Τα τρία εναλλακτικά σενάρια που προτείνει η Κομισιόν, για την αναθεώρηση της ΚΑΠ για το 2013-2020 στο μόνο που αποσκοπούν είναι η δραστική μείωση των αγροτικών ενισχύσεων και στο άμεσο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αποσκοπούν επίσης στην πλήρη κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων και την πλήρη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Η ΕΕ διαχωρίζει τους αγρότες σε «ενεργούς» που θα επιδοτούνται και σε «ανενεργούς» που δε θα επιδοτούνται. Ουσιαστικά όμως σε αυτό το διαχωρισμό έχει προηγηθεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με το «Μητρώο Αγροτών», που σημαίνει πως για τους 273.000 περίπου «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες» στη χώρα μας θα κοπούν και οι όποιες κοινοτικές επιδοτήσεις - ψίχουλα που έπαιρναν, αυξάνοντας τη φτώχεια και εξαθλίωση. Ηδη με τον έλεγχο υγείας της νέας ΚΑΠ, που ψήφισε η ΝΔ και εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, κόπηκαν από φέτος οι επιδοτήσεις σε όσους έπαιρναν κάτω από 200 ευρώ. Η συνέχεια θα είναι χειρότερη. Οι αποδεσμευμένες στρεμματικές ενισχύσεις θα μειωθούν ακόμα περισσότερο, αλλά θα εξακολουθούν να δίνονται ανεξάρτητα από το αν καλλιεργείται ή όχι το χωράφι. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κίνητρο για παραγωγή αγροτικών προϊόντων για κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού. Παράλληλα καθιερώνεται η λεγόμενη «πράσινη ενίσχυση» για όσους εντάσσονται σε διάφορα προγράμματα, όπως: Μόνιμα βοσκοτόπια, πράσινη κάλυψη, αμειψισπορά και οικολογική αγρανάπαυση. Ολα τούτα όμως αποτελούν στην πράξη κίνητρα μη παραγωγής. Και, βεβαίως, αποσκοπούν στη στήριξη των επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών που έχουν συγκεντρωμένη μεγάλη ιδιοκτησία γης και παραγωγής. Με λίγα λόγια, οι επιδοτήσεις, που τόσα χρόνια προπαγανδίζονται ως το «μάννα εξ ουρανού» για τους αγρότες, αποδεικνύεται στην πράξη πως έγιναν ο νεκροθάφτης της φτωχής αγροτιάς και αποτέλεσαν το «τυρί στη φάκα», προκειμένου να βγουν από την παραγωγή οι φτωχοί αγρότες και σήμερα να θεωρούνται «ανενεργοί» ή «μη κατά κύριο επάγγελμα» αγρότες. Είναι εμφανές ότι για τη φτωχομεσαία αγροτιά δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής και αποδοχής αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής.
Οι φούσκες περί συνοχής...
Τα παραμύθια περί «αλληλεγγύης» και δήθεν ενίσχυσης της «κοινωνικής συνοχής» της ΕΕ εξακολουθεί να πουλάει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Μ. Χρυσοχοΐδη να εκπροσωπεί την κυβέρνηση στην άτυπη συνάντηση των αρμόδιων υπουργών για την «πολιτική συνοχής της ΕΕ» και να υποστηρίζει ότι «πρέπει να βρούμε τη σωστή ισορροπία μεταξύ της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των αναδυόμενων προκλήσεων στη διεθνή παγκοσμιοποιημένη οικονομία και της αντιμετώπισης των εσωτερικών αδυναμιών μας, ώστε να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας στο ευρύτερο πλαίσιο μιας βιώσιμης αναπτυξιακής πορείας».
Ποιο θα είναι το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα αντιμετωπιστούν οι εσωτερικές ...«μας» αδυναμίες, ώστε να αντισταθμιστούν τα οφέλη που κάποιοι αποκομίζουν από την «πρόκληση της παγκοσμιοποίησης», ο υπουργός δεν το λέει. Λέει όμως ότι σε αντίθετη περίπτωση, «σύντομα θα κληθούμε να διαχειριστούμε τις διαρκώς επιδεινούμενες περιφερειακές ανισότητες».
