ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Ξενοφοβική» μεταναστευτική πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι φανερό ότι ο δρόμος για την κατάκτηση των δικαιωμάτων που ανήκουν στους οικονομικούς μετανάστες θα είναι μακρύς. Η κυβέρνηση Σημίτη με το νομοσχέδιο της υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης που εγκρίνει σήμερα το υπουργικό συμβούλιο δεν έχει καμία βούληση αφενός να νομιμοποιήσει τους ξένους εργάτες που βρίσκονται στη χώρα μας και κυρίως δε σκοπεύει να τους αναγνωρίσει έμπρακτα και να κατοχυρώσει ουσιαστικά τα δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή. Ετσι, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, βασικό κριτήριο για τη νομιμοποίηση των μεταναστών είναι να έχει οικογένεια (οι άλλοι προφανώς θεωρούνται εν δυνάμει εγκληματίες) και δευτερευόντως το χαρτί από τον εργοδότη, ότι εργάζεται έξι τουλάχιστον μήνες. Με βάση τα κριτήρια αυτά ένας πολύ μεγάλος αριθμός -ίσως και η πλειοψηφία- από τους μετανάστες που βρίσκονται ήδη στη χώρα μας αποκλείεται από τη «νομιμοποίηση».

Φυσικά, το άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι τα δικαιώματα των μεταναστών στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία κλπ. Ομως αυτή είναι μια υπόθεση που θα γίνει πράξη μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, που ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Η κυβερνητική πολιτική ήταν και παραμένει ξενοφοβική και ρατσιστική και μόνο ως φτηνό εργατικό δυναμικό και «πολίτες χωρίς δικαιώματα» αντιμετωπίζει τους ξένους εργάτες.

Σκάσε και περίμενε...

Ενδεικτικό της αντίληψης που αντιμετωπίζουν οι «Ράμπο» του υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης την επίλυση προβλημάτων κακοδιοίκησης, είναι το παράδειγμα που ανέφερε ο επικεφαλής της «ομάδας άμεσης παρέμβασης» Αλ. Σιδερίδης στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Ο τεχνοκράτης αυτός, λοιπόν, επισκέφθηκε «μεταμφιεσμένος» κάποιο υποκατάστημα του ΙΚΑ για να συζητήσει με τους ασφαλισμένους για τα προβλήματά τους. Ο πρώτος που συνάντησε λοιπόν, παραπονέθηκε ότι χρειάστηκε να περιμένει 12 ημέρες για να κλείσει ραντεβού με το γιατρό. Και η αφοπλιστική απάντηση του τεχνοκράτη: «Ασφαλώς και πρέπει να περιμένεις 12 ημέρες για το ραντεβού στο ΙΚΑ. Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό»! Εντάξει, καταλάβαμε πώς θα μας «σώσουν» από την κακοδιοίκηση οι φερέλπιδες «Ράμπο» της κυβέρνησης.

Θέλει κι άλλα...

Συμφωνεί και επαυξάνει με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, με την ενθάρρυνση της μερικής απασχόλησης κ.ά. Κρίνει ως «ισορροπημένο, με βελτιώσεις στα επίμαχα σημεία» το εκτρωματικό νομοσχέδιο, με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να σαρώσει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ξεπερνώντας σε αντεργατικότητα και τους εμπνευστές του νομοσχεδίου, χαρακτηρίζει τα όσα αυτό εισαγάγει «υποβοηθητικά μέτρα» και καλεί σε μεγαλύτερες και βαθύτερες ανατροπές.

Ποιος; Μα, η Ανανεωτική Εκσυγχρονιστική Κίνηση του Ν. Μπίστη, που δεν μπορεί να κρύψει το θαυμασμό της για τα εκσυγχρονιστικά «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Σημίτη. Ας μην υποτιμά όμως τη νοημοσύνη των εργαζομένων καλώντας την κυβέρνηση να δεσμευτεί ότι «οι νέες ρυθμίσεις έχουν τελικό στόχο την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική προστασία και την αύξηση του ελεύθερου χρόνου με ορίζοντα το 35ωρο»!

Ενοχλούνται...

