Η εργατική λαϊκή συνείδηση βομβαρδίζεται απ' την κυρίαρχη προπαγάνδα για τις μορφές διαχείρισης του χρέους. Που θα σώσουν δήθεν τη χώρα από τη χρεοκοπία, θα δώσουν ανάσα στην οικονομία και ώθηση στην ανάκαμψή της. Ολες οι προτεινόμενες παραλλαγές των μορφών διαχείρισης παραπέμπουν στην ελεγχόμενη χρεοκοπία. Στην καταστροφή δηλαδή μέρους του κεφαλαίου προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελός του. Αυτή η προπαγάνδα αποσπά την προσοχή του λαού απ' το πραγματικό πρόβλημα που είναι η καπιταλιστική κρίση και βεβαίως απ' τη διέξοδο σε όφελός του. Στο όνομα της μη χρεοκοπίας εφαρμόζουν μέτρα που τσακίζουν τη ζωή του, καταστρέφουν τους εργαζόμενους ως το πρωταρχικό μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.

Το πρόβλημα του δημοσίου χρέους, σύμφυτο του συστήματος, βεβαίως τους δυσκολεύει στην αντιμετώπιση της κρίσης, αφού δεν μπορούν να επιδοτήσουν με τζάμπα κρατικό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις. Αλλά τα βάρβαρα μέτρα δεν λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του, ήρθαν για να μείνουν και να διαμορφώσουν, για τη μετά την κρίση περίοδο, συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας για το κεφάλαιο.

Είναι γνωστό ότι με τα μέτρα αυτά δεν μειώνεται ούτε στο ελάχιστο το χρέος, όπως γνωστό είναι ότι σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας», που οδηγεί τους λαούς σε εξαθλίωση, διασφαλίζει φθηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση, συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Για τη διόγκωση του χρέους ο τελευταίος που δεν φταίει είναι ο λαός. Ούτε δεκάρα των δανείων, που σύναψε το αστικό κράτος για χάρη της πλουτοκρατίας, δεν κατέληξε στην τσέπη του. Τα καρπώθηκε η άρχουσα τάξη άμεσα ή έμμεσα, απολαμβάνοντας φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις και ενισχύσεις προς όφελος της κερδοφορίας της. Κατευθύνθηκαν σε κολοσσιαία εξοπλιστικά προγράμματα χάριν της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς. Αρα δεν είναι ευθύνη του λαού η αποπληρωμή του. Ευθύνη του λαού είναι να επιλέξει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης δίχως κρίσεις, χρέη και ελλείμματα, με τις ανάγκες του στο επίκεντρό του. Απαιτείται σήμερα να συνειδητοποιήσει ότι καμιά παραλλαγή αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, ούτε να διαμορφώσει φιλολαϊκή διέξοδο απ' αυτήν. Οσο εξουσιάζει το κεφάλαιο και τα χρέη θα γιγαντώνονται και οι κρίσεις θα διαδέχονται η μία την άλλη, βυθίζοντάς τον πιο βαθιά στην εξαθλίωση.

Ο λαός πρέπει να απορρίψει το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η λύση για τα συμφέροντά του βρίσκεται προς τα εμπρός, προς τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό. Σήμερα, τώρα, για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται, πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η λαϊκή οικογένεια και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να κάνει δική του υπόθεση την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων παντού και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή, ικανή να φοβίσει τους αντιπάλους του, να διαμορφώσει προϋποθέσεις για φιλολαϊκές εξελίξεις, να φέρει κοντύτερα τη λαϊκή οικονομία, που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αξιοποιώντας τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, διαγράφοντας το χρέος και συνάπτοντας αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Υπάρχει λύση: Αποδέσμευση απ' την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.