Τρίτη 26 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μεγάλα λόγια στην υπηρεσία του κέρδους

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η ιστορία του πετρελαίου καταγράφει μύθους, δολοπλοκίες, μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές, πολέμους φανερούς και πολέμους ακήρυχτους».

Η γλαφυρή περιγραφή ανήκει στον διευθύνοντα σύμβουλο των ΕΛΠΕ, Ι. Κωστόπουλο, που μιλώντας σε εκδήλωση του σωματείου εργαζομένων, σχετική με την έρευνα και παραγωγή πετρελαίου, υποστήριξε την «άμεση δημιουργία κρατικού Φορέα Υδρογονανθράκων».

Και παρά την ταύτιση, από τον ίδιο, της ιστορίας του πετρελαίου ως εμπορεύσιμου αγαθού με όλα τα κακά του κόσμου, είπε ότι αυτός ο φορέας θα μπορούσε να διαχειρίζεται με διαφάνεια τα δικαιώματα έρευνας και παραγωγής και να παρακολουθεί τις εταιρείες «που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου».

Πώς, όμως, διασφαλίζονται τα δικαιώματα του δημοσίου, όταν σκοπός του σημερινού δημοσίου είναι η προαγωγή των συμφερόντων των μονοπωλίων; Επομένως έχει σκοπό να βάλει στο παιχνίδι της έρευνας και παραγωγής, ελληνικές και ξένες ιδιωτικές εταιρείες για να μην αφήσουν σταγόνα από το πετρέλαιό μας που θα μας το μοσχοπουλήσουν; Και πολύ περισσότερο, είναι δυνατόν να διασφαλιστούν τα λαϊκά δικαιώματα με κυριαρχία μονοπωλίων και κράτους μονοπωλίων;

Η απάντηση φαίνεται εύκολη και είναι «όχι».

Ωστόσο, ο εκλεκτός τόσο του δημοσίου, όσο και του Λάτση, διευθύνων της εταιρείας, σκέφτηκε ένα τρόπο για να λειτουργήσει η υπόθεση υπέρ του... δημοσίου: «Προσωπικό από την ΕΛΠΕ, που άλλωστε διαθέτει μακρά εμπειρία στον τομέα, θα μπορούσε μεταξύ άλλων να στελεχώσει το νέο αυτό φορέα».

Μήπως να τους τα χαρίσουμε απευθείας να γλιτώσουμε και την γραφειοκρατία;

Επικίνδυνες κραυγές

«Οχι, δε θέλουμε να νοθευτεί ο Ελληνισμός», «αυτοί που σχεδιάζουν την απεθνοποίηση και την αποχριστιανοποίηση τη Ελλάδος, όταν αυτός ο τόπος έχτιζε Παρθενώνες, αυτοί ήταν ακόμα πάνω σε δέντρα», «έρχονται να μας φορτώσουν κάποιους οι οποίοι δραπέτευσαν από τη χώρα τους», «η Ελλάδα δε θα οδηγηθεί ούτε στον Αδη, ούτε στο σκοτάδι», «δε θ' αλλοιώσουν το εθνικό φρόνημα», «θα κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή και το Εθνικό φρόνημα καθαρό»...

Ενα τέτοιο παραλήρημα δε θα μπορούσε παρά να έχει μία υπογραφή: Γ. Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑΟΣ. Τα είπε, αυτά και άλλα πολλά, στην «εθνική συνδιάσκεψη για το μεταναστευτικό» που διοργάνωσε το κόμμα του την περασμένη Κυριακή. Κραυγές που κάνουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να ανατριχιάζει. Κραυγές που είναι χρέος κάθε ανθρώπου να απομονώσει, να τις φιμώσει, γυρνώντας τους την πλάτη.

Σκυλιάζουν στο ΠΑΣΟΚ

«Δεκανίκι της δεξιάς», χαρακτήρισε χτες το ΚΚΕ ο πολύς υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μ. Καρχιμάκης. Γιατί; Επειδή η εκπρόσωπος του Κόμματος σε τηλεοπτική συζήτηση παρενέβη στην - βολική για το δικομματισμό - κόντρα μεταξύ του υφυπουργού και ενός αγροτοσυνδικαλιστή, προσκείμενου στη ΝΔ, για το πόση επιδότηση εισέπραξε ο τελευταίος. Ο Καρχιμάκης προσπάθησε να δημιουργήσει εντυπώσεις και να τσουβαλιάσει με τους μεγαλοκαλλιεργητές το σύνολο των φτωχών και μεσαίων αγροτών που πασχίζουν για την επιβίωσή τους και αποτελούν το 80% του αγροτικού πληθυσμού. Αυτό του επισήμανε η Δ. Μανωλάκου, καλώντας το σικέ καυγά. Και επειδή τα πολιτικά επιχειρήματα για τους στριμωγμένους ΠΑΣΟκους έχουν στερέψει προ πολλού, ο Καρχιμάκης κατέφυγε σ' αυτό που ξέρει το ΠΑΣΟΚ καλύτερα από τον καθένα: Στη σπέκουλα και στη συκοφαντία. Ο λαός (και οι αγρότες) αρχίζουν να τους παίρνουν χαμπάρι και αυτό τους προκαλεί ...ταχυκαρδίες. Τόσο που να σκυλιάζουν μπροστά στην κάμερα σε βάρος όποιου υπερασπίζεται τους αγωνιζόμενους αγρότες και όποιον αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική.

