Ευκαιρία να κάνουν επίθεση στο ίδιο το δικαίωμα κάθε εργάτη να παλεύει για τη ζωή του βρήκαν τα αστικά ΜΜΕ, παίρνοντας - όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε - αφορμή από την απεργία των ναυτεργατών. Πρώτο και καλύτερο το MEΓΚΑ, απορούσε στο χτεσινό μεσημβρινό δελτίο πώς γίνεται να κάνουν απεργία οι ναυτεργάτες όταν η επιστράτευση που έχει κηρυχτεί από το Νοέμβρη του 2010 (!) εξακολουθεί να ισχύει... Οταν, μάλιστα, η δημοσιογράφος που έδινε ανταπόκριση από το λιμάνι του Πειραιά είπε ότι παρά την επιστράτευση οι ναυτεργάτες διατηρούν το δικαίωμα στην απεργία, ο παρουσιαστής του δελτίου έτρεξε να απαντήσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, καλλιεργώντας την άποψη ότι είναι ανεπίτρεπτο να μην εμποδίζεται μια τέτοια κινητοποίηση. Ετσι «σέβονται» το δικαίωμα στην απεργία και τον αγώνα τα αστικά ΜΜΕ, το οποίο κατά τ' άλλα αναγνωρίζουν: Υπονομεύοντάς το και δίνοντας το σύνθημα για την καταστολή και την παρεμπόδισή του στην πράξη. Οπως... «αναγνωρίζουν» και τα δικαιώματα των ναυτεργατών, μέχρι εκεί βέβαια που δε θίγονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Επιβεβαιώνουν το ρόλο τους τα ΜΜΕ της «αντικειμενικότητας» και της «αλήθειας»: Αυτόν του να πλάθουν την αλήθεια όπως βολεύει την πλουτοκρατία για να μαντρώνουν τις λαϊκές συνειδήσεις στην υποταγή και τη μοιρολατρία. Και όπως φάνηκε ήδη από τις πρώτες ώρες και της νέας ναυτεργατικής απεργίας, αυτό το ρόλο έχουν ήδη αναλάβει: Να κρύψουν από το λαό πως ο αγώνας που δίνουν οι ναυτεργάτες είναι αγώνας για την ίδια τη λαϊκή ανάγκη σε σύγχρονες και ασφαλείς συγκοινωνίες.
Ο δρόμος της φιλολαϊκής διεξόδου
Ο ελληνικός λαός είναι διατεθειμένος να υποστεί κάθε θυσία προκειμένου να παραμείνει στο ευρώ, διαβεβαίωσε για πολλοστή φορά τους εταίρους και δανειστές ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Μη δίνετε σημασία στις καθημερινές διαδηλώσεις, τους είπε, εκτιμώντας ότι μια «μεγάλη, σιωπηλή πλειοψηφία» των Ελλήνων είναι πρόθυμοι να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη. Επικαλέστηκε προς τούτο τις δημοσκοπήσεις επισημαίνοντας ότι «σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις συστηματικά δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων -έχω δει στοιχεία που κυμαίνονται μεταξύ του 70% και του 80%- στηρίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη συνεχιζόμενη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη...». Βολεύει, βέβαια, τον πρωθυπουργό μια τέτοια ερμηνεία των δημοσκοπήσεων. Ομως οι μύθοι για την «Ευρώπη των λαών, της ευημερίας και της αλληλεγγύης» έχουν καταρρεύσει με πάταγο, καθώς ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι η ΕΕ είναι μια στυγνή δικτατορία των μονοπωλίων, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός που συντονίζει και οργανώνει τον πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά των λαών. Προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων θέλουν να επιβάλλουν «μισθούς Κίνας» και να εξαθλιώσουν τους λαούς. Αυτό ακριβώς συνειδητοποιεί πλέον ο λαός και κάνουν ό,τι μπορούν για να τον τρομοκρατήσουν. Μέχρι τώρα τον παραμύθιαζαν ότι με το ευρώ οι μισθοί θα συγκλίνουν προς τα πάνω με το μέσο μισθό της Ευρωζώνης, τώρα όμως βλέπει τους εκπροσώπους της ΕΕ να του λένε ωμά ότι πρέπει να συγκλίνει με τους μισθούς της Βουλγαρίας και της Εσθονίας σε πρώτη φάση... Ο λαός πρέπει να απορρίψει τα ψευτοδιλήμματα. Ο δρόμος της διεξόδου περνάει από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων από μια λαϊκή εξουσία.