Συνεχίζουν να ενοχλούνται ορισμένες φυλλάδες - και συγκεκριμένα η «Αυγή», η «Εξουσία», το «Καρφί» και κάπου κάπου και ορισμένες άλλες - κάθε φορά που ο «Ριζοσπάστης» ή το Κόμμα αναπτύσσει τις απόψεις του και τις θέσεις του για την πολιτική στάση και πρακτική διαφόρων πρώην, οι οποίοι επέλεξαν συνειδητά και ψυχρότατα την αποχώρησή τους από το Κόμμα και μάλιστα με τη γνωστή μέθοδο της αήθους αντιπαράθεσης μέσω καναλιών, ραδιοφώνων και εφημερίδων, που τους έχουν πάρει υπό την υψηλή προστασία τους.

Από μια άποψη είναι πολύ χρήσιμο για την αποκάλυψη της ουσίας των απόψεων, των τοποθετήσεων και της στάσης των διαφόρων πρώην απέναντι στο Κόμμα και τους κομμουνιστές...

Εκλογή με... πόκερ

Μπορεί μια παρτίδα πόκερ, να αναδείξει τον πρόεδρο των ΗΠΑ; Οχι, δεν αστειευόμαστε. Το ερώτημα μπαίνει απολύτως σοβαρά και μη βιαστείτε να πείτε όχι, γιατί στην... υποδειγματική αμερικανική δημοκρατία, όλα γίνονται. Ακόμη κι αυτό.

Σύμφωνα, με τη νομοθεσία της πολιτείας του Νέου Μεξικού, σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος, νικητής ορίζεται όποιος «κερδίσει το παιγνίδι». Και το παιγνίδι, βέβαια, είναι μια παρτίδα πόκερ. Τελευταία φορά, που αυτό συνέβη ήταν μόλις πέρσι, το Δεκέμβρη του 1999, όταν ο Ρεπουμπλικάνος Τζιμ Μπλανκ και η Δημοκρατική Λένα Μίλιγκαν ισοψήφησαν στις τοπικές εκλογές, για τη θέση του ειρηνοδίκη. Επαιξαν ένα παιχνίδι πόκερ, μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, παρουσία δεκάδων θεατών και ο Μπλανκ κέρδισε.

Στην περίπτωση, επομένως, που η εκλογή του προέδρου των ΗΠΑ εξαρτάται από τους εκλέκτορες του Νέου Μεξικού και το εκεί εκλογικό αποτέλεσμα έρθει ισόπαλο, τότε τον Αμερικανό πρόεδρο θα τον αναδείξει η θεά τύχη και μια τράπουλα.

Αλλοι πληρώνουν κι άλλοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΧΙ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ, ΟΧΙ! Το μετρό κάθε άλλο παρά μπορεί να παραλληλιστεί με το «όχημα της νέας εποχής», που οδηγούν οι «εκσυγχρονιστές» της κυβέρνησής σας. Ο «μετροπόντικας», που χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή του, ίσως... Αυτός πηγαίνει ολοένα και πιο βαθιά, ολοένα πιο κάτω!

Επίσης, το μετρό δεν το κατασκεύασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Λαλιώτης. Το μετρό ΕΜΕΙΣ το πληρώσαμε κι ΕΜΕΙΣ θα συνεχίσουμε να το πληρώνουμε. ΕΣΕΙΣ απλά το καθυστερήσατε και μας βάλατε να το τριπλοπληρώσουμε κι από πάνω. Αυτή ήταν η συνεισφορά σας.

Οσο για τους οικοδόμους, τους εργάτες μετάλλου, τους ηλεκτρολόγους, τους επιστήμονες και γενικώς όλους αυτούς που επί χρόνια δούλευαν και συνεχίζουν να δουλεύουν σ' αυτό το έργο, μέσα σε πολύμορφους κινδύνους, με καύσωνες, με απολύσεις και άγρια εκμετάλλευση, δεν ακούσαμε να γίνεται κανένας λόγος. Αυτοί δε μετράνε φαίνεται.

Χωρίς αυτούς, όμως, μόνο η κορδέλα των εγκαινίων θα υπήρχε χτες και τίποτε άλλο. Και, βέβαια, θα ήταν αδύνατο για σας και την κυβέρνησή σας να προσπαθείτε τώρα να καρπωθείτε ψηφοθηρικά την αίγλη αυτού του έργου.

