Μέσα στο 2011 έρχονται 5 δισ. ευρώ από τον «αναπτυξιακό» και το ΕΤΕΑΝ. Αλλα 25 δισ. ευρώ από εγγυήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αλλα 2 δισ. ευρώ στις τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τις.... «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις και φυσικά τα 22 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ.
Για σταθείτε, ρε παιδιά! Εδώ δεν έχουν δεύτερο βρακί ο εργαζόμενος και τα λαϊκά στρώματα κι εσείς έχετε τα δισεκατομμύρια για στραγάλια;
Κι από πού προκύπτουν αυτά τα 50 δισ. ευρώ και πλέον; Σε άλλη χώρα ζούμε; Αφού τα νέα δάνεια πάνε στα παλιά δάνεια και από διάφορες υπηρεσίες και φορείς που ελέγχονται από το Δημόσιο ακούγεται διαρκώς ότι τα λεφτά φτάνουν μετά βίας μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ ό,τι μαζεύουν από το λαό τα δίνουν στους βιομήχανους.
Κάτι για «μόχλευση» είπε ο υπουργός, όπου υποτίθεται ότι το Δημόσιο βάζει 1 ευρώ και έρχονται οι τράπεζες και βάζουν άλλα 4 - 5 και κάπως έτσι μαζεύονται τα 50 δισ. ευρώ.
Αλλά αυτά είναι διακηρύξεις και λόγια. Στην πράξη, τα σίγουρα έσοδα έρχονται προς το παρόν από τη λεηλασία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ και βεβαίως των συνταξιούχων.
Δεν ξέρουμε, αν τα δισεκατομμύρια που «μοιράζει» η κυβέρνηση θα είναι 50. Το σίγουρο είναι ότι τα δισεκατομμύρια που κλέβει από το λαό θα πάνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Οι υπόλοιποι θα φάμε... εξαγγελίες.
Η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίκτρια του Αλ. Αλαβάνου, εξέδωσε προκήρυξη για την απεργία της Τετάρτης. Τα «χώνει» στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και στον πρόεδρό της. Φωνασκεί ότι θέλει ΓΣΕΕ εργατών και όχι των εργοδοτών. Αγανακτεί ότι «δεν πάει άλλο με αυτόν το συνδικαλισμό και αυτές τις φιγούρες που δυσφημούν κάθε έννοια συνδικαλισμού και εργατικού κινήματος». Και καθώς σέβεται τον εαυτό της και το ρόλο της καταγγέλλει και το ΠΑΜΕ για «πρακτικές διάσπασης των εργαζομένων και των κινητοποιήσεων που ακολουθεί»!!
Συμπέρασμα; Αναφέρει στην προκήρυξή της: «Στις 15 Δεκέμβρη απεργούμε και διαδηλώνουμε. Ολοι μαζί! Δηλώνουμε δυναμικό "παρών" (...)». Πού θα διαδηλώσουν; Αγνωστο, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό. Πάντως εμείς συμπεραίνουμε ότι θα δηλώσουν το "παρών" τους κάπου στα πέριξ της «ΓΣΕΕ των εργοδοτών» και της συγκέντρωσής της, δίνοντάς της ακόμα μια φορά και σε κρίσιμες για την ίδια στιγμές άλλοθι. Αλλωστε, απ' όσο πληροφορούμαστε εκεί κοντά, στο Μουσείο, έχουν προγραμματίσει τις συγκεντρώσεις τους το Δίκτυο Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κάποιοι νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν νου «ραδικιού». Πλανώνται όμως. Οι εργάτες καταλαβαίνουν περισσότερα απ' όσα δε λέγονται και δε γράφονται στις ούλτρα «αγωνιστικές» προκηρύξεις τους.
Ενας στους πέντε Ελληνες (20,2% του πληθυσμού ή 2,2 εκατ. άνθρωποι) ζει στο όριο της φτώχειας, ενώ ένας στους 10 (11,2% ή 1,2 εκατ. άνθρωποι) δεν έχει δυνατότητα να αντεπεξέλθει σε βασικά έξοδα διαβίωσης (ενοίκιο, θέρμανση, γεύμα με κρέας ή ψάρι τρεις φορές την εβδομάδα) και να ανταποκριθεί σε έκτακτα έξοδα.