Κοροϊδεύουν το λαό
Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει ευκαιρία να κοροϊδεύει το λαό ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η άγρια επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων του, είναι η εξαίρεση σε έναν ευρωενωσιακό κανόνα λαϊκής ευημερίας. Και να αγωνιά ότι αν η Ελλάδα γίνει «Μπαγκλαντές» τότε δεν θα έχει θέση στην ΕΕ των άλλων λαών που ευημερούν. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας θέλοντας να πείσει το λαό ότι η διέξοδος βρίσκεται εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, έφτασε να δηλώνει: «Κάνεις και τις συμμαχίες σου, συμμαχείς με τους λαούς του Νότου, συμμαχείς με ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που έχουν συμφέρον να συμμαχήσουν μαζί σου, δεν απομονώνεσαι (...) Ακόμα και ο Μόντι. Αν έχει συμφέρον ο Μόντι να συνειδητοποιήσει ότι το μέλλον της Ιταλίας είναι συνυφασμένο με το μέλλον της Ελλάδας, θα συμμαχήσει με μια ελληνική κυβέρνηση που διεκδικεί»!
Το ότι πρόκειται για ψέματα τεραστίων διαστάσεων είναι οφθαλμοφανές. Ολοι γνωρίζουν ότι η επίθεση στα εργασιακά λαϊκά δικαιώματα είναι ενιαία, συγχρονισμένη σε ολόκληρη την ΕΕ προς όφελος των μονοπωλίων. Τρανή απόδειξη η Γερμανία με τα εκατομμύρια εργαζομένων με αμοιβές 400 ευρώ. Αλλά και η Ιταλία, όπου τα αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται το ένα μετά το άλλο. Χτες γνωστοποιήθηκε ότι στην Ιταλία του Μόντι επίκειται φοροεπιδρομή με «εντυπωσιακή αύξηση της φορολόγησης των ακινήτων». Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν πως «μετά την απόφαση της κυβέρνησης του Μάριο Μόντι να υιοθετήσει εκ νέου τη φορολόγηση των διαμερισμάτων που χρησιμοποιούνται για ιδιοκατοίκηση, οι δήμοι άρχισαν να καθορίζουν, παράλληλα, την αύξηση των αντικειμενικών αξιών και των κλιμάκων φορολόγησης». Οι αντικειμενικές αξίες στην Ιταλία, που αποτελούν και τη βάση για κάθε υπολογισμό, έχουν αυξηθεί κατά 60%. Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς η κάθε οικογένεια, στη Ρώμη, πρόκειται να πληρώνει, κατά μέσον όρο, 639 ευρώ ανά έτος. Το ποσό τριπλασιάζεται όσον αφορά τα δεύτερα σπίτια.
Τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ
Τα προχτεσινά επεισόδια στο ΟΑΚΑ ξεφεύγουν πολύ από αυτό που έχει καθιερωθεί να λέγεται ως κλισέ «βία στα γήπεδα». Ετσι κι αλλιώς ο συγκεκριμένος όρος, αποκομμένος από τη σαπίλα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου των μεγαλοεπιχειρηματιών και των συμμοριών τους, των πολυεθνικών του στοιχήματος και των κυκλωμάτων της ντόπας, δε λέει τίποτα. Τα γεγονότα στο ΟΑΚΑ δεν είναι ένα «γηπεδικό φαινόμενο». Ηταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που ξεκίνησε, στην πράξη, πολλές ώρες πριν την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού. Και ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες, από το περασμένο Σάββατο κιόλας όλα συνηγορούσαν σε αυτό που θα ακολουθούσε. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των γεγονότων επίσημοι παράγοντες της κυβέρνησης και της αστυνομίας παραδέχονταν ότι γνώριζαν πως «υπήρχε κίνδυνος επεισοδίων» και είχαν εξετάσει το ενδεχόμενο αναβολής του αγώνα... Γιατί, αλήθεια, τα επεισόδια και πού στοχεύουν; Και ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές στους συνδέσμους οπαδών που πρωτοστατούν; Με ποιους μηχανισμούς έχουν σχέσεις;
