ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ασυγκράτητη ευρωλαγνεία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την περασμένη βδομάδα η απονομή του βραβείου Νόμπελ ειρήνης στην ΕΕ προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, τρία στελέχη του οποίου ανέβηκαν στα κεραμίδια καταγγέλλοντας ότι η βραβευθείσα έχει στηρίξει και συμμετάσχει σε ουκ ολίγες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σφαγές λαών. Διαπιστώσεις βέβαια που δεν αλλάζουν σε τίποτα την ευρωλαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Χτες όμως η καθ' ύλην αρμόδια του κόμματος ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Η βουλευτής και τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Ρ. Δούρου, έκανε μια δήλωση που η ΕΕ θα πρέπει να κορνιζάρει μαζί με τα άλλα διαπιστευτήρια αφοσίωσης που της έχει καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είπε μεταξύ άλλων: «Το βραβείο (...) ήλθε ως μια μεγάλη έκπληξη (...) λόγω του ότι ο ιστορικός της ρόλος στην προώθηση της συμφιλίωσης και της ειρήνης αποτελεί μεν ευγενή αποστολή, ωστόσο η ΕΕ ήταν πλήρως απούσα από τα βασικά μέτωπα αναταραχής στον κόσμο (...) είναι παγκοίνως γνωστό ότι η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας είναι ένας από τους λιγότερο ανεπτυγμένους τομείς και ότι σε πολλές περιπτώσεις η ΕΕ έχει επιλέξει να στηριχθεί στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αυτή η επιλογή είχε ως αποτέλεσμα μια κοινή εξωτερική πολιτική που ακολουθεί τυφλά τις επιλογές της Ουάσιγκτον».

Και καταλήγει: «Ωστόσο αυτό το Βραβείο (...) μπορεί να έχει μια ειδική σημασία: να βοηθήσει την ΕΕ να αντιληφθεί ότι χρειάζεται μια πραγματικά ανεξάρτητη ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, προσανατολισμένη στην ειρηνική επίλυση των κρίσεων, όπως η σημερινή στη Συρία. Η ΕΕ προκειμένου να γίνει παγκόσμια δύναμη, πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει αυτό το Βραβείο. Με άλλα λόγια, αν η σημερινή απονομή του Βραβείου Νόμπελ φαντάζει κάπως εκτός τόπου και χρόνου, μπορεί να προκαλέσει μια πραγματική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο τα 27 κράτη μέλη αντιλαμβάνονται το ρόλο τους σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ως ενός ισχυρού, ειρηνικού θεσμού».

Πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι σ' αυτή τη δήλωση. Από μόνη της τα λέει όλα και κυρίως λέει ότι η δυνάμει κυβερνώσα «αριστερά» είναι διατεθειμένη να κάνει το παν για να αθωώσει την Ευρωένωση στα μάτια του λαού, να την καταστήσει μονόδρομο στις λαϊκές συνειδήσεις, ακόμα κι όταν τα εγκλήματα αυτής είναι αποτρόπαια τόσο απέναντι στους λαούς των χωρών μελών της όσο και απέναντι στους λαούς που αιματοκύλισε, και όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει να τα διαπράττει...

Πρωτοπορεί στον αντικομμουνισμό η ΕΡΤ

Η λυσσασμένη επίθεση του κεφαλαίου στο λαό δε συνοδεύεται μόνο από την καταστολή στους δρόμους, αλλά και από την καταστολή της σκέψης. Στο πλαίσιο αυτό, η ΝΕΤ μετέδωσε την περασμένη Τετάρτη σε επανάληψη - προφανώς για να το εμπεδώσουμε - το αντισοβιετικό, αντικομμουνιστικό οπτικοακουστικό «πόνημα» υπό τον τίτλο «Γκούσταβ Κλούτσις - Η άνοδος και η πτώση ενός καλλιτέχνη».