Ο κύριος υπουργός δεν άργησε απλά, αλλά δείχνει να μην καταλαβαίνει κιόλας. Αυτός και η κυβέρνησή του φαίνεται πως κρίνουν ότι μέχρι σήμερα όλα ήταν ωραία και καλά και ο κίνδυνος για τις περιφερειακές ανισότητες είναι μια υπόθεση του αύριο και μεθαύριο.
... δεν κρύβουν τις ταξικές αντιθέσεις
Εντάξει, να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα περί ανισόμετρης ανάπτυξης, που δεν αντιμετωπίζονται με μια συγκόλληση κρατών τύπου ΕΕ. Να συμφωνήσουμε ακόμα ότι δε βλέπουν πως στην εικοσαετία της ΕΕ αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των περιθωριοποιημένων ομάδων, ούτε αντιλήφθηκαν ότι οι ρυθμοί εξάπλωσης της φτώχειας πήραν διαστάσεις επιδημίας τα χρόνια του ευρώ. Οτι η Ελλάδα, συγκριτικά, είναι σε χειρότερη θέση απ' ό,τι πριν από 20 χρόνια, δεν το βλέπουν; `Η δε βλέπουν ότι η Ηπειρος που πριν την ΕΕ ήταν από τις φτωχότερες περιοχές της Ενωσης, εξακολουθεί και σήμερα να φιγουράρει στην ίδια ακριβώς θέση;
Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι «φούσκες», περί δήθεν κοινωνικής συνοχής, προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση, για να συσκοτίσουν τις υπαρκτές ταξικές αντιθέσεις όχι μόνο μεταξύ των χωρών της ΕΕ, αλλά ακόμα και μεταξύ περιοχών μέσα στην ίδια χώρα. Αντιθέσεις που γεννά η ίδια η πολιτική της ΕΕ, ενώ τα «ξεροκόμματα» που προορίζονται για τις πιο φτωχές περιοχές από την «πολιτική συνοχής», όχι μόνο δεν αποσκοπούν στο να τις εξαλείψουν και να λύσουν τα προβλήματα, αλλά, αντίθετα είναι το άλλοθι για τη διαιώνισή τους.
Ας αφήσουν, λοιπόν, την κοροϊδία για τη συνοχή που θα κερδίσουμε μέσα στην ΕΕ, ή μέσω της ΕΕ. Ειδικά σε μια περίοδο που η πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ τσακίζει τα κόκαλα των εργαζομένων, παρόμοιες τοποθετήσεις μοιάζουν να είναι πρόκληση και προκαλούν οργή.
Προπαγάνδα από τη ΝΕΤ
«Οικονομική κρίση και πολιτικό σύστημα» ήταν το θέμα χτεσινής συζήτησης στη ΝΕΤ στην εκπομπή «Πολιτική Επικαιρότητα».Υπήρχαν εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι και της νεοσύστατης «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Δε χρειάζεται να υποθέσουμε, είμαστε σίγουροι, για τη συνειδητή επιλογή να μην κληθεί το ΚΚΕ, έτσι που να ακούγεται και να διαμορφώνει συνείδηση μόνο η άποψη των εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Η πολιτική τους είναι ο ένοχος
Σε εμπροσθοφυλακή της προπαγάνδας, για να προχωρήσουν οι προαποφασισμένες ανατροπές στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αναγορεύει η κυβέρνηση το αισχρό επιχείρημα ότι δεν μπορεί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να δουλεύουν για να συντηρούν τον δημόσιο. Η θέση αυτή, την οποία επανέλαβε την Κυριακή σε συνέντευξή του ο υφυπουργός Οικονομικών, ταυτίζεται στην ουσία και στη στόχευση με την προκλητική δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, ότι πρέπει να γίνουν μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, επειδή δεν είναι δίκαιο, εξαιτίας της κρίσης, να απολύονται εργαζόμενοι μόνο από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο το κεφάλαιο και τα κόμματά του επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τη βάρβαρη πολιτική τους, προκαλεί ρίγος και απαιτεί ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους και το λαό.
