Ο Αλ. Τσίπρας στην κοινοβουλευτική τους ομάδα χαρακτήρισε τα διλήμματα του Αντ. Σαμαρά «ναι ή όχι στην Ευρώπη», «ανόητα». Βέρος φιλοευρωπαίος ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «αντί να αξιοποιήσει τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ΕΕ, της Κομισιόν και του ΔΝΤ (...) για λάθος συνταγή, (...) την έρευνα που διεξάγεται μέσα στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, για να πει "ως εδώ", δεν είπε κουβέντα (...) Ο πρωθυπουργός φάνηκε κατώτερος των απαιτήσεων και των προσδοκιών». Δηλαδή, ο πρωθυπουργός υπονομεύει την ανάπτυξη και δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες της ΕΕ.

Αρα και οι δύο, ανεξάρτητα από το διαφορετικό μείγμα διαχείρισης, αυτοπροβάλλονται ως υπερασπιστές της ΕΕ και ως λύση για την ΕΕ και την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Ποιος είναι όμως απαράδεκτος, ο «Ριζοσπάστης» που το διαπιστώνει ή ο ΣΥΡΙΖΑ που κοροϊδεύει το λαό εμφανιζόμενος ως φιλολαϊκός, ενώ «κλείνει το μάτι στο κεφάλαιο»;

Ο Ν. Βούτσης, λοιπόν, με την αήθη επίθεση στον «Ριζοσπάστη», προσπάθησε να «δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα». Του θυμίζουμε ότι μία μέρα πριν η «Αυγή» έγραφε: «Μια Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική ασφάλεια μικρών αλλά και μεγάλων εταίρων δημιουργεί γεωπολιτικές "τρύπες", τις οποίες θα επιχειρήσουν να καλύψουν άλλες ισχυρές διεθνείς δυνάμεις, προκαλώντας ανατροπές σε παγκόσμιο επίπεδο. (...) Τι σημαίνει, άραγε, το ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας ξεπέρασαν τα εμπορικά πλεονάσματα ακόμη κι αυτής της Κίνας; Πόσο απέχουμε από έναν ακήρυχτο πόλεμο αγορών; Ποιος θα συνεχίσει να πληρώνει με τα ελλείμματά του τα θηριώδη γερμανικά πλεονάσματα; (...) Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναγκασμένη πρωτίστως να αναζητήσει διεθνή ερείσματα, εντός και εκτός της Ευρωζώνης, ώστε να δημιουργήσει μια δυναμική διαπραγμάτευσης που θα αυξήσει για τη Γερμανία και το ευρωπαϊκό επιθετικό κεφάλαιο το κόστος των εκβιασμών τους, δημιουργώντας συνθήκες για την επανίδρυση της Ευρώπης (...) με πλανητική διάσταση και αντίληψη παγκόσμιας ειρήνης, δημοκρατίας και αλληλεγγύης». Δηλαδή; Η Γερμανία δρα σε βάρος άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, δημιουργώντας κινδύνους συγκρούσεων εντός ΕΕ και ανατροπών. Ο ΣΥΡΙΖΑ με συμμαχίες εκτός και εντός ΕΕ (π.χ. ΗΠΑ - Νότος), κόντρα στη Γερμανία, θα επιδιώξει επανίδρυση της ΕΕ σε όφελος του κεφαλαίου όλων των κρατών - μελών στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού χωρίς τάχα κινδύνους. Τα άλλα περί ειρήνης, αλληλεγγύης κ.λπ. είναι για ...εσωτερική κατανάλωση.

«...εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται μια ένωση με δημοκρατικές αξίες και αρχές, μια ένωση σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων, δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια στις μαζικές και πρωτοφανείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στην Ελλάδα (...) αν αυτή η κατάσταση γίνει ανεκτή και εξαπλωθεί και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ θα σημάνει τη διάλυση της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων και θα ανοίξει ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι για την Ευρώπη».

Αυτό είναι απόσπασμα από ένα 8σέλιδο κείμενο που διακινούν στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ζητούν να υπογραφεί από συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως η ΑΔΕΔΥ, για να το απευθύνουν προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητώντας να λογοδοτήσει η ελληνική κυβέρνηση!

Οι «επαναστάτες» αποδεικνύονται πραγματικοί μετρ στην αυταπάτη.

Απευθύνονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που είναι κομμάτι της ΕΕ σαν να μην ξέρει τίποτα για το έγκλημα. Παρουσιάζουν την ίδια την ΕΕ όχι σαν αυτό που είναι, δηλαδή ένας διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός, αλλά σαν μια ένωση που τάχα τη διακρίνουν «δημοκρατικές αξίες και αρχές».

Ανησυχούν για το μέλλον της Ευρώπης αν η κατάσταση στην Ελλάδα επεκταθεί και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οπως για παράδειγμα στη Γερμανία, που όπως φαίνεται για τα στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένας «εργασιακός παράδεισος», παρόλο που εκεί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας περισσότεροι από 12 εκατομμύρια Γερμανοί και περίπου 7,5 εκατομμύρια απασχολούνται και αμείβονται από τα λεγόμενα «μίνι τζομπς» με μισθούς πείνας, γύρω στα 400 ευρώ το μήνα.

Εγραφε η «Καθημερινή», 16/1/2014. «Μια περίεργη τακτική, που εγκυμονεί κινδύνους για την κοινωνική συνοχή αλλά και τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας, επιλέγει η ΝΔ για να συγκρουστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ευαίσθητο ζήτημα της τρομοκρατίας (...) τι θα πρέπει να πράξει, για παράδειγμα, ο δικός του ευρωβουλευτής, Γιώργος Κουμουτσάκος, την επόμενη φορά που θα βρεθεί σε μια επιτροπή ή και σε ένα πάνελ με τον συνάδελφό του τού ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Χουντή. Να συζητήσει και ενδεχομένως να διαφωνήσει επί συγκεκριμένων πολιτικών, όπως είναι λογικό και συμβαίνει μέχρι σήμερα, ή να αποχωρήσει, από τη στιγμή που η ΝΔ περιγράφει το κόμμα του συναδέλφου του ως τρομοκρατικό;

Για να μην αναφέρω το σενάριο - που δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει - τα αποτελέσματα των επόμενων βουλευτικών εκλογών να επιβάλουν τη συνύπαρξη της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ σε έναν πρωτόγνωρο για την Ελλάδα, αλλά ενδεχομένως αναγκαίο, μεγάλο συνασπισμό». Οι αστοί μαγειρεύουν πριν πεινάσουν. Και φτιάχνουν συνταγές προειδοποιώντας τους μάγειρές τους όταν μαγειρεύουν λάθος. Λέτε να κάνουν λάθος μαλώνοντας τη ΝΔ και υπερασπιζόμενοι τον ΣΥΡΙΖΑ;...