«Επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων» και «Τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης».

«Εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης» και «Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης».

«Δέσμη ριζικών θεσμικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με στόχο τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, την αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης και την παραπομπή στη Δικαιοσύνη όσων διασπάθισαν δημόσιο χρήμα ή/ και ευθύνονται για τα καταστροφικά μνημόνια» και «Η έκβαση της προσπάθειας (...) θα κριθεί (...) και στην ικανότητα προώθησης μεταρρυθμίσεων. Υποστηρίζουμε τις εξυγιαντικές και ορθολογικές μεταρρυθμίσεις με σεβασμό στους θεσμούς, το κράτος δικαίου (...) Αλλάζοντας το πολιτικό σύστημα σπάζουμε τον κρίκο της κακοδαιμονίας (...) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος με ριζική δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους».

Η πρώτη εκδοχή διατύπωσης των πανομοιότυπων αυτών προτάσεων ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ (χτεσινό non paper) και η δεύτερη στη ΔΗΜΑΡ (συνέντευξη Φ. Κουβέλη). Ταύτιση που είναι αδύνατον να αποφευχθεί. Η αστική διαχείριση στο όνομα της οποίας πίνουν νερό και τα δύο αυτά κόμματα δεν αφήνει περιθώρια διαφοροποιήσεων. Οι επίδοξοι «μνηστήρες» σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο.

Με μπόλικα «θα» στην τσέπη τους κυκλοφορούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενοι στους εργαζόμενους «λαγούς με πετραχήλια», όταν βγουν στην κυβέρνηση!

Θιασώτες του αστικού κράτους και υπέρμαχοι του Συντάγματος, εργαλείο κυριαρχίας της εκμεταλλεύτριας αστικής τάξης, βγάζουν πύρινους λόγους για τη νομιμότητα, την αξιοκρατία και το σπουδαίο ρόλο που μπορεί να παίξει η Δημόσια Διοίκηση τάχα προς όφελος του λαού. Παρουσιάζουν το αστικό Κοινοβούλιο σαν το κορυφαίο θεσμό έκφρασης του «κυρίαρχου λαού», συγκαλύπτοντας ότι αποτελεί τμήμα του κράτους των αστών και ότι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία το μόνο δικαίωμα που έχουν οι λαϊκές μάζες είναι να αποφασίζουν περιοδικά ποιος πολιτικός διαχειριστής και εκφραστής του καπιταλισμού θα τις τσακίζει.

Την αντίληψη αυτή υπερασπίστηκε στο σύνολό της ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και επικεφαλής της αποκαλούμενης «αριστερής πτέρυγας» του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Λαφαζάνης, μιλώντας σε συγκέντρωση εργαζομένων στο υπουργείο Ανάπτυξης. Βάφτισε τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις «παράνομες», πραξικοπηματικές» και «αντισυνταγματικές» σχέδιο ενός «νοσηρού εγκεφάλου» οι οποίες δε γίνονται «καν για δημοσιονομικούς λόγους». Διαβάζοντας από την ανάποδη τα λόγια του καλλιεργείται η αντίληψη της αποδοχής παρόμοιων μέτρων που όμως θα είναι νόμιμα και συνταγματικά και όχι πραξικοπηματικά, (αλήθεια μήπως με τη συμμετοχή των εργαζομένων;), και θα έχουν στόχο το συμμάζεμα των δημόσιων οικονομικών.

Στη συνέχεια της ομιλίας του αποκάλυψε πώς αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. «Υπάρχει κι άλλη εναλλακτική επιλογή», είπε. «Κι αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την ώρα είναι όλοι μαζί ενωμένοι, εργαζόμενοι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα για να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Να πάμε σε εκλογές, για να μιλήσει ο ελληνικός λαός, να καθορίσει το μέλλον και την πορεία του. Αυτή είναι η δική μας θέση και έχει ξεκινήσει ήδη ένα μεγάλο φθινοπωρινό, απεργιακό κίνημα ενότητας των εργαζομένων, το οποίο αν προχωρήσει έτσι ενωμένο θα έχουμε γρήγορα, μέσα στο φθινόπωρο, πολιτικές εξελίξεις».

Και βέβαια η προσδοκία δεν είναι να έρθουν σε σύγκρουση οι εργαζόμενοι με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, σε ρήξη με τις αιτίες που τη γεννούν, αλλά να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, ο οποίος «δεσμεύεται ότι αν θα γίνουν απολύσεις από το Δημόσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αυτές τις απολύσεις θα τις ακυρώσει και θα επαναπροσλάβει άμεσα όλους τους υπαλλήλους που θα εκδιωχθούν από αυτή την κυβέρνηση»...

Χωρίς καμιά ντροπή το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει υποσχέσεις ψαρεύοντας ψήφους και καλλιεργεί την αντίληψη ότι μια άλλη «καλή» κυβέρνηση στο τιμόνι του αστικού κράτους θα «ανασυγκροτήσει το Δημόσιο (...) για να μπορέσει να αξιοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό να προσφέρει στον ελληνικό λαό, στην ανάπτυξη και την ελληνική οικονομία». Υπόσχεται δηλαδή να «ανασυγκροτήσει» το αστικό κράτος και το σάπιο πολιτικό σύστημα. Αλλά με τους επιχειρηματίες να έχουν την οικονομία στα χέρια τους, άρα και την εξουσία, το κράτος για ποιον θα δουλεύει αν όχι γι' αυτούς; Παραπλανούν όταν λένε ότι θα είναι προς όφελος του λαού.

Οι ΗΠΑ δε διαθέτουν μόνο την πιο ισχυρή οικονομία του πλανήτη, πρωτεύουν ταυτόχρονα και στην εισοδηματική ανισότητα μεταξύ των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Στίγκλιτς, που μίλησε σε συνέδριο της Αμερικανικής Εργατικής Συνομοσπονδίας, ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας ανά ώρα αυξήθηκε κατά 40% από το έτος 1979 μέχρι σήμερα, ο μισθός των εργατών μόλις μετά βίας παρουσίασε κάποια αύξηση. Μάλιστα, ενώ το 95% των κερδών που παρήχθησαν μεταξύ 2009-2012 κατέληξαν στο 1% των πλουσίων, το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού διαπίστωσε ότι το εισόδημά του αυξήθηκε μόλις κατά 0,4%! Ετσι, το 1% των πιο πλούσιων Αμερικανών λαμβάνει το 20% του ετήσιου εθνικού εισοδήματος και κατέχει το 1/3 του εθνικού πλούτου.

Αποδεικνύεται έτσι το αυτονόητο για τη λειτουργία κάθε καπιταλιστικής οικονομίας, ότι η περίφημη «ανάπτυξη» όχι μόνο δε σημαίνει βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά ακριβώς το αντίθετο, αύξηση της ταξικής ανισότητας που για πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης οδηγεί σε σχετική, ακόμα και στην απόλυτη φτώχεια. Και δεν θα μπορούσε να γίνεται διαφορετικά σε μια οικονομία που κυριαρχούν τα μονοπώλια και η οικονομία όπως και ολόκληρη η κοινωνία «χορεύει» στους δικούς τους ρυθμούς. Γεγονός, που αποφεύγουν και σκόπιμα αποσιωπούν οι εγχώριοι απολογητές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με όποιο «μείγμα» και αν την πλασάρουν στο λαό.

O δίχως όρια οπορτουνισμός δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φάνηκε (και) στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, όπου συζητήθηκε το επαπειλούμενο κλείσιμο του δημοτικού ραδιοσταθμού «Αθήνα 9,84» ως σχεδιασμός της κυβέρνησης. Εκεί, οι δημοτικοί σύμβουλοι των προαναφερόμενων δυνάμεων στήριξαν πρόταση - ψήφισμα της δημοτικής διοίκησης, ένα γενικόλογο κείμενο που ζητά μεν τη λειτουργία του σταθμού, αλλά δε διασφαλίζει το σύνολο των θέσεων εργασίας και το καθεστώς εργασίας των εργαζομένων. Σε συμπόρευση με τη δημοτική αρχή Καμίνη και την αξιωματική αντιπολίτευση, στάθηκαν απέναντι στη συγκεκριμένη πρόταση των δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ στο ψήφισμα να ζητείται επισταμένα να παραμείνει σε λειτουργία ο σταθμός με διασφάλιση των θέσεων εργασίας για όλους τους εργαζομένους του. Στήριξαν έτσι στην πράξη μια δημοτική αρχή που μόλις μία μέρα πριν κατηγορούσε τους εκπαιδευτικούς επειδή κινητοποιούνται ενάντια σε απολύσεις και διαθεσιμότητα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να τους καταγγέλλει ο ίδιος ο Καμίνης ότι αυτοί είναι που έχουν «ξεχαρβαλώσει» την Εκπαίδευση...