Αντιλαϊκές «πράσινες» προτάσεις

«Πληρώνω όσο πετάω»! Τι είναι αυτό; Είναι ένας απ' τους πολλούς τρόπους που έχουν εφεύρει κυβερνήσεις σε χώρες της ΕΕ για να βάζουν ακόμα βαθύτερα το χέρι στην τσέπη των εργαζομένων. Δηλαδή, ζυγίζουν τα απορρίμματα κάθε νοικοκυριού και αυτό καλείται να πληρώσει αναλόγως του όγκου των σκουπιδιών του. Το σύστημα αυτό ζητούν να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα οι «Οικολόγοι - Πράσινοι». «Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουν τα τέλη καθαριότητας που καταβάλουν οι δημότες να υπολογίζονται με βάση την ποσότητα που πετάει κάθε δημότης και όχι με βάση τα τετραγωνικά μέτρα του χώρου του και την περιοχή όπου βρίσκεται το κτίριο», αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους.

Προφανώς θεωρούν ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί το οικολογικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα. Σπουδαίες λύσεις, σπουδαία έγνοια για το περιβάλλον που βιάζεται συστηματικά απ' την ασύδοτη δράση του μεγάλου κεφαλαίου, για το οποίο οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» δεν λένε και πολλά και σχεδόν τίποτα που να θίγει την κερδοφορία τους με την ίδια ευκολία που λένε πάμπολλα που θίγουν το ισχνό λαϊκό εισόδημα.

Καμιά συνδιαλλαγή

Τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επιμένουν. Ο μόνος δρόμος για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας είναι ο συγχρονισμός του βηματισμού μας με τις απαιτήσεις που εγείρουν οι Βρυξέλλες, το ΔΝΤ και οι περιβόητες ...αγορές. Οι θεσμικοί και φυσικοί εκπρόσωποι του διεθνούς κεφαλαίου. Και απαιτούν τη λήψη και νέων μέτρων, πέραν αυτών που προβλέπονται στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας». Ως λύση σωτηρίας για τη χώρα, δηλαδή, προβάλλονται η μεγαλύτερη περικοπή μισθών και συντάξεων, η ακόμα πιο βίαιη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, που θα συνοδευτεί από μείωση του εισοδήματος των υπαλλήλων και απολύσεις, καθώς και οι αναδιαρθρώσεις στην αγορά εργασίας, με στόχο να γίνει η εργατική δύναμη ακόμα φθηνότερη...

Ετσι θα αντιμετωπίσει - υποστηρίζουν - τα δημοσιονομικά προβλήματα, έτσι θα επιλύσει και τα προβλήματα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας, έτσι θα στεριώσει τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Και όλα αυτά διανθισμένα από μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που θέλει την Ελλάδα να οδηγείται σε χρεοκοπία.

Ομως, ακόμα και αν χάριν συνεννόησης δεχτούμε για μία στιγμή ότι οι απειλές χρεοκοπίας είναι υπαρκτές, τι πρέπει να κάνει σε αυτή την περίπτωση ο άνεργος, ο απασχολούμενος των 500 - 600 ευρώ, ο συνταξιούχος των 300 - 400 ευρώ, ο αγρότης που τις μέρες αυτές βρίσκεται στο δρόμο των κινητοποιήσεων; Να σκύψουν το κεφάλι και να μαζευτούν στο καβούκι τους, όπως τους καλούν να κάνουν η κυβέρνηση και μία δράκα χρυσοπληρωμένων δημοσιογράφων, στο όνομα της οικονομικής κρίσης και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα; `Η να κλιμακώσουν τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις, διεκδικώντας αξιοπρεπείς μισθούς και βελτίωση των όρων της ζωής τους, όπως προτείνει το ΚΚΕ;