Πού στοχεύουν; Πρώτον, να δημιουργήσουν τεχνητά διαχωριστικά τείχη ανάμεσα στους εργαζόμενους και να στρέψουν τους εργατοϋπάλληλους του ιδιωτικού τομέα ενάντια στους συναδέλφους τους δημόσιους υπάλληλους. Μ' αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να κρύψουν ότι η πολιτική τους είναι ο πραγματικός αντίπαλος της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από ειδικότητα, τομέα και σχέση εργασίας και να αποτρέψουν έτσι να εκφραστεί ενιαία η αντίδραση και αντίσταση των εργαζομένων στην ενιαία στρατηγική τους. Δεύτερον, προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι ανατροπές στο Δημόσιο θα είναι προς όφελος των άλλων εργαζομένων, αφού, όπως λένε, θα απαλλαγούν από υπερβολικά κόστη που σήμερα εμφανίζονται να προκύπτουν από τη λειτουργία του Δημοσίου.
Λένε ψέματα. Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Τι όφελος μπορεί να έχουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα αν γίνουν μαζικές απολύσεις και περικοπές, για παράδειγμα, στα νοσοκομεία, συνολικά στις δομές Υγείας και Πρόνοιας; Οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα υποβαθμιστούν ακόμα περισσότερο. Η ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση του τομέα Υγείας θα βαθύνει και μαζί ο αποκλεισμός των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών από στοιχειώδεις παροχές. Το ίδιο ισχύει και για άλλες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα οι συγκοινωνίες. Η περικοπή κονδυλίων και προσωπικού γίνεται για να βοηθηθεί η ολοκληρωτική τους ιδιωτικοποίηση και είναι βέβαιο ότι θα στοιχίσει στο λαό σε ποιότητα υπηρεσιών, κόστος και ασφάλεια. Ιδια είναι η πραγματικότητα στον τομέα της Ενέργειας και σε άλλους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, όπου το κράτος διατηρεί κατά ένα μέρος τη συμμετοχή του.
Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού χρησιμοποίησαν διαχρονικά το κράτος, για να υπηρετήσουν τα γενικότερα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης. Παράλληλα, για δεκαετίες ολόκληρες, αξιοποιούσαν το Δημόσιο σαν μηχανισμό εξαγοράς λαϊκών συνειδήσεων, για να ισχυροποιήσουν την εξουσία του κεφαλαίου. Σήμερα, τα δεδομένα άλλαξαν και το κεφάλαιο ζητάει επιπλέον ζωτικό χώρο, ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη, περισσότερο ζεστό χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να αυξήσει την απόδοση των επενδύσεών του. Γι' αυτό φουντώνει τώρα η συζήτηση για παραπέρα συρρίκνωση του Δημοσίου, με άλλοθι τις παθογένειες που τα αστικά κόμματα εξέθρεψαν συνειδητά όλα αυτά τα χρόνια. Οι εργαζόμενοι, όχι μόνο δεν πρέπει να αποδεχτούν τις διλημματικές αθλιότητες, αλλά πρέπει να βγουν και ένα βήμα μπροστά. Να αποτρέψουν σε ενιαίο μέτωπο τις απολύσεις και τις άλλες αντιλαϊκές ανατροπές, παλεύοντας για ένα Δημόσιο όπου κουμάντο θα κάνει ο λαός και όχι οι καπιταλιστές, Δημόσιο, κράτος των εργαζομένων, καταργώντας την εξουσία των μονοπωλίων γιατί μόνο τότε θα είναι σε όφελός τους.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Κοροϊδία και με την ορολογία...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΚΑΙ Η ...ΟΡΟΛΟΓΙΑ συνεχίζει να κρατά τα σκήπτρα της πολιτικής επικαιρότητας, όπως τουλάχιστον θέλει να την διαμορφώσει η κυβέρνηση.
Ετσι, μετά το κομβικό ερώτημα του αν η εκδίωξη συμβασιούχων αποτελεί απόλυση, περνάμε στο αν οι μετατάξεις υπαλλήλων στο δημόσιο αποτελούν πρόσληψη.
Αυτό ισχυρίζεται το υπουργείο Οικονομικών ότι διαπραγματεύεται με τους εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ, δηλώνοντας φυσικά ότι πρόκειται για «σκληρό παζάρι».
