Πριν λίγες μέρες καταγγείλαμε ότι για την προπαγάνδιση εκδήλωσης στην Ιρλανδία με ομιλητή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε αφίσα με φωτογραφία του πανό που είχε αναρτήσει το 2010 το ΚΚΕ στην Ακρόπολη, απ' το οποίο είχε σβηστεί η υπογραφή «ΚΚΕ». Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο και όπως φάνηκε δεν ήταν η τελευταία. Ετσι, ενόψει εκδήλωσης στις 4 του Νοέμβρη, στην Ισπανία αυτή τη φορά, με ομιλητή και πάλι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κυκλοφόρησε αφίσα όπου δεσπόζει ο τίτλος του και η σημαία του, κι από κάτω φωτογραφία απ' το πανό που ανάρτησε το ΚΚΕ στην Ακρόπολη τον περασμένο Φλεβάρη. Αυτή τη φορά δεν αρκέστηκαν να σβήσουν την υπογραφή αλλά όλο το σύνθημα του πανό που ήταν: «Κάτω η δικτατορία μονοπωλίων - Ευρωπαϊκής Ενωσης» και στη θέση του έγραψαν «No pasaran»!
Τροχοπέδη για τους αγώνες οι σημερινές ηγεσίες
Γρηγοριάδης Κώστας
Η απόφαση της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στο ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Ηδη από τον Ιούνιο, η κυβέρνηση είχε κάνει σαφείς τις προθέσεις της, όταν, σε συνάντηση που είχε με τους εργαζόμενους, ξεκαθάρισε πως θα προχωρήσει σε εκκαθάριση και ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Τότε, το σχέδιο πήρε παράταση και μόλις προχτές, η διοίκηση καθόρισε συγκεκριμένα τα βήματα με τα οποία θα προχωρήσει το ξεπούλημα.
Σε αυτό το πλαίσιο αναδεικνύονται οι σοβαρές ευθύνες της πλειοψηφίας του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), που όλο το προηγούμενο διάστημα καλλιεργούσαν με τη στάση τους την επανάπαυση των εργαζομένων. Είναι ενδεικτικό ότι όταν η τότε συγκυβέρνηση επιχειρούσε να προχωρήσει σε μειώσεις 35% των μισθών των εργαζομένων, οι δυνάμεις αυτές το μόνο που έκαναν ήταν να προχωρήσουν σε ...δικαστικές ενέργειες, δίχως καμιά οργάνωση της πάλης. Αλλά και όταν τον περασμένο Ιούνη είχε τεθεί επίσημα το θέμα του ξεπουλήματος της ΛΑΡΚΟ, παρά την πρόταση των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για απεργιακό αγώνα και οργάνωση της πάλης με κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής ενάντια στο ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, το μόνο που έκαναν ήταν να ζητήσουν τρίμηνη εξουσιοδότηση του σωματείου για τις παραπέρα ενέργειες, την ώρα που ήταν απαραίτητη η άμεση και χωρίς καμιά καθυστέρηση οργάνωση της πάλης ενάντια στα όσα σχεδιάζονται.
Καθημερινά, επιβεβαιώνεται σε κάθε κλάδο η ανάγκη να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στο κίνημα, να αποδυναμωθούν όσοι καλλιεργούν επανάπαυση και αυταπάτες στους εργάτες, στρώνοντας το έδαφος για την κλιμάκωση της επίθεσης.
Η... θεσμική πλευρά της μεταφοράς των μαθητών
Την ώρα που χιλιάδες μαθητές βρίσκονται στον αέρα, καθώς η κυβέρνηση δε δίνει τα απαραίτητα κονδύλια για την απρόσκοπτη μεταφορά τους στα σχολεία, η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) ασχολείται με το... θεσμικό κομμάτι του ζητήματος. Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, η ΚΕΔΕ επέμεινε ότι η αρμοδιότητα θα πρέπει να παραμείνει στους δήμους και όχι στις περιφέρειες, με το σκεπτικό ότι αυτό δε συνάδει με τη λογική της... αποκέντρωσης. Κατά τα άλλα, αποφάσισε να ζητήσει από τον υπουργό Εσωτερικών να προχωρήσει στη σύσταση κοινής επιτροπής ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ και των υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών προκειμένου να επανεξεταστεί το ζήτημα. Η ΚΕΔΕ αναμένεται να υποστηρίξει ότι η άσκηση της αρμοδιότητας από τους δήμους κοστίζει πολύ λιγότερο και ζητά η κατανομή των χρημάτων να γίνει με βάση τα χιλιόμετρα και όχι με ξεχωριστούς διαγωνισμούς για κάθε δρομολόγιο. Προσπερνά και πάλι το βασικό, το γεγονός ότι η μεταφορά μαθητών εξαρτάται από τα κονδύλια που δε δίνει η κυβέρνηση για την κάλυψη αυτής της ανάγκης, ενώ δε δίνει στους Δήμους ούτε για άλλες κοινωνικές παροχές, γεγονός που οδηγεί στην ανταποδοτικότητα. Λέτε να γίνει και για τη μεταφορά μαθητών;
Βαράνε στο ψαχνό...