Η αλήθεια είναι μία. Τη στιγμή που το μεγάλο κεφάλαιο συνεχίζει ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης να θησαυρίζει κατακλέβοντας τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, την ίδια στιγμή ο άνεργος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο εργαζόμενος των 500 - 600 ευρώ, ο μικρός και μεσαίος αγρότης που ληστεύεται από το εμποροβιομηχανικό κεφάλαιο, βρίσκονται ήδη σε κατάσταση χρεοκοπίας, επειδή ακριβώς βιώνουν τα αποτελέσματα από τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πολιτικές που κινούνται σε σύμπνοια με αυτές των Βρυξελλών και των... αγορών. Και ζητάνε σήμερα από αυτούς που δεκαετίες λήστευαν με τον πιο απροκάλυπτο και απροσχημάτιστο τρόπο, από τους αποκλεισμένους, τους ομήρους των κεφαλαιοκρατών, να... συναισθανθούν τις κρίσιμες ώρες που περνάει η χώρα και να βάλουνε πλάτη για την επίλυση των προβλημάτων.

Καμία συνδιαλλαγή. Ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματα που προβάλλει σήμερα το εργατικό και αγροτικό κίνημα. Η κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι κρίση καπιταλιστική, κρίση ενός συστήματος που στηρίζεται στην ταξική εκμετάλλευση και χαρακτηρίζεται από την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την αναρχία της παραγωγής. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, δημιουργήθηκαν μέσα σε συνθήκες άγριας λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος, η οποία τροφοδότησε μια πρωτοφανή συσσώρευση κεφαλαίου και οδήγησε σε μία έκρηξη της κερδοφορίας.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Μπλόκο στην αντιαγροτική πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ «καραμέλα» αυτή που έχει βρει η κυβέρνηση - ότι δηλαδή βρίσκεται σε μόνιμο διάλογο με τους αγρότες, έστω και μόνη της - μόνο που δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Γιατί το μόνο που κάνει δεν είναι να ...υπομένει και να διαλέγεται, όπως επιθυμεί να μας τα παρουσιάσει. Εφαρμόζει μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική την ίδια στιγμή.

Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση μια αντιαγροτική πολιτική, που ρίχνει τις τιμές, αυξάνει το κόστος παραγωγής και γενικώς «εξαφανίζει» τους μικρομεσαίους αγρότες.

Αρα λοιπόν, ούτε «άπραγη» είναι, ούτε άμοιρη ευθυνών και φυσικά ούτε μια κυβέρνηση που «δεν πρόλαβε ακόμη» να εφαρμόσει το πρόγραμμά της.

Κι αν με αυτή τη στάση της επιδιώκει να δικαιολογήσει αντιαγροτικά (και κατά συνέπεια αντιλαϊκά) μέτρα που πρόκειται να λάβει συντόμως, είναι μάλλον γελασμένη.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ είχαν απορίες στο τι θα γίνει στις περίφημες εξεταστικές επιτροπές που προωθεί η κυβέρνηση προκειμένου - υποτίθεται- να «ρίξει φως» στις υποθέσεις του Βατοπεδίου, της «Ζήμενς» κλπ., το πράγμα ήδη φάνηκε...

Από χτες ήδη άρχισαν οι «διαρροές», τα «νον πειπερς» και η κατευθυνόμενη σκανδαλολογία.

Για τους επόμενους μήνες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα πάρουν τους ...καταπέλτες και θα εκτοξεύουν κατηγορίες διαφθοράς, σενάρια και «στοιχειοθετημένες» καταγγελίες για το ποιος είναι πιο διεφθαρμένος.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ολα αυτά φυσικά για υποθέσεις που δε θα αποδώσουν ποινικές ευθύνες και φυσικά δε θα μπουν στην ουσία του πράγματος που κρύβεται πίσω από όλες ανεξαιρέτως τις ιστορίες: Την ασύδοτη δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου...

Είναι σαφές ότι ετοιμάζουν - αμφότεροι - ...μεγαλοπρεπή παράσταση. Για να κοιτάμε τα στημένα σενάριά τους και να μη βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Και θα συμβαίνουν πολλά και άσχημα...

