Ο αγώνας για την ισοτιμία των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί αναπόσπαστη πλευρά της πάλης της εργατικής τάξης για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης: Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από την υπερενενηντάχρονη Ιστορία και δράση του ΚΚΕ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 94 χρόνων ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, η πείρα από την πάλη των κομμουνιστών και κομμουνιστριών ενάντια στην εκμετάλλευση και την ανισοτιμία, από την προσπάθεια για ανέβασμα της συμμετοχής των γυναικών στους αγώνες της τάξης τους, από τη μάχη με τις δυσκολίες στην κατανόηση του γυναικείου ζητήματος, με την αντοχή των αντιδραστικών αντιλήψεων και των προκαταλήψεων, δεν είναι μόνο απόδειξη της πρωτοπόρας θεωρίας και πράξης. Είναι ζωντανός οδηγός στη σημερινή προσπάθεια για την πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για την άνοδο και τη σταθεροποίηση της συμμετοχής τους στο ταξικό εργατικό, στο ριζοσπαστικό γυναικείο, στο λαϊκό κίνημα.

Στη μακρόχρονη Ιστορία του το ΚΚΕ δεν έπαψε να αναδεικνύει τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, το διπλό φορτίο που έπεφτε και εξακολουθεί να πέφτει στους ώμους τους, λόγω της ταξικής εκμετάλλευσης από τη μια και της φυλετικής καταπίεσης από την άλλη. Χωρίς να περιορίζεται στην απλή καταγραφή της κατάστασης, δεν σταμάτησε να αναδεικνύει την αιτία από την οποία πηγάζει η ανισοτιμία. Ερμήνευσε και ερμηνεύει την ανισοτιμία των γυναικών στη βάση της διδασκαλίας του μαρξισμού - λενινισμού ως πρόβλημα που πηγάζει από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, ως κοινωνικό φαινόμενο με βαθιές ρίζες που ξεκινούν από την πρώτη εκμεταλλευτική κοινωνία και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας. Εδειξε το δρόμο για την εξάλειψη του προβλήματος με την ανατροπή του συστήματος της ταξικής εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, στα πλαίσια της οποίας θα εξαλειφθεί κάθε κοινωνική, άρα και φυλετική καταπίεση, ανισότητα και διάκριση. Ανέδειξε την προσφορά του σοσιαλισμού όσον αφορά τις κατακτήσεις των γυναικών, υπερασπίστηκε τη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση από τη συκοφάντηση και τη διαστρέβλωση. Στα ίδια βήματα, συνεχίζει να μελετά την πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και να αντιπαρατίθεται στον αντικομμουνισμό, που αποτελεί σήμερα επίσημη πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων.

Ενα από τα σημεία που ξεχωρίζουν στην ιστορική πορεία του ΚΚΕ, είναι το γεγονός ότι δε συμβιβάστηκε με τις αναχρονιστικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις για τη θέση και το ρόλο των γυναικών, ούτε την εποχή που αυτές κυριαρχούσαν στα λαϊκά στρώματα, σε άντρες και γυναίκες. Ηδη από το ιδρυτικό του συνέδριο το 1918 (17-23 Νοέμβρη) το ΣΕΚΕ διατύπωσε στο Πρόγραμμά του τα εξής:

«Το δικαίωμα της ψηφοφορίας και της εκλογής εις άνδρας και γυναίκας για κάθε είδος εκλογής.

Πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωσις των γυναικών προς τους άνδρας. Κατάργησις όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναικός και του νόθου παιδιού.

Την διά νόμου υποχρέωσιν των δήμων και κοινοτήτων να συντηρούν γυναικολογικά μαιευτήρια διά τας γυναίκας των εργατών με πλήρεις αποδοχάς οκτώ πριν του τοκετού και οκτώ μετ' αυτόν εβδομάδας.

Τη διά νόμου απαγόρευσιν της νυκτερινής εργασίας διά τα παιδιά και τας γυναίκας».

Πρωτοπορικά αιτήματα για την εποχή τους.

Κράτησε πάντα ανοιχτό το μέτωπο με οπισθοδρομικές απόψεις, με τις προκαταλήψεις και συγχύσεις σχετικά με τη σημασία του αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών που υπήρχαν και εκδηλώνονταν και στο ίδιο το κίνημα της εργατικής τάξης και ακόμα περισσότερο των λαϊκών στρωμάτων. Δεν έπαψε να αναπτύσσει συστηματική και επίμονη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να οργανώνει την πάλη για την ισοτιμία των γυναικών ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, όπως για παράδειγμα στις συνθήκες της παρανομίας, της ένοπλης σύγκρουσης με τον ταξικό αντίπαλο, της πολιτικής προσφυγιάς.