Αναπόσπαστο τμήμα της στρατηγικής των μονοπωλίων, της πολιτικής που τη συνοδεύει και την υπηρετεί, είναι η βάρβαρη επίθεση στο λαϊκό εισόδημα μέσα από τα νέα ασήκωτα χαράτσια και την άλλη βαριά φορολογία. Πολύ σύντομα θα τα περιβάλουν και με νομοθετικό μανδύα, δίνοντας μάλιστα και αναδρομική εφαρμογή προκειμένου να καλύψουν τις προηγούμενες «δημοσιονομικές αστοχίες» και αντιλαϊκές αποκλίσεις, με φόντο τη βίαιη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, για την προσαρμογή της ανθρώπινης ζωής και της εργασίας στις ανάγκες ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Η συγκέντρωση πλούτου σε ολοένα και λιγότερα χέρια, μέσα από τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, διαπερνά ολόκληρη την γκάμα των νέων φορολογικών ρυθμίσεων που ετοιμάζονται να ξεφουρνίσουν. Την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής έρχεται να κλιμακώσει σήμερα το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ). Τα προσεχή νέα μέτρα, σε μια περίοδο όπου η καπιταλιστική κρίση προσλαμβάνει ολοένα και οξύτερα χαρακτηριστικά, αποτελούν τη δική τους ελπίδα διεξόδου από τη σημερινή φάση του εκμεταλλευτικού κύκλου, για την επάνοδο των μονοπωλίων σε συνθήκες διευρυμένης κερδοφορίας. Οι «από πάνω», με κεντρικό και καλοδουλεμένο σχεδιασμό, έρχονται να βαρέσουν στο ψαχνό, να διαμορφώσουν φτηνότερους, περισσότερο ευέλικτους εργάτες, να ρουφήξουν ολόκληρο τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, να πάρουν πίσω όλα όσα το εργατικό κίνημα κατέκτησε από τις πολλές προηγούμενες δεκαετίες.
Καταργούν πλήρως το αφορολόγητο όριο για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, διαλύουν και καταργούν τις «ελαφρύνσεις» που τρεμόπαιζαν στα πόδια τους (δαπάνες για νοίκια, φροντιστήρια, δάνεια α' κατοικίας κ.λπ.), εφαρμόζουν νέα φορολογική κλίμακα - καρμανιόλα για τους χαμηλόμισθους και συνταξιούχους. Το χαράτσι της λεγόμενης αλληλεγγύης θα ξεκινά από τα 5.000 ευρώ, θα το εφαρμόζουν δηλαδή σε εισόδημα που αντιστοιχεί σε 14 ευρώ τη μέρα (!), ακόμη και στην περίπτωση που τους προκύπτουν με το κόλπο των «τεκμηρίων διαβίωσης». Ξεσκονίζουν και ετοιμάζονται να εμπλουτίσουν τη νομοθετική τους φαρέτρα για κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, μικρής περιουσίας. Τη συγκέντρωση γης και περιουσίας σε ολοένα και λιγότερα χέρια έρχεται να υπηρετήσει το διαβόητο «ενιαίο τέλος» στα ακίνητα, το οποίο και απογειώνουν σε νέα ύψη, ταυτόχρονα με την επέκτασή του σε κάθε σπιθαμή γης, όπως σε αγροτεμάχια, μέχρι και σε βοσκοτόπια. Η συγκέντρωση αγροτικών εκτάσεων και καλλιεργειών διευκολύνεται από τα νέα ασήκωτα χαράτσια στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες. Θέμα χρόνου είναι η κατάργηση του «ειδικού καθεστώτος» των αγροτών, τους οποίους και εξομοιώνουν φορολογικά με τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα νέα ασήκωτα χαράτσια στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, ειδικά σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, συνεπάγονται μαζικά λουκέτα, εξέλιξη που διαμορφώνει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας που απομένει στους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις...
