«Διορθώστε τις αδικίες η εντολή Σαμαρά» έγραφε χτες αστική εφημερίδα, συμπληρώνοντας ότι «ο πρωθυπουργός κατέστησε σαφές ότι πλέον θα ελέγχει προσωπικά τις αστοχίες στη φορολογική συνταγή». Πουλούν κάλπικες ελπίδες για ανάσα του λαού. Παρεμβαίνει δε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ως άλλος «δίκαιος Αριστείδης». Και όλα αυτά επειδή η κυβέρνηση υπόσχεται να δώσει ορισμένα ψίχουλα από το «πρωτογενές πλεόνασμα» σε ελάχιστες κοινωνικές κατηγορίες, δηλαδή στον πολύ στενό κρατικό τομέα. Επειδή ετοιμάζει νομοσχέδιο για μειώσεις προστίμων στην εφορία, στο φόρο υπεραξίας και επειδή οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων θα γίνονται από 1.500 ευρώ και πάνω αντί για 1.000 που ήταν έως τώρα. Σιγά τη δικαιοσύνη. Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι δηλαδή! Λες και το όποιο πλεόνασμα προέρχεται από την τσέπη τους και όχι από την ακατάσχετη φοροληστεία στο λαϊκό εισόδημα, στη λαϊκή κατοικία, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε συνδυασμό με τις δραστικές περικοπές σε δαπάνες του προϋπολογισμού για λαϊκές ανάγκες. Η πολιτική της φοροκλοπής του λαού θα συνεχίζεται στο διηνεκές, προκειμένου να αποπληρώνονται τα δάνεια και να δίνεται χρήμα στο κεφάλαιο για επενδύσεις. Δίκαιο είναι να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών οικογενειών. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο οργανώνοντας την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, τη Λαϊκή Συμμαχία, για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική σήμερα, να την ανατρέψουν αύριο. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Αν κανείς διατηρεί αμφιβολίες για το ρόλο της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ στην παγίδευση λαϊκών δυνάμεων που παραπλανιούνται απ' την κάλπικη ριζοσπαστική της φρασεολογία στην πολιτική διαχείρισης της οικονομίας των μεγαλοεπιχειρηματιών, η συνέντευξη του Δ. Στρατούλη, επιφανούς στελέχους της, προχτές στο ρ/σ «Βήμα» θα τον πείσει. Ο Δ. Στρατούλης, αφού υπερασπίζεται το κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ που μετοίκησε στον ΣΥΡΙΖΑ σαν μη εμπλεκόμενο «σε μνημονιακές ή άλλες πολιτικές, που οδήγησαν τον τόπο και το λαό σε αυτήν την καταστροφή» (φαίνεται πως μάζευαν ...μαργαρίτες οι συγκεκριμένοι όταν εφαρμόζονταν οι πολιτικές που λέει ο Στρατούλης), προσθέτει: «Εμείς στο κόμμα μας δεν έχουμε μόνιμες πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Αυτές σχηματίζονται κάθε φορά με βάση τα ζητήματα που συζητούνται (...) Επομένως, οποιαδήποτε ζητήματα προκύπτουν (...) θα κουβεντιάσουμε στα συλλογικά όργανα του κόμματος (...) Βάσει αυτής της συζήτησης θα σχηματιστούν πλειοψηφίες και μειοψηφίες και θα προχωρήσουμε με τις αποφάσεις που θα πάρει η πλειοψηφία, η οποία θα σχηματιστεί για το συγκεκριμένο θέμα. (...) Ως βουλευτής πρέπει να εκπροσωπώ και να εκφράζω τις συλλογικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (...) Στο τέλος όμως γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις του κόμματος και προχωράμε με αυτές. Ετσι κάναμε πάντα, έτσι κάνουμε και έτσι θα κάνουμε και στο μέλλον».

Στο πλαίσιο της γνωστής δικομματικής αντιπαράθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε το Σαββατοκύριακο ανακοίνωση όπου αφού μιλά για την «άδικη», «ταξική», «αναποτελεσματική» (!) φορολογική κυβερνητική πολιτική, καταλήγει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος με τις προτάσεις που έχει ήδη δημοσιοποιήσει για κοινωνικό διάλογο, για μια φορολογική πολιτική στον αντίποδα της σημερινής βαρβαρότητας».

Πού τον θυμήθηκε τον «κοινωνικό διάλογο»; Μα είναι το εργαλείο με το οποίο οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και οι δικές τους συνδικαλιστικές πλειοψηφίες επιδίωξαν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της εργατικής τάξης και να αποσπάσουν τη συναίνεσή της στα αντεργατικά μέτρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίησε τους «κοινωνικούς διαλόγους» συμμετέχοντας πρώτος και καλύτερος. Και τώρα αξιοποιεί την πείρα που αποκόμισε. Η φορολογική πολιτική δεν μπορεί να ευνοεί τους πάντες. Είναι εργαλείο με το οποίο το αστικό κράτος αναδιανέμει πλούτο υπέρ των αστών. Να τα παίρνει δηλαδή απ' τους πολλούς και να τα δίνει στους λίγους. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κρύψει ότι θέλει με κάθε τρόπο να ενισχύσει τους καπιταλιστές, την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Γι' αυτό θέλει «κοινωνικό διάλογο». Αλλωστε, ως θιασώτης της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής των εργαζομένων στην πολιτική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, θα χρησιμοποιήσει και τα ανάλογα εργαλεία.

