ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θέλουν επιστήμονες υποταγμένους

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τι απαράδεκτα πράγματα είναι αυτά, επιστήμονες άνθρωποι που τους εμπιστευόμαστε τη ζωή μας, να "χτυπιούνται" με τα ΜΑΤ...». Τέτοιου προσανατολισμού ήταν τα σχόλια που έκαναν δημοσιογράφοι σε δελτία ειδήσεων για την «υποδοχή» που επιφύλαξε στους εργαζόμενους γιατρούς η κυβέρνηση, χτες, έξω από το υπουργείο Υγείας.

Το να «αφήνουν» οι εργαζόμενοι γιατροί τα γραφεία και τα εργαλεία τους και να παλεύουν ενάντια σε όσους θέλουν τα δημόσια νοσοκομεία παραμάγαζα των πολυεθνικών αποτελεί για τα φερέφωνα των πλουτοκρατών δείγμα... αντιεπιστημονικότητας; Και τι θεωρούν ότι συνάδει με τον όρκο του Ιπποκράτη; Το να παίρνουν και να εκτελούν οι γιατροί τις εντολές όσων θέλουν τους ασθενείς να πετιούνται εκτός νοσοκομείων, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν, όπως έγινε στη Μυτιλήνη (βλ. σελ. 13); `Η το να γίνονται οι γιατροί πλασιέ των πολυεθνικών του Φαρμάκου και της Υγείας που πουλάνε υπηρεσίες και αγαθά σημασίας κυριολεκτικά ζωής και θανάτου για τη λαϊκή οικογένεια; Τέτοιους επιστήμονες θέλει η πλουτοκρατία: Υποταγμένους στις ανάγκες της πλουτοκρατίας, «αφοσιωμένους» στην ...έρευνα και την επιστήμη τους με τον τρόπο που συμφέρει τη γιγάντωση των πολυεθνικών.

Κήρυκες της υποταγής

«Οι προτάσεις της τρόικας, προϊόντος του χρόνου, θα γίνονται πιο σκληρές και πιο βάναυσες. Το θέμα είναι: Μπορούμε να τις αποκρούσουμε;... Μπορούμε να διώξουμε την τρόικα;... Μπορούμε να βρούμε από άλλες πηγές τα λεφτά που μας λείπουν;... Οποιος έχει πρόταση να την καταθέσει», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ., Κ. Αϊβαλιώτης, και λίγη ώρα αργότερα σχολίασε για τις προτάσεις της Γερμανίας: «Ορισμένες από τις σκέψεις που διακινούνται για την κοινωνική προσαρμογή, προκειμένου να βγούμε από την καχεξία, αν και εξαιρετικά επώδυνες, έχουν μια βάση. Από τη στιγμή, όμως, που διαβιβάζονται ως "πρωτόκολλο παράδοσης" της ελληνικής κυριαρχίας, τις αποκρούουμε μετά βδελυγμίας».

Η κοροϊδία στο λαό πάει σύννεφο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. συμφωνεί ως και στο τελευταίο κόμμα με την πολιτική που εφαρμόζεται. Αλλωστε, ο ίδιος κατά καιρούς έχει προτείνει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Προβάλλει ενστάσεις δήθεν επί της διαδικασίας και των χειρισμών που γίνονται, ρητορεύει περί «παράδοσης της ελληνικής κυριαρχίας», όταν γνωρίζει ότι η ευρωενωσιακή στρατηγική είναι ενιαία και κοινά συμφωνημένη απ' τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, όταν και ο ίδιος στηρίζει αυτήν τη στρατηγική.

Και, συγχρόνως, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι η πορεία είναι ανεπίστρεπτη και ότι καλά θα πράξει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα που βιώνει. Πλανάται πλάνην οικτράν. Διέξοδος υπάρχει, όχι στα πολιτικά μέρη που κατοικοεδρεύει ο ΛΑ.Ο.Σ., αλλά πέρα απ' αυτά. Κι ο λαός θα τη βρει.