Η προχτεσινή επιχείρηση ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Στην αρχή επεισόδια στον Ηλεκτρικό Σταθμό «Ειρήνη». Στη συνέχεια έξω από τη θύρα των φανατικών. Στο ημίχρονο του αγώνα πόλεμος ανάμεσα σε ΜΑΤ και καλά εξοπλισμένες ομάδες. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα σώμα με σώμα συμπλοκές και φωτιές. Σκηνικό μάχης με συγκεκριμένες κινήσεις, αντιπερισπασμούς, επιθέσεις - αντεπιθέσεις, οργάνωση και βαρύ οπλισμό (π.χ. μολότοφ, φωτοβολίδες, σφυριά κ.τ.λ.). Εστίες σε πολλά διαφορετικά σημεία, με προμελετημένο καλό σχεδιασμό. Ομάδες κουκουλοφόρων διάσπαρτες σε πολλές θύρες του γηπέδου, ακόμα και δίπλα στα «επίσημα». Οπλισμός που παραπέμπει σε αντίστοιχες προσχεδιασμένες επιχειρήσεις, εκτός γηπέδων. Πολλά πυρομαχικά που ...έφτασαν στον ίδιο χώρο, όπου κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αν κάποιος κυκλοφορούσε με ένα κέρμα στην τσέπη, «χτυπούσαν» 100 συναγερμοί και ακολουθούσαν άλλοι τόσοι εξονυχιστικοί έλεγχοι ασφαλείας...
Με αφορμή αυτά τα επεισόδια ξεκίνησαν οι αναλύσεις. Πολιτικοί αναλυτές και δημοσιολόγοι εξηγούσαν ότι «αυτά που έγιναν στο ΟΑΚΑ είναι αυτά που γίνονται και στις διαδηλώσεις», συμπληρώνοντας ότι «η βία έχει πολλά πρόσωπα». Καλλιεργούν συνειρμούς που παραπέμπουν στην επικίνδυνη προπαγάνδα περί «άκρων». Οπου «άκρο» είναι και οι εργατικές κινητοποιήσεις, «άκρο» είναι και οι προβοκάτορες παρακρατικοί που έχουν σχέση με κρατικούς μηχανισμούς, με συνδέσμους οπαδών, με φουσκωτούς της νύχτας για να χτυπούν το εργατικό κίνημα. Τους βολεύει η ταύτιση μιας εργατικής - λαϊκής διαδήλωσης που τη χτυπούν με έναν ποδοσφαιρικό αγώνα όπου κάνουν πρόβες για χτυπήματα ενάντια στο κίνημα. Πολύ περισσότερο τους βολεύει να τρομοκρατούν με γεγονότα όπως τα προχτεσινά και να καλλιεργούν συνείδηση τέτοια, ώστε να αποτρέπουν τον κόσμο να πηγαίνει σε συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις και όπου αλλού υπάρχει κίνδυνος για εκτεταμένα επεισόδια που «στήνουν» διάφοροι μηχανισμοί και που μάλιστα - με κάποιο τρόπο - προαναγγέλλονται.
Το ΚΚΕ έχει πει εδώ και καιρό, από το Μάη του 2010, δύο χρόνια πριν, ότι άνθρωποι που είναι χωμένοι μέσα σε συνδέσμους οπαδών, πρωτοστατούν στις οργανωμένες προβοκάτσιες. Οτι είναι άνθρωποι και μηχανισμοί που «παίζουν μπάλα» σε ύποπτα γήπεδα. Οτι χρησιμοποιούνται ως δύναμη κρούσης από μηχανισμούς κατά του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες του κράτους τούς ξέρουν πολύ καλά. Και γι' αυτό το λόγο έχουν την απόλυτη ευθύνη...
Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ
Να τους τελειώσει ο λαός...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΩΣΤΕ ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, στην Ελλάδα η πλειοψηφία του κόσμου είναι υπέρ των πολιτικών των μνημονίων και της ΕΕ, απλά είναι ...ντροπαλοί και δεν το λένε, ούτε το εκφράζουν με κάποιο τρόπο!
Αυτό τουλάχιστον μας είπε, μέσω συνέντευξής του, ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Υπάρχει λέει μια «μεγάλη σιωπηρή πλειοψηφία Ελλήνων» που εγκρίνει τη λιτότητα και τις περικοπές μισθών.
