Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην πραγματικότητα, όμως, τα προωθούμενα μέτρα έχουν τον ίδιο ακριβώς βασικό στόχο που έχει συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης. Τη διαμόρφωση των αναγκαίων προϋποθέσεων για το πολύ μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων και την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Αλλωστε, αυτό σημαίνει η έννοια της ανταγωνιστικότητας για τους κυβερνώντες και τους λοιπούς εκπροσώπους των κεφαλαιοκρατών. Ουσιαστικά, μετριέται με δυο ποσοστά, αυτό του ρυθμού αύξησης των κεφαλαιοκρατικών κερδών και αυτό του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Κι από κοντά έρχονται και οι άλλοι στόχοι - συνέπειες της προωθούμενης πλήρους αντιδραστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων: Οι πολύμορφες αρνητικές μεταβολές στον τρόπο ζωής των εργαζομένων, οι ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες στη συλλογική και συνδικαλιστική δράση, οι αντίστοιχες «μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό κλπ., κλπ.

Περιμένουμε τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν στο συνέδριο του ΤΕΕ σχετικά με τις μίζες που δίνονται και παίρνονται στα δημόσια έργα. Αλλωστε, όπως είπε ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Γ. Αλαβάνος, «πρόκειται για ένα συνέδριο όπου θα τα πούμε όλα με τ' όνομά τους». Ελπίζουμε βέβαια τα στοιχεία που θα δοθούν στη δημοσιότητα να έχουν βάθος χρόνου και ονοματεπώνυμο. Οπως για παράδειγμα να βγουν και τα στοιχεία από τις μίζες που δόθηκαν και πάρθηκαν το 1996 ή το 1997 για τις μελέτες του Εθνικού Κτηματολογίου... Τότε, που ένας μικρός στενός κύκλος γύρω από την τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ έπαιρνε και μοίραζε πολλά δισ. για ένα έργο που ακόμα καρκινοβατεί.

Σε διαφορετική περίπτωση και χωρίς να υποτιμούμε τις βαθύτερες και μη ομολογούμενες δημόσια επιδιώξεις τέτοιων πρωτοβουλιών, θα επιβεβαιωθεί και πάλι η γνωστή λαϊκή παροιμία, «όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι»...

Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να θίξει κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα των εργαζομένων. Δε θα θιγεί καμιά κατάκτησή τους. Αυτά επαναλάμβανε τις τελευταίες μέρες, σε όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση, ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος και, ταυτόχρονα, «μοίραζε» από τώρα τις ...νέες θέσεις εργασίας και τις ...καλύτερες μέρες...

Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ακριβώς αντίθετη. Η κυβέρνηση, στη φάση αυτή, έχει βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη τις εξής κατακτήσεις των εργαζομένων: Κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου (8ωρο) και υπολογισμός των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση. Απαλλαγή των επιχειρήσεων από την πληρωμή υπερωριών. Αναθεώρηση (πετσόκομμα) της λίστας των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και των αναπηρικών συντάξεων. Υπονόμευση του δικαιώματος για σύνταξη στην 35ετία, χωρίς όριο ηλικίας, με στόχο να δουλεύουν όλοι τουλάχιστον μέχρι τα 65 και βλέπουμε... Κι όλ' αυτά, πάνω σε όλα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα (νόμοι Σιούφα και Ρέππα, μερική απασχόληση, κλπ.) και με άδηλον το μέλλον, αφού - σύμφωνα με την κυβέρνηση - πρέπει να ανοίξει ένας μεγάλος και χωρίς βιασύνες διάλογος για το Ασφαλιστικό, από τον οποίο θα προκύψουν τα αναγκαία και ακόμη σκληρότερα μέτρα...

