Παρασκευή 28 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ανάπτυξη - εφιάλτης για το λαό

Γρηγοριάδης Κώστας

«Και όταν μιλάτε για ανάπτυξη, τι σημαίνει πιο συγκεκριμένα;», ρώτησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας στη συνάντηση που είχαν, χτες, στο Προεδρικό Μέγαρο. Και ιδού η «συγκεκριμένη» απάντηση: «Κατ' αρχάς προϋπόθεση για ανάπτυξη είναι να λύσουμε πάγια προβλήματα. Δεν μπορείς να έχεις ανάπτυξη, να κινηθείς μπροστά όσο προβλήματα που μας ταλανίζουν εδώ και χρόνια, όπως ξέρετε, είναι παρόντα. Γι' αυτό πρέπει να κινηθούμε πολύ γρήγορα, πολύ αποφασιστικά, με τολμηρά βήματα, ούτως ώστε να λύσουμε αυτές τις αδυναμίες. Οσο αυτές οι αδυναμίες υπάρχουν δεν θα μπορούσαμε να διανοηθούμε την ανάπτυξη»... Τόσο σαφή και συγκεκριμένη απάντηση. Φυσικά και γνωρίζει την απάντηση ο Γ. Προβόπουλος, άλλωστε την είπε πριν λίγο καιρό παρουσιάζοντας τόσο συγκεκριμένες προτάσεις που προκάλεσαν φρίκη στο λαό, όπως η περικοπή των κονδυλίων για τα ΚΑΠΗ, για τη μεταφορά των μαθητών, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, κ.ο.κ. Αυτός ακριβώς είναι «ο δρόμος της ανάπτυξης» για τον οποίο μιλάει ο πρωθυπουργός, αλλά και ο πρόεδρος της ΝΔ και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας. Επειδή, όμως, θέλουν να πουλήσουν την ανάπτυξη ως ελπιδοφόρο όραμα και έξοδο από την κρίση, αποφεύγουν να μιλάνε όσο μπορούν για τα συγκεκριμένα... Ηδη όμως στη λαϊκή συνείδηση η ανάπτυξη έχει γίνει συνώνυμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με μεγάλους κερδισμένους τα μονοπώλια και το λαό πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ο άλλος δρόμος της ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες και το συμφέρον του λαού, περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

ΛΑ.(Γ)Ο.Σ. αντιδραστικής επέλασης

Η χτεσινή κίνηση του ΛΑ.Ο.Σ. να προχωρήσει εσπευσμένα στην κατάθεση πρότασης νόμου για την οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν είναι μια κίνηση που αποσκοπεί μόνο στο κέρδισμα των εντυπώσεων στο αγώνα δρόμου που κάνει με τη ΝΔ για το ποιος θα καταθέσει πρώτος το σχετικό σχέδιο νόμου. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ως συνήθως λειτουργεί ως λαγός των πιο προωθημένων αντιδραστικών σχεδίων και «μεταρρυθμίσεων» της πλουτοκρατίας, σπεύδει να προκαθορίσει και το περιεχόμενο και την ουσία της ρύθμισης. Τα πανεπιστήμια πρέπει να πάψουν να παράγουν γνώση για το λαό, να κλείσουν στις ιδέες της άκρας αριστεράς, ακριβώς γιατί πρέπει να ανοίξουν στις πολυεθνικές. Το αναφέρει ευθέως στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου που κατέθεσε χτες: «Είναι επιτακτική η άμεση κατάργηση του ασύλου, προκειμένου να εκπληρωθεί και η αποστολή του αρ. 16 του Συντάγματος, καθώς σήμερα οι μόνοι χώροι στους οποίους δε διακινούνται ελεύθερα ιδέες είναι τα πανεπιστήμια, τα οποία καθημερινά καταλαμβάνονται από μη δημοκρατικές μειοψηφίες της άκρας αριστεράς». Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, περίτρανα ότι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να λειτουργήσουν ως παραρτήματα των πολυεθνικών που θα ελέγχουν βέβαια απόλυτα την παραγόμενη γνώση. Προκειμένου να μην αφήσει καμία αμφιβολία για τον τελικό στόχο, στην πρόταση νόμου ο ΛΑ.Ο.Σ. αναφέρει συγκεκριμένα διατάξεις του ισχύοντος νόμου θα πρέπει να καταργηθούν. Η πρώτη διάταξη είναι αυτή που αναφέρει ότι «στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών» και η δεύτερη αυτή που ορίζει ότι «δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας»...Αφορμή έψαχναν για να κάνουν την τελική έφοδο για την κατάργηση του ασύλου και φαίνεται ότι την έδωσε η κατάληψη στη Νομική...

