Φαίνεται πως η αντιγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ της ταχτικής του «παλιού ΠΑΣΟΚ», της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου, πάει σύννεφο. Λέμε της εποχής τού «Εξω από την ΕΟΚ» που έγινε «μέσα στην ΕΟΚ» όταν έγινε κυβέρνηση, ή του «φεύγουν οι βάσεις» που μένουν. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέτοια συνθήματα, ίσα ίσα, το αντίθετο. Αλλά ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι ο πρώτος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έκανε «αντίσταση» και δεν πήγε στην κυβερνητική φιέστα στο Ζάππειο, για την ανάληψη της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ. Τέτοια «αντίσταση» έκανε και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1980, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ και έκανε ανάλογη φιέστα στο Ζάππειο. Οποία ομοιότης...

«Η βιομηχανική παραγωγή στην Ευρωζώνη ανήλθε τον Δεκέμβριο στο υψηλότερο επίπεδο από τον Μάιο του 2011, ενισχύοντας τις προσδοκίες ότι θα συνεχιστεί η ανάκαμψη της οικονομίας. Ιδιαίτερα θετικά είναι τα μηνύματα πρωτίστως από τη Γερμανία και την Ιταλία, στην οποία ο δείκτης υπευθύνων παραγγελιών (PMI) για τη μεταποίηση ανήλθε στις 53,5 μονάδες, δηλαδή στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 32 μηνών. Σε σημαντικό βαθμό η αύξηση των παραγγελιών οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών για έκτο συνεχόμενο μήνα, με μοναδικές εξαιρέσεις τη Γαλλία και την Ελλάδα, όπου είχαμε μείωση των παραγγελιών για εξαγωγή. Δυστυχώς, η αύξηση της παραγωγής και των νέων παραγγελιών δεν μεταφράστηκε σε αύξηση της απασχόλησης στη μεταποίηση, αλλά, απλώς, σε στασιμότητα» («Καθημερινή» 4/1/2014). Αλλος ένας δείκτης που μιλά για «προσδοκίες ανάπτυξης» και όχι για ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, όπου υπήρξε ανάπτυξη, δε συνοδεύτηκε με μείωση της ανεργίας. Αρα, κανένα όφελος για τους εργαζόμενους.

1778 Γεννιέται ο Σουηδός βοτανολόγος και φυσιολόγος Καρλ Φον Λινέ, «πατέρας» της σύγχρονης βοτανολογίας.

1919 Εγκαθιδρύεται η Σοβιετική Δημοκρατία της Βρέμης (Γερμανική Επανάσταση), που διήρκεσε μόλις 3 βδομάδες (έως τις 4/2/1919).

1919 Αντιμέτωπη με τον επαναστατικό ξεσηκωμό του γερμανικού προλεταριάτου, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Γερμανίας συνάπτει συμφωνία με την ανώτατη στρατιωτική διοίκηση για τη διατήρηση από την τελευταία του ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων (σύμφωνο Εμπερτ - Γκρένερ). Ο ίδιος ο Εμπερτ ομολόγησε αργότερα πως «με τη βοήθεια της ανώτατης διοίκησης του στρατού ήθελε να δημιουργήσει μια κυβέρνηση ικανή να αποκαταστήσει την τάξη». Ο στρατηγός Γκρένερ, πάντως, ήταν πιο ωμός και ειλικρινής: «Το απόγευμα της 10ης Νοέμβρη έκλεισα με τον λαϊκό επίτροπο Εμπερτ τηλεφωνικά μια συμμαχία με στόχο την καταπολέμηση της επανάστασης. Από την αρχή κιόλας παλέψαμε μαζί ενάντια στην επανάσταση και, μάλιστα, κάτω από δική μου πρωτοβουλία, σύμφωνα με το δικό μου καθορισμό στόχων και με όλα τα μέσα που εγώ θεωρούσα κατάλληλα για τη συντριβή της επανάστασης».

1941 Τα ελληνικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Κλεισούρα (Ελληνοϊταλικός πόλεμος).

1946 Συνέρχεται στη Νέα Υόρκη η πρώτη Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

1950 Δολοφονείται στη Μακρόνησο, έπειτα από άγρια βασανιστήρια, που κράτησαν 33 ολόκληρες μέρες, ο κομμουνιστής Δημήτρης Τατάκης, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ.