ΔΕ ΛΕΜΕ, ορθώς δόθηκαν χτες τα Χρυσά Μετάλλια της Βουλής των Ελλήνων στους Ολυμπιονίκες της Παραολυμπιάδας από το Κοινοβούλιο και καταχειροκροτήθηκαν. Ομως, να μην ξεχνάμε ότι σε λίγες βδομάδες στην ίδια αίθουσα θα ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2001.

Ολοι ξέρουμε τι προβλέπει αυτό το κείμενο και το πόσο πενιχρές είναι οι επιδοτήσεις στα σωματεία και στα ιδρύματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αραγε, όταν θα ψηφίζει (όπως αναμένεται) η κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής τον προϋπολογισμό, δε θα αποτελεί το γεγονός αυτό μια ακόμη απόδειξη της χτεσινής τους υποκρισίας;

Τότε, τόσο οι Παραολυμπιονίκες, οι συμπολίτες μας με ειδικές ανάγκες, αλλά και όλος ο κόσμος καλό θα είναι να μην είναι μέσα, αλλά έξω από το κτίριο της Βουλής και να διαμαρτύρεται γι' αυτό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ελπιδοφόρα μηνύματα

Τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας που πραγματοποίησε η ΔΗΜΕΛ για το «Ριζοσπάστη», σχετικά με την αντίληψη που διαμορφώνουν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου για τα τεκταινόμενα στην κοινωνικοοικονομική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας, είναι ενθαρρυντικά. Οσο και αν οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και σύνθετες, όσο κι αν τα καταιγιστικά προπαγανδιστικά πυρά της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών περί αναγκαιότητας προσαρμογής στη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», οι εργαζόμενοι φαίνεται ότι αρχίζουν να κατανοούν από την ίδια τους την πείρα πως τούτη η πραγματικότητα δεν τους «βολεύει». Για παράδειγμα, η ένταση της επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, σ' όλους τους τομείς που αφορούν το βιοτικό επίπεδο του λαού, το οποίο συνεχώς χαμηλώνει και τις οποίες προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γίνονται στοιχείο που επιδρά στην αμφισβήτηση της συγκεκριμένης πολιτικής.

Ετσι από τη δημοσκόπηση προκύπτει ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί εργαζόμενοι, ανεξάρτητα μάλιστα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, κατανοούν τις προωθούμενες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σαν αρνητικές συνολικά για τα συμφέροντα των λαών και τα δικά τους.

Απέναντι στη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», η οποία αναγορεύεται από τους θιασώτες της σε αναγκαιότητα και μονόδρομο για τα κράτη και τους λαούς, μεγαλώνει το ποσοστό του λαού που έχει αρνητική γνώμη. Επίσης, παρά το γεγονός ότι διατυπώνονται απόψεις για τέλος των ιδεολογιών και οριστική επικράτηση του καπιταλισμού, παρά το ότι οι απολογητές της λεγόμενης «νέας οικονομίας» υποστηρίζουν πως, τάχα, οι ατομικές λύσεις αντικατέστησαν τις κοινωνικές αξίες, η συγκεκριμένη έρευνα αποκαλύπτει, πως οι κοινωνικές αξίες, όπως π.χ. της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, υπερισχύουν στην αναμέτρηση με τον ατομικισμό. Ο σοσιαλισμός σαν πρόταση κερδίζει συνειδήσεις και η καταδίκη του καπιταλισμού ενισχύεται.

Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που δηλώνουν άγνοια για το φαινόμενο, της διαβόητης «παγκοσμιοποίησης» όπως υπάρχουν και άλλοι που την αποδέχονται, θεωρώντας πως πρόκειται για αντικειμενική διαδικασία -μονόδρομο, όπως προπαγανδίζεται από την κυβέρνηση και τα κόμματα θιασώτες της. Γι' αυτό και μεγαλύτερο ποσοστό του 50% τοποθετείται υπέρ, έναντι περίπου, 40% κατά.

Τα στοιχεία της έρευνας στο σύνολό τους καταγράφουν επίσης το γεγονός ότι υπάρχει σύγχυση για το κοινωνικό περιεχόμενο των εξελίξεων όπως φαίνεται από το πώς κατανοείται η «παγκοσμιοποίηση». Γιατί, ενώ είναι αρκετά μεγάλο το ποσοστό των εργαζομένων που τη θεωρεί σαν μια αρνητική σε βάρος των συμφερόντων τους διαδικασία, ενώ αναγνωρίζουν πως είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που την προωθούν, πολιτικά τοποθετούνται με τα δύο αυτά κόμματα!