Τα παραπάνω στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα η Γιούροστατ και αφορούν το 2008, ενώ είναι φανερό ότι αυτά τα ποσοστά έχουν ήδη μεγαλώσει και αναμένεται να γιγαντωθούν με την εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση.
Κάτω και από το βάρος τέτοιων στοιχείων - που επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα που βιώνουν οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα - αποτελούν τουλάχιστον χλεύη δηλώσεις όπως του κοινοτικού επιτρόπου Ολι Ρεν, ότι η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της...
Σύσταση προς τους εργαζόμενους να είναι... φειδωλοί στις αγορές με πιστωτικές κάρτες απευθύνει, μεταξύ άλλων, το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Με ανακοίνωση του, αφού μας... καθησυχάζει ότι έχει πενταπλασιάσει τα συνεργεία ελέγχου ενόψει των γιορτών, σπεύδει να μας δώσει και μια σειρά από συμβουλές για να αποφύγουμε κακοτοπιές και απ' ό,τι φαίνεται... σπατάλες! Η πρόκληση, η ξεδιαντροπιά και ο εμπαιγμός σε όλο τους το μεγαλείο! Την ώρα που με την πολιτική της η κυβέρνηση έχει οδηγήσει χιλιάδες νοικοκυριά στα όρια της εξαθλίωσης, που για να τα φέρουν βόλτα οι εργαζόμενοι με τους πενιχρούς μισθούς και το ανύπαρκτο δώρο Χριστουγέννων έχουν ανατρέψει ακόμα και τους όρους της στοιχειώδους αξιοπρεπούς διαβίωσης, που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, από εκείνους που ακόμη μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάποια πιστωτική κάρτα, χρεώνουν σε αυτή τις αγορές στο σούπερ μάρκετ, τις ανάγκες διατροφής, δηλαδή, έχει το θράσος και την ξεδιαντροπιά να απευθύνει συστάσεις... εγκράτειας! Αίσχος!
Ναι, σωστά μαντέψατε, είναι το ευρώ! Και τους χαρακτηρισμούς αυτούς τούς απέδωσε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, ο Γ. Βεστερβέλε...
Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να κάνουμε το παν για να το στηρίξουμε και μάλιστα με οποιοδήποτε κόστος. Ολοι μαζί να πάει το ευρώ ψηλά!
Για την ώρα, φυσικά, ο κοσμάκης βλέπει τα ...ευρώ του να πηγαίνουν στους εργοδότες και κυρίως στους μεγάλους, στις τράπεζες, στους εφοπλιστές, στους βιομήχανους και φυσικά στην εφορία.
Προφανώς, αυτοί έχουν αναλάβει την ...εξύψωσή του μια και θεωρούν ότι στα χέρια τα δικά μας πάει χαμένο.
Εμείς, άντε το πολύ να το σπαταλήσουμε για φως, νερό, τηλέφωνο, ενοίκιο και διατροφή. Ενώ όλοι αυτοί ξέρουν να το αξιοποιήσουν το νόμισμά μας, που μας κάνει περήφανους.
Οπότε δεν είναι να απορεί κανείς για τα μέτρα που παίρνονται. Οι ...εφευρέτες του ευρώ (και της κοινής αγοράς και όλων των υπόλοιπων που μας πλάσαραν ως προϋπόθεση ευτυχίας), απλά τα χρειάζονται τώρα, διότι υπάρχει έντονη ανταγωνιστικότητα παγκοσμίως.
Μόνο που, εκτός από τα ευρώ μας τώρα θέλουν και τα μυαλά μας. Δεν τους αρκεί καν να γκρινιάζουμε από τον καναπέ. Μας θέλουν και ...ένθερμους υποστηρικτές των συμφερόντων τους, έτοιμους αν «θυσιαστούν».
Οσο κι αν ακούγεται ...τρελό είναι φανερό πως αυτό έχουν βάλει ως στόχο και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το πετύχουν.
Γι' αυτό, τα μέσα ενημέρωσης γίνονται ακόμη πιο προκλητικά, γι' αυτό το πολιτικό σκηνικό αποκτά «νέους» παίκτες έτοιμους να μπουν ως εφεδρείες στην προσπάθεια, γι' αυτό μας ζώνουν από παντού.