Δεν ξέρουμε, αν το έχουν τα επίθετα, που αρχίζουν από «Πα». Σίγουρα, πάντως, ο υπουργός Απασχόλησης αποδείχνεται εξίσου μεγάλος - αν όχι μεγαλύτερος - «παπατζής», από τους ομοίους του των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Δίκιο... έχει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, που έκανε τις προάλλες παράσταση στο υπουργείο Οικονομίας, διαμαρτυρόμενος για τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης (αύξηση ΦΠΑ, κλπ.). Σωστά ...σκέφτεται ο άνθρωπος και αναρωτιέται: Μπορούν οι εργαζόμενοι να πληρώσουν όλα όσα τους φορτώνει η κυβέρνηση και, ταυτόχρονα, να πληρώσουν και τις δικές του «ιδέες», περί «κοινωνικού φόρου», ενώ, την ίδια στιγμή, η ΓΣΕΕ αποδέχεται το γνωστό κατώτατο μεροκάματο πείνας και οι επιχειρηματίες κερδοσκοπούν ασύδοτοι, αυξάνοντας τις τιμές στο πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς»; Ολα μαζί δε γίνονται. Θα τα «τινάξει ο γάιδαρος»...

Βέβαια, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν έχει την παραμικρή αντίρρηση στη βασική λογική και κατεύθυνση. Ούτε λόγος ότι αποκλειστικά και μόνον οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν το «μάρμαρο». Αλλωστε, έχει ήδη συμφωνήσει και αποδεχτεί ότι οι «έχοντες και κατέχοντες» φροντίζουν τον καιρό αυτό τον «μέγα εθνικό στόχο» της ανταγωνιστικότητας της κερδοφορίας τους. Δεν τους περισσεύουν γι' άλλα πράγματα. Ποιο «μάρμαρο», όμως, θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και, τέλος πάντων, με ποιο τρόπο, με ποιους ρυθμούς και ποιες κατανομές; Αν δε συζητηθούν τα πράγματα αυτά ουσιαστικά μεταξύ των «εταίρων», πώς θα επιτευχθεί η απαιτούμενη «κοινωνική συναίνεση»; Στο κάτω κάτω της γραφής, καλοί και ιεροί οι «εθνικοί στόχοι», αλλά υπάρχουν και οι συσχετισμοί και οι «καρέκλες»...

Ε, ρε ΓΣΕΕ, τι σου 'μελλε να πάθεις...

Μόνο την εμπορική τιμή των 70 έως 90 δρχ. το κιλό πληρώνονται οι βαμβακοπαραγωγοί, χάνοντας την επιδότηση, για τις αδιάθετες ποσότητες βαμβακιού που παραδίδουν αυτές τις μέρες στα εκκοκιστήρια τα οποία και άνοιξαν με «άνωθεν» εντολές. Κι αυτό γιατί οι ποσότητες του προϊόντος που εισκομίζονται, αυτό το διάστημα, στα εκκοκκιστήρια δεν εντάσσονται στο σύστημα επιδότησης, καθώς η κυβέρνηση απαγόρευσε να παραδοθούν κανονικά εντός της εκκοκκιστικής περιόδου. Ενεργώντας, δε, αυθαίρετα και προκλητικά, όχι μόνο αφήνει εκτός επιδότησης αυτές τις ποσότητες, αλλά και, με πρόσχημα τις «παρατυπίες» και «παρανομίες» βαμβακοπαραγωγών - που, όμως, δεν αποδείχτηκαν από τους αλλεπάλληλους επανελέγχους - σχεδιάζει να βγάλει εκτός επιδότησης κι άλλους 35.000 τόνους βαμβακιού περίπου που παραδόθηκαν νομίμως και ως επιδοτούμενες ποσότητες, εντός της εκκοκκιστικής περιόδου και μέχρι στις 31/12/2004.