Κυβερνητική εχθρότητα για τις κινητοποιήσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ποιοι αγρότες; Πόσα είναι τα τρακτέρ; Είναι εσχάτη μειοψηφία. Δεν ξεπερνούν τα 500-600 (...) Είναι προφανές ότι εντάσσεται η τακτική ορισμένων κομμουνιστών αγροτών στη λογική της κυρίας Παπαρήγα "έχουμε πόλεμο". Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν μια τραγωδία την προηγούμενη φορά, αυτήν τη φορά τείνει να είναι τραγωκωμωδία!». Οι παραπάνω φράσεις ανήκουν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλο, ο οποίος εκφράζει την άποψη που έχει συνολικά το κυβερνητικό επιτελείο για τη φτωχή και μεσαία αγροτιά και τους αγώνες της. Δε μας ξαφνιάζει η εχθρότητα με την οποία ο Πάγκαλος αντιμετωπίζει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Αλλωστε, το ιδεολόγημα περί «μειοψηφιών» έρχεται και επανέρχεται κάθε φορά που μια κυβέρνηση, «πράσινη» ή «γαλάζια», αισθάνεται στριμωγμένη και καταφεύγει στην πιο άθλια συκοφαντία. Οσο για την προσπάθεια του Πάγκαλου να αποδώσει τις κινητοποιήσεις σε κομματική υποκίνηση, δεν είναι τίποτα άλλο από... περσινά ξινά σταφύλια. Με τέτοια ξοφλημένα «επιχειρήματα» προσπαθεί να δυσκολέψει την αναγκαία κοινή δράση όλων των αγροτών και σε μια πορεία την ενιαία πάλη με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Εχει όμως τους λόγους του ο Πάγκαλος που για λογαριασμό της κυβέρνησης καταφεύγει σε τέτοια άθλια τερτίπια. Ξέρει καλά πως στα μπλόκα υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και άλλοι άνθρωποι του μόχθου, που συνειδητοποιούν μέρα με τη μέρα ότι η στήριξη που έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ τους βγήκε «ξινή». Αυτό είναι που φοβάται περισσότερο η κυβέρνηση. Να εκφραστεί και πολιτικά η οργή και η αγανάκτηση για την κυβερνητική πολιτική. Γι' αυτό αμολάει τον Πάγκαλο (και όχι μόνο), άλλοτε για να συκοφαντήσει την αγροτιά και άλλοτε για να ζητήσει να εφαρμοστούν ο νόμος και η τάξη.

Στήριξη και «συγκυβέρνηση»

Ναι, στηρίζουμε την κυβέρνηση στην (αντιλαϊκή) πολιτική που εφαρμόζει, αλλά δε συγκυβερνάμε με το ΠΑΣΟΚ... Εωλο και αστείο το επιχείρημα που επικαλείται η ηγεσία της ΝΔ προκειμένου να αποφύγει τη λαϊκή κατακραυγή και οργή για τις πλάτες που βάζει για να περάσει ο αντιλαϊκός τυφώνας. «Στηρίζουμε την κυβέρνηση εκεί που επιβάλλει το συμφέρον του τόπου, αλλά δεν κυβερνάμε μαζί της (...) Δεν έχουμε συνυπευθυνότητα για τη διακυβέρνηση του τόπου, δεν συγκυβερνούμε με το ΠΑΣΟΚ», ήταν η φράση που χρησιμοποίησε ο Αντ. Σαμαράς στη συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μην παρασύρει «στον γκρεμό» η λαϊκή δυσαρέσκεια και το κόμμα της κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ αντιλαμβάνεται πως η τακτική της συναίνεσης που εφαρμόζει την ταυτίζει, απόλυτα δικαιολογημένα, με την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εκλογική επιρροή της αλλά και για τη «σταθερότητα» του δικομματισμού. Δε θα μπορούσε βέβαια η ηγεσία της ΝΔ να εφαρμόσει μια άλλη αντιπολιτευτική τακτική, ακριβώς γιατί αυτή επιβάλλει το συμφέρον της πλουτοκρατίας. Από την άλλη, όμως, κανένα δεν ξεγελούν οι κορόνες ότι τάχα δε συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ. Τυπικά αυτό ισχύει, στην πράξη όμως βάζει γερές πλάτες για να περάσει η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ξεφτίλα δίχως όρια

Στο ...εκτελεστικό απόσπασμα με την κατηγορία της έσχατης προδοσίας θα έπρεπε να στηθούν οι αγωνιζόμενοι αγρότες αν το σύστημα ήταν πιο ισχυρό(!). Οσο και αν ακούγεται απίστευτο, ειπώθηκε από τον Μ. Ανδρουλάκη, που συνεχίζει το παραλήρημά του σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Μιλώντας χτες (στον «Αθήνα 9,84») είπε επί λέξει: «Αλλη μια χρονιά το ίδιο πανηγύρι. Είναι η εποχή που δεν σπέρνουν, δε θερίζουν. Μπορείς και κάνεις και μια παρέλαση στους δρόμους και παίζεις τον ήρωα, εκ του ασφαλούς πάντα. Ομως φέτος, αν υπήρχε εξουσία και πολιτικό σύστημα νομιμοποιημένο, δε θα τολμούσε κανείς να βγει στους δρόμους. Θα ήταν πράξη έσχατης προδοσίας φέτος, αλλά δεν υπάρχει αυτό»... Το θέμα είναι ότι δεν πρόκειται για γραφικότητες ενός «ιδιόρρυθμου» βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, αλλά για κυρίαρχη άποψη στο κυβερνών κόμμα όσον αφορά την αντιμετώπιση του αγώνα επιβίωσης της μεσαίας και φτωχής αγροτιάς. Φάνηκε καθαρά από την τοποθέτηση του πρωθυπουργού, του Θ. Πάγκαλου, της Κ. Μπατζελή, κ.ά. Ο εν λόγω βουλευτής απλά υπερακοντίζει εκ του ασφαλούς...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πάλη σε ενιαίο μέτωπο