Οι δήμιοί του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να λυγίσουν τον Τατάκη, ώστε να αποτελέσει παράδειγμα για τους υπόλοιπους Μακρονησιώτες. Δεν τα κατάφεραν όμως. Οταν τον ρώτησαν γιατί δεν υπέγραφε την περιβόητη «δήλωση μετανοίας», ώστε να θέσει τέρμα στο μαρτύριό του, εκείνος απάντησε:

«Το έκαμα για να αποδείξω πως όλα τα πλάνα της ανθρώπινης αντοχής οι αγωνιστές τα ξεπερνάνε, όταν πιστεύουν και θέλουν. Δεν υπάρχουν άπαρτα φρούρια για τους κομμουνιστές!».

1961 Πεθαίνει ο Αμερικανός συγγραφέας Ντάσιελ Χάμετ.

1964 Ο Παναμάς διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και καταγγέλλει στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τη συμφωνία, βάσει της οποίας η διώρυγα και η ζώνη που την περιβάλλει αποτελούν αμερικανική επικράτεια, ενώ στην ίδια τη ζώνη μαίνονται πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ Αμερικανών και ντόπιων.

1978 Δολοφονείται στη Μανάγκουα της Νικαράγουας ο 53χρονος δημοσιογράφος και εκδότης Πέδρο Χοακίν Τσαμόρο Καρντενάλ, γνωστός αντίπαλος του δικτάτορα Σομόζα.

Πρώτον, σε ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί δεν ήρθαν οι ελεγκτές του Ευρωκοινοβουλίου για τα πεπραγμένα της τρόικας.

Δεύτερον, γιατί ο θεσμός της Προεδρίας έχει τυπικό και όχι ουσιαστικό χαρακτήρα.

Τρίτον, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποιεί σωστά τη δυνατότητα της Προεδρίας της ΕΕ για την αλλαγή του μείγματος διαχείρισης.

Τέταρτον, σε ένδειξη κριτικής στο πρόσωπο του Μπαρόζο, που εκφράζει την πολιτική της λιτότητας ...και άλλες παρόμοιου τύπου εξηγήσεις.

Απαραίτητες διευκρινίσεις μη νομίζει κανείς ότι φανερώνει και αντίθεση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη...

Το δίλημμα που προέβαλε ο Αντ. Σαμαράς, «ναι ή όχι στην Ευρώπη», γεννάει πολλούς προβληματισμούς.

Πρώτα απ' όλα γιατί η Ευρώπη είναι ένας γεωγραφικός προσδιορισμός, μια ήπειρος και άρα το δίλημμα δεν έχει νόημα. Πώς μπορεί, λοιπόν, κάποιος να πει ναι ή όχι σε ένα γεωγραφικό προσδιορισμό; Αν εννοεί την ΕΕ, πολιτική και οικονομική οντότητα που συγκροτήθηκε με επιλογή των καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης, τότε το δίλημμα έχει νόημα.

Δεύτερο, γιατί το δίλημμα δεν έχει νόημα αν το απευθύνει στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει δηλώσει με εκατό διαφορετικούς τρόπους ότι όχι μόνο την ΕΕ αλλά και την Ευρωζώνη τη θεωρεί δεδομένη, μονόδρομο για τον ελληνικό λαό και ότι οι όποιες αντιρρήσεις του αφορούν το εφαρμοζόμενο μείγμα διαχείρισης, όσο και αν τις πασπαλίζει με «ριζοσπαστικές κορόνες»...

Τρίτο, η διάκριση ανάμεσα σε ευρωπαϊκές και αντιευρωπαϊκές δυνάμεις είναι ψευδεπίγραφη. Στην αντίληψη του ΚΚΕ όχι μόνο η ένωση των ευρωπαϊκών λαών αλλά η ένωση των λαών όλου του κόσμου πρέπει να είναι η επιδίωξη της εργατικής τάξης. Αυτή, όμως, προϋποθέτει την αποδέσμευση τόσο από την ΕΕ όσο και από κάθε ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση και συμμαχία, προϋποθέτει την πάλη για την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων για την εργατική - λαϊκή εξουσία σε κάθε χώρα.

Βεβαίως, επειδή το δίλημμα έχει προεκλογικό χαρακτήρα χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι το πραγματικό δίλημμα είναι: «Με την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ή εναντίωση στην ΕΕ, πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική - λαϊκή εξουσία;». Αυτές είναι οι δύο στρατηγικές που συγκρούονται παντού...