«Η τρόικα οφείλει να αντιληφθεί ποιοι είναι οι εφικτοί στόχοι και να εγκαταλείψει τις διάφορες εμμονές της. Καλώς ή κακώς, φτάσαμε σε ένα σημείο που η υπερβολική πίεση θα οδηγήσει πιθανότατα στην ακυβερνησία και στο πολιτικό χάος, θέτοντας σε κίνδυνο τη σταθεροποίηση της οικονομίας» («Καθημερινή»). «Η επιμονή της τρόικας είναι αδιανόητη και καταστροφική από πολλές πλευρές, οικονομικές και πολιτικές, καθώς όλα αυτά ενισχύουν ένα περιβάλλον αποσταθεροποίησης» («Εθνος»). Τα ψέλνουν οι αστικές εφημερίδες στην τρόικα... Οχι γιατί νοιάστηκαν για το λαό και έγιναν αντιτροϊκανοί. Τους απασχολεί το «μπάσιμο» στο λιανικό εμπόριο ξένων μονοπωλιακών ομίλων, προβληματίζονται για την απελευθέρωση των απολύσεων λόγω της τεράστιας ανεργίας, που γίνεται μη διαχειρίσιμη. Ομως, το βασικό πρόβλημά τους είναι οι κόντρες για το μείγμα διαχείρισης στο επίπεδο της Ευρωζώνης, οι κόντρες ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ευρωζώνη, η εξασφάλιση χρηματοδότησης των καπιταλιστικών επενδύσεων. Καμιά σχέση, δηλαδή, με τα συμφέροντα του λαού, που είτε έτσι είτε αλλιώς θα συνεχίσει να υποφέρει αν δεν αλλάξει ρότα...

«Υπάρχουν δήμοι που έζησαν περικοπές μισθών κι όμως χρεοκόπησαν. Δεν μπορείς να διαχειριστείς ένα δήμο περικόπτοντας μόνο τους μισθούς. Πρέπει να περικόψεις υπερωρίες, να συγχωνεύσεις Νομικά Πρόσωπα, πρέπει να κάνεις οικονομίες παντού. Εάν δεν κάναμε αυτές τις δραστικές οικονομίες, σήμερα ο δήμος της Αθήνας θα είχε γονατίσει και μαζί του και η πόλη». Ποιος τα λέει αυτά; Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον δήμαρχο Αθηναίων και εκ νέου υποψήφιο Γ. Καμίνη. Ναι, σε εκείνον που, και το 2010 και τώρα, πλασάρεται από τον αστικό Τύπο, ως «ανεξάρτητος», «έξω από κομματικές γραμμές», «νοικοκύρης».

Τι λέει; Οτι η πολιτική του είναι: Πετσόκομμα εργασιακών δικαιωμάτων, κατάργηση ή υπολειτουργία υπηρεσιών, μείωση προσωπικού. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στον προϋπολογισμό του 2013, το 82% των εσόδων προϋπολογιζόταν να προέλθει από φόρους, τέλη, δικαιώματα, παράβολα, πρόστιμα κ.λπ.

Ο Γ. Καμίνης δε διαφοροποιείται και από τους συνυποψηφίους του που, με το φερετζέ του «ανεξάρτητου» και «ακομμάτιστου» υλοποιούν και διαχειρίζονται την αντιλαϊκή πολιτική. Αλλωστε, και ως μέλος της πρωτοβουλίας των πέντε δημάρχων έχει ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης της δράσης των δήμων ως μοχλών της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή της ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων. Τρανό παράδειγμα το σχέδιο ανάπλασης του κέντρου της Αθήνας.

1489 Η βασίλισσα της Κύπρου, Κατερίνα Κορνάρο, πουλάει το βασίλειό της στους Βενετούς. Αρχίζει η περίοδος της Βενετοκρατίας, που θα λήξει το 1571 με την κατάληψη της Μεγαλονήσου από τους Οθωμανούς.

1492 Η βασίλισσα Ισαβέλλα της Ισπανίας διατάσσει τους 150.000 Εβραίους του βασιλείου της να γίνουν χριστιανοί, διαφορετικά θα απελαθούν.

1879 Γεννιέται ο κορυφαίος Γερμανός φυσικός Αλμπερτ Αϊνστάιν, θεμελιωτής, μεταξύ άλλων, της Θεωρίας της Σχετικότητας. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1921). Το 1933, με την άνοδο των ναζί στην εξουσία, έφυγε από τη Γερμανία και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Υπήρξε πολέμιος του ρατσισμού και υπέρμαχος της ειρήνης. Εγραψε το δοκίμιο «Why socialism» (γιατί σοσιαλισμός), που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1949 στο περιοδικό «Monthly Revue».