Οπως καταλαβαίνετε, οι απλές εξηγήσεις του είδους «όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του είναι απολυμένος» ή «όταν με το μισθό μας μπορούμε να αγοράσουμε λιγότερα πράγματα, τότε αυτό είναι μείωση» δε χωρούν στις περισπούδαστες συζητήσεις τους.
Εκεί οι όροι έχουν ...βαθύτερη σημασία εξ ου και μας προκύπτουν ανακοινώσεις όπως αυτές που λένε ότι δε θα μειώσουμε αποδοχές, απλά θα αυξήσουμε τους έμμεσους φόρους.
Ολα μαζί αυτά όμως λέγονται κοροϊδία κι ο κόσμος το καταλαβαίνει. Οπως επίσης ξέρει ότι οι αποφάσεις έχουν ληφθεί εδώ και πολύ καιρό και απλά ψάχνουν τον πιο πρόσφορο τρόπο να τις πλασάρουν.
ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΟ ΠΙΑΣΑΜΕ το υπονοούμενο της ονομασίας του νέου σχηματισμού (διότι κόμμα δεν είναι, όπως πληροφορηθήκαμε) της Ντόρας Μπακογιάννη.
Οταν σε καιρούς που αναζητούνται συναινετικά σχήματα για να περάσουν αντιλαϊκές πολιτικές και φτιάχνεις κάτι που έχει στον τίτλο του τον όρο «συμμαχία» δε θέλει και πολύ μυαλό.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μόνο που μπορεί να φτιάχτηκε σχετικά γρήγορα το σχήμα, να έχει και μπόλικη οικονομική στήριξη, όπως γράφεται, πλην όμως δε θα αποφύγει τον ανταγωνισμό, στον οποίο άλλωστε πιστεύει πολύ.
Εχουν το ψέμα ως ψωμοτύρι
Γρηγοριάδης Κώστας
Αποτελεί κοινή συνείδηση πλέον για το λαό ότι οι κυβερνώντες έχουν το ψέμα ως ψωμοτύρι. Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ που «συνοδεύει» το μνημόνιο με την τρόικα. Μέχρι και τη ΔΕΘ φέτος, αλλά και αργότερα, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε κατηγορηματικά σε όλους τους τόνους ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα και το μνημόνιο τελειώνει 2013. Στη συνέχεια και ενώ ο Στρος Καν «αποκάλυψε» ότι έχουν γίνει σχετικές συζητήσεις με την κυβέρνηση, άλλαξαν το τροπάρι και άρχισαν να μιλούν για παράταση-ανάσα, που μας δίνουν τάχα οι σύμμαχοι για να μας διευκολύνουν την αποπληρωμή του εν λόγω δανείου. Απέκρυβαν δηλαδή από το λαό ότι η χρονική επιμήκυνση αποπληρωμής συνεπάγεται νέο μνημόνιο, πράγμα που παραδέχθηκε ευθέως σε δήλωσή του στην «Ημερησία» ο επίσημος εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτης, εκτιμώντας μάλιστα ότι η συμφωνία θα ανακοινωθεί μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στα μέσα Δεκέμβρη όπου μάλιστα προέβλεψε ότι η Γερμανία θα λάβει ως αντάλλαγμα το «οκέι» της κυβέρνησης για το μόνιμο μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας! Παρ' όλα αυτά ο Γ. Παπακωνσταντίνου την ίδια μέρα στη Φραγκφούρτη ισχυριζόταν ότι «η παράταση (της αποπληρωμής του δανείου), αν γίνει, θα αποτελεί επιβράβευση αυτών που έχουν επιτευχθεί(!)»... Βέβαια, ο ίδιος δε δίστασε να ισχυριστεί χτες ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι «δεν σκοπεύουμε να επαναλάβουμε αυτά τα μέτρα (σ.σ. την περικοπή μισθών και συντάξεων) το 2011»... Η τιμωρία του λαού πρέπει να είναι αμείλικτη.
