Η φαρσοκωμωδία που έστησαν η κυβέρνηση με τους ντόπιους και ξένους συμμάχους της, με αφορμή τη στρατηγική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, υπηρετεί τον αποπροσανατολισμό του λαού και στόχο έχει να συγκαλύψει την ενιαία πολιτική σε βάρος του. Τα προπαγανδιστικά επιτελεία των αστών προσπάθησαν τις προηγούμενες μέρες να κατασκευάσουν μια ανύπαρκτη «διάσταση απόψεων» ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα, για να παραπλανήσουν το λαό ότι η πρώτη υπερασπίζεται το συμφέρον του απέναντι στους ξένους δανειστές. Οταν όμως αποκαλύφθηκε ότι τα όσα είπαν οι εκπρόσωποι της τρόικας δεν είναι τίποτε περισσότερο από όσα συνομολόγησαν οι δυο εταίροι στο μνημόνιο, το τροπάριο άλλαξε και η κυβέρνηση σήκωσε, δημαγωγικά, παντιέρα για τη διαδικασία. Για το ποιος, δηλαδή, θα ανακοινώνει πρώτος τα όσα συμφωνούνται στη βάση του μνημονίου, όπως αυτό θα επικαιροποιείται κάθε φορά!

Πρόκειται για ωμή κοροϊδία, που πρέπει να απαντηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί στην παρούσα φάση να ντύσει την κυβέρνηση με το μανδύα του δήθεν «αντιστασιακού». Ούτε βέβαια είναι τυχαία η στήριξη που προσφέρουν σ' αυτήν την προσπάθεια τα άλλα κόμματα, αστικά και μη, που αναπαράγουν ιδεολογήματα περί κατοχής της χώρας από την τρόικα και καλούν εργάτες και αφεντικά σε «εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο», ενάντια σε όσους θέλουν τη χώρα «υποτελή». Από τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., μέχρι τις συνιστώσες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, βρήκαν έδαφος να ξεσπαθώσουν ενάντια στην τρόικα, την οποία κατηγορούν ότι συμπεριφέρεται σαν «επικυρίαρχη», βγάζοντας έτσι λάδι τη συνένοχη κυβέρνηση και την αστική τάξη της Ελλάδας.

Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής της κυβέρνησης και όλων αυτών που αναπαράγουν τα ιδεολογήματα της δήθεν «κατοχής» και της «υποτέλειας» της χώρας από τους δανειστές και τους εκπροσώπους τους; Οτι δεν αμφισβητούν τη στρατηγική που αναπαράγει την καπιταλιστική κρίση, έκφραση της οποίας είναι τα ελλείμματα και τα χρέη στα καπιταλιστικά κράτη. Ολοι συναντιούνται στο εξής: Είτε στηρίζουν, είτε δεν αμφισβητούν με όρους στρατηγικής την εξουσία του κεφαλαίου και την ιδιοκτησία των αστών πάνω στα μέσα παραγωγής. Είναι αποκαλυπτικό το παράδειγμα με τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση δημόσιας γης. Οσοι συντάχθηκαν πίσω από τη γραμμή του νόθου «πατριωτισμού», είναι αυτοί που δεν αμφισβητούν την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του καπιταλιστικού συστήματος.

Επικεντρώνουν την όποια κριτική τους στο αν οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα αποτελούν επιλογή της τρόικας ή της κυβέρνησης, κρύβοντας ότι οι δυο τους συναποφασίζουν στη βάση της ενιαίας στρατηγικής τους, που θεωρεί τη γη και το δημόσιο πλούτο πολύτιμο καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τώρα είναι η ώρα ο λαός να γυρίσει την πλάτη στην προπαγάνδα τους. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του, οι οργανισμοί που στήνει για να προωθεί τα συμφέροντά του, εκφράζονται ενιαία σε βάρος του λαού και των δικαιωμάτων του. Λαϊκή συμμαχία για να ηττηθεί η στρατηγική που υποτιμά διαρκώς την εργατική δύναμη και ταυτόχρονα παραδίδει το δημόσιο πλούτο στους ιδιώτες. Πάλη για να αντικατασταθεί η εξουσία του κεφαλαίου από τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.