Παράταση για το «κοινωνικό τιμολόγιο»

Ακόμη μια παράταση για το «κοινωνικό τιμολόγιο» δίνει το αρμόδιο υπουργείο, αυτή τη φορά έως τις 28 του Φλεβάρη.

Η προηγούμενη προθεσμία έληγε στις 31 του Γενάρη, αλλά στο υπουργείο διαπίστωσαν ότι αυξήθηκε ο ρυθμός υποβολής αιτήσεων, που ξεπερνούν πλέον τις ...250.000 και αξίζει μια ακόμη παράταση.

Δεδομένου ότι εκτιμούσε την ένταξη στο τιμολόγιο 1,2 εκατ. καταναλωτών, υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος.

Αλλά το θέμα είναι αλλού. Στην ουσιαστική επιτυχία μιας διαδικασίας που εξαρχής στόχευε στη δραματική συρρίκνωση των συνδέσεων που απολάμβαναν μειωμένη τιμή κιλοβατώρας.

Κι αυτό έγινε από την πλευρά της κυβέρνησης με την εισαγωγή οικονομικών κριτηρίων. Τα κριτήρια αυτά, σε συνδυασμό με το όριο της κατανάλωσης και το μικρό όφελος, οδήγησαν σε μια πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη ανταπόκριση.

Από όλα αυτά προκύπτει αβίαστα ότι απαιτούνται δραστικές αλλαγές και όχι τα «φιλανθρωπικά» μπαλώματα της κυβέρνησης και της ΔΕΗ, που έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για την ολοκλήρωση της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας, ωθώντας διαρκώς προς τα πάνω τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος.

Χρειάζονται ανατρεπτικά μέτρα με κύριο το αίτημα ρεύμα φτηνό για το λαό, που απαιτεί αγώνα για ενιαίο φορέα ενέργειας και στα πλαίσιά του ενταγμένη και η ηλεκτρική ενέργεια που θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία.

Χρειάζεται λαϊκή εξουσία για να τα εγγυηθεί.

Κόντρα στον κοινό εχθρό

Τα γεγονότα στη Νομική έδωσαν πρόσχημα στην κυβέρνηση (συνεπικουρούμενη από ΝΔ/ΛΑ.Ο.Σ.) να εντείνει την άγρια αντιμεταναστευτική, αντεργατική στην ουσία της, πολιτική. Να προωθήσει ταχύτερα προαποφασισμένα μέτρα, όσα οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου καιρό πριν συναποφάσισαν στις Βρυξέλλες για να υλοποιήσουν σε κάθε κράτος μέλος χωριστά. Αποσιωπώντας κατ' αρχάς ότι τούτοι οι άνθρωποι δεν ήρθαν εδώ για διακοπές. Εφτασαν πρόσφυγες του ιμπεριαλισμού, κυνηγημένοι από βόμβες που έστειλαν οι ΝΑΤΟικοί στις πατρίδες τους, πείνα και εκμετάλλευση που τους επιφύλαξαν σε συνεργασία με την άρχουσα τάξη κάθε χώρας μεταναστών. Αυτή είναι η αιτία που ξεριζώνονται και φτάνουν κατά κύματα στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Οσο δεν ξεριζώνεται η αιτία, το ζήτημα παραμένει άλυτο.

Αποκρύβοντάς το η κυβέρνηση υψώνει φράκτη στον Εβρο. Ζητά να παραμείνουν τα στελέχη του Frontex, να συνεχίσουν την επιτήρηση των ελληνικών συνόρων. Καταργεί προηγούμενες δυνατότητες για «νομιμοποίηση» μεταναστών. Στρατιωτικοποιεί πλήρως το Λιμενικό Σώμα για να γίνει αποτελεσματικότερο στο ανθρωποκυνηγητό μεταναστών, και σε αποστολές «διαχείρισης κρίσεων» εντός και εκτός χώρας. Δε δίνει άσυλο. Εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια τον Κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ» και εγκλωβίζει εδώ χιλιάδες ψυχές που στην πραγματικότητα (περίτρανα αποδεικνύεται στις ανακρίσεις όπου τους υποβάλλουν Ελληνες και Frontexιανοί συνοριοφύλακες) θέλουν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, έχοντας την Ελλάδα μόνο σαν ενδιάμεσο σταθμό.