Ασπίδα ταξικής αλληλεγγύης

Το κλίμα υστερίας και μίσους κατά των μεταναστών που καλλιεργείται στο έπακρο από τα αστικά ΜΜΕ και την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, με αφορμή τα γεγονότα στη Νομική, δεν πρέπει να αφεθεί να δηλητηριάσει τη σκέψη και τη συνείδηση του λαού. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι το μέτωπο κατά των μεταναστών είναι τμήμα του συνολικού και ενιαίου πολέμου που διεξάγει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της κατά της εργατικής τάξης και του λαού. Εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υποδαύλιζαν το ρατσισμό και την ξενοφοβία και οργάνωναν «επιχειρήσεις σκούπα» και ένα διαρκές κυνηγητό των μεταναστών, προκειμένου να στοχοποιήσουν τους μετανάστες και να τους εμφανίσουν ως υπαίτιους για τα δεινά του καπιταλισμού, βγάζοντας λάδι την αντιλαϊκή πολιτική τους. Ο πόλεμος αυτός κλιμακώνεται στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης, ακριβώς για να εκτρέψουν τη λαϊκή οργή σε βάρος των θυμάτων και να αφήσουν τους θύτες, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στο απυρόβλητο. Ταυτόχρονα κρατάνε τους μετανάστες σε κατάσταση «κυνηγημένου ζώου» ώστε να δέχονται να ζουν στις πιο άθλιες συνθήκες και με τους πιο χαμηλούς μισθούς, ενώ τους αξιοποιούν για να ρίχνουν πιο χαμηλά τα μεροκάματα για τους άλλους εργαζόμενους. Το ΚΚΕ, που σταθερά και στην πράξη έχει ορθώσει ασπίδα ταξικής αλληλεγγύης στους μετανάστες, δίνει όλες τις δυνάμεις του για να δυναμώσει η ταξική ενότητα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων, γιατί μόνο μέσα από την κοινή πάλη θα ενισχυθεί ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού, κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Σε αυτή την πάλη κρίνονται οι πάντες.

Η κάθαρση της ... πολυεθνικής

Η ολοκλήρωση της έρευνας γύρω από το σκάνδαλο «Ζήμενς» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να εντοπιστούν οι διαδρομές του μαύρου χρήματος από την πολυεθνική προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να αποδοθούν οι σχετικές ευθύνες. Ο πανθομολογούμενος λόγος είναι το προστατευτικό καθεστώς που υπάρχει, στην Ελλάδα και παγκόσμια, για τις πολυεθνικές εταιρείες και το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τα στεγανά της γερμανικής Δικαιοσύνης απέναντι σε ένα από τα ισχυρότερα μονοπώλιά της, όπως είναι η «Ζήμενς». Συμπερασματικά: Η πολυεθνική έκανε για χρόνια τη δουλειά της στην Ελλάδα, κατευθύνοντας μίζες στα αστικά κόμματα - θεματοφύλακες των συμφερόντων της. Οταν το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, οι νόμοι και οι θεσμοί που έχουν δημιουργήσει αυτά τα κόμματα, για να προστατεύσουν τις πολυεθνικές, εμπόδισαν την οποιαδήποτε απόδοση των πραγματικών ευθυνών.

Η θέση του ΚΚΕ ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που γεννάει τα σκάνδαλα, στη βάση της διαπλοκής του κεφαλαίου με τα κόμματά του, επιβεβαιώθηκε περίτρανα. Οχι μόνον από την εξέλιξη των ερευνών, αλλά και από τα όσα ακολούθησαν την κατάθεση των πορισμάτων. Η ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη «Ζήμενς» είναι αποκαλυπτική. Λεονταρίζοντας, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Χ. Παμπούκης ζήτησε τις προάλλες από την πολυεθνική να καταθέσει ό,τι στοιχεία διαθέτει για τις μίζες σε πολιτικά κόμματα και να ανοίξει τη συζήτηση για αποζημιώσεις. Απαντώντας, η πολυεθνική ξεκαθαρίζει: Στοιχεία δε δίνω, αποζημιώσεις δεν έχει, και τώρα, που η υπόθεση κουκουλώθηκε, ήρθε η ώρα να κάνουμε ξανά μπίζνες με το ελληνικό Δημόσιο, επειδή είμαστε πλέον μια «άλλη» εταιρεία.