Οι συνθήκες που διαμορφώνουν, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, προσδιορίζονται από το γεγονός ότι τα μονοπώλια αλωνίζουν στο επίπεδο της παραγωγής και της οικονομίας. Τώρα είναι που ο λαός πρέπει να αποτινάξει τις αυταπάτες. Ενόσω τα μονοπώλια καθορίζουν και διαμορφώνουν τις πραγματικότητες καμία «φιλολαϊκή» διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει. Από τη δική μας την πλευρά μοναδική λύση είναι η πάλη για να αναχαιτίσουμε τα βάρβαρα μέτρα, η ρήξη και η ανατροπή, με λαϊκή εξουσία, χωρίς τα μονοπώλια, τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.
Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ
Μόνιμος στόχος τους να φτηνύνουν την εργατική δύναμη...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΠΟΣΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ακόμη; Σε τι βαθμό νομίζουν ότι μπορούν άραγε να δουλεύουν τον κόσμο;
Βγήκε ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης για να μας πει ότι όλη αυτή η ιστορία με τα Εργασιακά ...δεν είναι και τίποτε. Αφορά ένα πολύ - πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων. Κάτι κακούς υψηλόμισθους.
Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν μας τα παρουσίασε και ως ...μεγάλη κατάκτηση και διεύρυνση δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Λες και δεν καταλαβαίνουμε πού το πάνε και η κυβέρνηση και η τρόικα και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σαν να μη βλέπουμε ότι μόνιμη κατεύθυνση είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης με 1.000 και έναν τρόπους.
Αλλωστε, το ομολόγησε και ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας: Η διαπραγμάτευση με την τρόικα, είπε, είναι μια «διαρκής διαδικασία» και μια «διαδικασία» δεν μπορεί παρά κάπου να στοχεύει.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια περί μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται σκληρά να διατηρήσει κεκτημένα. Είναι μια κυβέρνηση που το μόνο που θέλει είναι να εξαθλιώσει τον κόσμο με τις λιγότερες δυνατόν αντιδράσεις.
Εχει τους ίδιους στόχους με το κεφάλαιο που υπηρετεί: Πάμφθηνη εργασία χωρίς δικαιώματα, ωράριο, εργατικές κατακτήσεις. Εναν «ανταγωνιστικό» και «επενδυτικό» παράδεισο για την πλουτοκρατία.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ «θλιμμένους συγγενείς», ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τι να λέμε τώρα! Μάλλον σαν «εύθυμες χήρες» μοιάζουν.
Μήπως περιμένουν να πιστέψουμε αυτά που διαρρέουν; Οτι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ είναι ανάστατο γιατί θα γίνουν αποκρατικοποιήσεις και ότι η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε καθεστώς εμφυλίου για τα Εργασιακά;
Κολπάκια (και μάλιστα παλιάς κοπής) για να τηρηθούν τα προσχήματα είναι.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Υποκρισία και «καθαροί» λογαριασμοί
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ξεχειλίζει από υποκρισία η δήθεν οργισμένη φράση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι «δεν είμαστε προτεκτοράτο - αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι και η τρόικα», που εκστόμισε με αφορμή το έγγραφο που έστειλε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών για τη λειτουργία του ειδικού λογαριασμού για την αποπληρωμή του χρέους. Η εκχώρηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας στους εταίρους και δανειστές, που αποτυπώνεται ουσιαστικά στο έγγραφο αυτό, είναι μια αναπόφευκτη και προαποφασισμένη διαδικασία, που έχει δρομολογηθεί ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, μέσω των οποίων εκχωρήθηκε οικονομική κυριαρχία στα διακρατικά όργανα της ΕΕ. Επιπλέον, μέσω των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης, οι προηγούμενες κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας έχουν συμφωνήσει τόσο με τη λειτουργία ενός τέτοιου λογαριασμού που θα διασφαλίζει τους εταίρους κυρίως στο ότι δε θα υπάρξει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, όσο και ότι θα εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα την αποπληρωμή των δανειστών. Αποφασίστηκε το Φλεβάρη του 2012 στο Γιούρογκρουπ με συμμετοχή και του Ε. Βενιζέλου. Εχουν, επίσης, συμφωνήσει στην αυτόματη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων στην περίπτωση που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι του μνημονίου. Πρόκειται για την περιβόητη «ρήτρα απόκλισης», που θα καθορίζει εκ των προτέρων ποια ακριβώς μέτρα θα λαμβάνονται στην περίπτωση που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι. Είναι πολύ αργά για να χύνει κροκοδείλια δάκρυα ο Ε. Βενιζέλος, γιατί ο «ειδικός λογαριασμός» είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής επιλογής διάσωσης της πλουτοκρατίας εντός της ΕΕ. Η σωτηρία όμως του λαού περνάει μέσα από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων από μια λαϊκή εξουσία.
