Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αν μπορούν ή... αν πρέπει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει σήμερα κανείς που να μπορεί αλλά να μη θέλει να πληρώσει τους φόρους του, τόνιζε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Πάνος Καμμένος. Το θέμα είναι πως ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει πια τους φόρους που του επιβάλλουν, έλεγε όλο έμφαση, απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη φοροκαταιγίδα και προσπαθώντας να εμφανιστεί οργισμένος για τα βάσανα της λαϊκής οικογένειας.

Ομως, το ζήτημα δεν είναι απλά αν αντέχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν τους αβάσταχτους φόρους που ολοένα και τους φορτώνουν οι αστικές κυβερνήσεις. Αν δηλαδή... οι τσέπες τους μάθουν να αντέχουν περισσότερα, θα ήταν όλα μέλι - γάλα; Αν, για παράδειγμα, μια λαϊκή οικογένεια «μπορέσει» να πληρώσει τους φόρους με αιματηρές περικοπές στα υπόλοιπα έξοδα του μήνα (και φυσικά σε βάρος των αναγκών της σε διατροφή, άθληση, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση, ψυχαγωγία κ.τ.λ.), θα έπρεπε να νομιμοποιήσει και να συναινέσει σ' αυτήν την πολιτική για να γεμίζουν τα κρατικά ταμεία και να αντλούν προνόμια οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές;

Πάντως, το πρόγραμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ήταν γεμάτο προτάσεις για φοροαπαλλαγές υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτάσεις, δηλαδή, που είναι φυσικό να οδηγούν σε ένταση της φοροληστείας του λαού. Αν ένα κόμμα θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες πρέπει να απολαμβάνουν τέτοια προνόμια, δεν μπορεί να λέει και ότι ο λαός δεν πρέπει να πληρώνει φόρους. Γιατί ποιος θα πληρώνει τελικά; Να τ' αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για την ανέχεια των εργαζομένων. Η στάση και η παρέμβασή τους, καθημερινά, σε όλα τα θέματα, βεβαιώνουν αυτό που το ΚΚΕ είχε τονίσει από την πρώτη στιγμή: Οτι η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού προχωρά με νέες «παγίδες» στα λαϊκά στρώματα για να εγκλωβιστούν σε «νέα» πολιτικά σχήματα με «παμπάλαιες» όμως προτάσεις, προτάσεις που υπηρετούν τη διάσωση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

«Επιχείρηση» εξόντωσης μικρών εμπόρων

Στον ίδιο ρυθμό με τις αντιλαϊκές πολιτικές της συγκυβέρνησης, που τσακίζει τη λαϊκή οικογένεια, τα μικρομάγαζα και τους αυτοαπασχολούμενους με φόρους, χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος κ.ά., κινείται η δημοτική αρχή της Αθήνας αποτελειώνοντας τους μικροκαταστηματάρχες με πογκρόμ προστίμων που δεν έχουν να πληρώσουν.

Κλιμάκια του Δήμου Αθηναίων έχουν πάρει στο κατόπι τα μικρομάγαζα σε γειτονιές της Αθήνας μοιράζοντας εξοντωτικά πρόστιμα χιλιάδων ευρώ στους μικροκαταστηματάρχες που αφήνουν διαφημιστικά μικροστάντ έξω από κατάστημά τους, με το επιχείρημα ότι παρεμποδίζεται η διέλευση των πεζών στους άδειους από πελάτες πεζόδρομους.

Η δημοτική αρχή συνεχίζει αυτή την πρακτική παρότι σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας και κάτω από την πίεση που άσκησαν μικρομαγαζάτορες, αλλά και οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ στο Δήμο της Αθήνας, υποχρεώθηκε να παγώσει τη διαδικασία είσπραξης των προστίμων.

Παρ' όλα αυτά και προφανώς με «εντολή» της δημοτικής αρχής κλιμάκια του Δήμου Αθηναίων συνεχίζουν να αλωνίζουν και να φορτώνουν τα μικρομάγαζα με χαράτσια, ικανοποιώντας έτσι και τις βλέψεις του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει να μετατρέψει το κέντρο σε δική του επιχειρηματική ζώνη χωρίς να αφήνει περιθώρια επιβίωσης στους μικρούς εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους.