«Εκείνο που είναι ουσίας είναι να γίνει πιο ανταγωνιστικός ο ιδιωτικός τομέας. Η μείωση του κόστους του σχετίζεται φυσικά κυρίως με τους μισθούς (...) είναι κρίσιμο να επιλέξει η κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο ένα σύστημα που θα διευκολύνει έναν αποτελεσματικό καθορισμό ευέλικτων μισθών, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι αντανακλάται η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα στα επίπεδα των αποδοχών».
Το παραπάνω ξεκαθαρίζει ο κοινοτικός Επίτροπος, Ολι Ρεν, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, παραδεχόμενος εκείνο που η κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει με νομοσχέδια και ρυθμίσεις: Οτι ακόμα και αυτοί οι κουτσουρεμένοι μισθοί των εργατοϋπαλλήλων θα καρατομηθούν περαιτέρω, στο βωμό της αύξησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γιατί όταν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου μιλούν για αύξηση της «ανταγωνιστικότητας», εννοούν κατάφωρη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και κατάργηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ώστε να μειωθεί το κόστος και να μπουν τα μονοπώλια σε νέα τροχιά κερδοφορίας.
Αλλωστε, τα βάρη στις πλάτες του λαού δεν τελειώνουν ούτε με τη μείωση των μισθών, την ανεργία, τη γιγάντωση των φόρων κλπ, καθώς στη γωνία παραφυλάνε και οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων που θα σημάνουν και νέα επιβάρυνση στο πορτοφόλι της λαϊκής οικογένειας: «Η κυβέρνηση είναι σημαντικό να επιδιώξει κάποιο βαθμό ιδιωτικοποιήσεων στις κρατικές επιχειρήσεις, δίνοντας έτσι έσοδα στο κράτος. Είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί οι επιχειρήσεις αυτές πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και το κράτος πρέπει να πάψει να παρέχει επιδοτήσεις σε αυτές», αναφέρει σχετικά ο Ο. Ρεν.
Είδαμε τον καθιερωμένο Τηλεμαραθώνιο «Αγάπης» της UNICEF, αφιερωμένο στην κατάργηση των διακρίσεων, στο σεβασμό στη διαφορετικότητα, στην ενίσχυση προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης παιδιών με ειδικές ικανότητες, στη φτώχεια και στον υποσιτισμό των παιδιών, που διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με την ΕΤ1 και τη συμμετοχή ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, κι ανάμεσα σε άλλους, πολιτικών, επιχειρηματιών, καλλιτεχνών, κ.ά.
Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο πεθαίνουν καθημερινά εξαιτίας, της φτώχειας, της ανέχειας, του υποσιτισμού, τις απαράδεκτες δουλειές. Πιο συγκεκριμένα, πάνω από 22.500 παιδιά χάνουν κάθε ημέρα τη ζωή τους από ελλείψεις σε εμβόλια, χρήση ακάθαρτου νερού, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή. Περίπου 195 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι καχεκτικά ενώ, περίπου 129 εκατομμύρια είναι λιπόβαρα - σχεδόν το ένα στα 4 παιδιά. Επιπλέον, 158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, εργάζονται συχνά σε σκληρές και απαράδεκτες συνθήκες ενώ από 980.000 έως 1.250.000 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) πέφτουν θύματα trafficking.
Το θέμα είναι αυτοί οι αριθμοί - μεταξύ πολλών άλλων- να «ταρακουνούν» τη συνείδηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, και όχι να την κοιμίζουν, να δημιουργούν αυταπάτες. Να ταυτίζουν οι εργαζόμενοι το δικό τους ενδιαφέρον, την ευαισθησία και την οργή τους για την αδικία με την υποκριτική «φιλανθρωπία» των χορτάτων, των εκμεταλλευτών, των ληστών που κατατρώγουν τον πλούτο που οι εργαζόμενοι με την υπεραξία τους παράγουν.
Για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους βιομήχανους και μια σειρά πολιτικούς, τέτοιοι «μαραθώνιοι» λειτουργούν σαν άλλοθι «ανθρωπιάς». Μια ευκαιρία για να σπείρουν αυταπάτες στο λαό τάχα ότι «όλοι νοιάζονται», «όλοι ευθύνονται», «όλοι μπορούν να συμβάλλουν». Ακόμα και οι υπαίτιοι...