Μοχθούν και ιδρώνουν οι του ΛΑ.Ο.Σ. να πείσουν το λαό ότι είναι ανιδιοτελείς σωτήρες της χώρας, που τους χρωστάμε και χάρη για το «έργο» που μας προσφέρουν. Στο πλαίσιο αυτής τους της προσπάθειας ο Κ. Αϊβαλιώτης δήλωσε χτες στο ρ/σ «Κανάλι 1»: «Ναι αλλά αναλάβαμε ένα μέρος της ευθύνης λεβέντικα και αντρίκια χωρίς να μας αναλογεί. Η Αριστερά, για να σας τα πω και όπως είναι τα πράγματα έχει συγκυβερνήσει επί ένα χρόνο και με τη ΝΔ σόλο, εννοώ οι δυο τους, και με το ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησε στην κυβέρνηση Ζολώτα. Για να μην τρελαθούμε, και αν θυμάστε, κόντεψε εκείνη την εποχή να τα τινάξει η ελληνική οικονομία. Θυμάστε τι μπάχαλο παρέλαβε ο Μητσοτάκης το '90 και πόσο κόπο προσπάθησε να κάνει πέντε πράγματα, αν και τα έκανε με τρόπο άκομψο. Αυτά κρίθηκαν από την ιστορία. Τα λέω αυτά για να μη νομίζει η Αριστερά ότι έχει την παρθενογένεση»...

Ο,τι του φανεί του λωλοστεφανή! Αλήθεια, πιστεύουν ότι με κάτι τέτοιες φαιδρότητες θα παραγράψουν τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι έφεραν το λαό στο χείλος της αβύσσου, για το ότι μοχθούν όχι για να σώσουν τη χώρα αλλά τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες; Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν με τις γελοιότητες που εκστομίζουν; Ο λαός ξέρει καλά ότι πληρώνει τα σπασμένα μιας πολιτικής δεκαετιών, την οποία στήριξε ο ΛΑ.Ο.Σ., ο πρόεδρος του οποίου και τα στελέχη του δεν προέκυψαν από παρθενογένεση, κομμάτι του συστήματος ήταν και πριν συγκροτηθούν στην αγέλη του ΛΑ.Ο.Σ. Μιας πολιτικής που τα έδωσε όλα στο κεφάλαιο και στο λαό μόνο βάσανα.

Οι άνθρωποι του μόχθου θυμούνται ποιοι πάλεψαν για τα δίκια τους και τα συμφέροντά τους. Ξέρουν ότι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ πολύ νωρίτερα θα είχαν απωλέσει τα πάντα. Αν δεν υπήρχε σήμερα, η αποστολή των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Τους χαλάει τα σχέδια και γι' αυτό λυσσάνε. Αλλά δε θα τους περάσει. Ο λαός θα έχει τον τελευταίο λόγο και θα τον πει μαζί με το κόμμα του, το ΚΚΕ.