1905 Διενεργούνται βουλευτικές εκλογές. Οι Δεληγιαννικοί κερδίζουν 142 έδρες, έναντι 78 των Θεοτοκικών, 13 των Ζαϊμικών και 2 ανεξαρτήτων. Ο Θεόδωρος Δεληγιάννης αναλαμβάνει πρωθυπουργός για τελευταία φορά.

1925 Η αγγλική Βουλή επικυρώνει το αγγλοϊταλικό σύμφωνο, με το οποίο η Αγγλία αναγνωρίζει την κατοχή της Δωδεκανήσου από την Ιταλία.

1946 Παρά τις μεθοδεύσεις του αστικού κράτους, του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και των ξένων συνδικαλιστών που ήρθαν στην Ελλάδα για να «εποπτεύσουν» την άλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, στις εκλογές για την ανάδειξη της διοίκησης στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το ψηφοδέλτιο του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ) συγκεντρώνει μεγάλη πλειοψηφία. Η νίκη στο ΕΚΘ δεν ήταν η μόνη. Ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα σε όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα, στην Αθήνα, στον Πειραιά, κ.α. Στη συνέχεια, οι δυνάμεις της αντίδρασης θα εκτόπιζαν βίαια τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες των συνδικάτων, φυλακίζοντας, εξορίζοντας -ακόμα και δολοφονώντας- τους κομμουνιστές και άλλους ΕΑΜίτες συνδικαλιστές.

1947 Το Πρωτοδικείο Αθηνών με τον ΑΝ 509 /1947 θέτει την ΕΠΟΝ εκτός νόμου και αποφασίζει τη διάλυσή της. Μεγάλο τμήμα των μελών και στελεχών της πέρασαν στον ένοπλο αγώνα και συνέβαλαν στη συγκρότηση και τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), την περίοδο 1946 - 1949. Χιλιάδες ήταν οι ΕΠΟΝίτες που οδηγήθηκαν στις φυλακές, στις εξορίες, που δολοφονήθηκαν από όργανα του αστικού κράτους.

1949 Δολοφονείται από τις αρχές του αστικού κράτους ο κομμουνιστής ηγέτης, συνδικαλιστής και πρωτοπόρος αγωνιστής του ελληνικού εργατικού κινήματος Μήτσος Παπαρήγας. Ο Μήτσος Παπαρήγας υπήρξε ο πρώτος κομμουνιστής γραμματέας της ΓΣΕΕ, από το 8ο Συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, το 1946, όπου τον είχαν εκλέξει αντιπρόσωπό τους οι εργάτες του Βόλου.

1962 Κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν την Αίγυπτο οι Ελληνες και οι άλλοι ξένοι, μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του Νάσερ για την εθνικοποίηση των ξένων τραπεζών και επιχειρήσεων, αλλά και τον έλεγχο στα περιουσιακά στοιχεία των αλλοδαπών.

1967 Συναυλία του Μάνου Λοΐζου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου παρουσιάζει τα «Νέγρικα Τραγούδια».

1968 Στον απόηχο της 12ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου επήλθε ρήξη με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού - αναθεωρητισμού, οι επικεφαλής της φραξιονιστικής ομάδας Παρτσαλίδης, Ζωγράφος και Δημητρίου ανακοινώνουν τη δημιουργία της λεγόμενης «Ενωτικής ΚΕ του ΚΚΕ».

1968 Σε σωρούς ερειπίων μετατρέπονται όλα σχεδόν τα σπίτια του Αϊ - Στράτη, ο οποίος ισοπεδώνεται από καταστρεπτικό σεισμό. Οι νεκροί φτάνουν τους 20 και οι τραυματίες τους 18, ενώ άστεγες μένουν και οι 220 οικογένειες του νησιού. Η εικόνα της ολοκληρωτικής καταστροφής συμπληρώνεται από τα 5.000 νεκρά αιγοπρόβατα και τα 400 βοοειδή, που επίσης θάβονται κάτω από τα χώματα.

1973 Παρά την τρομοκρατία της χούντας, η Ομοσπονδία Εργατών Κεραμοποιών - Πλινθοποιών, Αγγειοπλαστών Ελλάδας αποφασίζει απεργία διαρκείας. Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι φοιτητές. 24 Ελληνες και 135 Γάλλοι άνθρωποι του πνεύματος εκφράζουν από το Παρίσι την αλληλεγγύη τους προς τους αγωνιζόμενους φοιτητές και καθηγητές της Ελλάδας.