«Η χώρα χρεοκόπησε διότι ακολούθησε το μοντέλο του κρατισμού από τη Mεταπολίτευση (...) Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, είχε ενοχικό σύνδρομο απέναντι στην Αριστερά, την ηγεσία της και τον κόσμο που την υποστήριζε (...) η ενοχή αυτή έφτασε σε τέτοια υπερβολή από το 1974 και μετά που εμπόδισε την κριτική και την απομυθοποίηση του ΚΚΕ. Ελάχιστοι τόλμησαν να μιλήσουν για το τι είδους κοινωνία θα είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα, αν το ΚΚΕ είχε επιτύχει τον σκοπό του. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο έλλειμμα ενός, κατά τα δυτικά πρότυπα, φιλελεύθερου αντικομμουνισμού. Ενας τέτοιος αντικομμουνισμός θα μας είχε προφυλάξει σαν κοινωνία από πολλές ανοησίες που κυριάρχησαν στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, και συνέβαλαν να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε (...) Ο Γ. Παπανδρέου μοιάζει με τον Γκορμπατσόφ στην ΕΣΣΔ του 1991 (...) Επιχειρεί, γεμάτος ενοχές και αναστολές, να συρρικνώσει το κράτος, εκπροσωπώντας το κατ' εξοχήν κόμμα του κράτους (...) Οι τελευταίες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις απαιτούν τόσο από το πολιτικό προσωπικό, όσο και από την ελληνική κοινωνία μια αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή ήταν νομίζω και η κοινή λογική τόσο του κειμένου των 11 πανεπιστημιακών υπέρ του Μεσοπρόθεσμου όσο και αυτού των 32, το "Τολμήστε". Αν οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές ελίτ δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, βαδίζουμε ασταμάτητα προς την καταστροφή ή τη μακροχρόνια παρακμή και περιθωριοποίηση» (ολοσέλιδη συνέντευξη του Ν. Μαραντζίδη, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Εάν δεν έχουμε πάρει μέχρι τις 12 Ιουλίου τα χρήματα τότε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα τρομερό σενάριο (...) στρατός θα πρέπει να προστατεύσει με τανκς τις τράπεζες επειδή δεν θα επαρκούν οι αστυνομικές δυνάμεις. Θα ξεσπάσουν ταραχές σε όλη τη χώρα, τα καταστήματα θα αδειάσουν και μερικοί άνθρωποι θα πηδήξουν από τα παράθυρα» (η δήλωση του Θ. Πάγκαλου / ΒΗΜΑ, ηλεκτρονική έκδοση).