Παρ' όλ' αυτά, είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι, ανεξάρτητα από κόμμα, αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ είναι ο σταθερός πολέμιος της «παγκοσμιοποίησης». Οτι, τελικά οι αγώνες μπορεί να έχουν αποτελέσματα, είναι η ελπίδα, το αποκούμπι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός που προκύπτει από τη δημοσκόπηση ότι αυξάνει η εμπιστοσύνη των εργαζομένων προς το ΚΚΕ, αναδείχνουν και τις δυνατότητες αλλά και τη μεγάλη ευθύνη των κομμουνιστών. Δυνατότητες στην προοπτική της κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης στα διάφορα μέτωπα πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Ευθύνη να συμβάλλουμε με τη δουλιά μας και τη δράση μας να περιορίζονται οι συγχύσεις και να ξεκαθαρίζει το τοπίο, να ξεπερνούν οι εργαζόμενοι τη μοιρολατρική ηττοπαθή στάση τους απέναντι στις εξελίξεις. Ετσι ώστε η αγωνιστική διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματά τους να ωριμάζει στις συνειδήσεις την αναγκαιότητα και την προοπτική του ΑΛΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, ώστε να ικανοποιούνται τα δικά τους συμφέροντα.

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

«Λουκούμι» για τους φαρμακοβιομήχανους

Γρηγοριάδης Κώστας

Την περασμένη βδομάδα (9-11 Νοέμβρη 2000) οργανώθηκε στην Αθήνα εντατικό σεμινάριο του τμήματος υγείας του «Λόντον Σκουλ οφ Εκονόμικς» με θέμα: «Τα οικονομικά της υγείας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων». Το σεμινάριο, που χρηματοδοτήθηκε από το Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, ήταν υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας, παραβρέθηκε και μίλησε σ' αυτό η υφυπουργός Υγείας, Χρ. Σπυράκη, ενώ πήραν μέρος 70 υψηλόβαθμα στελέχη (40 απ' το δημόσιο τομέα και 30 απ' τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις).

Χτες η Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) - εκπροσωπεί τους εγχώριους βιομήχανους - σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Η μεταρρύθμιση του ΕΣΥ σημαίνει την κυβερνητική ενίσχυση της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας».

«Λουκούμι», λοιπόν, είναι για τους φαρμακοβιομήχανους (ξένους και εγχώριους) τα σχέδια της κυβέρνησης και γι' αυτό τα χαιρετίζουν και πληρώνουν τα εντατικά μαθήματα. Δε χρειάζεται δα και πολλή σοφία για να καταλάβει κανείς ότι οι ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις θα καταλήξουν σε «φαρμάκι» για τον κοσμάκη και τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία.

Απλώς οι εκδηλώσεις εκτίμησης των φαρμακοβιομηχάνων πιστοποιούν, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, τον ψευδεπίγραφο τίτλο του σχεδίου της κυβέρνησης «Υγεία για τον πολίτη», όπως καταγγέλλουν και τα συνδικάτα...

Στην υγειά τους...

Χτες έφτασε στις εφημερίδες ανακοίνωση της «Εμβιοϊατρικής», που έχει ήδη δύο διαγνωστικά κέντρα και, ταυτόχρονα, ετοιμάζει μια ολόκληρη αλυσίδα.

Η ανακοίνωση έχει τίτλο «"Στην υγεία μας", από την "Εμβιοϊατρική" στο Μαρούσι» και αρχίζει ως εξής: «"Στην υγεία μας" ήταν η ευχή που επαναλαμβανόταν όλο το βράδυ στα επίσημα εγκαίνια του Πρότυπου Διαγνωστικού Κέντρου "Εμβιοϊατρική", που άνοιξε τις "πύλες" του και στο Μαρούσι σ' ένα υπερσύγχρονο κτίριο 900 τετραγωνικών μετά την επιτυχία του αντίστοιχου κέντρου της οδού Μιχαλακοπούλου». Βρέθηκαν εκεί αρκετοί επώνυμοι, όπως βουλευτές απ' το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και στο «τέλος της βραδιάς οι επώνυμοι ουρανίσκοι γεύτηκαν τα πλούσια εδέσματα του μπουφέ και ήπιαν στην "υγεία μας" και στις επιτυχίες της Εμβιοϊατρικής», όπως αναφέρει η ίδια ανακοίνωση.