Η ... υπομονή του Χατζηνικολάου
Να τσουβαλιάσει τους κομμουνιστές μαζί με τον αστικό πολιτικό κόσμο επιχείρησε χτες το βράδυ, δήθεν αγανακτισμένος, ο Χατζηνικολάου στο «Alter». Μόνο μπιμπίκια δεν έβγαλε όταν άκουσε τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ να ζητάει να πληρώσουν οι καπιταλιστές.
Ισχυρίστηκε ότι η υπομονή του λαού έχει εξαντληθεί από τον «ξύλινο λόγο».
Πράγματι, η υπομονή των εργατών έχει εξαντληθεί. Τόσο που να μην τους φτάνει η «αγανάκτηση» του κροκόδειλου που ζητάει από τους εργάτες να μη μιλάνε «ξύλινη γλώσσα». Καταλαβαίνουμε ότι σ' ορισμένους χαλάει τη σούπα το ΠΑΜΕ, αλλά αυτήν την αλήθεια δεν μπορούν πια να την φιμώσουν: Η κρίση είναι καπιταλιστική και πρέπει να την πληρώσουν ολόκληρη οι καπιταλιστές. Και επειδή όλο και περισσότεροι εργάτες καταλαβαίνουν την ταξική τους θέση, να διαβεβαιώσουμε και τον Χατζηνικολάου ότι όλο και πιο έντονα θα οργανώνεται η αντεπίθεση.
Επικίνδυνα παιχνίδια με τις συμβάσεις
Οταν η κυβέρνηση αποφάσιζε την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, ως προπαγανδιστικό αντιπερισπασμό χρησιμοποίησε τον ισχυρισμό ότι κατάφερε - στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα - να «σώσει» τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Δεν πέρασαν έξι μήνες και οι μισθοί και τα μεροκάματα - μετά τις συντάξεις - ρίχνονται βορά στις ορέξεις του κεφαλαίου. Η απαίτηση των κεφαλαιοκρατών ξεκάθαρη. Κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Ενδιάμεσα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με την υπογραφή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, οι κατώτεροι μισθοί και τα κατώτερα μεροκάματα πάγωσαν για τρία τουλάχιστον χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2012 θα χάσουν περίπου το 20% της αγοραστικής τους αξίας. Ετσι ρίχνοντας τους κατώτερους μισθούς και καταργώντας τις κλαδικές συμβάσεις οδηγούν το εργατικό εισόδημα στα Τάρταρα, εξασφαλίζουν για τη μεγαλοεργοδοσία τις ιδανικότερες συνθήκες εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, που μπορούσε ποτέ να έχει.
Και ενώ η απόφαση είναι ειλημμένη, ενώ στο επικαιροποιημένο μνημόνιο ρητά ορίζεται ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν των κλαδικών, κυβέρνηση, υπουργείο Εργασίας και ΜΜΕ που στηρίζουν το μνημόνιο, έστησαν ένα ακόμα παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων. Καμώνονται ότι «διαπραγματεύονται» με την τρόικα, ότι «διαφωνούν», ότι «αντιστέκονται» στους απ' έξω, ότι δίνουν άλλη μία μάχη... Για άλλη μια φορά κοροϊδεύουν και εξαπατούν φόρα παρτίδα το λαό. Δε διαπραγματεύονται, δεν αντιστέκονται γιατί συμφωνούν, γιατί από καιρό είναι ταγμένοι στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας, των επιχειρηματικών ομίλων, γιατί οδηγός τους είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η «γραμμή» του υπουργείου, που καλύπτεται από την κυβέρνηση, ότι δεν σκοπεύει να δώσει με το νόμο γενική εφαρμογή στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, αλλά θα επιτρέπει να γίνεται στις περιπτώσεις που οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα και προκειμένου να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας, είναι μια ακόμα παγίδα. Είναι ελιγμός, προκειμένου να γίνει το πρώτο βήμα. Να δοθεί δηλαδή η δυνατότητα κατάργησης των κλαδικών από τις επιχειρήσεις. Οταν όμως το γυαλί ραγίσει, όλοι γνωρίζουν ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι η γενικευμένη κατάργηση των κλαδικών, η γενικευμένη μείωση των μισθών. Είναι άραγε δύσκολο - και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης - σε μια εταιρεία να δείξει ότι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα; Και ποιος μηχανισμός κρατικός θα ελέγξει τα στοιχεία της εργοδοσίας, όταν αυτό το κράτος για χρόνια δεν εισπράττει ούτε τις βεβαιωμένες ασφαλιστικές εισφορές προς το ΙΚΑ; Σε αυτή την εξαπάτηση συμμετέχει ενεργά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που αναπαράγει τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα της κυβέρνησης και που δεν είναι αντίθετη στην κατάργηση των κλαδικών αν πρόκειται να «σωθούν» θέσεις εργασίας. Με το ίδιο πρόσχημα υπέγραψε και την επαίσχυντη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας...