Με παρακαταθήκη την πείρα αυτή, το ΚΚΕ παλεύει για ισότιμα δικαιώματα, αναβαθμισμένα και για τα δύο φύλα, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν από την αναπαραγωγική λειτουργία του γυναικείου οργανισμού, όσο και τα κοινωνικά προβλήματα και τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Από τη θέση αυτή αποκαλύπτει στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους τον αντιδραστικό χαρακτήρα του επιχειρήματος της «ισότητας» με το οποίο η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων όπως: Η κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση των γυναικών και η αύξηση των ηλικιακών ορίων, η κατάργηση θετικών ρυθμίσεων για την προστασία των γυναικών από τη νυχτερινή εργασία στη βιομηχανία, την εργασία σε βαριές και ανθυγιεινές δουλειές, δεν είναι βήματα προς την ισότητα, αλλά προς την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, γυναικών και αντρών. Η αντιπαράθεση με τις εξισωτικές αντιλήψεις συμπληρώνεται από το μέτωπο ενάντια στις αναχρονιστικές απόψεις, που περιορίζουν το ρόλο της γυναίκας στο σπίτι και την οικογένεια. Οι απόψεις αυτές σήμερα αναβιώνουν και εμφανίζονται με νέα ένταση, αφού στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα οξύνεται και η επίθεση στη συνείδηση των γυναικών της λαϊκής οικογένειας.

Η Ιστορία του κόμματος της εργατικής τάξης δε γράφτηκε, ούτε θα μπορούσε να γραφτεί, χωρίς τη συμβολή των γυναικών, χωρίς τη στράτευση στην πάλη των πιο πρωτοπόρων στοιχείων που υπήρχαν ανάμεσα σε αυτές. Η προσπάθεια του ΚΚΕ για την οργάνωση των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων υπήρξε συστηματική και επίμονη. Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του μερίμνησε για την οργάνωση και ανάδειξη κομμουνιστριών γυναικών στις Οργανώσεις του Κόμματος και του συνδικαλιστικού κινήματος. Ιδρυσε βοηθητικές επιτροπές σε όλη τη δομή του Κόμματος, για να διευκολύνει την εξειδίκευση της πολιτικής του στις γυναίκες. Από τις γραμμές του αναδείχθηκαν αγωνίστριες, με πρωτοπόρα συμμετοχή στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, που κατέθεσαν σε αυτούς ακόμα και θυσίες όταν αυτό απαιτήθηκε.

Οι σύγχρονες δυσκολίες που συναντά η συμμετοχή των γυναικών στο κίνημα, στην οργανωμένη ζωή και πάλη μπορεί να μην είναι οι ίδιες με αυτές που κυριαρχούσαν στο παρελθόν, δεν είναι όμως λιγότερο σύνθετες. Παραμένει το φορτίο που μεταφέρεται στην πλάτη των γυναικών της λαϊκής οικογένειας σχετικά με τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των αρρώστων. Μεγαλώνει, μάλιστα, το βάρος του καθώς οι υποδομές και οι υπηρεσίες της Παιδείας, της Πρόνοιας και της Υγείας ιδιωτικοποιούνται και εμπορευματοποιούνται. Η εναλλασσόμενη ανεργία με μερική ή ελαστική απασχόληση τσακίζει τα μέλη των λαϊκών οικογενειών και επιφορτίζει με μεγαλύτερα βάρη για τη φροντίδα τους τις γυναίκες. Η λειψή κοινωνική και πολιτική πείρα που διαθέτουν οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, εξαιτίας της απόστασης που τις χωρίζει από το κίνημα και τη δράση του, δε βοηθά την αγανάκτησή τους να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση, διευκολύνει το φόβο, την ηττοπάθεια, την απογοήτευση αλλά και τις αυταπάτες που καλλιεργεί ο αντίπαλος.

Μπροστά στα σημερινά εμπόδια, το ΚΚΕ εντείνει την προσπάθεια να συνδυάσει τη θεωρητική, τη διαπαιδαγωγητική δουλειά με την πρακτική δράση. Οργανώνει την πάλη και τη διεκδίκηση, προβάλλει μια σειρά αιτήματα και παίρνει πρωτοβουλίες, με στόχο την ανακούφιση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και των γυναικών που ανήκουν σε αυτές. Αναδεικνύει στις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων την αξία της προσφοράς στον αγώνα, της συμμετοχής στο σωματείο, στο σύλλογο γυναικών, στη Λαϊκή Επιτροπή, της συμβολής στο χτίσιμο της συμμαχίας εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών και νεολαίας. Καλεί την εργατική τάξη και τις γυναίκες που ανήκουν σε αυτή να θέσουν στο στόχαστρο της πάλης τους το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, προκειμένου να μπει τέλος στην ταξική εκμετάλλευση και να ανοίξει ο δρόμος για την ισοτιμία των δύο φύλων.