Γραφειοκρατία που «σκοτώνει»
Δεν είναι μόνο οι περικοπές στις συντάξεις, στις παροχές Υγείας και τα χαράτσια που ταλανίζουν τους συνταξιούχους. Αρκεί κάποιο γραφειοκρατικό πρόβλημα, η έλλειψη κάποιου χαρτιού, για να φανεί σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η αναλγησία και ο εμπαιγμός του αστικού κράτους. Στις δαγκάνες αυτής της αναλγησίας, που έχει μετατραπεί πλέον σε «τέχνη» εκ μέρους των κρατικών υπηρεσιών, έπεσε και ο υπερογδοντάχρονος συνταξιούχος που τηλεφώνησε στον «Ρ», με αποτέλεσμα να του κόψουν για 7 μήνες το ΕΚΑΣ. Οπως μας εξιστόρησε ο ίδιος, τον περασμένο Μάη δεν του καταβλήθηκε το ΕΚΑΣ, επειδή - όπως του είπαν - έλειπε κάποιο χαρτί. Ο συνταξιούχος προσκόμισε το χαρτί, διαπιστώθηκε ότι δικαιούται το ΕΚΑΣ, όμως από τότε το ποσό δεν καταβλήθηκε. Η τελευταία απάντηση που πήρε είναι πως θα καταβληθεί στις 22 Δεκέμβρη! Δηλαδή, μετά από 7 ολόκληρους μήνες. Πώς όμως να επιβιώσει ένας άνθρωπος με 460 ευρώ; Τι να πρωτοπληρώσει; Τον μπακάλη, τα φάρμακά του, τα χαράτσια; Για το τελευταίο επέμεινε ο συνταξιούχος όχι τυχαία. Βλέπετε - μας είπε - μου χρέωσαν το διπλάσιο ποσό για το σπίτι και παρόλο που έκανα τη σχετική αίτηση με βάση τα στοιχεία της ΔΕΗ, το φετινό χαράτσι μου το ξανάστειλαν πάλι στο διπλάσιο!
Μικρές γραφειοκρατικές ιστορίες, θα πει κάποιος. Οχι. Πρόκειται για μια συστηματική πολιτική σε βάρος του λαού, από ένα κράτος που για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικοί του στόχοι τσαλαπατά κάθε λαϊκό δικαίωμα, συμπεριφέρεται απέναντι στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους όπως σε κάποιον εχθρό. Γιατί εχθρό θεωρεί το λαό και κάθε στοιχειώδες δικαίωμά του.
Κοροϊδία... με ζάχαρη
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) οδηγείται στο ξεπούλημα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, δήλωσε ότι θα ζητήσει την επανεξέταση όλων των διαδικασιών σχετικά με τη νομιμότητα της αγοραπωλησίας... Aυτό είναι δηλαδή για τον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα; Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι η διαδικασία ξεπουλήματος της ΕΒΖ. Είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική της ΕΕ σε όφελος των μονοπωλίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που κάνει, και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι να συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορούν να υπάρχουν, για παράδειγμα, καλύτερες διαδικασίες ξεπουλήματος και ότι η ΕΕ του κεφαλαίου μπορεί να πιεστεί και να γίνει φιλολαϊκή και να είναι υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων. Ομως, το ξεπούλημα της ΕΒΖ και των εργοστασίων της αποτελεί πολιτικό και οικονομικό έγκλημα. Η πώληση αυτή δεν έχει καμία σχέση ούτε με την κρίση ούτε με το χρέος. Πάνω απ' όλα γίνεται για να εξασφαλιστεί η υλοποίηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στην Ελλάδα. Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι να σταματήσει κάθε διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΒΖ, να διατηρηθεί ο κρατικός χαρακτήρας της και να στηριχθεί η ανάπτυξή της. Με την ανάπτυξη της ΕΒΖ μπορούν να ικανοποιηθούν οι εγχώριες ανάγκες σε ζάχαρη, αλλά και να γίνουν εξαγωγές. Να καλλιεργούνται τεύτλα και να έχουν καλό εισόδημα οι μικρομεσαίοι αγρότες. Βέβαια, στο πλαίσιο της ΕΕ και αυτής της πολιτικής δεν μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η αποδέσμευση από την ΕΕ και η εξουσία του λαού με λαϊκή οικονομία και φυσικά μονομερή διαγραφή του χρέους είναι η μόνη λύση για ανάπτυξη υπέρ του λαού και ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών της χώρας με την αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της.