Ομως, με τέτοια μέτρα, τους κλείνουν κάθε δρόμο. Ταυτόχρονα μετατρέπουν την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και φυλάκισης μεταναστών, ενόψει «επιστροφής» τους στις χώρες προέλευσης ή διέλευσης. Δεν λύνουν κανένα ανθρωπιστικό ή άλλο πρόβλημα, αντίθετα τα οξύνουν. Επιπλέον κρατώντας τους δίχως «χαρτιά», τους κρατούν και δίχως δικαιώματα. Με μεροκάματα πείνας κι ανασφάλιστους προκειμένου να χτυπήσουν συνολικά την τιμή της εγχώριας εργατικής δύναμης, να «αγοράσουν» εξευτελιστικά φτηνά και τον Ελληνα εργάτη. Αποπροσανατολίζοντάς τον παράλληλα, ότι για την ανέχειά του ευθύνεται ο μετανάστης που του «κλέβει» τη θέση εργασίας, και όχι το μεγάλο κεφάλαιο που στερεί και από τους δύο τη ζωή.

Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των μεταναστών δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπιάς, αλλά είναι προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων. Σχετίζεται με την υπεράσπιση συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να εντάξει αποφασιστικά στην πάλη του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής τα θέματα των προσφύγων. Αλλωστε μόνο η λαϊκή πίεση μπορεί να αποσπάσει λύσεις υπέρ των μεταναστών, όπως αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων για όσους ζουν κι εργάζονται εδώ, χορήγηση ασύλου ή άλλης μορφής διεθνούς προστασίας σε όσους το δικαιούνται, χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να ταξιδέψουν αλλού. Παράλληλα οι ίδιοι οι μετανάστες, βλέποντας π.χ. την απάθεια των κυβερνήσεων, των πρεσβειών τους, των χρυσοκάνθαρων «ομοεθνών» τους στο Γολγοθά που αντιμετωπίζουν, να δουν ότι ταξικά είναι τα προβλήματά τους και μόνο ταξικά επιλύονται. Μέσα από τον ανειρήνευτο αγώνα ως την ανατροπή σε επίπεδο εξουσίας και με κοντινούς σταθμούς πάλης τις συγκεντρώσεις - συλλαλητήρια των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ, ΜΑΣ στις 10 Φλεβάρη, αλλά και τη συμμετοχή τους στην απεργιακή μάχη στις 23 του μήνα κάτω από τα λάβαρα του ταξικού εργατικού κινήματος.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Κέρδη για το κεφάλαιο φτώχεια για το λαό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΜ, ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΙΑ του ο πρωθυπουργός και αγανακτεί. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι και σωστή και αναγκαία, αλλά εμείς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Τόσο ξεροκέφαλοι είμαστε...

Οπως είπε άλλωστε ο Γ. Παπανδρέου, τα πρώτα ορατά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής «δεν έχουν γίνει, ακόμα, κτήμα των πολιτών». Ντροπή μας!

Δε βλέπουμε ότι τα «spreads» έπεσαν; Δε βλέπουμε ότι το Χρηματιστήριο πήρε τα πάνω του; Δε βλέπουμε ότι το αναβάθμισε η «Κρέντιτ Σουίς»; Δε βλέπουμε ότι η «Πειραιώς» υπερκάλυψε την αύξηση κεφαλαίου της;

Τόσα κέρδη παράγονται, τόσες επιχειρήσεις ανθούν και οι μέτοχοι τους παίρνουν κέρδη κι εμείς γκρινιάζουμε; Τι αχάριστος λαός;