Η «Ζήμενς» δε λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που επισήμανε ο Γ. Παπανδρέου στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Ο ίδιος είχε πει τότε ότι, μετά τη διερεύνηση του σκανδάλου, «ο γέγονε γέγονε» και τώρα μπορεί πλέον το Δημόσιο να επανεκκινήσει τη συνεργασία με τη «Ζήμενς». Αρα, η κυβέρνηση - αυτή και η προηγούμενη - έκαναν τις κολεγιές τους με την πολυεθνική, μοίρασαν δουλειές και πήραν μίζες, έχοντας σαν δεδομένο ότι στον καπιταλισμό ο ακρογωνιαίος λίθος είναι το πολυεθνικό κέρδος και αυτό κανείς δεν μπορεί να το θίξει. Στη συνέχεια, κάτω από την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αποφασίστηκε η διερεύνηση του σκανδάλου, με δεδομένο και εδώ το θεσμικό πλαίσιο, που δεν αφήνει να πειραχτεί ούτε μια παρανυχίδα από τα πολυεθνικά μεγαθήρια και τη σχέση που αυτά αναπτύσσουν με τα κόμματά τους.

Οπως αποδείχτηκε, από την όλη διερεύνηση του σκανδάλου αυτό που «καθάρισε» ήταν μόνο το όνομα της «Ζήμενς», ώστε αυτή, όπως κάθε άλλο μονοπώλιο, να επιστρέψει άσπιλη στις δουλειές της με το Δημόσιο. Ο καπιταλισμός είναι θερμοκήπιο σκανδάλων, που ξεκινάνε από τη διαπλοκή των επιχειρηματιών με τα κόμματά τους και φτάνουν μέχρι το θεσμικό κουκούλωμα αυτής της σχέσης αίματος. Από αυτήν τη σκοπιά, ο λαός πρέπει να εξοργίζεται, όταν ακούει την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να μιλάνε για «διαφάνεια» και στο όνομα αυτής να προωθούν νόμους για τα οικονομικά των κομμάτων, οι οποίοι στοχοποιούν ευθέως τις πολιτικές δυνάμεις που αντιπαλεύουν τον καπιταλισμό. Η πολιτική τιμωρία των κομμάτων του κεφαλαίου και η ένταση της πάλης για την ανατροπή της πολιτικής τους είναι η καλύτερη απάντηση, στην προσπάθειά τους να ξεγελάσουν τον λαό, να εκβιάσουν την ανοχή του.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Για χατίρι του κεφαλαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΡΑΙΟΣ ...ΕΘΝΙΚΟΣ στόχος αυτός που ανέφερε ο πρωθυπουργός από το Νταβός: Να «ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών»!

Εμείς πώς είχαμε την εντύπωση, βρε παιδί μου, ότι αυτές οι «αγορές» είναι κάποιοι διεθνείς κερδοσκόποι που όλο αυτό τον καιρό χτυπάνε την ελληνική οικονομία; Ετσι δε μας λέγανε;

Τώρα ξαφνικά πώς μας προέκυψαν ...τιμητές των λεγόμενων «θυσιών του ελληνικού λαού» (έτσι λένε τις αντιλαϊκές πολιτικές) που πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους ευχαριστήσουμε;

Γιατί, βέβαια, το «να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη» δεν είναι τίποτε άλλο από το να κάνουμε τη χώρα ελκυστικό μέρος γι' αυτούς. Εναν μικρό παράδεισο των αγορών.

Δηλαδή, μια χώρα με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δημόσια Υγεία και Παιδεία και με ...μπόλικες κάμερες να παρακολουθούν τα πάντα.

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΧΡΗΜΑ στην αγορά, διεμήνυσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και τον βεβαιώνουμε ότι δεν αμφισβητούμε καθόλου τα λόγια του και τις υποσχέσεις αυτές.

