Δεν πέρασαν ούτε ώρες από την ανακοίνωση για τη «σωτηρία» της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και άρχισε η προπαγάνδα για την ανάγκη λήψης και πρόσθετων μέτρων. Κάθε μέρα επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι η αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης, το κεφάλαιο δε χορταίνει με τίποτα, η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν είναι αδίστακτοι.

Μετά τη μείωση μισθών, μετά το «πάγωμα» και επί της ουσίας μείωση και των συντάξεων, μετά τη φορολεηλασία που αποτυπώθηκε και στο φορολογικό νομοσχέδιο, οι ανατροπές σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη. Η κυβέρνηση, με σχέδιο και αξιοσημείωτη στοχοπροσήλωση, ετοιμάζει τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα για τη σωτηρία και μακροημέρευση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή η εργατική λαϊκή οικογένεια βιώνει το Γολγοθά της ακρίβειας και των καθημερινών ανατιμήσεων, της μείωσης του εργατικού εισοδήματος, την ανεργία και την υποαπασχόληση, το φόβο των απολύσεων, τις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας υπό την υψηλή προστασία της κυβέρνησης.

Ολοκληρωτικός ο πόλεμος που κήρυξαν η κυβέρνηση, το κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του και τα κόμματά του στο λαό. Και σε αυτόν τον πόλεμο μπορεί να δοθεί μόνο μια απάντηση: Γενική επιστράτευση όλων των δυνάμεων, οργάνωση της ταξικής πάλης, πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας. Οι εργάτες δεν πρέπει να δείξουν καμιά ανοχή στα παραμύθια της πλουτοκρατίας, καμιά εμπιστοσύνη στις έωλες υποσχέσεις ότι η κατάσταση δήθεν θα καλυτερέψει αν περάσουμε τον «κάβο» της κρίσης. Το αύριο θα είναι ακόμα χειρότερο από το σήμερα, αν τώρα δεν ξεσηκωθεί η εργατική τάξη, αν τα λαϊκά στρώματα δε βγούνε στο προσκήνιο.

Να, γιατί η 48ωρη απεργία στις 21 και 22 του Απρίλη είναι μια μάχη για την επιβίωση του εργάτη και της εργάτριας, μια μάχη για το σήμερα και το αύριο της εργατικής τάξης. Και αυτήν τη μάχη πρέπει να τη δώσουμε με πείσμα και αποφασιστικότητα. Με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας, με επιμονή για το ξεπέρασμα των υπαρκτών δυσκολιών. Τώρα, την ώρα που προετοιμάζεται αυτή η μάχη, δε χωρά καμιά επανάπαυση, καμιά αναμονή. Με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το κάλεσμα της απεργίας πρέπει να φτάσει παντού: Στις φάμπρικες και στα γραφεία, στα γιαπιά και στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες και στις γειτονιές. Τώρα είναι ώρα προσωπικής ευθύνης κάθε εργάτη, κάθε συνδικαλιστή, κάθε σωματείου. Δε χωράνε μισόλογα ούτε υπεκφυγές. Είναι ώρα δράσης και αποφάσεων. 'Η ο λαός θα σηκώσει το ανάστημά του ή θα συντριβεί κάτω από τη σιδερένια φτέρνα της πλουτοκρατίας. 'Η ο λαός ή τα μονοπώλια. Μέση λύση δεν υπάρχει.

Σε αυτή τη μάχη μεγάλες είναι οι ευθύνες των κομμουνιστών, των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτοί πρέπει να μπούνε στην πρώτη γραμμή, να δώσουν το παράδειγμα με την προσφορά τους. Αυτοί πρέπει πρώτοι απ' όλους να σηκώσουν το βάρος και αυτής της ταξικής αναμέτρησης. Με αυτοθυσία, με αυταπάρνηση, πρωτοβουλίες και σχέδιο, στη διαφώτιση και την οργάνωση της μάχης, μπορούμε να συσπειρώσουμε ευρύτερα στρώματα, να τραβήξουμε και νέες δυνάμεις. Με εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του μόχθου, με τη συσσωρευμένη εμπειρία, μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους στον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.