Αποπροσανατολίζουν για την Υγεία

Ο τρόπος που παρουσιάζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης την κατάσταση στο χώρο της Υγείας έχει στόχο να αποπροσανατολιστεί ο λαός από την ουσία του προβλήματος. Για παράδειγμα, χτες στο ΣΚΑΪ, στο μεσημεριανό μαγκαζίνο, υπήρχε αναλυτικό ρεπορτάζ για τα εκρηκτικά προβλήματα με τα δημόσια νοσοκομεία, τους γιατρούς, το φάρμακο, τους καρκινοπαθείς κ.λπ. Αφού λοιπόν έδωσαν τα στοιχεία, στο τέλος κατέληξε η δημοσιογράφος - παρουσιάστρια της εκπομπής: «Για όλα αυτά θα λογοδοτήσει ο Λοβέρδος;». Αυτή τη λογική επιχειρούν να περάσουν το σύνολο των αστικών ΜΜΕ αλλά και πολιτικές δυνάμεις. Οχι ότι ο Λοβέρδος και ο κάθε Λοβέρδος δεν έχει τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν. Η ουσία όμως του προβλήματος στον τομέα της Υγείας είναι ότι το φάρμακο δεν μπορεί να το πάρει ο ασθενής, ο καρκινοπαθής, ο νεφροπαθής γιατί είναι ακριβό εμπόρευμα. Οτι δε γίνονται οι θεραπείες καρκινοπαθών επειδή δεν έχουν χρήματα και απλά περιμένουν το θάνατο. Το πρόβλημα είναι ότι ο ασθενής, ο ασφαλισμένος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος δεν έχουν χρήματα για να εξεταστούν στο γιατρό, να αγοράσουν τα φάρμακά τους.

Το πρόβλημα είναι ότι το ζήτημα της υγείας του λαού είναι στα χέρια των πολυεθνικών του φαρμάκου, των επιχειρηματιών στον τομέα της Υγείας, των εμπόρων αναλώσιμων και η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά κλιμάκωνε την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση στον τομέα Υγείας σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του λαού. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Να περάσουν όλες αυτές οι επιχειρήσεις του φαρμάκου και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού των νοσοκομείων, όπως βεβαίως και όλος ο ιδιωτικός τομέας Υγείας στα χέρια του λαού για να οργανωθεί ένας δημόσιος τομέας Υγείας χωρίς επιχειρηματική δράση που θα παρέχει αποκλειστικά δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και φάρμακο στο λαό. Και αυτή την ουσία θέλουν να κρύψουν τα αστικά ΜΜΕ. Γιατί αν δείξουν αυτό, τότε δε θα πρέπει να λογοδοτήσει μόνο ο υπουργός και ο κάθε υπουργός, αλλά θα πρέπει να λογοδοτήσουν όλες οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ενωση, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τρώει τις σάρκες των εργαζομένων, των γερόντων, των νέων και τους διαλύει τη ζωή...

Αλλος ο δρόμος του λαού

Οι «παροτρύνσεις» των Ευρωπαίων εταίρων να «τηρήσει η Ελλάδα πλήρως τις δεσμεύσεις της» και οι διαβεβαιώσεις των Ελλήνων αξιωματούχων για την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης να εφαρμόσει μέχρι κεραίας τα νέα βάρβαρα μέτρα επαναλήφθηκαν κατά την προχτεσινή συνάντηση των υπουργών Οικονομικών Ελλάδας και Γερμανίας. Ανάλογες δηλώσεις έκαναν στην πρόσφατη συνάντησή τους Σαμαράς και Μέρκελ. Οι τοποθετήσεις αυτές, αν και γίνονται από πολιτικούς εκπρόσωπους δύο ανισόμετρων μεταξύ τους καπιταλιστικών κρατών, έχουν κοινή συνισταμένη. Τέμνονται στην αντιλαϊκή στρατηγική που έχει υιοθετήσει το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη της ΕΕ και υπαγορεύει την κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και να διαφυλαχθεί προσωρινά η συνοχή της Ευρωζώνης.