Γιατί να μην πιουν στην υγειά τους; Μήπως δε θα βρουν πελάτες, όπως λένε τους ασθενείς;

Κι ύστερα, έτοιμο έχει ουσιαστικά η κυβέρνηση τον «μεγάλο πελάτη», τον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων της Υγείας (ΟΔΙΠΥ), που «θα "αγοράζει" υπηρεσίες πρωτοβάθμιας και νοσοκομειακής φροντίδας υγείας για τους δικαιούχους του από το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα», όπως αναφέρεται στο σχετικό κυβερνητικό σχέδιο.

Αλίμονο στον πολίτη, που θα πληρώνει την αρρώστια του και τα μεθεόρτια...

Το πρώτο... θύμα

Πολύμορφες είναι οι συνέπειες από το συνεχιζόμενο τραγέλαφο των αμερικανικών εκλογών και, ίσως, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χτεσινή αντικατάσταση της κ. Αγγελικής Λαΐου, από τη θέση της υφυπουργού Εξωτερικών, από τον Γρηγ. Νιώτη.

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, μυστική έρευνα του Εφ Μπι Αϊ κατέληξε στο συμπέρασμα, πως ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αποτυχία του Αλ Γκορ, φέρνει η ψήφος των Ελληνοαμερικανών στη Φλώριδα, αλλά και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ, που ψήφισαν μαζικά τον Μπους. Κατόπιν αυτού, η ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά και ο Λευκός Οίκος, εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους προς την Αθήνα και ακολούθησε η καρατόμηση της κ. Λαΐου.

Αν βιαστήκατε, πάντως, να πιστέψετε τα παραπάνω, σας πληροφορούμε ότι είναι ένα ανέκδοτο, που κυκλοφόρησε χτες και κατάφερε να συνδυάσει με επιτυχία την αμερικανική εκλογική «σαπουνόπερα» με την εθελόδουλη πολιτική και πρακτική της ελληνικής κυβέρνησης.

Η αλήθεια

Δυο γραμμούλες όλες κι όλες αφιέρωσε προχτές η «Ελευθεροτυπία», για να ενημερώσει τους αναγνώστες της, σχετικά με τη συνάντηση βαλκανικών κομμάτων και κινημάτων, που φιλοξενεί το ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη αυτό το Σαββατοκύριακο και αυτά τα λίγα που έγραψε ήταν και λάθος! Γράφει ότι θα είναι συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων από τις χώρες των Βαλκανίων. Η αλήθεια φυσικά είναι ότι πρόκειται για κόμματα και κινήματα πολλών ιδεολογικών και πολιτικών αποχρώσεων, κινήματα που αντιτίθενται στη νέα τάξη, στους πολέμους και στο ΝΑΤΟ, όπως άλλωστε όφειλε ο συντάκτης της εφημερίδας να γνωρίζει από το σχετικό δελτίο των συμμετοχών που τού εστάλη. Πρόκειται για πάνω από 20 κόμματα και κινήματα από Αλβανία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία και Τουρκία, χωρίς να μετρούνται σε αυτά τα κόμματα και κινήματα που θα συμμετάσχουν από την Ελλάδα. Να περιμένουμε επανόρθωση και αποκατάσταση της αληθούς ενημέρωσης;

Συνεχίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη

Στα 27 χρόνια που συμπληρώνονται αύριο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά στο πολιτικό σύστημα σε ό,τι αφορά τη μορφή του, ωστόσο επί της ουσίας τα κεντρικά πολιτικά αιτήματα παραμένουν άλυτα. Ο αντιιμπεριαλιστικός, δημοκρατικός χαρακτήρας της εξέγερσης αυτής διατηρεί σήμερα στο μέγιστο την επικαιρότητά του και εμπλουτίζεται από τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η σημερινή βαρβαρότητα της νέας τάξης πραγμάτων, ιδιαίτερα μετά τη δυσμενή αλλαγή των συσχετισμών με τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες.