Επειδή δηλαδή ετοιμάζονται να περικόψουν κι άλλο μισθούς και συντάξεις, να αυξήσουν τα όρια ηλικίας, να καταργήσουν εντελώς τις κλαδικές συμβάσεις, να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως Υγεία και Παιδεία, να αυξήσουν την ανεργία;

Τι τώρα; Για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, την ακρίβεια και την ανέχεια θα κάνουμε έτσι;

Είναι λόγοι αυτοί να μην κατανοούμε την αναγκαιότητα των όσων κάνει το ΠΑΣΟΚ για τη χώρα; Μόνο την τσέπη μας σκεφτόμαστε πια;

Βέβαια - όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός - το κενό είναι... επικοινωνιακό! Οπότε χρειάζεται αναβάθμιση της προπαγάνδας. Το έπιασαν το μήνυμα τα τηλεοπτικά κανάλια;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ όλα τα φερέφωνα του συστήματος (και δεν είναι λίγα αυτό τον καιρό) προεξοφλούν μια εξαιρετική λύση που θα δώσει, λέει, η Ευρωζώνη στα προβλήματά μας και την κρίση χρέους...

Εξαιρετική θα είναι, είμαστε βέβαιοι. Οχι όμως για τους λαούς της Ευρώπης. Αλλωστε και μόνο η συζήτηση περί «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» δείχνει πού πάει το πράγμα.

Τώρα τι «Σύμφωνα» είναι αυτά με τα οποία δεν... συμφωνεί κανένας, εκτός από τις πολυεθνικές, μόνο αυτοί ξέρουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πόλεμος στον πόλεμο των ευρωμονοπωλίων

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτό που θέλουν να ακούσουν οι αγορές πρέπει να αποφασίσουν οι ηγέτες της ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, δήλωσε ευθέως ο Ζ. Μπαρόζο. «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να στείλουν την Παρασκευή ένα σαφέστατο μήνυμα στις αγορές, στο πλαίσιο της "συνολικής απάντησης" στην κρίση δημόσιου χρέους», ήταν τα λόγια του προέδρου της Κομισιόν. Σιγά την είδηση, θα πείτε, και δίκιο θα έχετε, πολύ περισσότερο που πάντα αυτό έκαναν τα όργανα και οι κυβερνήσεις της ΕΕ: Αποφάσιζαν με γνώμονα τα συμφέροντα των ευρωμονοπωλίων. Αν επισημαίνεται η παραπάνω δήλωση του Μπαρόζο είναι επειδή συμπυκνώνει ξεκάθαρα τη βούληση των κυβερνήσεων της ΕΕ να κάνουν άλματα στον πόλεμο που διεξάγουν κατά των λαών. Και, πράγματι, τα μέτρα που θα πάρουν ξεπερνούν κάθε προηγούμενο σε αντιλαϊκό μένος και βαρβαρότητα. Τα έχουν ήδη περιγράψει σε επίπεδο κατευθύνσεων και αποφάσεων των κοινοτικών οργάνων, αλλά τώρα θα προχωρήσουν στην πράξη και μάλιστα με ρυθμούς που θυμίζουν πολεμικές επιχειρήσεις τύπου «σοκ και δέος». Στην κυριολεξία δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο: Θα πετσοκόψουν τους μισθούς και θα φτηνύνουν δραματικά την εργατική δύναμη κυρίως μέσα από τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, θα καταργήσουν την Κοινωνική Ασφάλιση και θα ρίξουν τις συντάξεις σε επίπεδο προνοιακού επιδόματος, ενώ δε θα διστάσουν να κατακρεουργήσουν ακόμα και τα ήδη άθλια επιδόματα ανεργίας... Επίσης, θα αυξήσουν τους έμμεσους - τους πιο επαχθείς αντιλαϊκούς - φόρους ταυτόχρονα με την πλήρη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου κ.ο.κ. Στον πόλεμο των ευρωμονοπωλίων μόνο με πόλεμο μπορούν να απαντήσουν οι λαοί.