Ενα είναι ξεκάθαρο. Είτε η κατάργηση των κλαδικών γίνει με τον τρόπο που καταγράφεται στο μνημόνιο, είτε με τις νομικές φιοριτούρες που διατείνεται η κυβέρνηση και το υπουργείο, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το πετσόκομμα των μισθών, η ληστεία του εργατικού εισοδήματος. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να προσπεράσουν τους ελιγμούς της κυβέρνησης, να καταδικάσουν την υπονομευτική στάση της ΓΣΕΕ και να δώσουν τη μάχη για να υπερασπίσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα να παλέψουν για να μην περάσει η καρατόμηση των μισθών. Με τις σημαίες του ΠΑΜΕ να πάρουν μέρος μαζικά στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη.
Το δηλητήριο της ευρω-λαγνείας
Ασυναγώνιστη στην ευρω-λαγνεία της αποδεικνύεται η ηγεσία του ΣΥΝ. Φαίνεται δε ότι όσο περισσότερο αποκαλύπτεται στα μάτια των λαών ο χαρακτήρας της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, όσο περισσότερο καταρρακώνεται αυτή στις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη που νιώθει ο ΣΥΝ να την υπερασπίσει.
Ας απολαύσουμε μια απόπειρα συνηγορίας υπέρ της ΕΕ. Το απόσπασμα είναι από δήλωση της Ρ. Δούρου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνης για την ευρωπαϊκή πολιτική: «Πόσες χρεοκοπίες χωρών θα χρειαστούν ακόμη μέχρις ότου οι ευρω-ηγεσίες βγουν από τη νεοφιλελεύθερη τύφλωσή τους, απαλλαγούν από τη νομισματική ορθοδοξία και αντιμετωπίσουν τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή την κερδοσκοπία των αγορών, την ίδια τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ακριβώς επειδή αυτές οι ηγεσίες αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων και ανίκανες να εισακούσουν τις ανάγκες των πολιτών της Ευρώπης, η ευθύνη αλλαγής της ρότας πέφτει στους ώμους των κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών σχηματισμών, όπως το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που επεξεργάζονται λύσεις αριστερές, στρατηγική και προτάσεις αποτελεσματικές. Λύσεις που θα ξαναδώσουν στο όραμα της Ευρώπης τη λάμψη που έχει ξεθωριάσει (...) καθιστώντας το ευρωπαϊκό μοντέλο πρότυπο κοινωνικής ευαισθησίας».
Μπορεί, βεβαίως, το ΚΕΑ και ο ΣΥΝ να μάχονται όσο θέλουν για να γιατρέψουν τη δήθεν τύφλωση των ευρωηγεσιών και να ξαναδώσουν στην ΕΕ τη χαμένη της αίγλη... Αλλά στην προσπάθειά τους αυτή, οι λαοί και τα κινήματά τους δε θα τους κάνουν παρέα. Γιατί όσο κι αν προσπαθούν οι ευρωλάγνοι αριστερούληδες να διαβρώσουν τις λαϊκές συνειδήσεις με επιζήμιες αυταπάτες, οι λαοί απ' την ίδια τους την πείρα συνειδητοποιούν τι είναι και για ποιον δουλεύει το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, συνειδητοποιούν ότι ήταν, είναι και θα είναι αντίπαλός τους, ότι δεν εξανθρωπίζεται και δεν αλλάζει παρά μόνο για να γίνει πιο αντιλαϊκό, πιο αντιδραστικό.
Feeds