«Θεσμοθετούν» φτηνούς εργάτες
Το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που στηρίζουν όλες οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» και της «ανταγωνιστικότητας» επιβεβαιώνουν τα μέτρα που προωθούνται σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό. Η μείωση της αποζημίωσης λόγω απόλυσης θα λύσει τα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών, προκειμένου να «ξεφορτώνονται» ακόμα πιο εύκολα τους «παλιότερους» και «ακριβότερους», όπως λένε οι καπιταλιστές τους εργαζόμενους με περισσότερα δικαιώματα, και να τους αντικαθιστούν με άλλους, που θα δουλεύουν μέσα σε συνθήκες προσαρμοσμένες στη στενότερη υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας», όπως, π.χ., οι νέοι με τα 400 ευρώ.
Το νέο χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, είτε μέσω της διαμόρφωσης του ελάχιστου μισθού με νόμο είτε μέσω της γενίκευσης των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, θα παρασύρει ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τα μεροκάματα. Στόχος δεν είναι απλά η μείωση των αμοιβών, αλλά να εξασφαλιστεί η δυνατότητα της εργοδοσίας να παρεμβαίνει στους μισθούς (αλλά και συνολικά στις συνθήκες εργασίας και στα δικαιώματα των εργαζομένων) ανάλογα με ό,τι κάθε φορά επιβάλλουν οι «αντοχές» (δηλαδή την κερδοφορία) της εκάστοτε εταιρείας. Παρέμβαση που, μαζί με εκβιασμούς, τρομοκρατία και άλλες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, ήδη την εμφανίζουν στους κλάδους οι αστικές δυνάμεις ως «αναγκαία», «τη μόνη ρεαλιστική», «σωτήρια» και για τους εργαζόμενους. Ετσι, αφενός η εργοδοσία αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων για να προσαρμόζει τους μισθούς στις δικές της ανάγκες, αφετέρου κλιμακώνει την επίθεση στις ίδιες τις συνειδήσεις των εργαζομένων, για να πιστεύουν ότι δήθεν θα μοιράζονται με τον εργοδότη τα οφέλη και τα κέρδη της εταιρείας.
Την ίδια στιγμή, τα σχέδια για πλήρη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας δίνουν τη δυνατότητα στην εργοδοσία να εκτοξεύσει την εντατικοποίηση στους τόπους δουλειάς. Η παραπέρα προώθηση της ευελιξίας με τη μετατροπή της 5ήμερης εργασίας σε 6ήμερη, οι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα χωρίς υπερωρία, σε όλους τους κλάδους, και η κατανομή του εργάσιμου χρόνου μέσα στη βδομάδα σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης, απαλλάσσουν την εργοδοσία από προσαυξήσεις στις αμοιβές λόγω υπερωριών. Μάλιστα, τα επόμενα βήματα έχουν ήδη σχεδιαστεί, αφού τα συρτάρια της ΕΕ είναι γεμάτα σχετικές αποφάσεις και ρυθμίσεις, όπως η έκθεση Σέρκας που προβλέπει τη δυνατότητα για δουλειά μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα. Στα παραπάνω προστίθενται και μέτρα όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το μέρος του τεράστιου πλούτου που παράγουν οι εργάτες και αρπάζουν οι καπιταλιστές. Αυτός, άλλωστε, είναι ο κεντρικός στόχος, η στρατηγική επιδίωξη που πρέπει να ικανοποιηθεί από όλα τα μέτρα που δρομολογούνται και θα δρομολογηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα.
Τα μέτρα που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης δεν είναι προσωρινά, δεν είναι ζήτημα «κακών χειρισμών» ή «έξωθεν πιέσεων», όπως σκόπιμα καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία και ΜΜΕ. Είναι μέτρα που θα διαμορφώνουν στο εξής τις συνθήκες δουλειάς της εργατικής τάξης με τρόπο που θα εξασφαλίζει τη μεγάλη κερδοφορία του κεφαλαίου. Μέτρα που θα εμπλουτίζονται συνεχώς. Δεν είναι τυχαίο ότι στις αναλύσεις για τα «σκληρά αλλά απαραίτητα μέτρα» που φιλοξενούν τα ΜΜΕ των αστών, ήδη αναφέρονται στη «μεταρρυθμιστικότητα» που περιμένουν να υιοθετηθεί μόνιμα από τις κυβερνήσεις. Τι εννοούν; Εννοούν τις αναδιαρθρώσεις και παρεμβάσεις που συστηματικά πρέπει να σχεδιάζονται για την προστασία της «ανταγωνιστικότητας», δηλαδή των συμφερόντων του κεφαλαίου τσακίζοντας τους εργάτες.
2η Εκδοση 
Feeds