Σε αυτή την κατεύθυνση οι εταίροι της συγκυβέρνησης έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα επιβάλουν όσα μέτρα είναι «αναγκαία» από τη σκοπιά της πλουτοκρατίας για τη διασφάλιση της θέσης της στην Ευρωζώνη. Οι ηγεσίες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, με την εφαρμογή του νέου πακέτου μέτρων, την προώθηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, είναι έτοιμες να θυσιάσουν τρεις γενιές και να υποθηκεύσουν το μέλλον των επόμενων, στο όνομα της παραμονής της χώρας στο ευρώ, όπως επιβάλλει το ζωτικό συμφέρον του ντόπιου κεφαλαίου. Από την πλευρά τους, Μέρκελ και Σόιμπλε ζητούν την τήρηση των «συμφωνηθέντων» από την ελληνική κυβέρνηση, γιατί η εφαρμογή των σφαγιαστικών μέτρων στη χώρα μας αποτελεί τμήμα της ενιαίας ευρωενωσιακής στρατηγικής και συναρτάται άμεσα με τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου.

Η ενιαία στρατηγική των αστικών κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ βασίζεται: Πρώτον, στην εξασφάλιση «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών», μέσω σκληρών προγραμμάτων λιτότητας, ώστε από τη μια πλευρά να ισχυροποιηθεί συνολικά το ευρωενωσιακό οικοδόμημα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και από την άλλη να διασφαλιστούν κονδύλια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την ενίσχυση του κεφαλαίου. Δεύτερον, στην εφαρμογή «διαρθρωτικών» ανατροπών που θα μειώσουν παραπέρα την τιμή της εργατικής δύναμης προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Τρίτον, στην πλήρη ιδιωτικοποίηση υποδομών, φυσικού πλούτου και υπηρεσιών κοινωνικών παροχών, ώστε να διανοιχτούν νέα κερδοφόρα πεδία για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική δεν αναιρεί βέβαια την όξυνση των αντιθέσεων στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης της κρίσης που βαθαίνει.

Εάν στο πλαίσιο αυτών των ανταγωνισμών επιλεγεί η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η έξοδος της Ελλάδας απ' την Ευρωζώνη ή η παράταση του καθεστώτος της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αυτό είναι σίγουρο ότι δε θα εξαρτηθεί ούτε από τις θυσίες του λαού που θα είναι συνεχείς και ασταμάτητες, ούτε από το μέγεθος της σφαγής που επιχειρούν σε βάρος του. Ακριβώς αυτό προσπαθούν να κρύψουν οι εταίροι της συγκυβέρνησης, ζητώντας όλο και μεγαλύτερες «θυσίες» από τα λαϊκά στρώματα με τον εκβιασμό της εξόδου από το ευρώ. Το ίδιο πέπλο συσκότισης ρίχνουν και τα υπόλοιπα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», που υπόσχονται άλλο «μείγμα διαχείρισης» της καπιταλιστικής κρίσης, με κοινό όμως στόχο την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και ανάπτυξη υπέρ του κεφαλαίου. Φιλολαϊκή διέξοδος με ευρώ ή δραχμή και τα μονοπώλια ακλόνητα στην εξουσία και στην οικονομία δεν υπάρχει. Διέξοδος για το λαό είναι μία: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ολο και σφοδρότερη η αντιλαϊκή επίθεση...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ...ξεμπερδεύεις με τα διλήμματα. Αυτό προφανώς θέλει να αποδείξει το υπουργείο Οικονομικών. Ετσι - οι πληροφορίες λένε - έπαψε να απασχολείται με το αν θα κόψει τα δώρα των συνταξιούχων ή θα περικόψει τις συντάξεις.

Πώς; Μα ...θα τα κάνει και τα δύο ταυτοχρόνως! Τι να το καθυστερούν το πράγμα; «Τσεκούρι» μια και καλή σε κάθε συνταξιούχο των 400 και των 500 ευρώ.