Προφανώς, τα αδιέξοδά τους είναι πολύ μεγάλα! Μέχρι στιγμής προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους μέσω της ...ανάγκης («υπάρχει χρέος», «πρέπει να βρούμε λεφτά» κ.λπ.).
Τώρα το ρίξανε στη μεταφυσική. Εκτός πια κι αν έχουν ανακαλύψει κάποιο ...εργαλείο ή κάποιο μηχάνημα που ανιχνεύει τη σκέψη των «σιωπηρών» αυτών πλειοψηφιών.
Καλό είναι, πάντως, να μας εξηγήσουν πώς γίνεται να είναι η πλειοψηφία μαζί τους κι αυτοί να μην τολμούν να εμφανιστούν στον ελληνικό λαό και να έχουν αφήσει όλη τη σχετική προπαγάνδα στους «βαρόνους» των μέσων ενημέρωσης.
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός δήλωσε και βέβαιος ότι ο κόσμος είναι ...έτοιμος και δεκτικός να κάνει και άλλες «θυσίες» όπως του αρέσει να αποκαλεί την καρατόμηση μισθών και δικαιωμάτων.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως ...πολύ θα το ήθελαν να είναι έτσι τα πράγματα. Ομως, ισχύει το ακριβώς αντίθετο κι αυτό θα έχουν τη δυνατότητα να το διαπιστώσουν πολύ σύντομα.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ και το νέο αρχηγό του τι να πει κανείς; Αφού αυτοί «αρχίζουν», τότε ο λαός έχει μόνο μια δουλειά να κάνει στους αγώνες και στις κάλπες: Να τους τελειώσει!
Κι αυτούς και τη Νέα Δημοκρατία, που ήδη τα έχουν «κάνει πλακάκια» για να συνεχίσουν την ίδια και χειρότερη πολιτική.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Δίνει εξετάσεις η Μπακογιάννη
Γρηγοριάδης Κώστας
Η Ντ. Μπακογιάννη έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συκοφάντηση των εργατικών αγώνων και του ΚΚΕ. Το ομολόγησε άλλωστε η ίδια χτες στο ΣΚΑΪ λέγοντας: «Είμαι σε ανοιχτή ρήξη με το ΚΚΕ». Αφορμή στάθηκε το παραλήρημά της για τους απεργούς ναυτεργάτες και η παρέμβαση του Π. Μεντρέκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, που απάντησε στις συκοφαντίες. Απτόητη όμως η Μπακογιάννη, συνέχισε με λύσσα να στοχοποιεί όποιον αγωνίζεται, πιάνοντας στο στόμα της και τους απεργούς χαλυβουργούς, στους οποίους προκλητικά συνέστησε να δεχτούν να δουλεύουν σαν δούλοι για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Χωρίς ντροπή ξεστόμισε ότι «το ΚΚΕ προτιμά να μείνουν όλοι οι εργαζόμενοι χωρίς δουλειά, από το να δέχονταν μειωμένο μισθό. Αυτό είναι απόφαση του εργαζόμενου, δεν είναι απόφαση του ΚΚΕ». Σαν να μην είναι οι εργαζόμενοι που αποφασίζουν για τον αγώνα τους, μέσα από συλλογικές διεργασίες. Σαν να μην είναι η πρωτόγνωρη αλληλεγγύη της τάξης τους που τους κρατάει όρθιους στην απεργία, σχεδόν 150 μέρες. Για να τους κοροϊδέψει μάλιστα, είπε ότι η ίδια και το κόμμα της είναι εναντίον της μείωσης μισθών! Δηλαδή, δε θέλει να μειωθούν οι μισθοί, αλλά λέει στους χαλυβουργούς να δεχτούν να δουλεύουν με 400 ευρώ στα καμίνια! Τέτοια ξεδιαντροπιά και υποκρισία. Η Μπακογιάννη σκούζει γιατί δίνει εξετάσεις στην πλουτοκρατία και την ΕΕ, για τους οποίους δούλευε και δουλεύει. Ξέρει ότι όσο περισσότερο ξελαρυγγιαστεί ενάντια στους αγώνες και το ΚΚΕ, τόσο καλύτερη θα είναι η αξιοποίησή της μετεκλογικά από τα αστικά επιτελεία. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μην της δώσουν τόπο να σταθεί. Να την συντρίψουν πολιτικά, να την εξαφανίσουν εκλογικά, μαζί με τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, που θέλουν να οδηγήσουν τη ζωή τους στον πάτο.