Προτάσεις διάσωσης του συστήματος

Ο Φ. Κουβέλης, πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, κατέθεσε Eπίκαιρη Eρώτηση στον πρωθυπουργό με θέμα «Εθνικό σχέδιο καταπολέμησης της φτώχειας». Οπως όμως σαφώς προκύπτει απ' την Ερώτησή του, δε ζητά τίποτα περισσότερο από ένα δίχτυ που θα συγκρατεί όχι στο σύνολό τους τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά τα πιο εξαθλιωμένα τμήματά τους μια ίντσα πάνω από την απόλυτη ένδεια. Αλλωστε, γνωρίζουν καλά, ως θιασώτες αυτού του άδικου, εκμεταλλευτικού συστήματος, ότι αν κάτι μπορεί να εγγυηθεί αυτό στους λαούς όλου του κόσμου είναι δεινά, βάσανα, φτώχεια και εξαθλίωση. Ετσι, στο κείμενο της Ερώτησής του ο Φ. Κουβέλης, αφού διαπιστώνει το μέγεθος του προβλήματος, ζητά «ένα επαρκές και αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που θα λειτουργεί ως δίκτυ ασφαλείας για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες»! Ελεημοσύνη δηλαδή και φιλόπτωχα ταμεία για όσους αντιμετωπίζουν στο έπακρο τις συνέπειες μιας πολιτικής που το κόμμα του κ. Κουβέλη στηρίζει με νύχια και με δόντια. Εχει όμως αξία και ο λόγος που προβάλλει ο Φ. Κουβέλης για να αιτιολογήσει την ανάγκη να υπάρξει αυτό το «δίκτυ», όπως λέει: Γιατί «τελική και απώτερη συνέπεια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η αποσταθεροποίηση της κοινωνικής συνοχής και η αποδυνάμωση του ίδιου του κοινωνικού κράτους»...

Δηλαδή, ζητά από την κυβέρνηση να δώσει κανένα ψίχουλο πριν ο λαός αποφασίσει να διεκδικήσει με την πάλη του τον πλούτο που παράγει και του τον κλέβουν. Καμπανάκι χτυπά στην κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ, να αντιμετωπίσει έγκαιρα με μέτρα - ασπιρίνες τη διογκούμενη λαϊκή οργή πριν τη βρει απέναντί της στους δρόμους του αγώνα.

Στημένη δημοσιογραφία

Εντελώς ...τυχαία, την ώρα που χτες έπαιζε το ρεπορτάζ του «Μέγκα» για τις κινητοποιήσεις των γιατρών στο υπουργείο Υγείας, παρενέβη τηλεφωνικά ο Α. Λοβέρδος για να ξεκαθαρίσει ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο νομοσχέδιο που προκαλεί τις αντιδράσεις των γιατρών, αφού ο «κοινωνικός διάλογος» έχει τελειώσει και ότι η συζήτηση έξω από τους «θεσμούς» δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Από κοντά και ο Στραβελάκης σιγοντάριζε τον υπουργό ότι πίσω από τις κινητοποιήσεις βρίσκεται συγκεκριμένο κόμμα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ομολογεί ότι - με τη συμμετοχή του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού - χρησιμοποιεί τον «κοινωνικό διάλογο» για να νομιμοποιήσει τις προειλημμένες αντεργατικές-αντιλαϊκές αποφάσεις της και στη συνέχεια στοχοποιεί σαν «ανομία» τους αγώνες για την ακύρωσή τους. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια χρεώνουν μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη την «ανομία» στο ΚΚΕ, αυτό επιδίωξε να εκμαιεύσει ο τηλεπαρουσιαστής, πιστεύοντας πως έτσι θα αμαύρωνε την κινητοποίηση των γιατρών, αυτό επιδίωκε, αλλά και για να φοβίσουν το λαό και να καλλιεργήσουν κλίμα καταστολής ενάντια σε κάθε αγώνα. Είναι επικίνδυνοι. Να τους σαρώσει ο λαός με τη μαζική πολιτική του πάλη, πριν βρεθεί στον γκρεμό που θέλουν να τον ρίξουν.