Εχουμε - υποστηρίζουν - μεγάλο έλλειμμα στα Ταμεία και δεν μπορεί να γίνει αυτό. Η τρομοκρατία επίσης καλά κρατεί, αφού διαρρέουν πως ή λαμβάνονται αυτά τα μέτρα ή δεν έχει συντάξεις.

Φυσικά κάτι μικρολεπτομέρειες τις ...ξεπερνάνε. Οπως για παράδειγμα ότι το έλλειμμα στα Ταμεία οφείλεται στη μείωση των εργοδοτικών εισφορών και στη μείωση των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού.

'Η το ότι επί δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων τζογάρονται στο χρηματιστήριο, γίνονται ομόλογα για τους τραπεζίτες που τα σκορπάνε. 'Η ότι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η ανεργία δημιουργούν επίσης πρόβλημα στα Ταμεία.

Αντιθέτως οι μεγάλοι φταίχτες είναι οι συνταξιούχοι, που είναι τεμπέληδες και θέλουν να σταματούν την δουλειά όσο μπορούν νωρίτερα. Διότι τι είναι 30 και 35 χρόνια δουλειάς όταν μπορείς να εργάζεσαι 45 και 50;

Α, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που δεν το προσέξατε, πήραμε και ...εύσημα από την Κομισιόν. Εχουμε κάνει «μεγάλη πρόοδο» στον τομέα της ανταγωνιστικότητας με τις αλλαγές στην «αγορά εργασίας» όπως είπε και ο εκπρόσωπος Τύπου της Κοινότητας.

Τώρα τι είδους ...πρόοδος μπορεί να είναι το να καταργείς τα 8ωρα, τις συλλογικές συμβάσεις και άλλες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, μόνο αυτοί μπορούν να το καταλάβουν.

Μας λένε ότι πάμε μπροστά, ενώ βαδίζουμε κατευθείαν στη βαρβαρότητα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ρεαλιστική φιλολαϊκή λύση

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν πρέπει να μην υποκύψουν στις "σειρήνες" του λαϊκισμού, να μη φοβηθούν το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Η χώρα πρέπει να βαδίσει μέχρι τέλους σε πράγματι κακοτράχαλο δρόμο αν θέλουμε να οικοδομήσουμε μια νέα σύγχρονη και ανταγωνιστική παραγωγική δομή, ένα αποτελεσματικό κράτος πρόνοιας. Τα μέτρα είναι όντως σκληρά, αλλά κανένας δεν υποδεικνύει άλλη λύση». (Από το άρθρο της «Ημερησίας») ...«Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει όλα τα δεδομένα και όλα τα διλήμματα να τεθούν υπεύθυνα και συστηματικά στον ελληνικό λαό. Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες για το μέλλον του τόπου και καμία πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να αφήνει την επικοινωνία με τον κόσμο στην τύχη, ειδικά σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή». (Από το πρωτοσέλιδο άρθρο της «Καθημερινής»). Τα παραπάνω ενδεικτικά αποσπάσματα από την χθεσινή αρθρογραφία του αστικού Τύπου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ψευδαισθήσεις όσον αφορά την τακτική που θα εφαρμοστεί το επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία, προκειμένου να περάσουν τα άγρια μέτρα που εξοντώνουν το λαό. Είναι ολοφάνερο ότι θα χρησιμοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα μέσα και θα επιστρατευθούν όλες οι δυνάμεις του συστήματος για να τρομοκρατήσουν και να γονατίσουν το λαό. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε έχει ξεκαθαρίσει ότι είναι αποφασισμένος να αναλάβει το κόστος για να περάσουν τα μέτρα διά πυρός και σιδήρου. Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί και κυρίως πρέπει να χειραφετηθεί από τα εκβιαστικά διλήμματα και να απαλλαγεί από την ιδεολογική τρομοκρατία για εφαρμογή του ευρωμονόδρομου πάση θυσία. Πάνω απ' όλα όμως, πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση δίχως ρήξη και ανατροπή με το καθεστώς των μονοπωλίων. Η λύση αυτή είναι απόλυτα ρεαλιστική, αν γίνει υπόθεση του λαού και βρεθεί στο κέντρο της πάλης του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Μόνη ελπίδα στους ταξικούς αγώνες