1883 Φεύγει από τη ζωή ο Καρλ Μαρξ. Γεννήθηκε στις 5 Μάη 1818 στην πόλη Τριρ της Πρωσίας. Σπούδασε νομικά, ιστορία και φιλοσοφία. Με τον Φρίντριχ Ενγκελς συνδέθηκε το Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι. Μαζί πήραν ενεργότατο μέρος στη ζωή των επαναστατικών ομάδων του Παρισιού. Εδώ ο Μαρξ καταπολέμησε αποφασιστικά τη θεωρία του Προυντόν, με την «Αθλιότητα της Φιλοσοφίας». Την άνοιξη του 1847, οι Μαρξ και Ενγκελς προσχώρησαν στην «Ενωση των Κομμουνιστών» και συνέταξαν και το περίφημο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, που εκδόθηκε το Φλεβάρη του 1848. Στο έργο αυτό εκθέτονταν με μεγαλοφυή σαφήνεια και διαύγεια η θεωρία της ταξικής πάλης και ο κοσμοϊστορικός επαναστατικός ρόλος του προλεταριάτου, του δημιουργού της νέας, της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Η νέα θεωρία επιβεβαιώθηκε περίλαμπρα από την πορεία των επαναστατικών γεγονότων στα 1848-1849. Ο Μαρξ διεξήγαγε αμείλικτο πόλεμο εναντίον των θεωριών και των ρευμάτων του μικροαστικού και γενικότερα του μη προλεταριακού σοσιαλισμού, επεξεργάστηκε την υλιστική θεωρία, αφιερώνοντας τις δυνάμεις του κυρίως στη μελέτη της πολιτικής οικονομίας. Την επιστήμη αυτή ο Μαρξ την επαναστατικοποίησε στα έργα του «Η κριτική της πολιτικής οικονομίας» και «Το Κεφάλαιο».

Το 1864 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η 1η Διεθνής, η «Διεθνής ένωση των εργατών». Ο Μαρξ ήταν η ψυχή αυτής της οργάνωσης, ήταν εκείνος που έγραψε την πρώτη «Διακήρυξή» της. Υστερα από την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού («Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία του 1871») και τη διάσπαση της Διεθνούς από τους μπακουνιστές, έγινε αδύνατη η παραμονή της Διεθνούς στην Ευρώπη. Ετσι, μετά το συνέδριο της Διεθνούς στη Χάγη (1872) μετέφεραν το Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς στη Νέα Υόρκη. Η εντατική δράση του Μαρξ υπέσκαψε την υγεία του. Πέθανε στο Λονδίνο.

1938 Γεννιέται ο συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος.

1954 Πεθαίνει ο Κλέμεντ Γκότβαλντ, Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας.

1956 Το Στρατοδικείο της Λάρισας καταδικάζει δις σε θάνατο το στέλεχος του ΚΚΕ Ορθόδοξο Τοκαλή.

1970 Από τις φυλακές Κορυδαλλού 27 νέοι πολιτικοί κρατούμενοι στέλνουν χαιρετιστήριο στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ, με το οποίο εγκρίνουν τη διακήρυξη της Α' Συνδιάσκεψης της ΚΝΕ και καλούν τη νεολαία να πυκνώσει τις γραμμές της.

1973 Στη δημογραφική επετηρίδα του ΟΗΕ αναφέρεται ότι, σύμφωνα με στοιχεία του 1971, ο πληθυσμός της Γης ανέρχεται σε 3,7 δισεκατομμύρια και ότι ένα στα δύο άτομα του παγκόσμιου πληθυσμού είναι Ασιάτης.

1973 Η χούντα συλλαμβάνει στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη 42 αγωνιστές αντιπάλους της δικτατορίας, μέλη και στελέχη της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής ρωτά την Κομισιόν αν «έχει ελέγξει τη συμβατότητα των 329 αυτών προτάσεων του ΟΟΣΑ με την κοινοτική νομοθεσία» και «εάν ναι, πόσες και ποιες από αυτές θα έπρεπε να έχουν ήδη εφαρμοσθεί ως επιβαλλόμενες από την Κοινοτική Νομοθεσία περί ανταγωνισμού;». Στο όνομα του ότι ο ΟΟΣΑ είναι οργανισμός ανεξάρτητος από την Κομισιόν και το ΔΝΤ! Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάνει σαν να μην ξέρει ότι η κοινοτική νομοθεσία και οι προτάσεις του ΟΟΣΑ υπηρετούν τον ίδιο «αφέντη», τους επιχειρηματικούς ομίλους, την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους. Συνεπώς, η ΕΕ δεν θα έχει αντίρρηση σε προτάσεις που κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση ακόμα κι αν δεν έχει προνοήσει νομοθετικά γι' αυτές. Ο,τι είναι συμβατό με τις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων, είναι νόμος για το θεματοφύλακα των συμφερόντων τους, την ΕΕ.

Εάν τα μέτρα επιβάλλονται από την κοινοτική νομοθεσία - ρωτά ο Ν. Χουντής - τότε γιατί η Κομισιόν «δε ζητά την εφαρμογή τους», αλλά «δίνει επιπλέον θεσμική δυνατότητα παρέμβασης σε τρίτους Οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ;». Εγκαλεί δηλαδή την Κομισιόν όχι για το περιεχόμενο των μέτρων, αλλά για το γεγονός ότι επιτρέπει στον ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ να επιβάλλουν εκείνοι και όχι η ίδια την υλοποίηση αυτών των μέτρων, παραβιάζοντας έτσι το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ! Για τέτοια προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ μιλάμε και μάλιστα από στέλεχος που πρόσκειται στη λεγόμενη «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ.