Γράφαμε και χτες με αφορμή τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το πολιτικό σύστημα και τη διακυβέρνηση πως πρόκειται για προτάσεις που απαντάνε στις ίδιες τις ανάγκες του συστήματος, πως δε λύνουν κανένα απ' τα προβλήματα του λαού, απεναντίας τα επιτείνουν αφού ενισχύουν την αιτία που τα προκαλεί και χειραγωγούν το λαό με επιφανειακές αλλαγές, για να τον ενσωματώσουν τελικά.

Ο στόχος αυτός είναι κρίσιμης σημασίας για επίδοξους σωτήρες, που κοροϊδεύουν το λαό ότι διαθέτουν το κατάλληλο μείγμα πολιτικής που θα ανακουφίσει τον ίδιο και ταυτόχρονα θα επισπεύσει την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ενα μείγμα σαν αυτό που εφαρμόζεται στη Βραζιλία, χώρα την οποία είχε εκθειάσει ο Αλ. Τσίπρας πριν μερικούς μήνες, κατά την επίσκεψή του εκεί.

Τις τελευταίες μέρες, βεβαίως, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατάπιε τη γλώσσα της, απ' όταν δηλαδή ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις στη χώρα αυτή και ήρθαν στην επιφάνεια με εκρηκτικό τρόπο τα συσσωρευμένα προβλήματα που βιώνει ο λαός της, που ζει βίο αβίωτο την ίδια ώρα που η χώρα ανεβαίνει στην κλίμακα των ισχυρότερων καπιταλιστικών οικονομιών παγκοσμίως.

Και ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης; Αλλαγές σαν αυτές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως μας πληροφορούν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η κυβέρνηση της Βραζιλίας κατέθεσε, χτες, στο Κοινοβούλιο το αίτημα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος «ενόψει των πολιτικών μεταρρυθμίσεων που κατέστη αναγκαίο να δρομολογηθούν σε απάντηση των διαδηλώσεων που οργανώθηκαν σε όλη τη χώρα».

Το δημοψήφισμα θα αφορά σε αλλαγές σε ζητήματα, όπως, τη χρηματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών, τον εκλογικό νόμο, τη διατήρηση των προνομίων των γερουσιαστών, τους κανόνες λειτουργίας των κομματικών συμμαχιών και τον ισχύοντα κανονισμό για τη μυστική ψήφο κ.ά.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέτει υποψηφιότητα για διαχειριστής της εξουσίας τους, δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, χώρια που δεν τους έχουν απομείνει πια και πολλά μέσα χειραγώγησης των λαών.

Λίγο αργά θυμήθηκε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) να ασχοληθεί με το ζήτημα της κατάργησης της αργίας της Κυριακής, που προωθεί η συγκυβέρνηση κατ' απαίτηση του κεφαλαίου. Η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ ανακοίνωσε ότι προχωρά στη συγκρότηση «Συμμαχίας για την Κυριακή», στην οποία καλούνται να συμμετάσχουν εργοδοτικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, η Εκκλησία, κοινωνικές οργανώσεις, επιστημονικοί φορείς κ.λπ.

Δεν πείθει καθόλου για τις προθέσεις της η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ γιατί μπροστά στο αντεργατικό ολοκαύτωμα συνεχίζει να κρατάει τον κλάδο στο περιθώριο, ανέτοιμο οργανωτικά και ιδεολογικά, βάζει εμπόδια στη συσπείρωσή του, δεν παίρνει κανένα μέτρο για την αποφασιστική απόκρουση αυτής της επίθεσης. Πρόκειται για στάση και τακτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τους εργοδότες, για την οποία η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ έχει δώσει αρκετά δείγματα γραφής. Οταν ο κλάδος, για παράδειγμα, το 1997 έδινε τη μάχη ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας είχε συμφωνήσει - μετά από «διάλογο» - με την κυβέρνηση στην απελευθέρωσή του. Υπέγραψε κλαδική σύμβαση στο εμπόριο με μείωση μισθών (6,7%) στη λογική του «μικρότερου κακού». Σε συνεργασία με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και τους μεγαλοεργοδότες «κατάφεραν» τη μετατροπή του Επικουρικού Ταμείου των εργαζομένων στον κλάδο των τροφίμων (σούπερ μάρκετ, επιχειρήσεις τροφίμων) από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) σε Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) με σοβαρές περικοπές στις συντάξεις.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο έχουν πείρα από τη στάση της πλειοψηφίας της ΟΙΥΕ και μια διέξοδο: Να την απομονώσουν τώρα. Να δυναμώσουν τη δράση από τα κάτω, την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, με επιτροπές αγώνα, σωματειακές επιτροπές, κόντρα στην εργοδοτική - κυβερνητική συνδικαλιστική ηγεσία. Να δώσουν τη μάχη με γνώμονα τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους.

Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, χτες, σε τηλεοπτική εκπομπή είπε για τον 18χρονο Γιάννη Αντετοκούνμπο που επιλέχτηκε για το ΝΒΑ: Και στο ζωολογικό κήπο αν δώσετε σε ένα χιμπαντζή μια μπανάνα και μια σημαία θα τη σηκώσει. Ετσι, για να επιβεβαιώσει πως δε χρειάζεται να ξύσεις ούτε λίγο τους ναζί για να βγει ο απάνθρωπος, βάρβαρος εσωτερικός κόσμος τους και το πώς βλέπουν τους συνανθρώπους τους. Τον βγάζουν από μόνοι τους.

Οταν πριν από 10 χρόνια στην ΕΕ λέγανε ότι η ανάπτυξη θα έρθει μέσα από τη στήριξη της αυτοκινητοβιομηχανίας, οι εδώ κυβερνώντες πήραν αυτόματα το μήνυμα και κατάργησαν τα τεκμήρια που ίσχυαν για την κατοχή αυτοκινήτου. Τότε, βγήκαν οι διάφοροι κρυφοεισοδηματίες και άρχισαν να αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα και διαφόρων τύπων τζιπ. Η αγορά αναθερμάνθηκε, οι αυτοκινητοβιομηχανίες πούλησαν τα άντερά τους, τα επιχειρηματικά κέρδη απογειώθηκαν.

Δεν τους έφτανε όμως αυτό. Ετσι, καθιέρωσαν και το σύστημα της απόσυρσης, δίνοντας κίνητρα στο πόπολο να αποκτήσει το δικό του, το καλό, ΙΧ. Μην κυκλοφορείτε, έλεγαν οι άθλιοι, με αυτοκίνητα μικρού κυβισμού, γιατί είναι επικίνδυνα. Μην αγοράζετε, έλεγαν, μεταχειρισμένα, γιατί είναι ακατάλληλα. Σιγουριά και ασφάλεια τα μεγάλα, κίνδυνος-θάνατος τα μικρά, κατάφεραν και άλλαξαν ολόκληρο το στόλο των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα. Από 19 χρόνια μέσης κυκλοφορίας που είχαν μέχρι τότε τα ΙΧ, τα έχουν ρίξει σε λιγότερα από 10.

Τώρα, λοιπόν, που ψάχνουν για πρόσθετους φόρους, επανέφεραν τα τεκμήρια και σαν τιμωρία σου λένε ότι όποιος έχει ένα κουρσάκι των 1.200 κυβικών, δεν μπορεί να δηλώνει εισόδημα λιγότερο από 4.000 ευρώ. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι ο κάθε φορολογούμενος ακόμα και στο κρεβάτι να βγάλει ολόκληρη τη χρονιά, η εφορία θα θεωρήσει ότι είχε τεκμαρτό εισόδημα 3.000 ευρώ, τότε κάθε κάτοχος ΙΧ 1.200 κυβικών δε θα μπορεί να δηλώνει εισόδημα λιγότερο από 7.000 ευρώ.

Τόση είναι η επιθετικότητα των κυβερνώντων ενάντια στους εργαζόμενους. Τόσο είναι το μένος τους ενάντια στα άλλα λαϊκά στρώματα. Και η μανία τους όλο και θα εντείνεται όσο οι κεφαλαιοκράτες θα ζητούν να αποκτήσουν κι άλλα.

Γι' αυτό η μόνη περίπτωση σωτηρίας για όλους μας είναι να απαλλαγούμε και από αυτούς και από τους κεφαλαιοκράτες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως, βέβαια, και η συνάντηση των αρχηγών κρατών στο Βερολίνο, έτσι και η συνάντηση των «νέων» της ΣΕΣ με την Μέρκελ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φιέστα για να κρατηθεί ζωντανή η αυταπάτη περί ενδιαφέροντος της ΕΕ για τους νέους ανέργους. Να συνεχίζει να δηλητηριάζει τις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων ο μύθος για το «κοινωνικό πρόσωπο της ΕΕ», την ώρα που οι στρατηγικές της, μαζί και των εθνικών κυβερνήσεων που τις συναποφασίζουν, σκορπούν τον όλεθρο στη νέα γενιά και κάθε μέρα τους πετάνε στα αζήτητα της μεγάλης ευρωπαϊκής ουράς ανεργίας, που αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια νέους ανέργους. Η τους χρησιμοποιεί με προγράμματα εργασίας ορισμένου χρόνου, δηλαδή με ημερομηνία λήξης και με μισθούς - ψίχουλα, που γίνονται μοχλός πίεσης για την καταβαράθρωση όλων των μισθών. Νερό σε αυτό το μύλο των απατηλών προσδοκιών ρίχνει η ΣΕΣ μαζί και η ΓΣΕΕ, που πίνουν νερό στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των μονοπωλίων που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσο για τη στροφή στην ανάπτυξη, τέτοια είχαμε και έχουμε στην ΕΕ, αλλά σε αυτή, όπως αποδείχτηκε και πριν και μετά την κρίση, δε χωράνε οι εργαζόμενοι και πολύ περισσότερο δε χωράνε ούτε οι νέοι της ΕΕ.

«Το να ανταγωνίζεσαι τους πολίτες ορισμένων εκ των στενότερων συμμάχων σου δεν είναι η πλέον υποσχόμενη στρατηγική για την αύξηση της διεθνούς ασφάλειας», γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», σε χτεσινό κύριο άρθρο της, για τις παρακολουθήσεις διπλωματικών υπηρεσιών άλλων χωρών από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των Ηνωμένων Πολιτειών.

Παράλληλα, όμως, χαρακτηρίζει «υπερβολική» την «οργισμένη αντίδραση» των Ευρωπαίων πολιτικών, καθώς και τις απειλές τους περί διακοπής των συνομιλιών για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ΕΕ - ΗΠΑ. Κι αυτό, όπως σημειώνεται, επειδή η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών - μελών γνώριζαν επί μακρόν τις ικανότητες της NSA, ωστόσο οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονταν σε άγνοια, έως ότου το περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» δημοσίευσε τον αριθμό των ιδιωτικών κλήσεων, μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και γραπτών μηνυμάτων που έλεγχε η NSA στην Ευρώπη κάθε μήνα.

Σύμφωνα με τη σύνταξη της εφημερίδας, θα ήταν απλοϊκό να θεωρεί κανείς ότι η εν λόγω στρατηγική κατασκοπείας εφαρμόζεται μόνο από την αμερικανική κυβέρνηση, όπως επίσης αφελές θα ήταν να θεωρεί κανείς ότι οι συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών δεν ανταλλάσσουν δεδομένα που αφορούν τους πολίτες συμμαχικών χωρών και τα οποία κανονικά απαγορεύεται να συγκεντρώνουν για τους πολίτες της δικής τους χώρας.

Καταρχάς, παρά τα πονηρά κίνητρά τους, δεν έχουν καθόλου άδικο οι αρθρογράφοι των «Νιου Γιορκ Τάιμς» στις διαπιστώσεις τους. Πραγματικά, όλοι τώρα οι ηγέτες της Ευρώπης αλλά και της Τουρκίας και Ινδίας και άλλων καπιταλιστικών χωρών παριστάνουν πως έπεσαν απότομα από «κανένα ψηλό σύννεφο πλήρους άγνοιας» με το που δημοσιεύθηκαν κάποια στοιχεία για παρακολουθήσεις τόσο απλών πολιτών όσο και πολιτικών και διπλωματικών αποστολών ολόκληρων χωρών. Σιγά τις αποκαλύψεις και σιγά να μην ήταν κανένας απ' αυτούς που παριστάνουν τους «πεσμένους» που να μην ήξερε ή ακόμα και να μην επωφελούνταν άμεσα ή έμμεσα από την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών.

Μ' αυτό δεδομένο και ο Ομπάμα τους είπε ότι «οι παρακολουθήσεις όλων προς όλους είναι μια συνήθης διαδικασία των μυστικών υπηρεσιών». Με τον τρόπο του ήταν σαν να τους είπε «ουδέν νεώτερον και μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια». Χρόνια τώρα υπάρχει, για παράδειγμα, σχετική αρθρογραφία από τον «Ριζοσπάστη» και οι καλοθελητές, που και αυτοί ήταν πάντα καλοί γνώστες του τι γίνεται, μιλούσαν για συνωμοσιολογίες. Αρα, οι υποτιθέμενες αποκαλύψεις το μόνο που αποκαλύπτουν είναι την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, που κατά περίπτωση έχει και χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη».

Ταυτόχρονα, βέβαια, παίζεται και ένα παιχνίδι νομιμοποίησης των παρακολουθήσεων και πιέζεται η λαϊκή γνώμη να συνηθίσει στην ιδέα πως δεν μπορεί να ζει χωρίς αυτές. Εδώ επανερχόμαστε στα κίνητρα του άρθρου των «Νιου Γιορκ Τάιμς», όπου με κυνισμό διαπιστώνει πως μια καλή εξέλιξη των πρόσφατων αποκαλύψεων θα ήταν η ενίσχυση του αιτήματος των Ευρωπαίων για αυστηρότερους κανονισμούς όσον αφορά στη συλλογή δεδομένων για ιδιώτες από εταιρείες και κυβερνήσεις. Η NSA μπορεί να μη θεωρήσει τους συγκεκριμένους κανονισμούς ως περιοριστικούς για τις μυστικές δραστηριότητές της, ωστόσο ίσως αυτοί εξαναγκάσουν τη NSA να είναι πιο προσεκτική και επιλεκτική στις πρακτικές της, σημειώνεται στο ίδιο άρθρο.

Δηλαδή, παρακολουθήσεις να γίνονται, με κάποιους όμως κανόνες, που ακόμα και αν παραβιάζονται να παραβιάζονται με μέτρο και προσεκτικά για να μην έχουμε κάθε τόσο διαρροές και αποκαλύψεις... Το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει σαπίσει και έφτασε στο σημείο να διατυμπανίζει τη σαπίλα του και να απαιτεί να την αποδεχτούμε.