Ετσι είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Φέρνουν τα πάντα στα μέτρα τους και στις δικές τους επιδιώξεις. Γιατί τότε, το 1940 - 1944, ο λαός πάλεψε και τελικά έδιωξε τους φασίστες - ιμπεριαλιστές κατακτητές. Την ίδια στιγμή οι πολιτικοί τους πρόγονοι και η τάξη που εκφράζουν είτε ήταν απόντες από τον απελευθερωτικό αγώνα, στη Μ. Ανατολή, είτε συμμαχούσαν με τον φασίστα κατακτητή. Σήμερα, με την κρίση, ο λαός πτωχεύει, το κεφάλαιο πλουτίζει. Δεν έκαναν θυσίες όλοι οι Ελληνες, δεν είναι η «νίκη» για όλους τους Ελληνες. Θυσιάζεται ο λαός για να κερδίζουν οι καπιταλιστές.

«Ο λαός της Βραζιλίας μίλησε, ανταμείβοντας το Εργατικό Κόμμα Βραζιλίας με μια τέταρτη στη σειρά εκλογή», σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε μήνυμά του προς την Ντίλμα Ρουσέφ συγχαίροντάς την για τη νέα της νίκη.

Κι επειδή ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ μελετά προσεκτικά τις ανακατατάξεις και διεργασίες στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, το μήνυμα σημειώνει πως «ο σημαντικός ρόλος της Βραζιλίας στην παγκόσμια σκηνή είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, καθώς και για αλληλεγγύη, σταθερότητα και ειρήνη». Ετσι, απλά και σύντομα εξωραΐζεται ο ρόλος της καπιταλιστικής Βραζιλίας, που συμμετέχει «με τα μπούνια» στις ενδοϊμπεριαλιστικές «κόντρες», αλλά και «ειρηνευτικές αποστολές» (π.χ. Αϊτή) της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», ο ρόλος της καπιταλιστικής Βραζιλίας που πρωτοστατεί σε μια σειρά διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις, εντείνοντας την κούρσα των ανταγωνισμών σε Νότια Αμερική και όλο τον κόσμο. Η Βραζιλία των μεγάλων αντιθέσεων, των ανερχόμενων κεφαλαίων που κερδίζουν έδαφος σε μια σειρά ηπείρους ενώ ο λαός της χώρας βουλιάζει στις στερήσεις, είναι ένα ακόμα πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δε μας εκπλήσσει. Η αξιωματική αντιπολίτευση δε χάνει ευκαιρία να συγχαρεί μια σειρά ανερχόμενα ιμπεριαλιστικά και αστικά κέντρα, αναζητώντας (και οικοδομώντας) αντιλαϊκές συμμαχίες για όταν θα αναλάβει τα ηνία της αστικής εξουσίας.

Οι πλημμύρες την περασμένη Παρασκευή με τις τεράστιες καταστροφές στη Δυτική Αττική και στον Πειραιά, δηλαδή σε εργατικές - λαϊκές γειτονιές, από τις οποίες παραλίγο να θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα, έλαμψαν διά της απουσίας τους από μεγάλο τμήμα του αστικού Τύπου το Σαββατοκύριακο, σαν να μην έγιναν, ενώ αλλού υπήρχαν ορισμένες επιγραμματικές αναφορές. Και βεβαίως δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη μέρα. Για παράδειγμα, την προπερασμένη Παρασκευή, τελευταία μέρα της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ο αστικός Τύπος δεν ήταν μόνο λαλίστατος αλλά είχε ρεπορτάζ με λεπτομέρειες. Θα αναρωτηθεί κάποιος για τη σύγκριση: «Ισα και όμοια είναι;». Ετσι μπορεί να σκέφτονται. Φαίνεται πως οι συγκεκριμένες περιοχές και τα προβλήματά τους είναι δευτερεύουσας σημασίας για τον αστικό Τύπο. Ενα ακόμη παράδειγμα που δείχνει τη διαφορά του «Ριζοσπάστη» από τις άλλες εφημερίδες και το γιατί οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι πρέπει να αγκαλιάσουν τον «Ριζοσπάστη», ως τη μόνη δική τους εφημερίδα.

Απώλειες 1,4 δισ. ευρώ στο εισόδημά τους είχαν το δεύτερο τρίμηνο του 2014 σε σύγκριση με το αντίστοιχο του 2013 τα λαϊκά νοικοκυριά, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Αυτό οφείλεται στα μεγαλύτερα φορολογικά βάρη που είχαν το δεύτερο τρίμηνο σε σχέση με το πρώτο του 2014. Οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία αυξήθηκαν κατά 984 εκατ. ευρώ. Την τελευταία πενταετία, τα λαϊκά νοικοκυριά είχαν απώλειες εισοδήματος συνολικά 12,6 δισ. ευρώ. Αυτό είναι το αποτέλεσμα διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, που αφενός έχει μειώσει δραστικά το λαϊκό εισόδημα, αφετέρου φοροληστεύει το λαό. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με την ICAP, οι 500 πιο κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις, το 2013, αν και μείωσαν τον κύκλο εργασιών τους κατά 4,5%, είχαν κέρδη προ φόρων 7,6 δισ. ευρώ, ενώ το 2012 είχαν ζημιές. Δε χάνουν λοιπόν όλοι από την κρίση. Χάνει ο λαός, κερδίζει το κεφάλαιο.