Σωτηρία μόνο για την πλουτοκρατία
Οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ και οι δηλώσεις που έκαναν οι επικεφαλής τους, πρέπει να γίνουν σημαία στην πορεία προς τις κάλπες, ακριβώς γιατί λένε ωμά αυτά που δεν μπορούν να πουν τα εγχώρια κόμματα της πλουτοκρατίας, ότι δηλαδή οι μισθοί θα πέσουν, σε πρώτη φάση, στα επίπεδα της Βουλγαρίας και της Εσθονίας. Ειδικότερα, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα Ματίας Μορς δήλωσε πως σε ό,τι αφορά «τη μείωση του κόστους εργασίας βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου», ενώ ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος». Στο ίδιο μήκος κύματος ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην τρόικα, Π. Τόμσεν, ξεκαθάρισε ότι οι μισθοί στη χώρα μας πρέπει να συγκρίνονται με τους μισθούς στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, απειλώντας μάλιστα με κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Η προϊσταμένη του, διευθύντρια του ΔΝΤ Κρ. Λανγκάρντ, επισήμανε με νόημα ότι «ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή 50% υψηλότερος της Πορτογαλίας, 17% υψηλότερος από αυτόν της Ισπανίας και πολλαπλάσιος χωρών όπως η Κροατία για παράδειγμα», θεωρώντας την περαιτέρω μείωση των μισθών ως «βασική παράμετρο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας». Αυτή είναι η «σωτηρία της χώρας» που τάζουν η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και οι ξένοι σύμμαχοί τους: μισθοί πείνας, απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση δίχως όρια. Η χρησιμότητα των παραπάνω δηλώσεων είναι ότι ομολογούν ανοιχτά πως «οι μισθοί Βουλγαρίας και Λετονίας» αποτελούν στρατηγική επιδίωξη της εγχώριας πλουτοκρατίας, γιατί μόνο μέσα από τη δραστική υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης μπορούν να ενισχύσουν την κερδοφορία τους.
Ωθούν τους εργάτες στην ακραία εξαθλίωση
Να υπογραφούν συμβάσεις καλεί τους εργαζόμενους και τους εργοδότες ο υπουργός Εργασίας επαναλαμβάνοντας τον εκβιασμό πως αν αυτό δεν γίνει θα «πάμε σε ακραίες καταστάσεις». Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παριστάνει ότι ανησυχεί δήθεν για την κατάσταση στην αγορά εργασίας, στην πραγματικότητα όμως κοροϊδεύει και εμπαίζει προκλητικά τους εργαζόμενους. Γιατί, το νέο κανονιστικό πλαίσιο το οποίο επικαλείται ο υπουργός Εργασίας είναι αυτό που νομοθετεί τις πιο ακραίες καταστάσεις στην αγορά εργασίας. Αυτό που ψήφισαν στη Βουλή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι η διά νόμου υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η κυβέρνηση μόνο ουδέτερη δεν είναι για την επικίνδυνη τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Το αντίθετο, λειτούργησε ως εντολοδόχος του κεφαλαίου, γι' αυτό κατάργησε την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ορίζοντάς την στο ύψος των κατώτερων μισθών που για τους νέους είναι ακόμα μικρότεροι. Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί για τις «ακραίες καταστάσεις», αφού κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να έρθουν πιο γρήγορα. Γι' αυτό που ανησυχεί είναι η αντίδραση των εργαζομένων, είναι ο φόβος της ότι οι εργάτες και τα συνδικάτα δεν θα υποκύψουν και θα αντισταθούν στις μειώσεις των μισθών. Γι' αυτό και κινδυνολογεί. Και η καλύτερη απάντηση εκ μέρους των εργαζομένων είναι να επιβεβαιώσουν τις ανησυχίες της. Να μετατρέψουν τους φόβους της σε εφιάλτη γι' αυτήν και το κεφάλαιο.