Είτε με τη μορφή του «διαλόγου», είτε με τη μορφή της συκοφάντησης, των απειλών ή της επιστράτευσης του «κοινωνικού αυτοματισμού», η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους αγρότες έχει έναν και μόνο στόχο: Να αποπροσανατολίσει, να τρομοκρατήσει και να εγκλωβίσει την αγροτιά και, σε κάθε περίπτωση, να αποτραβήξει τη συζήτηση από την υποχρέωση που η ίδια έχει να αναζητήσει και να δώσει λύση στα πραγματικά προβλήματα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Εκείνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι πώς θα αποσπάσει τη συναίνεση των αγροτών στο προαποφασισμένο πρόγραμμά της, στην εφαρμογή των αντιλαϊκών προβλέψεων της ευρωενωσιακής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, δηλαδή στο ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων αγροτών, στη συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοτσιφλικάδων και πολυεθνικών του κλάδου των τροφίμων.

Κάτω απ' αυτό το πρίσμα αποκτά ξεχωριστή σημασία το αγωνιστικό σάλπισμα συντονισμού που απευθύνει το μπλόκο της Νίκαιας. Καλεί την αγροτιά να απορρίψει το στημένο «διάλογο» και τονίζει ότι η αγωνιστική δράση των αγροτών δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία, προτείνοντας ένα κοινό διεκδικητικό πλαίσιο, το οποίο αφορά το σύνολο των μικρομεσαίων αγροτών όλης της χώρας, από τη σκοπιά της στρατηγικής υπεράσπισης των πραγματικών τους συμφερόντων. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι ο αγώνας των αγροτών πρέπει να είναι ενιαίος με εκείνον των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, που δεν έχουν μόνο τον ίδιο αντίπαλο, το κεφάλαιο και την πολιτική του, αλλά και κοινό συμφέρον να τον αντιπαλέψουν, να τον τρομοκρατήσουν και στην πορεία να τον νικήσουν και να τον ανατρέψουν.

Οι λογής λογής «διάλογοι» που έχουν στηθεί κατά καιρούς αποτέλεσαν το όχημα για την εφαρμογή της προαποφασισμένης αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής με το μανδύα της «διαβούλευσης». Η απόρριψη του διαλόγου δίνει δύναμη στους λαϊκούς εργατικούς αγώνες, μπορεί να πολλαπλασιάσει την αποτελεσματικότητά τους. Είναι όρος αναγκαίος για να διαμορφώσουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα αιτήματα ενιαία και κοινούς στόχους πάλης που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες τους, δυσκολεύουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και ακυρώνουν τους ελιγμούς. Το πρόβλημα της επιβίωσης για τον μικρό αγρότη μεταφράζεται σε διατροφικό πρόβλημα για τον εργατοϋπάλληλο. Η πολιτική που ενισχύει τη σύμφυση αγροτοκαπιταλιστών και πολυεθνικών των τροφίμων είναι αυτή που αναπαράγει τα κοινά για τους φτωχούς αγρότες και τους εργαζόμενους προβλήματα.

Το μέτωπο είναι δεδομένο: Από τη μια είναι η ΕΕ, η πλουτοκρατία, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα που στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική. Από την άλλη είναι η φτωχή και μεσαία αγροτιά που στενάζει από την εφαρμογή της ΚΑΠ, από την πολιτική που έχει στο επίκεντρο το κέρδος των μονοπωλίων. Από την ίδια πολιτική στενάζουν όλοι οι φτωχοί αγρότες, από την ίδια πολιτική στενάζουν και τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Το ενιαίο μέτωπο όλων απέναντι στον αντιλαϊκό τυφώνα που προωθεί η κυβέρνηση είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει στο επίκεντρο, με διεκδικητικούς ριζοσπαστικούς αγώνες, τις πραγματικές ανάγκες του λαού, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