%.

Γίνεται φανερό ότι η παρέμβαση της κυβέρνησης στις Συμβάσεις φέρνει συγκεκριμένα αποτελέσματα, που ωφελούν το κεφάλαιο και καταστρέφουν τους εργαζόμενους. Και απ' αυτήν την άποψη, όσες ηγεσίες στα συνδικάτα και «αντιμνημονιακοί» ισχυρίζονται ότι τα «μνημόνια απέτυχαν», δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αφοπλίζουν το εργατικό κίνημα, να καλλιεργούν την αυταπάτη ότι οι αστικές κυβερνήσεις και οι καπιταλιστές δεν είχαν στρατηγική επιδίωξη τη συρρίκνωση των μισθών και την αποψίλωση των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά αυτό προέκυψε από «λάθος» στη συνταγή.

Οι ανοιχτές κατασταλτικές παρεμβάσεις των αστικών κυβερνήσεων στους εργατικούς μισθούς έγιναν όπλο στα χέρια της εργοδοσίας που ενίσχυσε την αδιαλλαξία της και την ταξική της επιθετικότητα. Πώς θα σπάσει αυτή η αδιαλλαξία; Ο δρόμος είναι ένας και είναι δοκιμασμένος. Με την οργάνωση της πάλης κυρίως μέσα στους χώρους δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε κλάδο. Η υπεράσπιση των μισθών και των συμβάσεων και η υπογραφή νέων κλαδικών αλλά και νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης - με όπλο και την πρόταση που εδώ και καιρό έχει καταθέσει το ΠΑΜΕ - είναι σήμερα επιτακτικό και άμεσο καθήκον.