Η ολομέτωπη αντεργατική επίθεση πρέπει να σημάνει γενικό συναγερμό, για να ματαιωθούν τα εργοδοτικά και κυβερνητικά σχέδια. Καμιά αυταπάτη για τα λαϊκά στρώματα, κανένας εφησυχασμός. Η χτεσινή νέα πρόκληση των μεγαλοεργοδοτών, που απαιτούν να κλείσει άρον άρον και πλήρως προσαρμοσμένη στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» η Συλλογική Σύμβαση, έρχεται να συμπληρώσει τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση που δρομολογείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε συνέχεια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών επιθέσεων της ΝΔ. Επίθεση, που πρέπει όχι μόνο να συναντήσει την αντίσταση της εργατικής τάξης, αλλά κύρια να υψωθεί απέναντί της μια ταξική πανστρατιά, που θα αποκρούσει τα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου και θα διεκδικήσει ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η όρεξη των μεγαλοεπιχειρηματιών έχει ανοίξει για τα καλά, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - όπως και της ΝΔ προηγούμενα - να υλοποιεί τη μία μετά την άλλη αντεργατικές δεσμεύσεις της. Η χτεσινή εξέλιξη είναι ενδεικτική: Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, ο ΣΕΒ, έχοντας ουσιαστικά εξασφαλισμένη και τη συναίνεση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη ΓΣΕΕ, αξιώνει από τους εργάτες να αποδεχθούν, στην ουσία, μισθούς πείνας.

Η απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης δεν μπορεί να γίνει παρά με την οργανωμένη δράση, με την απόκτηση ικανότητας απ' την πλευρά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους, χωρίς καθυστέρηση. Και ένα απ' τα σημαντικότερα όπλα που έχουν στη φαρέτρα τους, είναι τα σωματεία και τα συνδικάτα τους. Η οργάνωση σε αυτά και η μετατροπή τους σε φρούρια ταξικής πάλης αποτελεί βασικό όρο, ώστε να μπορέσουν αυτά να διαδραματίσουν τον πραγματικό τους ρόλο, να δράσουν σε κατεύθυνση υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, όμως, η επίθεση στο εισόδημα, στο Ασφαλιστικό - και όχι μόνο - πρέπει να αποτελέσει και την αφορμή για να κινητοποιηθούν το σύνολο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Να μπουν στη μάχη όλες οι εφεδρείες του ταξικού εργατικού κινήματος.

Παίρνοντας υπόψη τις εξελίξεις που ζούμε, την επιθετικότητα των δυνάμεων του κεφαλαίου, την όξυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, καλούμαστε να απαντήσουμε στην πράξη σε ένα βασικό ερώτημα: Τι μέτρα παίρνουμε, τι κάνουμε για να απελευθερωθεί μέσα στην οργανωμένη πάλη η δύναμη που έχουμε στα χέρια μας, η δύναμη που έχουν χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, χιλιάδες εργαζόμενοι, που προβληματίζονται, ανησυχούν, αγανακτούν από αυτό που βιώνουν; Σ' αυτό υπάρχει προσωπική και συλλογική ευθύνη και ο καθένας με τη στάση του πρέπει να συμβάλει. Η συμβολή στη δράση του ΠΑΜΕ, που κήρυξε πανεργατικό συναγερμό, να βάλει τη σφραγίδα της στις σοβαρές εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας. Σ' αυτήν την κατεύθυνση να δοθούν όλες μας οι δυνάμεις. Να κινητοποιηθούν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι συνδυασμοί, οι επιτροπές αγώνα, να ιεραρχηθεί το άνοιγμα σε όσους δέχονται πρώτοι επίθεση, τους νέους, τα «παιδιά των stage», τις γυναίκες, τους μετανάστες. Να αξιοποιηθούν περιοδείες, εξορμήσεις, κουβέντες στο διάλειμμα της δουλειάς, να γίνουν συζητήσεις ουσιαστικές. Σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε χώρο δουλειάς, να φροντίσουμε να υπάρχουν τα μάτια και τα αυτιά των συνδικάτων που θα επαγρυπνούν. Δεν περισσεύει ούτε ένα λεπτό, ούτε ένας άνθρωπος.