Απίθανα ψέματα και κάλπικες ελπίδες «πουλάνε» αδίστακτα τα στελέχη των κομμάτων της συγκυβέρνησης στην προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν αυταπάτες και να παρατείνουν την ανοχή του λαού. «Εκτιμούμε ότι έχουμε καλύψει τα 2/3 της διαδρομής», δήλωνε με κάθε σοβαρότητα χτες το πρωί (στον ΣΚΑΪ) η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, καλώντας το λαό να κάνει υπομονή για «το δύσκολο 1/3 που απομένει». Στο ίδιο μήκος κύματος ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, δήλωσε ότι «αξίζει να κάνουμε αυτή την προσπάθεια» (σ.σ. να εφαρμοστούν «τα σκληρά μέτρα», όπως τα χαρακτήρισε) γιατί, όπως είπε, πρόκειται για «το τελευταίο μίλι»! Πρόκειται, βέβαια, για εξόφθαλμη συντονισμένη εκστρατεία εξαπάτησης και παραπλάνησης του λαϊκών στρωμάτων ότι τάχα το πακέτο των μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ είναι το τελευταίο, όπως ανερυθρίαστα έχει διακηρύξει ο πρωθυπουργός, υποσχόμενος ανάκαμψη και ανάπτυξη «σε δύο χρόνια περίπου»(!), όπως είπε ο ίδιος. Ασφαλώς και γνωρίζουν ότι μόνο όσοι το θέλουν «καταπίνουν» τέτοια παραμύθια, ωστόσο είναι καταδικασμένοι να πουλάνε διαρκώς φούμαρα και φρούδες ελπίδες, προκειμένου να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού και να δείξουν ότι τάχα υπάρχει «φως στο βάθος του τούνελ». Παρ' όλα αυτά η πλειοψηφία του λαού γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ούτε φως ούτε σπίθα ελπίδας με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Αυτό όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται να δώσει μάχη με τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Δεν πρέπει να συμφιλιωθεί με τα «ψίχουλα» και τη φιλανθρωπία των αστών, με την κατάργηση των δικαιωμάτων του και τη σκυμμένη ζωή μέσα στην εξαθλίωση. Πρέπει να πιστέψει στη δύναμή του, που μπορεί να τη δείξει μόνο μέσα από αγώνες διαρκείας και σωστά προσανατολισμένους. Αυτοί οι αγώνες, στους οποίους πρωτοστατούν οι κομμουνιστές, κρατάνε ζωντανή την ελπίδα για καλύτερες μέρες.

«Παρέα» ενάντια στην Παιδεία

Χτες συναντήθηκε ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος, με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στην έναρξη της σχολικής χρονιάς και συμφώνησαν σε όλα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είπε ότι η επίσκεψη έγινε για να ...«βεβαιωθεί» ότι όλα ξεκινούν κανονικά, τονίζοντας ότι θέλει όλες τις «αλλαγές οι οποίες θα μας επιτρέψουν να γίνουμε μία χώρα που πιστεύει στους νέους» και σημείωσε ότι «έχει πολύ μεγάλη σημασία να προχωρήσουν οι νομοθετικές αλλαγές που έχουν προετοιμαστεί εδώ και καιρό και για το νέο λύκειο και για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και για την τεχνολογική εκπαίδευση». Με λίγα λόγια, όπως είναι αναμενόμενο, στηρίζει όλες τις αντιδραστικές αλλαγές. Ο υπουργός Παιδείας υποστήριξε πως ενημέρωσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ πως ...όλα πάνε καλά. Ολες αυτές οι «αβρότητες» λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν τα σχολεία κι ενώ δεν έχουν λυθεί στοιχειώδη προβλήματα όπως π.χ. για τη χρηματοδότηση των σχολείων, τη μεταφορά των μαθητών, ενώ ταυτόχρονα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα είναι αρκετά λιγότεροι σε σχέση με τις ανάγκες αφού το υπουργείο έκανε μόλις 225 διορισμούς εκπαιδευτικών!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ολοι το Σάββατο στα συλλαλητήρια