Επιπλέον, η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη βοήθεια των «γαλαζούληδων» αγροτοσυνδικαλιστών της, προχωρά σε νέες περικοπές της βαμβακοκαλλιέργειας, κόβοντας πάνω από 100.000 στρέμματα, κυρίως, από τους μικροκαλλιεργητές. Κάτι που θα συρρικνώσει περαιτέρω το εισόδημά τους και θα οδηγήσει πολλούς απ' αυτούς στο ξεκλήρισμα...

Η αναφορά μας στον Γιώργο Χειμωνά οφείλεται στην έκδοση του - εξαιρετικά καλαίσθητου, παραδοσιακής τυπογραφίας και βιβλιοδεσίας, εικονογραφημένου με φωτογραφίες, σχέδια και πίνακες που αποκαλύπτουν το εικαστικό ταλέντο του Χειμωνά, 797 σελίδων - τόμου «Γιώργος Χειμωνάς "Πεζογραφήματα"» (Καστανιώτης). Ο τόμος περιλαμβάνει τα εννέα πεζογραφήματα (που αυτόνομα εξέδωσε όσο ζούσε) και τρία μικρά κείμενά του. Η αξία, όμως, του τόμου έγκειται στο ότι αποτελεί μια πολύτιμη για τους μελετητές επιτομή του έργου του «καινοτόμου», «αντικομφορμιστή» της νεοελληνικής λογοτεχνίας, χάρη στην εισαγωγή, επιμέλεια, στο εργοβιογραφικό χρονολόγιο, στην εργογραφία και στο μόχθο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ευριπίδη Γαραντούδη, να συλλεγούν αυτοβιογραφικά κείμενα και συνεντεύξεις του Χειμωνά, η δοκιμιογραφία, κριτικογραφία και πληθώρα δημοσιευμάτων για την πεζογραφία, οι περίφημες μεταφράσεις αρχαίων και σαιξπηρικών δραμάτων, το ιατρολογικό, διδασκαλικό και συγγραφικό έργο του, οι θαυμαστές διαλέξεις του για το Λόγο και οι ελληνικές και ξένες εκδόσεις έργων του.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ολες οι χώρες», επέμενε, «πρέπει να αποθηκεύσουν αντιγριπικά φάρμακα και εμβόλια», ομολογώντας εντούτοις πως η «προετοιμασία» είναι υπόθεση ακριβή. Τα φάρμακα και τα εμβόλια είναι προϊόντα μιας χούφτας πολυεθνικών του φαρμάκου. Κοστίζουν και ως εκ τούτου μόνον οι ανεπτυγμένες χώρες σε Δύση και Ανατολή μπορούν να τα προμηθευτούν...

Σε ένα βαθμό είχε δίκαιο. Ομως, την περασμένη βδομάδα ήρθε στη δύσκολη θέση να ανακοινώσει πως η αμερικανική εταιρία «Meridian Bioscience» είχε πουλήσει σε 5.000 βιολογικά εργαστήρια 18 χωρών, χιλιάδες διαγνωστικά σύνεργα και φιαλίδια με τον ιό Η2Ν2 που το 1957 είχε προκαλέσει πανδημία γρίπης με 4.000.000 νεκρούς. «Ανεξήγητο» το γιατί, η «Meridian» συμπεριέλαβε «κατά λάθος» στα διαγνωστικά της σύνεργα δείγματα ενός ιού που (κατά τις αρχές των ΗΠΑ) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε βιοτρομοκρατικές ενέργειες.

Ο Δρ. Στορ έσπευσε βέβαια να καθησυχάσει ανακοινώνοντας προχτές την καταστροφή «των περισσότερων» μολυσμένων διαγνωστικών εργαλείων. Φρόντισε, για καλό - κακό, να συμπληρώσει τις «ανακοινώσεις» του με διάφορα «ήξεις, αφήξεις». Δίχως λέξη για τις ευθύνες της αμερικανικής εταιρίας ή των αρμόδιων αρχών των ΗΠΑ που υποτίθεται πως είναι «πανέτοιμες» να αντιμετωπίσουν κάθε... (βιο)τρομοκρατική απειλή!