Υποτίθεται ότι το δραματοποιημένο «ντοκιμαντέρ» αφορούσε στη ζωή, στο έργο και το θάνατο του Σοβιετικού, λετονικής καταγωγής, καλλιτέχνη Γκούσταβ Γουστάβοβιτς Κλούτσις, επιφανούς εκπροσώπου της επαναστατικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας της δεκαετίας του '20, κονστρουκτιβιστή και εκ των θεμελιωτών και πρωτοπόρων της τέχνης του φωτομοντάζ. Λέμε «υποτίθεται», διότι στην πραγματικότητα, η ταινία του επίσης Λετονού σκηνοθέτη, Πέτερις Κρίλοβς, ποσώς ενδιαφέρεται για τον καλλιτέχνη. Απλώς, χρησιμοποιεί το γεγονός της καταδίκης του στα τέλη της δεκαετίας του '30 (αποκαταστάθηκε αργότερα από το κράτος), για να εξαπολύσει τη γνωστή, μαύρη - όσο και παλιά αλλά «ξαναζεσταμένη» - προπαγάνδα περί των «δεκάδων εκατομμυρίων» νεκρών από το «ολοκληρωτικό» καθεστώς της ΕΣΣΔ.

Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο η «αμερικανικού» τύπου αντισοβιετική προπαγάνδα της δεκαετίας του '50, αλλά η χρησιμοποίησή της από το κρατικό κανάλι. Το οποίο, όμως, δεν έμεινε μόνο στην προβολή, αφού η ΕΡΤ «φιγουράρει» ως ένας από τους παραγωγούς του εν λόγω «δημιουργήματος», μαζί με λετονικό και γαλλικό στούντιο!

Επειδή, λοιπόν, φαίνεται ότι στην Αγία Παρασκευή είναι ιδιαίτερα «ευαίσθητοι» με τις Βαλτικές χώρες, να τους ενημερώσουμε ότι τον περασμένο Μάη, στη Λετονία, χώρα - μέλος της «δημοκρατικής» και «πλουραλιστικής» ΕΕ και πατρίδας του σκηνοθέτη, δόθηκαν μαθήματα «πατριωτισμού» και «ιστορίας» από υποστηρικτές των φασιστικών λεγεώνων των Ες Ες σε 3χρονα και 4χρονα παιδιά παιδικού σταθμού. Ντυμένοι με τις στολές των λετονικών λεγεώνων, απόγονων των χιτλερικών Ες Ες ...παρουσίασαν στα παιδάκια όπλα, ρούχα και εξοπλισμό των αποβρασμάτων της λετονικής ναζιστικής λεγεώνας των SS και στη συνέχεια τα άφησαν να τα επεξεργαστούν.

Τους λέμε, επίσης, ότι στη Λετονία απαγορεύεται η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, η χρήση συμβόλων και επιχειρείται με κάθε τρόπο η παραχάραξη της Ιστορίας. Εκεί η βουλή έχει ήδη αποκαταστήσει επίσημα τα Ες Ες, απονέμοντας συντάξεις στα επιζώντα μέλη τους, ενώ η 16 Μάρτη (επέτειος της πρώτης επιχείρησης των λετονικών Ες Ες κατά των στρατευμάτων του Κόκκινου Στρατού) έχει καθιερωθεί ως «ημέρα του Λετονού στρατιώτη».

Γιατί «κάτι» μας λέει ότι η ΕΡΤ δεν πρόκειται να δώσει χρήματα για την παραγωγή τέτοιων ντοκιμαντέρ;

Για την απαλλαγή των εργοδοτικών εισφορών

Η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Εργασίας να απαλλάξει τους εργοδότες από τις εισφορές υπέρ Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ), πριν καν η σχετική τροπολογία ψηφιστεί στη Βουλή είναι ενδεικτική των συνολικότερων κυβερνητικών σχεδιασμών για ταχύτατη προώθηση και εφαρμογή όλων εκείνων των μέτρων που είναι προς όφελος των μονοπωλιακών συμφερόντων. Με αυτήν την απόφαση, η κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή το σχεδιασμό της για την άμεση μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», μέσω του οποίου ενισχύει τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, αυτή η κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών υπέρ ΟΕΚ - ΟΕΕ αντιστοιχεί σωρευτικά στο 1,1% - ή αλλιώς οι εργοδότες θα κερδίζουν 247 εκατ. ευρώ ετησίως. Το ποσοστό των εργοδοτικών εισφορών που συνολικά θα μειωθεί θα φτάσει το 18% και θα αντιστοιχεί σε 1,3 δισ. ευρώ το χρόνο!