Απάντηση στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που ήδη εφαρμόζεται και στα νέα επώδυνα μέτρα που ετοιμάζονται, πρέπει να δώσουν εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι, γυναίκες και συνταξιούχοι, μέσα από τη μαζική τους συμμετοχή στα συλλαλητήρια στα οποία καλούν εργατικά συνδικάτα και συνταξιουχικές οργανώσεις, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Είναι η πρώτη αγωνιστική αναμέτρηση μετά τις εκλογές και το καλοκαίρι που μεσολάβησε και γι' αυτό τα λαϊκά στρώματα πρέπει να δείξουν το μπόι τους. Φτάνει με την αναμονή και τις αυταπάτες. Τώρα είναι η ώρα της δράσης και η οργάνωση της πάλης και αυτό πρέπει να σηματοδοτήσουν τα συλλαλητήρια του Σαββάτου.

Αλλος δρόμος για την εργατική λαϊκή οικογένεια δεν υπάρχει. Το δίλημμα είναι αμείλικτο, όπως και η επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. «'Η υποταγή και εξαθλίωση ή αγώνας και επιβίωση». Ο φόβος, η υποταγή στους εκβιασμούς που εκτοξεύει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της δεν οδηγούν στη σωτηρία. Η κατάσταση θα γίνεται κάθε μέρα ακόμα χειρότερη. Η επίθεση δε θα ανακοπεί. Η βαρβαρότητα δε θα τελειώσει. Τέλος στην εξαθλίωση, που οδηγούν το λαό μας οι καπιταλιστές και τα όργανά τους, μπορεί να δώσει μόνο ο οργανωμένος αγώνας του, με σαφές ταξικό περιεχόμενο που θα αντιπαλεύει την πολιτική και την ίδια την εξουσία των καπιταλιστών, που θα αμφισβητεί τους ιερούς νόμους της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να πάρει ούτε ένα λεπτό πίστωση χρόνου. Μετά από τρία χρόνια, που η ζωή του εργαζόμενου λαού έγινε κόλαση, μετά από τις γνωστές εναλλαγές στη διακυβέρνηση της χώρας, μετά από τόσα «πακέτα διάσωσης» που έκαναν τη ζωή των εργαζομένων ακόμα πιο ανυπόφορη, τώρα δεν μπορεί να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη. Είναι ώρα που ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Και αναλαμβάνω την ευθύνη αυτή τη στιγμή σημαίνει μπαίνω στον αγώνα, με όσες δυσκολίες και αν συνεπάγεται.

Αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική ανοίγει η πρόταση του ΠΑΜΕ για να αποφασιστεί η προκήρυξη Γενικής Απεργίας. Απεργία που πρέπει να αξιοποιηθεί για να οργανωθεί η αντίσταση στα νέα μέτρα, η καταδίκη και η συσπείρωση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, η απαίτηση για κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και των νόμων που τα υλοποιούν. Να συμβάλει στην εξασφάλιση των προϋποθέσεων για ένα βήμα μπροστά στην πιο πλατιά οργάνωση της πάλης και των αγώνων του λαού μας. Για μια τέτοια αναμέτρηση απαιτείται σχέδιο, οργάνωση, αντοχή στις δυσκολίες, πολιτικοποίηση των αγώνων με την ανάδειξη των βαθύτερων αιτιών και του ταξικού περιεχομένου που έχει η αντιλαϊκή πολιτική.

Συνδικάτα, συνδικαλιστές, Επιτροπές Αγώνα, Λαϊκές Επιτροπές πρέπει να «πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα». Να κάνουν τη Γενική Απεργία υπόθεση καθημερινής δράσης στους χώρους δουλειάς. Τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, κάθε τόπος δουλειάς, τα γραφεία, οι δημόσιοι χώροι, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να σηκωθούν στο πόδι. Ο λαός μας έχει τη δύναμη να βάλει φρένο στη βαρβαρότητα, με την πάλη του μπορεί «να φέρει τα πάνω κάτω». Με μπροστάρη την εργατική τάξη, με όπλο την Κοινωνική Συμμαχία να μην αφήσει μια χούφτα μονοπώλια να χαντακώσουν τη ζωή του και υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών του.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