Το μόνο που επιβεβαιώνει η νέα λυσσασμένη επίθεση του κόμματος των μεγαλοεπιχειρηματιών, της ΔΗΣΥ, κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, είναι το αβυσσαλέο μίσος του κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μίσος που το δείχνει διαχρονικά και σε κάθε ευκαιρία. Δεν υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση που το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη να μην έχει καταδικάσει ή να μην έχει μπει πρώτη και καλύτερη στις επιθέσεις κατά ταξικού κινήματος και του ΠΑΜΕ, λειτουργώντας ως αιχμή του δόρατος του μαύρου μετώπου της πλουτοκρατίας. Μόλις την περασμένη βδομάδα ζήτησε ευθέως την κατάργηση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, ενώ δεν κρύβει ότι θέλει να καταργηθεί γενικά ο συνδικαλισμός και τα συνδικάτα. Κι ενώ θέλει να μπουν στο «γύψο» τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες έχει το θράσος την ίδια ώρα να κάνει μαθήματα δημοκρατίας στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. «Η πρακτική του ΠΑΜΕ ως μετωπική οργάνωση του ΚΚΕ να εμποδίσει το διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία», διατείνεται θρασύτατα. Δεν εκπλήσσει βέβαια κανέναν, αφού μετράει τη δημοκρατία με το μέτρο των καπιταλιστών, που θεωρούν ότι πίσω από τις πόρτες των εργοστασίων δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από το δίκιο του αφεντικού, ενώ γενικότερα θεωρεί δημοκρατικό να εξαθλιώνεται η πλειοψηφία του λαού για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας μιας χούφτας μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, θεωρούν τη δικτατορία των μονοπωλίων ως την πιο τέλεια δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί παρά να θέλουν να την ανατρέψουν, να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν τη δική τους δημοκρατία, τη δική τους οικονομία. Αυτά είναι οργανικά δεμένα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαρακτήρισε τη συζήτηση του «πολυνομοσχεδίου» στη Βουλή, ως «πρόβα για άλλες κρισιμότερες διατάξεις» καλώντας τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση να συσπειρωθούν.

Κι όταν λέει «κρισιμότερες», δεν εννοεί φυσικά πιο πολύπλοκες ή πιο σημαντικές. Εννοεί απλούστατα πιο αντιλαϊκές! Γιατί ξέρουν τι πρόκειται να κάνουν, το έχουν αποφασίσει από καιρό.

Εξ ου και καλεί όλα τα «δεκανίκια» του συστήματος - είτε μετέχουν στην κυβέρνηση είτε όχι - να μαζευτούν και να ...κάνουν τη δουλειά τους. Να εξυπηρετήσουν δηλαδή τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ο καθένας με τον τρόπο του.

Βλέπετε, σε τέτοιους ζόρικους καιρούς δίνει κανείς τις ...εξετάσεις του. Και ο λαός πρέπει να κρίνει και να βγάλει συμπεράσματα.

ΚΟΥΙΖ: Πώς γίνεται ένα νομοσχέδιο της σημερινής κυβέρνησης με το οποίο (δηλώνουν ότι) διαφωνούν η Νέα Δημοκρατία και ο ΛΑ.Ο.Σ. να έχει ...τρικομματική στήριξη;

Οχι δεν απαιτείται κάτι μαγικό. Αρκεί το νομοσχέδιο να αφορά την αποποινικοποίηση, ουσιαστικά τη νομιμοποίηση διάδοσης των ναρκωτικών. Τότε το ...τρίπτυχο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. αντικαθίσταται απλά από το ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Δημοκρατική Αριστερά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ οι διαρροές από το υπουργείο Οικονομίας, σχετικά με το ...πόσο καλό θα είναι το επικείμενο φορολογικό νομοσχέδιο, που μεταξύ άλλων θα μειώνει - λένε - και το ΦΠΑ, όπως και τους φόρους στα ακίνητα.

Φυσικά, ούτε λόγος για κατάργηση της έκτακτης εισφοράς, τη διεύρυνση φοροαπαλλαγών ή οτιδήποτε άλλο αφορά αποκλειστικά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Με δεδομένο φυσικά ότι οι στόχοι ...είσπραξης όχι μόνο δε μειώνονται αλλά αναμένεται να αυξηθούν, είναι προφανές ότι το μόνο που ψάχνουν είναι το πώς θα επιβαρύνουν περισσότερο τον κοσμάκη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι όλα τα «φάρμακα» που προτείνουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας για την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση προϋποθέτουν το τσάκισμα των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, ώστε να μειωθεί δραστικά η τιμή της εργατικής δύναμης και να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια κατά την επάνοδό τους στην κούρσα της κερδοφορίας.