Και οι τράπεζες θα πάρουν χρήμα, και οι πολυεθνικές, και οι μεγάλες εταιρείες, επειδή θα μας κάνουν τη χάρη να ...επενδύσουν και να αυξήσουν τον κύκλο εργασιών τους.

Οι μόνοι που δε θα πάρουν είναι οι μικρομαγαζάτορες που φορολογούνται με όλους τους δυνατούς τρόπους και ταυτοχρόνως βλέπουν τους πελάτες τους να χάνονται μια και κανείς δεν έχει χρήματα.

Βλέπετε, τα κοινοτικά προγράμματα είναι ...πάντα παρόντα όχι όμως για τις ανάγκες του κοσμάκη, από τον οποίο και προέρχονται.

Γιατί, καλό είναι να μην ξεχνάμε πού τα βρίσκει τα χρήματα η Ευρωπαϊκή Ενωση για να μας πουλάει ...εκδούλευση. Από τον ιδρώτα των ευρωπαϊκών λαών, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού.


Γρηγοριάδης Κώστας

Παριστάνει τον αθώο

«Η Ευρώπη θα προικίσει τον κ. Παπανδρέου με ένα τριπλό δώρο. Θα γίνει επιμήκυνση αποπληρωμής όλου του χρέους μας, θα πάρουμε κούρεμα επιτοκίων, καθώς και το ευρωομόλογο. Πρέπει δυστυχώς να ειπωθεί στον ελληνικό λαό μια πικρή αλήθεια. Θα υποστούμε την εσωτερική υποτίμηση για να ανακτήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ο Ελληνας ότι θα μειωθεί αισθητά το επίπεδο και η ποιότητα ζωής του. Η ζωή του θα αλλάξει για πάντα. Θα θιχτούν περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτή είναι μία σκληρή πραγματικότητα. Θα "ματώσουμε"».

Ο πρώτος πληθυντικός που τόσο αρέσει στον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη που δήλωσε τα παραπάνω δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Το «μάτωμα» προετοιμάζεται για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η τάξη την οποία υπερασπίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης θα «τραφεί» από το αίμα του λαού. Ο ίδιος άλλωστε δεν είναι «αθώος του αίματος». Ηταν ανάμεσα σ' αυτούς που διέπραξαν το έγκλημα, υπερψηφίζοντας το μνημόνιο και στηρίζοντας μέχρι τελείας την εφαρμοζόμενη αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική. Τώρα προσπαθεί να βγάλει την ουρά του απέξω. Ισως γιατί γνωρίζει ότι όσες προσπάθειες κι αν κάνουν, ιδιαιτέρως ο ίδιος και το κόμμα του, ο λαός δε θα δεχτεί παθητικά να «ματώνει» διαρκώς για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Μπίζνες στα Βαλκάνια...

Οπως μας πληροφορεί ανακοίνωση της αντιπροεδρίας της κυβέρνησης, ο Θ. Πάγκαλος αυτοπροσώπως θα εγκαινιάσει το νέο εργοστάσιο της εταιρείας «Καπνική Μιχαηλίδης» στη Βουλγαρία. Η ανακοίνωση μας πληροφορεί ακόμα ότι η εταιρεία θα διατηρήσει εν πλήρη λειτουργία το εργοστάσιό της στο Κιλκίς και συμπληρώνεται: «(...) Προχώρησε σε μια μεγάλη επένδυση στη Βουλγαρία που θα αποτελέσει ένα ακόμα βήμα επωφελούς συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών. Στο εργοστάσιο της Βουλγαρίας θα εργάζονται και Ελληνες. Η οικοδόμηση κοινών συμφερόντων είναι ο καλύτερος τρόπος για την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των βαλκανικών χωρών, διότι αυτός είναι ο δρόμος για την κοινή ανάπτυξη και ευημερία». Αλήθεια, ποιον νομίζει η κυβέρνηση ότι δουλεύει; Από πότε στον καπιταλισμό η εξαγωγή κεφαλαίων και οι επενδύσεις σε χώρες που εξασφαλίζουν φτηνότατο εργατικό δυναμικό, αποσκοπούν στο να οικοδομήσουν οι λαοί και οι χώρες σχέσεις συνεργασίας, εμπιστοσύνης, αλληλοϋποστήριξης; Αυτό που ευημερεί σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών και μόνο αυτά από το ξεζούμισμα των εργατών. Η τσέπη τους επωφελείται και μόνον αυτή. Το συμφέρον τους υπηρετείται και είναι διαμετρικά αντίθετο με το συμφέρον των λαών.