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οτι από αυτή τη διαδικασία οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι εργοδότες, αφού στο πλήθος των απαλλαγών, χαριστικών ρυθμίσεων και επιδοτήσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο προστίθεται και ένα ακόμη κρίσιμο ποσό, της απαλλαγής τους από τις εργοδοτικές εισφορές. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν για παροχές χαμηλού και διαρκώς συρρικνούμενου επιπέδου, καθώς μία προς μία οι κατακτήσεις τους θα αφαιρούνται. Επιπλέον, οι όποιες συρρικνωμένες παροχές συνεχίζουν να δίνονται από τον ΟΕΚ και τον ΟΕΕ - οι οποίοι μεταφέρθηκαν στον ΟΑΕΔ - όπως ο κοινωνικός τουρισμός, η επιδότηση ενοικίου, η λειτουργία παιδικών σταθμών, το κατασκευαστικό πρόγραμμα, δάνεια επισκευής και αποπεράτωσης κατοικιών κ.τ.λ., και που αφορούν χιλιάδες εργατικές και λαϊκές οικογένειες, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τους οργανισμούς αυτούς, φορτώνονται στις πλάτες αποκλειστικά των εργαζομένων.

Σε αυτό το σημείο να επισημανθεί άλλη μια παράμετρος: Η απαλλαγή των εργοδοτών από εισφορές και η συνολική μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», αν και παρουσιάζεται ως ένα ακόμη στοιχείο «πίεσης» από την τρόικα - με δεδομένο ότι περιλαμβάνεται και στο μνημόνιο 2 - στην πραγματικότητα είναι ένα μέτρο που όχι μόνο θέλει ο ΣΕΒ, αλλά επιπρόσθετα το έχει προωθήσει ως αίτημα ήδη από το 1996, όταν στο προεκλογικό του υπόμνημα προς τους πολιτικούς αρχηγούς έλεγε: «Το έμμεσο μισθολογικό κόστος επιβαρύνει δυσανάλογα το κόστος εργασίας» (10 Σεπτέμβρη 1996). Από τότε, αλλά και ακόμη παλιότερα, το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας είχε βάλει ως στόχο την απαλλαγή του από το «μη μισθολογικό κόστος» το οποίο αντιμετώπιζε ως τροχοπέδη στην κερδοφορία του. Πρέπει δε να συμπληρώσουμε εδώ πως οι εργοδοτικές εισφορές είναι μέρος της πληρωμής των εργαζομένων, βγαίνουν από τη δική τους δουλειά, άρα η αφαίρεσή τους συμπιέζει προς τα κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, χάνουν δηλαδή μέρος της δουλειάς τους που γίνεται απλήρωτο και το καρπώνεται η εργοδοσία.

Γίνεται λοιπόν σαφές ότι προστασία της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και της χώρας, συνεπάγεται αμείωτα μέτρα που θα στηρίζουν το μονοπωλιακό κεφάλαιο, συντριβή των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο απ' το να διαφυλάξουν τις κατακτήσεις και τα συνολικότερα συμφέροντά τους. Η μεθαυριανή απεργία στις 18 Οκτώβρη μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Η βαρβαρότητα είναι προαποφασισμένη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η Α. ΜΕΡΚΕΛ, «δεν θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην Ευρωζώνη». Ολα τα θέλουν ...σωστά και προγραμματισμένα. Τα πλάνα και οι στόχοι να επιτευχθούν ομαλά.

Με λίγα λόγια, επιθυμούν να οδηγηθούμε στην εξαθλίωση, στη φτώχεια και την κατάργηση κάθε δικαιώματος οργανωμένα και συνετά, με τάξη και ησυχία. Σαν πρόβατα.

Γι' αυτό και οι «τεράστιες μάχες» που δίνει η κυβέρνηση - κατά τα λεγόμενά της - για να διατηρήσει ό,τι μπορεί ενόψει της Συνόδου Κορυφής, γι' αυτό και οι διαρροές και τα δημοσιεύματα.

Μόνο που ό,τι και να λένε, ότι άπαντες δηλώνουν υπερασπιστές της «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» ξέρουμε πολύ καλά ότι κοροϊδεύουν, ότι έχουν τον ίδιο κοινό στόχο, να μειώσουν δηλαδή την τιμή της εργατικής δύναμης.

Ετσι, κανείς δεν τους πιστεύει και άπαντες εξοργίζονται όσο περνά ο καιρός. Σκέτη όμως η οργή δεν οδηγεί πουθενά. Χρειάζεται οργάνωση παντού, ιδιαίτερα στους τόπους δουλειάς και συντονισμένος αγώνας με διάρκεια...

ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ και τον Ε. Βενιζέλο, ο οποίος απορεί, λέει, με την εμμονή της τρόικας για νέες παρεμβάσεις στα εργασιακά γιατί η Ελλάδα δεν είναι τριτοκοσμική χώρα και όσα ζητάει είναι... έξω από το κοινοτικό κεκτημένο.

Να υποθέσουμε ότι είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένας σχηματισμός που έχει φτιαχτεί για να ...διατηρεί το βιοτικό επίπεδο των λαών της σε κάποια συγκεκριμένα επίπεδα;

Μήπως δεν καταλαβαίνει ότι το μόνο που προστατεύει είναι η κερδοφορία των πολυεθνικών, ιδίως ενόψει του παγκόσμιου ανταγωνισμού; Οτι αυτό είναι το μόνο πραγματικό «ευρωπαϊκό κεκτημένο»;

Προφανώς και ξέρει και καταλαβαίνει, όμως δε θέλει να πει την αλήθεια αφού είναι συνένοχος στο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο εμπαιγμός δίχως όρια και τσίπα και το εμπόριο των φρούδων ελπίδων συνοδεύουν μαζί με την ιδεολογική τρομοκρατία και την κλιμάκωση της καταστολής των λαϊκών αγώνων, την εφαρμογή των μέτρων που ρίχνουν το λαό στα Τάρταρα της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης. Οι κυβερνώντες είναι καταδικασμένοι να πουλάνε φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες για να καλλιεργούν αυταπάτες και να παρατείνουν την ανοχή του λαού. Τον τόνο τον δίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που πρόσφατα μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», έχει ομολογήσει ότι «το μόνο που μπορεί να προσφέρει στο λαό είναι ελπίδα», εννοώντας βέβαια ψεύτικες ελπίδες. Αυτό ακριβώς επιχείρησε να κάνει με τη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή»: «Σκέπτομαι συνεχώς τον πόνο του κόσμου και είμαι μαζί του», δηλώνει ξεδιάντροπα και μόνο για να νομιμοποιήσει την άγρια σφαγή του λαού. «Γι' αυτό ακριβώς θέλω να βγούμε γρήγορα από το τέλμα, ώστε να ανασάνει όλη η κοινωνία. Αν πετύχουμε, ο κάθε Ελληνας θα ζήσει την ανάπτυξη. Αυτή τη στιγμή περνάμε τον τελευταίο κάβο. Αν, όμως, δεν πάρουμε τη δόση, οι συνέπειες θα είναι δραματικές για όλους, όχι απλώς χειρότερες. Και κυρίως, βέβαια, αυτό θα ισχύει για τους πιο αδύναμους». Ολα μαζί (ελπίδα, εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, ιδεολογική τρομοκρατία) σε μια φράση και όποιος (θέλει να τον πιστέψει) τον πίστεψε. Κάλπικες ελπίδες όμως καλλιεργούν και οι νέοι επίδοξοι σωτήρες του ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθώντας τον ίδιο μονόδρομο εντός της ΕΕ και των καπιταλιστικών τειχών, επιχειρούν να εξαπατήσουν το λαό με παμπάλαια και χρεοκοπημένα ιδεολογήματα. Ο λαός πρέπει να το πάρει απόφαση. Φως στο τούνελ και άρα ελπίδα για καλύτερες μέρες δεν πρόκειται να υπάρξει αν δεν οργανώσει την πάλη του σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε γειτονιά με ξεκάθαρο προσανατολισμό ρήξης με τα μονοπώλια, μόνο έτσι θα βάλει εμπόδια στα βάρβαρα μέτρα, διεκδικώντας λύσεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες του με στόχο την ανατροπή του παρασαπισμένου συστήματός τους. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξουν νικηφόροι αγώνες και φιλολαϊκή διέξοδος.