Το ξεχαρβάλωμα των εργατικών δικαιωμάτων δεν περιορίζεται στην «υπερχρεωμένη Ελλάδα». Και είναι παντού τα ίδια, όπως φαίνεται από τα μέτρα που εφαρμόζονται και στην Ελλάδα και στη Γαλλία και στη Γερμανία. Χτες, η γαλλική κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση της ανεργίας, με τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να ξεκαθαρίζει ότι η στήριξη της ανταγωνιστικότητας των γαλλικών επιχειρήσεων προϋποθέτει τη μείωση του «κόστους εργασίας».

Το «πακέτο» για την «καταπολέμηση της ανεργίας» ανέρχεται στα 430 εκατ. ευρώ και τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν κυρίως για την υποστήριξη της μερικής απασχόλησης, για τις φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις (άνω των 20 εργαζομένων) που θα απασχολούν για ένα εξάμηνο νέους κάτω των 26 ετών, καθώς και για την κατάρτιση των μακροχρόνια ανέργων. Εξάλλου, η γαλλική κυβέρνηση προωθεί τον «κοινωνικό ΦΠΑ», που προβλέπει την απαλλαγή των επιχειρήσεων από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών και την αναπλήρωση των εισφορών αυτών στα Ταμεία μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ σε εισαγόμενα προϊόντα. Δηλαδή, την αύξηση του μεριδίου της υπεραξίας που καρπώνονται τα μονοπώλια και το φόρτωμα με επιπλέον βάρη στους εργαζόμενους - καταναλωτές. Είναι φανερό ότι και το κείμενο έξι σημείων με τίτλο «Τρόποι εξόδου από την κρίση - Ενδυνάμωση της ανάπτυξης τώρα», το οποίο προωθούν η Γαλλία και η Γερμανία ενόψει της Συνόδου Κορυφής μιλάει για «καταπολέμηση της ανεργίας των νέων» και θα περνάει επίσης μέσα από το τσάκισμα του σταθερού χρόνου εργασίας, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και την ενίσχυση της μισής δουλειάς - μισού μισθού που σπρώχνει στην εξαθλίωση μεγάλες μάζες εργαζομένων.

Αφού συνυπόγραψαν και έβαλαν πλάτες για να εφαρμοστούν οι αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που περιλάμβανε η «Ατζέντα 2001» από κοινού με την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκ. Σρέντερ, τα γερμανικά συνδικάτα παριστάνουν τώρα τον έκπληκτο και κάνουν έναν «αρνητικό απολογισμό». Ειδικά για τη «μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας», που μέσω του θεσμού της «μίνι απασχόλησης», τσάκισε τους μισθούς και έκανε καθεστώς τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το «θαύμα» της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών μονοπωλίων. Το προσκείμενο στα γερμανικά συνδικάτα ίδρυμα κοινωνικών ερευνών «Χανς - Μπέκλερ» σε μελέτη του διαπιστώνει ότι σχεδόν το 90% των θέσεων εργασίας των «μισοαπασχολούμενων», δηλαδή 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι, ανήκει στους χαμηλόμισθους ή πολύ χαμηλόμισθους, δηλαδή σε μισθούς πείνας. Δεν μπορούσε, βέβαια, να είναι αλλιώς, αφού πρόκειται για «μισθούς», που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ το μήνα, που επιπλέον είναι απαλλαγμένοι εντελώς από ασφαλιστικές και άλλες εργοδοτικές εισφορές, γεγονός που απαγορεύει την πρόσβασή τους στο δημόσιο σύστημα Υγείας και σε συντάξεις όταν γεράσουν! Αυτό ακριβώς είναι το μοντέλο της «ευελφάλειας», που έχουν αποφασίσει οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να εφαρμόσουν σε όλες τις χώρες, ξεπερνώντας βέβαια το παράδειγμα της Γερμανίας για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια κάθε χώρας. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή θα είναι η κατάληξη του «διαλόγου» των κοινωνικών εταίρων - κυβέρνησης μαύρου μετώπου και τρόικας, αν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν απαλλαγούν από την εξουσία των μονοπωλίων.