Γρηγοριάδης Κώστας

Τα παραδείγματα, που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ για να στοιχειοθετήσει την ψευδαίσθηση του φιλολαϊκού καπιταλισμού, καταρρέουν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα. Οι φρενήρεις ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Βραζιλία, ενόψει και της διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου και των Ολυμπιακών Αγώνων, επιτυγχάνονται στις πλάτες του λαού που όχι μόνο δεν έχει πρόσβαση στον πλούτο που παράγει αλλά βυθίζεται στη φτώχεια. Οπως στην Ελλάδα, που η ανάπτυξη έτρεχε, αλλά οι μισθοί καθηλώνονταν και τα δικαιώματα αποψιλώνονταν σταδιακά. Η ανάπτυξη αυτή κυοφορεί την κρίση, όπως φάνηκε στη χώρα μας και όπως αργά ή γρήγορα θα (ξανα)φανεί στη Βραζιλία.

Την ώρα που για τα μονοπώλια στη Βραζιλία ετοιμάζεται γερό φαγοπότι, η ακρίβεια κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, οι εργαζόμενοι ακριβοπληρώνουν την Παιδεία και την Υγεία, η φτώχεια βασανίζει εκατομμύρια. Και η κυβέρνηση -με την οποία χαριεντιζόταν ο Τσίπρας- δηλώνει ότι θα επιστρατεύσει τις δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας!

Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει κάτι που να μοιάζει με τη χίμαιρα που υπόσχεται στο λαό, δε θα τελειώσει. Γιατί στην πραγματική ζωή χίμαιρες δεν υπάρχουν, ούτε και τίποτα που να τους μοιάζει. Το βραζιλιάνικο «θαύμα», οπαδός του οποίου δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας, δεν ευεργέτησε παρά μόνο τους καπιταλιστές. Αυτοί βγήκαν απ' την κρίση, ο λαός της έμεινε να φυτοζωεί στη φτώχεια, ώσπου η επόμενη κρίση να τον σπρώξει βαθύτερα σ' αυτήν.

Η υποδειγματική αντιμετώπιση της κρίσης, με αναδιανομή του πλούτου και παραγωγική ανασυγκρότηση, κατά τη δήλωση τότε του Αλ. Τσίπρα, στην πραγματικότητα ήταν: Προσέλκυση κεφαλαίων με πολύμορφες κρατικές επιχορηγήσεις, κίνητρα και προνόμια, με δέλεαρ τον ορυκτό πλούτο της Αμαζονίας και τα τεράστια υποθαλάσσια πετρελαϊκά κοιτάσματα στα ανοιχτά των βραζιλιάνικων ακτών, με δέλεαρ δηλαδή την προσδοκία μεγάλων και σημαντικών κερδών που επαληθεύτηκε όπως μαρτυρούν όλα τα δεδομένα.

Ταυτόχρονα μ' αυτά, το 11% των περίπου 200 εκατομμυρίων Βραζιλιάνων παραμένουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μία απ' τις εκθέσεις του ΟΗΕ διαπιστώνει ότι η Βραζιλία συνεχίζει να κρατά τα σκήπτρα της ανισότητας στη Νότια Αμερική, με πάνω από 60 εκατομμύρια φτωχούς και με την ανισότητα εισοδήματος να καταγράφει αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής.

Στην αρχαία Σπάρτη, λέει ο μύθος, πετούσαν τους ανήμπορους στον Καιάδα. Στην Ευρώπη του πολιτισμού των κερδών των καπιταλιστών στέλνουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες σε αργό θάνατο.

Η είδηση έρχεται απ' την Ισπανία: η κυβέρνηση Ραχόι «κόβει» το δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για 900.000 μετανάστες που ζουν στη χώρα. Συγκεκριμένα, αφαιρεί από τους «μη νόμιμους» μετανάστες την ειδική κάρτα υγείας, με την οποία είχαν τη δυνατότητα δωρεάν περίθαλψης. Οι σχετικές καταγγελίες αναφέρουν πως αυτή η απόφαση «έχει προκαλέσει στις πιο ακραίες περιπτώσεις το θάνατο ανθρώπων».

Ασφαλώς, αυτά που προωθεί η κυβέρνηση Ραχόι, δεν είναι ένα ξεχωριστό και μεμονωμένο περιστατικό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι, ίσως, το πρώτο βήμα, το οποίο θα ακολουθήσουν και οι άλλες κυβερνήσεις, μαζί με την ελληνική. Στο όνομα, δήθεν, της μείωσης των εξόδων για το δημόσιο σύστημα υγείας, προωθείται η πλέον άγρια πολιτική, που στοχοποιεί ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Και, ασφαλώς, κανείς δε μπορεί να πιστέψει ότι αυτό θα μείνει μόνο για τους «μη νόμιμους» μετανάστες...

Οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού αναγνώριζαν τη μεγάλη σημασία της εξέγερσης του Σπάρτακου και τις ιδιαίτερες ηγετικές ικανότητές του. Ο Καρλ Μαρξ σημείωνε σε γράμμα του στον Φρίντριχ Ενγκελς στις 27 Φλεβάρη 1861 τα εξής: «Ο Σπάρτακος εμφανίζεται σαν η πιο φημισμένη μορφή που ανέδειξε όλη η αρχαία ιστορία. Ενας μεγάλος στρατηγός (όχι ένας Γαριβάλδης), ευγενής χαρακτήρας, πραγματικός εκπρόσωπος του αρχαίου προλεταριάτου». Τέτοιες κρίσεις περιλαμβάνονται στο Βιβλίο του Ρ. Γκίντερ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «σταγόνα» που έκανε το «ποτήρι» της λαϊκής οργής να ξεχειλίσει ήταν η κατά 10% αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς - αν και κάποιες πόλεις πήραν πίσω αυτό το μέτρο - αλλά αυτό ήταν μόνον η αφορμή. Εκατοντάδες χιλιάδες Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους βλέποντας τα τεράστια κονδύλια για την κατασκευή πολυτελών αθλητικών σταδίων, αεροδρομίων και άλλων υποδομών για τη διοργάνωση κορυφαίων αθλητικών διοργανώσεων (Μουντιάλ, Ολυμπιακοί Αγώνες) πλημμυρίζοντας τις λεωφόρους δεκάδων μεγαλουπόλεων όπως το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο. Στόχος τους; Να «θυμίσουν» στην πρόεδρο πως τέτοια κατασκευαστικά έργα είναι, πολύ απλά, καθαρή πολυτέλεια, από τη στιγμή που ο λαός υποφέρει από βασικά προβλήματα. Οπως οι χαμηλότατου επιπέδου υπηρεσίες εκπαίδευσης, υγείας και μεταφορών. Η υψηλή εγκληματικότητα και η κρατική καταστολή. Οι βαθιές κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες που παρατείνουν το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους λίγους βαθύπλουτους και η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης που παραμένει εγκλωβισμένη στη φτώχεια.

Η Βραζιλιάνα πρόεδρος υποστήριξε πως «πήρε το μήνυμα», αποφεύγοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά. Επί του παρόντος φαίνεται να εξαγοράζει χρόνο...