Εχθρός για κάθε εργαζόμενο

«Η τρόικα σκοπεύει να μεταμορφώσει τους Ελληνες σε... κινέζους, που εργάζονται 12ωρο για μία κούπα ρύζι (...) Μόνη λύση η απαλλαγή μας από τα αποτυχημένα μνημονιακά μέτρα και η στροφή στην εθνική μας παραγωγή»... Αυτά δηλώνει στα μπαλκόνια η «Χρυσή Αυγή», στην πράξη βεβαίως κάνει ό,τι μπορεί ώστε η ...κινεζοποίηση να γίνει πραγματικότητα για τους εργαζόμενους μια ώρα αρχύτερα προς τέρψη των καπιταλιστών. Ανοίγει γραφεία ευρέσεως εργασίας μόνο για Ελληνες που θα δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, όπως διαμορφώθηκαν από την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων και το κάνουν γιατί ήδη έχουν δημιουργηθεί συνθήκες τεράστιας κερδοφορίας, απευθύνεται σε επιχειρηματίες ή μεγαλοαγρότες ζητώντας τους να απολύσουν αλλοδαπούς που τυχόν απασχολούν και στη θέση τους να προσλάβουν Ελληνες, με μεροκάματα φυσικά που προσιδιάζουν σε φιλοδώρημα.

Ετσι πιστεύει ότι πετυχαίνει μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Και να μαζεύει εκλογική πελατεία εμπορευόμενη την ανέχεια των ανθρώπων του μόχθου, και να φιλοτεχνεί ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ, και να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στους «πάτρωνές» της, τη μεγαλοεργοδοσία, τροφοδοτώντας την με πάμφθηνα εργατικά χέρια.

Αναμενόμενο. Κόμμα βαθιά συστημικό, στην υπηρεσία ενός συστήματος που στηρίζεται στην εξαθλίωση των πολλών, κάνει ό,τι μπορεί για την ανακύκλωση της φτώχειας και την άμβλυνση της οργής που μπορεί να μετουσιωθεί σε ταξική πάλη ή το στρέψιμό της εναντίον των μεταναστών εργατών σε εφαρμογή του δοκιμασμένου και επιτυχημένου για τους αστούς «διαίρει και βασίλευε». Κόμμα ρατσιστικό αντιμετωπίζει τους μετανάστες σαν υπάνθρωπους αλλά και τους Ελληνες εργάτες σαν φθηνά εξαρτήματα της μηχανής κοπής κερδών για την πλουτοκρατία.

Χρέος κάθε εργάτη, κάθε ανθρώπου του μόχθου να της γυρίσει την πλάτη, να την απομονώσει, να την καταδικάσει στη συνείδησή του. Είναι εχθρός για κάθε εργαζόμενο, ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία.

Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση

Τις αξεδιάλυτες και βαθιές αντιθέσεις του δρόμου της ανάπτυξης που υπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλίων και τα αξεπέραστα αδιέξοδα του καπιταλισμού, αποτυπώνει με τη «λογική των αριθμών» το άρθρο του Ν. Καραμούζη, διευθύνοντος συμβούλου του Ομίλου Γιούρομπανκ στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Το τραπεζικό στέλεχος, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι «το κόστος εργασίας αποτελεί, κατά μέσο όρο, σήμερα περίπου το 20%-25% του συνολικού κόστους παραγωγής στο μη χρηματοπιστωτικό τομέα στην Ελλάδα», αλλά παρ' όλα αυτά δεν αποκλείει να συμπιεστεί περαιτέρω επειδή «πρέπει να διατηρείται σε ανταγωνιστικά επίπεδα, αυξανόμενο αναλογικά με τη βελτίωση της παραγωγικότητας». Δεν κρύβει την ικανοποίηση της τάξης του γιατί με βάση τα πρόσφατα στοιχεία της Γιούροστατ «η χώρα μας έχει ανακτήσει μέσω της εσωτερικής υποτίμησης το 70% της απολεσθείσας ανταγωνιστικότητας μετά την ένταξη στην Ευρωζώνη», αλλά ζητά νέες παρεμβάσεις στους άλλους παράγοντες που διαμορφώνουν το συνολικό κόστος παραγωγής, όπως είναι «οι πρώτες ύλες, τα ενδιάμεσα αγαθά και η ενέργεια (κοντά στο 40%), που ατυχώς είναι κυρίως εισαγόμενα αγαθά, και επίσης οι φόροι και το κόστος κεφαλαίου και χρήματος (γύρω στο 20% του συνόλου)». Στην πραγματικότητα «φωτογραφίζει» και ενθαρρύνει τις παρεμβάσεις που γίνονται μέσω των περιβόητων διαρθρωτικών αλλαγών και της απελευθέρωσης των αγορών (εργασίας, υπηρεσιών, ενέργειας) που ανοίγουν το δρόμο για νέα πεδία εγγυημένης και αειφόρου κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Οι βαρύγδουπες διαπιστώσεις, ότι «η αριθμητική της ανάπτυξης δε βγαίνει με τα σημερινά δεδομένα» ή οι ανούσιες προτάσεις του ίδιου, του τύπου «η επιστροφή στην ανάπτυξη προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και εμπεριστατωμένου εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου» (σ.σ. περίπου ό,τι λέει και ο Α. Τσίπρας), δεν μπορούν να κρύψουν ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει κανένα άλλο μείγμα, πιο φιλολαϊκής, δήθεν, διαχείρισης της κρίσης του καπιταλισμού.