Ενα επικοινωνιακό σώου σε βάρος των ανασφαλίστων οργανώθηκε στο υπουργείο Υγείας με κατανεμημένους ρόλους ελεημόνων (αυτών δηλαδή που δείχνουν ευσπλαχνία και προσφέρουν τη βοήθειά τους σε όσους δυστυχούν).

Ο πρώτος ρόλος ανήκει στη συγκυβέρνηση που στα πλαίσια του ΕΣΠΑ, προχώρησε στην καθιέρωση του εισιτηρίου υγείας για μερικές χιλιάδες ανασφάλιστους. Ομως το εισιτήριο υγείας έχει -κατά τον υπουργό Υγείας- το μειονέκτημα ότι δεν μπορεί να καλύψει τα φάρμακα του αρρώστου. Ετσι ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ), που συλλειτουργεί με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών το κοινωνικό ιατρείο και φαρμακείο, θα προμηθεύει τα φάρμακα σε όσους αποκτήσουν το εισιτήριο υγείας. Τα φάρμακα θα τα προσφέρει ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ), την ίδια ώρα που επιχειρήσεις-μέλη του αποσύρουν από τα ράφια των φαρμακείων φάρμακα γιατί κρίνουν οικονομικά ασύμφορη τη διάθεσή τους στην ελληνική αγορά.

Οπως είπε ο υπουργός Υγείας για τα εισιτήρια υγείας έχουν κατατεθεί 34.000 αιτήσεις και έχουν εγκριθεί 10.500, που μπορούν να πάρουν και τα φάρμακά τους από την Εκκλησία - αν αυτά περιλαμβάνονται μέσα στις δωρεές. Αλλιώς και τα κοινωνικά ιατρεία θα βγουν στη ζητιανιά, ευελπιστώντας στην προσφορά των ευαισθητοποιημένων ανθρώπων.

Κι όλο αυτό το σώου επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας ως μέγιστη κοινωνική προσφορά μπροστά στους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους, ανασφάλιστους και μετανάστες, που δεν έχουν πια δικαίωμα πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κι όταν, ακόμα, και αυτοί που δεν απώλεσαν αυτό το δικαίωμα δεν μπορούν στην πλειοψηφία τους να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή τους στα φάρμακα και σταματούν τις θεραπείες τους. Μάλιστα οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας στο απυρόβλητο την κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας, αύξησαν τη μεσοσταθμική συμμετοχή των αρρώστων από 9% το 2010 σε 22% το 2012...

Καθημερινό είναι τον τελευταίο μήνα το «σαφάρι» κλήσεων στο κέντρο της Αθήνας. Αντρες της Τροχαίας επιβαίνοντας σε συμβατικά αυτοκίνητα, με πολιτική περιβολή και αξιοζήλευτη ταχύτητα, ξηλώνουν πινακίδες ΙΧ αυτοκινήτων, που έχουν παρκάρει παράνομα, αφού δεν μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα ποσά που ζητάνε οι ιδιοκτήτες πάρκινγκ, ενώ εάν έχουν τα τρία ευρώ για την κάρτα στάθμευσης δεν είναι βέβαιο ότι θα βρουν χώρο να παρκάρουν. Μάλιστα, είναι τέτοιος ο ζήλος, που παίρνουν τις πινακίδες ακόμη και από πλανόδιους μικροπωλητές. Οπως συνέβη πριν μερικές μέρες στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Χαριλάου Τρικούπη. Παρά τις εκκλήσεις του δύστυχου μικροπωλητή, που βρίσκεται εκεί σχεδόν καθημερινά για πολύ καιρό τώρα προσπαθώντας να βγάλει μεροκάματο, του πήραν τις πινακίδες. Η πληρωμή του προστίμου για πολλούς πολίτες σημαίνει μη κάλυψη άλλων βασικών αναγκών της οικογένειάς τους. Σημειώνουμε πως η κλήση για παράνομη στάθμευση κυμαίνεται από 40 έως 150 ευρώ (κατά περίπτωση), ενώ στην πιθανότητα αφαίρεσης και πινακίδων το κόστος ανεβαίνει...