Να πάρουν τα πόδια μας φωτιά!

Δυο παράλληλες εξελίξεις της τελευταίας ώρας δίνουν έναν παραπάνω λόγο για να πάρουν φωτιά τα πόδια των εργαζομένων που παλεύουν αυτές τις μέρες για την επιτυχία της απεργίας στις 23 Φλεβάρη και των συγκεντρώσεων που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Η πρώτη αφορά στον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος δήλωσε ότι «ακόμα και με μηδενικό χρέος, η Ελλάδα έπρεπε να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που ήδη γίνονται» και πως «η συντριπτική πλειοψηφία όσων κάναμε ήταν στο προεκλογικό πρόγραμμά μας». Η δεύτερη αφορά στα σχέδια της ΕΕ να υιοθετήσει στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα νέων ανατροπών σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, με στόχο να μειωθεί παραπέρα η τιμή της εργατικής δύναμης.

Η Γερμανία κομπάζει ότι κατάφερε να συγκρατήσει στο χαμηλότερο επίπεδο την αύξηση στο λεγόμενο «εργατικό κόστος» τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των σαρωτικών αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων που εφάρμοσε από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, με στόχο να κάνει την οικονομία της ανταγωνιστική. Ανάλογες επιδόσεις κατέγραψαν και τα άλλα κράτη - μέλη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Τώρα, σε συνθήκες κρίσης και όξυνσης των ανταγωνισμών, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της ΕΕ καλούνται να ανεβάσουν τους ρυθμούς στην προώθηση της αντιλαϊκής στρατηγικής τους, με στόχο το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να μη χάσει ή και να βελτιώσει τη θέση του στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου ήταν, είναι και θα παραμείνει, όσο το επιτρέπει ο λαός, η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε απόφαση της ΕΕ και των καπιταλιστικών κυβερνήσεων. Η ομολογία της γερμανικής κυβέρνησης για τη συγκράτηση του «εργατικού κόστους» και τα μέτρα που προωθεί η εαρινή σύνοδος επιβεβαιώνουν ότι βασικό συστατικό της ανταγωνιστικότητας είναι η τιμή της εργατικής δύναμης. Οσο φτηνότερος είναι ο εργάτης, τόσο πιο ανταγωνιστική είναι η οικονομία. Σε συνέχεια των παραπάνω έρχεται η δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος διαβεβαιώνει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης δεν υπαγορεύονται από τα χρέη και τα ελλείμματα, αλλά είναι στρατηγικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ, ενταγμένες στις αποφάσεις που συνδιαμορφώνει με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη στην ΕΕ.

Συμπέρασμα: Για να γλιτώσει ο λαός τα χειρότερα και να δει άσπρη μέρα, δεν αρκούν οι αγώνες του χτες. Σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να μπει στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης η στρατηγική των κομμάτων του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της. Τα μέτρα που παίρνονται σε όλη την Ευρώπη είναι αντιλαϊκά επειδή η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της είναι του κεφαλαίου. Μόνο αν ο λαός αντικαταστήσει την εξουσία των μονοπωλίων με τη δική του εξουσία και οικονομία, θα μπορέσει να απαλλαγεί οριστικά από τα βάρβαρα μέτρα και τα χειρότερα που έρχονται. Αυτόν τον στρατηγικό στόχο πρέπει να υπηρετεί κάθε εργατική λαϊκή μάχη, συνδέοντας την πάλη για τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας με την ανάγκη ριζικής αλλαγής πολιτικής. Η απεργία στις 23 του Φλεβάρη πρέπει να αποτελέσει βήμα σ' αυτή την προοπτική. Να συμβάλει στην καλύτερη οργάνωση στους τόπους δουλειάς και μόρφωσης, στις εργατογειτονιές και στα χωράφια. Να υπηρετεί τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, η οποία, βήμα το βήμα, θα δώσει νικηφόρα τη μάχη ενάντια στα μονοπώλια, τα κόμματα και την πολιτική τους.