Στη μάχη τη Οικονομικής Εξόρμησης

Στη μάχη της δίμηνης Οικονομικής Εξόρμησης (Νοέμβρης - Δεκέμβρης) οπλισμένοι με την απόφαση να την κερδίσουν, ρίχνονται τα μέλη, οι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ. Κάθε ένα ευρώ από κάθε άνθρωπο του μόχθου που στενάζει από τη σημερινή βαρβαρότητα, έχει πολλαπλάσια αξία. Κάθε άνθρωπος που από το υστέρημά του προσφέρει στην Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ, είτε γιατί συμφωνεί πολιτικά και ιδεολογικά μαζί του, είτε γιατί αναγνωρίζει και εκτιμά τον αναντικατάστατο ρόλο και τη συμβολή του στην υπεράσπιση του δίκιου του, γνωρίζει ότι η οικονομική του συνεισφορά κατατίθεται για τις ανάγκες ανάπτυξης της ταξικής πάλης, για την εκλαΐκευση της πολιτικής του στο λαό.

Επιτρέπει στο ΚΚΕ να αναδεικνύει τα προβλήματα του λαού, να μπορεί να οργανώνει και να στηρίζει τη δράση του για τα λαϊκά προβλήματα, να συμβάλλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να προωθεί την κοινωνική συμμαχία και την ταξική, λαϊκή αλληλεγγύη. Να συμβάλλει με τη διεθνιστική του δράση στην ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού και Εργατικού Κινήματος. Αυτούς κυρίως τους σκοπούς υπηρετούν τα οικονομικά του ΚΚΕ, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το λαό, τις συνδρομές των μελών του, τις αποζημιώσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών, καθώς και από την όποια κρατική ενίσχυση δίνεται, που ως γνωστόν έχει περιοριστεί.

Οι ίδιες οι εξελίξεις αναδεικνύουν τη σημασία της επιτυχίας της οικονομικής εξόρμησης. Η κρίση βαθαίνει, τα αδιέξοδα διαχείρισής της από το αστικό πολιτικό προσωπικό οξύνονται, όπως και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών, η πιθανότητα πολέμου στην ευρύτερη περιοχή μεγαλώνει. Στην ενιαία επίθεση των μονοπωλίων και της ΕΕ απαιτείται ενιαία αντεπίθεση της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες. Απαιτείται ισχυρό ΚΚΕ να οργανώσει τη λαϊκή αντεπίθεση, για τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική, τη μόνη πραγματικά λαϊκή εξουσία. Βασικό στοιχείο για να συμβάλλει στη λαϊκή ανάταση είναι η ενίσχυση των οικονομικών του. Είναι επίσης αναγκαίο το Κόμμα να αποκτήσει τη δυνατότητα να φέρει σε πέρας την αποστολή του ακόμη και χωρίς κρατική ενίσχυση.

Οι άνθρωποι του μόχθου μπορούν να είναι βέβαιοι ότι ενισχύοντας το ΚΚΕ ενισχύουν την πάλη ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, την προοπτική της νίκης τους. Το ΚΚΕ καλεί τα μέλη, τους οπαδούς του, τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την υπερκάλυψη των πλάνων. Οι δυσκολίες που ζουν τα λαϊκά νοικοκυριά, απαιτούν από όλους πολλαπλάσια δουλειά. Μετατρέποντας την Οικονομική Εξόρμηση σε μια πλατιά πολιτική εξόρμηση, με την οργάνωση πολύμορφων πολιτικών, πολιτιστικών δραστηριοτήτων σε τόπους δουλειάς, συνοικίες, χωριά, είναι βέβαιο ότι και αυτή η μάχη θα ολοκληρωθεί με επιτυχία.