Ο δίκαιος αγώνας των ναυτεργατών
Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η απεργιακή κινητοποίηση των ναυτεργατών και - σαν έτοιμα από καιρό - τα γνωστά αντεργατικά κέντρα ξεσπάθωσαν κατά των απεργών. Προεξάρχουσας της ΝΔ, από κοντά και η Μπακογιάννη, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., ενώ στο χορό μπήκαν και τα αστικά ΜΜΕ, με μένος επιτίθενται στο δίκαιο αγώνα των εργατών της θάλασσας. Πρώτο τους όπλο η συκοφαντία. Και τι δεν εκτόξευσαν εναντίον των απεργών: Πως η απεργία τους καταστρέφει τους αγρότες, πως αποκλείει τους νησιώτες, πως εμποδίζουν την οικονομική δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα αυτό που ζητάνε από τους απεργούς ναυτεργάτες είναι «να κάτσουν στα αυγά τους». Να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν τη μείωση των συντάξεών τους, την κατάργηση της κλαδικής τους Σύμβασης, την εκδίωξή τους από τα πλοία για να αντικατασταθούν από άλλους φθηνότερους, τη διάλυση των ασφαλιστικών τους ταμείων (ΝΑΤ, Οίκος Ναύτου).
Οι ορκισμένοι εχθροί των ναυτεργατών δεν πρωτοτυπούν. Εχθρεύονται και επιτίθενται στους ναυτεργάτες, όπως και σε κάθε λαϊκό αγώνα. Το ίδιο έκαναν όταν στη θέση των ναυτεργατών ήταν οι αγρότες. Σε κάθε αγροτική κινητοποίηση ήταν απέναντί τους και απαιτούσαν από τους ξωμάχους να αποδεχτούν τη μοίρα τους. Με τον ίδιο τρόπο και εξίσου το ίδιο μένος, απαιτούν από όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να αποδεχτούν την κατάργηση των Συμβάσεων και τη μείωση των μισθών για να μην μπούνε - όπως διατείνονται - εμπόδια στη συμφωνία με την τρόικα και ναυαγήσει η «σωτηρία» της χώρας, δηλαδή η πλουτοκρατία. Και δεν πρωτοτυπούν γιατί τα κόμματα αυτά, όπως και η κυβέρνηση, είναι ταγμένα. Εχουν προ πολλού διαλέξει στρατόπεδο και αυτό είναι το στρατόπεδο της πλουτοκρατίας.
Τίποτα το περίεργο δεν υπάρχει σε αυτή τη μανιασμένη επίθεση. Στην περίπτωση των ναυτεργατών τάσσονται με τους εφοπλιστές. Στην περίπτωση των αγροτών πήγαν με τα μεγάλα εμπορικά μονοπώλια, τους μεσάζοντες, την πολιτική της ΕΕ που τους ξεριζώνει. Στην περίπτωση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα στέκονται δίπλα στους βιομήχανους και στους τραπεζίτες. Δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει απεργία, δεν υπάρχει ούτε ένας κλάδος που να μη χύνουν εναντίον του το ταξικό τους δηλητήριο.
Μόνο που όσο και αν συκοφαντούν, όσο και αν σκηνοθετήσουν - σε απευθείας συνδέσεις - τον «κοινωνικό αυτοματισμό», δεν μπορούν να κρύψουν ότι ο αγώνας των ναυτεργατών είναι όχι μόνο δίκαιος, αλλά πέρα για πέρα αναγκαίος. Γιατί οι διεκδικήσεις των ναυτεργατών δεν αφορούν στενά τον κλάδο τους. Το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους που επιδιώκουν οι ακτοπλόοι εφοπλιστές και όσοι τους επιτίθενται θα είναι σε βάρος ολόκληρης της εργατικής τάξης. Το αντίστροφο, η νίκη των ναυτεργατών, θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων. Αφορούν και τους αγρότες που η σοδειά τους και το εισόδημά τους κινδυνεύουν όχι από τις κινητοποιήσεις ενός κλάδου, αλλά από την αντιαγροτική πολιτική που μόνιμα και διαχρονικά τους καταδικάζει να είναι έρμαια των πολυεθνικών των τροφίμων και των μεγαλεμπόρων. Να γιατί και οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες πρέπει να συμπαραταχθούν με τους ναυτεργάτες και από κοινού να αντιπαλέψουν την αντιλαϊκή πολιτική που έχει και τους δύο στο στόχαστρο. Εκεί πρέπει να στρέψουν τα βέλη τους, αντιπαραθέτοντας στο διχασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
Feeds