... με τις ευλογίες της κυβέρνησης

Αλλωστε, η συμβολή της εν λόγω εταιρείας στην ευημερία των εργαζομένων είναι γνωστή. Πριν μερικά χρόνια πέταξε στο δρόμο μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους στο εργοστάσιό της στην Ξάνθη, το οποίο μετέφερε στο Κιλκίς. Και στο Κιλκίς, όμως, σύμφωνα με καταγγελίες (2006), οι εργαζόμενοι όχι ευημερία, αλλά ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματά τους δεν απόλαυσαν. Επικρατούσαν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, οι καπνεργάτες πάλευαν να εισπράξουν τα δεδουλευμένα και τα επιδόματα που τους οφείλονταν, εξαναγκάζονταν σε απλήρωτες υπερωρίες και δουλειά τα Σαββατοκύριακα χωρίς να καταβάλλονται οι προβλεπόμενες προσαυξήσεις. Και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, δεν είναι η εξαίρεση η συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά ο κανόνας, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, όπου εργασιακά δικαιώματα τσαλαπατιούνται, ενώ έχει χαθεί πια ο λογαριασμός των επιχειρήσεων που «μετανάστευσαν» σε άλλες χώρες των Βαλκανίων, αναζητώντας φτηνότερη εργατική δύναμη. Αυτά με τις ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης, που πράττει τα δέοντα για να διασφαλίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι την απρόσκοπτη πορεία τους προς τη μεγαλύτερη κάθε φορά κερδοφορία, όπου κι αν τους προσφέρεται η δυνατότητα αυτή. Αυτό θα εγκαινιάσει ο κ. Πάγκαλος, μια μονάδα αφαίμαξης των Βούλγαρων εργατών, παραγωγής κερδών για τον ιδιοκτήτη της.

«Ψευδομοίωμα»...

Μέσα στον οίστρο που τον είχε καταλάβει πλέκοντας το εγκώμιο του πρωθυπουργού, ο Δ. Ρέππας αποκάλυψε άθελά του το πραγματικό προφίλ του έστω και αρνητικά. Μιλώντας προχτές το βράδυ στη Βουλή ο υπουργός Μεταφορών ξεκίνησε εξυμνώντας το επίθετο Παπανδρέου (σ.σ. ασήμαντη λεπτομέρεια, είναι ο ίδιος που μέχρι πρόσφατα υμνούσε το επίθετο Σημίτης...) και εξηγώντας πώς αυτό ...κτίστηκε. «Δεν είναι τα ονόματα που καθορίζουν την ιστορία. Είναι οι πράξεις των συγκεκριμένων προσώπων που καθορίζουν την ιστορία και η ιστορία εν συνεχεία είναι αυτή η οποία χτίζει τα πρόσωπα και τα ονόματα. Ετσι κτίστηκε το επίθετο Παπανδρέου», αποφάνθηκε με έκδηλη την ικανοποίηση για την έμπνευση που είχε. Αμέσως μετά θέλησε να διαφωτίσει το λαό για το σημερινό πρωθυπουργό και ιδού το αποτέλεσμα: «Ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ένας προοδευτικός σοσιαλιστής πολιτικός (...) Είναι προοδευτικός πολιτικός και δεν είναι ψευδομοίωμα προοδευτικού πολιτικού που να εξαντλεί την παρουσία του στη δημόσια ζωή με ωραίους λόγους». Επειδή ο χαρακτηρισμός «προοδευτικός σοσιαλιστής πολιτικός» μόνο ειρωνικά μειδιάματα προκαλεί στο λαό, είναι ολοφάνερο ότι ο υπουργός στην προσπάθειά του να φιλοτεχνήσει το είδωλο του πρωθυπουργού, αποκάλυψε, έστω και αποκηρύσσοντάς την, την πραγματική εικόνα που επικρατεί στην «κοινή γνώμη»... Ας πρόσεχε.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να γίνει υπόθεση των εργατών

Καθώς οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά σε μια πρωτοφανή αντεργατική επίθεση που απειλεί την ίδια την δυνατότητα επιβίωσής τους, έρχονται αντιμέτωποι όχι μόνο με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την τρόικα, αλλά και αντιμέτωποι με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με δυνάμεις που υπονομεύουν τους αγώνες, χτυπούν την οργάνωση της εργατικής τάξης, την αποπροσανατολίζουν, καλλιεργούν το συμβιβασμό στις απαιτήσεις της εργοδοσίας, σπέρνουν τη μοιρολατρία και την υποταγή.

Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώθηκε, για άλλη μια φορά, και στην περίπτωση της προκήρυξης της απεργίας του Φλεβάρη. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ούτε που της περνούσε από το μυαλό η απόφαση για απεργία. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση, με τη γνωστή κωλυσιεργία τους, με τακτικισμούς και συνδικαλιστικά τερτίπια, ροκάνιζαν το χρόνο, δεν ήθελαν να παρθεί απόφαση. Η απεργία στις 23 Φλεβάρη επιβλήθηκε από τις ταξικές δυνάμεις, από τα τετελεσμένα που δημιούργησε η προκήρυξη από εκατοντάδες συνδικάτα και οργανώσεις απεργιακής κινητοποίησης στις 10 Φλεβάρη. Η πίεση που ασκήθηκε από το ΠΑΜΕ, αλλά και η πίεση μέσα στους χώρους δουλειάς από τους εργαζόμενους. Και αυτή είναι μια ακόμη συμβολή του ΠΑΜΕ.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Δεν πρέπει να δείξουν καμιά ανοχή, καμιά εμπιστοσύνη σε ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση. Ακόμα και τώρα, που «σέρνονται» στην απεργία είναι επικίνδυνοι για τους αγώνες των εργαζομένων. Το επιβεβαιώνουν, εκτός από την τακτική τους, και η ίδια η πολιτική, οι θέσεις τους. Καλεί τους εργαζόμενους η πλειοψηφία, ενόψει της απεργίας, να διεκδικήσουν την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της αγοραστικής δύναμης των μισθών τους: Μα δεν είναι αυτοί που, με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψαν για το 2010, επέβαλαν 0% (!) αύξηση και το 2011 μόλις 1,7%; Μέγιστη υποκρισία. Αφού πρώτα έκαναν τη ζημιά και εξασφάλισαν για τον ΣΕΒ τα κέρδη του και στους εργάτες επέβαλαν, με την υπογραφή τους, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών τους, τώρα κόπτονται για τις απώλειες που έχουν οι εργάτες. Μιλάνε για εκβιαστική συμπεριφορά των εργοδοτών, όταν η ίδια η πλειοψηφία αναπαράγει τους εκβιασμούς, αφού στήριξε τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις με πρόσχημα να μη γίνουν απολύσεις. Γι' αυτό, για την πλειοψηφία, και αυτή η απεργία δεν είναι τίποτα αλλο παρά μια τακτική κίνηση, ένας ελιγμός να δραπετεύσει από το κάδρο των επικρίσεων. Δε θέλει, ούτε παλεύει και γι' αυτήν την απεργία, όπως δεν το έκανε τόσες φορές.

Την απεργία, μπορούν να την παλέψουν μόνο αυτοί που την επέβαλαν. Μπορούν και πρέπει να την παλέψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από τα κάτω, μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα μαγαζιά. Σε αυτήν την προσπάθεια, ο απεγκλωβισμός και νέων δυνάμεων από την επιρροή του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού θα δώσει ώθηση στην κλιμάκωση των αγώνων, στην ταξική οργάνωση της εργατιάς στους χώρους δουλειάς. Είναι προϋπόθεση, ώστε οι εργαζόμενοι απαλλαγμένοι από τα βαρίδια, να κάνουν πιο σταθερό, πιο γρήγορο το βηματισμό τους στην πορεία αγωνιστικής ανασύνταξης του κινήματος. Εχοντας καθαρά και σίγουρα τα νώτα τους, να οξύνουν την πάλη τους, για να μπει φραγμός στην αντεργατική καταιγίδα, να ενισχύσουν την ταξική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση, στα κόμματα του ευρωμονόδρομου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