Η επικαιρότητα των συνθημάτων - αιτημάτων του λαϊκού αγώνα του '73 για «Ψωμί - παιδεία - ελευθερία», «Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία», «Εξω οι Αμερικάνοι», «Εξω το ΝΑΤΟ», είναι έκδηλη στις σημερινές συνθήκες που προωθούνται αντιλαϊκές αντεργατικές αλλαγές στην οικονομία και όλους τους τομείς της κοινωνίας προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και της ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας του. Ακόμα η επικαιρότητά τους είναι αδιαμφισβήτητη σε μια περίοδο που βαθαίνει η ενσωμάτωση της πατρίδας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που προχωράει η συμμετοχή της σε εγκλήματα κατά λαών της περιοχής για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας με την οικονομική διείσδυση που επιχειρεί.

Το ψωμί, με την έννοια των στοιχειωδών όρων διαβίωσης, λείπει από τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων που διαβιεί πολύ κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η ανεργία μαστίζει την κοινωνία και πλήττει ιδιαίτερα τις νέες γενιές, στερώντας τα αυτονόητα από εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά νοικοκυριά. Η παιδεία έχει καταντήσει ένα ακόμη εμπόρευμα που πληρώνεται ακριβά από το νηπιαγωγείο μέχρι και το πανεπιστήμιο και στενάζει στις «ταξικές συμπληγάδες πέτρες» που συνεχώς διευρύνονται. Είναι αυτές που τα τελευταία 3 χρόνια της εφαρμογής της αντιμεταρρύθμισης πέταξαν έξω από τη βασική μόρφωση 120.000 χιλιάδες μαθητών, είτε εκτός εκπαίδευσης είτε στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ και στην ακριβοπληρωμένη ψευτοκατάρτιση των ΙΕΚ. Είναι αυτοί οι ταξικοί φραγμοί, της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής που αδειάζουν τις τσέπες εργαζομένων καλώντας να πληρώσουν για τη μόρφωση των παιδιών τους. Ετσι ούτε το δημόσιο, ούτε το δωρεάν δεν έχει εξασφαλιστεί από το αστικό «δημοκρατικό» κράτος.

Οσο για την ελευθερία, είναι η ελευθερία του ολοένα και πιο ασύδοτου κεφαλαίου στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Είναι η ελευθερία της τρομοκρατίας στους χώρους δουλιάς, η ελευθερία στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργαζομένων στα πλαίσια του συστήματος, η ασυδοσία της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ.

Ετσι υπάρχουν όχι μόνο λόγοι, άλλα αντικειμενικές προϋποθέσεις για τη συνέχιση του αγώνα για τα οράματα του Νοέμβρη του '73. Η αυριανή λαϊκή αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην Αθήνα με την πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, οι διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας είναι ένας ακόμα σταθμός στην πάλη του λαϊκού κινήματος. Σε αυτή την κινητοποίηση έχουν θέση όλοι όσοι έχουν κλειστά τα αυτιά στις Κασσάνδρες της μοιρολατρίας και της υποταγής. Οι κομμουνιστές, οι νεολαίοι της ΚΝΕ, οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις θα είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή. Μαζί με τους εργάτες που αντιστέκονται στον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζει η πλουτοκρατία, τους αγρότες που αγωνίζονται ενάντια στον αφανισμό τους, στους μικρομεσαίους της πόλης που συνθλίβονται από τις πολυεθνικές, τους νεολαίους που διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση στα σχολειά και τα πανεπιστήμια. Οι αγώνες αυτοί χρειάζεται να δυναμώνουν να συντονίζονται, να οδηγούν στην κοινή κοινωνικοπολιτική δράση ώστε να γίνουν τα ρυάκια που θα ενωθούν στο ποτάμι του μετώπου που θα συγκρουστεί με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για την πραγματική λαϊκή εξουσία και ελευθερία.

Στάχτη στα μάτια

Τα «μέτρα»

έχουν έτοιμα,

μα αποστέλλουν

κλήσεις,

«έλα, σου λεν,

εταίρε μας, αν θες

να συζητήσεις»

και πας και λες

«τα σκάρτα σας

τα μέτρα

δεν τα θέλω»