Με ποιον τρόπο διάλεξε η ΔΑΠ να «τιμήσει» την επέτειο του Πολυτεχνείου; Χτες, διοργάνωσε μια εκδήλωση με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το άσυλο αρχίζει εκεί που σταματά». Χαρακτηριστικά τα όσα γράφει στο δελτίο Τύπου για την ανακοίνωση της εκδήλωσης: «Εκείνοι πάλευαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία έξω από το Πανεπιστήμιο και κατάφεραν να νικήσουν, εμείς σήμερα αγωνιζόμαστε πλέον για τη δημοκρατία και την ελευθερία μέσα στο Πανεπιστήμιο. Τότε υπήρχε ένα φασιστικό καθεστώς στην κοινωνία και εκείνο πολεμούσαν, σήμερα η ανελευθερία κυριαρχεί στο χώρο των σπουδών μας»! Με την εκδήλωση αυτή η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ εκτιμά, μάλιστα, ότι επικαιροποιεί το μήνυμα της επετείου!
Η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ είναι γνωστή για τα παιχνίδια της με το άσυλο, αλλά ας μην το παρακάνει με τα περί «ανελευθερίας» στο χώρο σπουδών. Οι φοιτητές ζουν στις σχολές και γνωρίζουν ότι η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, όπου έχει την πλειοψηφία στους συλλόγους, προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της «νόμους», από τους ...τραμπουκισμούς μέχρι τα ρουσφέτια και τις συνδιαλλαγές. Είναι η ίδια παράταξη που στηρίζει με πάθος την εισβολή των εταιρειών στις σχολές, προκειμένου να ελέγχουν έρευνα και σπουδές. Πάει πολύ, λοιπόν, να εμφανίζονται αυτοί οι τύποι ως υπερασπιστές της «ελευθερίας» και του «ασύλου» και να εμφανίζουν τους εαυτούς τους, λίγο - πολύ ως φιμωμένους στις σχολες! Οσο για την ελευθερία γενικά στα Πανεπιστήμια, ας μην κάνουν τους τιμητές, όταν και με την πολιτική της ΝΔ και με τη δική τους δράση επέβαλαν συνθήκες της ελευθερίας σπουδών και έρευνας σύμφωνα με τα γούστα των κεφαλαιοκρατών που δρουν στις σχολές και τα προγράμματά τους. Η αντίθεση και η αντίσταση σ' αυτό τους «πονάει»...
Ποιος φταίει;
«Επανάσταση για το κλίμα» χαρακτηρίζουν τις προτάσεις τους ενόψει της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης οι «Οικολόγοι - Πράσινοι». Μια ματιά όμως σ' αυτές αποδεικνύει ότι παίζουν με τις λέξεις και ελαφρά τη καρδία χαρακτηρίζουν «επανάσταση» ορισμένα ημίμετρα που σε τίποτα δε θίγουν την «καρδιά» του σχετικού με το περιβάλλον προβλήματος, που βρίσκεται στην καπιταλιστική κερδοφορία, χάριν της οποίας το περιβάλλον βιάζεται συστηματικά, ενώ τέτοιες προτάσεις ενισχύουν ακριβώς τους «πράσινους» επιχειρηματίες. Ορισμένες από τις προτάσεις τους αφορούν σε: Κτίρια χωρίς ενεργειακή σπατάλη. Νέα ενεργειακή κουλτούρα από τους πολίτες. Ανάπτυξη της ανανεώσιμης ενέργειας. Συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στην εκμετάλλευση του ανανεώσιμου ενεργειακού πλούτου της χώρας μας. Προτεραιότητα σε προϊόντα που δεν έρχονται από μακριά. Λογική και ισορροπημένη διατροφή κ.ά. Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, για τους «Οικολόγους - Πράσινους» μεγαλύτερη ευθύνη φαίνεται να φέρουν οι «πολίτες», οι άνθρωποι του μόχθου δηλαδή που δεν έχουν «ενεργειακή κουλτούρα», που καταναλώνουν αλόγιστα προϊόντα που δε θα έπρεπε κλπ., παρά αυτοί που έχουν τη μοναδική ευθύνη, οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τις «πράσινες παραφυάδες» του συστήματος;
Και η εφεδρεία στο ρόλο της
Με «τομές», «ράμματα» και άλλα τέτοια φρικώδη προτείνει ο ΛΑ.Ο.Σ. να «κλείσει η πληγή του ασφαλιστικού», σημειώνοντας πως δεν αρκεί απλά «βαμβάκι και οινόπνευμα».
Η πρότασή του «αιματηρή» και «επώδυνη», αλλά τι τον κόφτει;
Σάμπως ο ίδιος θα πονέσει; Οχι, ούτε ο ΛΑ.Ο.Σ. πρόκειται να πονέσει ούτε τα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπεί και εκφράζει, τις αντεργατικές και αντιασφαλιστικές αξιώσεις των οποίων, για ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη, αποτυπώνει σε τέτοιες δηλώσεις.
Αυτοί είναι που «χειρουργούν» τσακίζοντας τα ασφαλιστικά δικαιώματα γιατί έτσι αυξάνουν τα κέρδη τους.
Η καρατόμηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων θα πονέσει αυτούς που τα έχουν ανάγκη, την εργατική τάξη, τους ανθρώπους του μόχθου απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Αλλά ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει και με το παραπάνω αποδείξει ότι για όλους αυτούς δε δίνει ούτε δεκάρα τσακιστή.
Είναι καιρός ο λαός να πληρώσει τις εφεδρείες του συστήματος με το ίδιο νόμισμα.
Το ντιμπέιτ και ο «διάλογος»...
Την πρόταση να γίνει ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών για να καταγραφούν οι απόψεις των κομμάτων σχετικά με την Κοινωνική Ασφάλιση κατέθεσε τις προάλλες ο πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας. Η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής αφέλειας. Ούτε πηγάζει από το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και ο λαός γύρω από τις θέσεις των κομμάτων. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στα προγράμματα και στις δημόσιες συζητήσεις στη Βουλή, στις ανοιχτές συγκεντρώσεις και στις κάθε είδους διακηρύξεις, οι θέσεις του κάθε κόμματος είναι καταγεγραμμένες. Αλλο πράγμα είναι ο τρόπος και η προπαγάνδα με τα οποία, η ΝΔ προηγούμενα και το ΠΑΣΟΚ σήμερα, προσπαθούν να πλασάρουν την αντιδραστική τους πολιτική. Αλλά αυτή η προπαγάνδα δεν είναι κάτι που θα λείψει από οποιοδήποτε ντιμπέιτ. Κάθε άλλο μάλιστα. Οπως έχουν αποδείξει και οι προηγούμενες τέτοιες διαδικασίες, το όλο σκηνικό στήνεται με τρόπο τέτοιο ώστε να συγκαλύπτονται οι πραγματικές αιτίες και η στόχευση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.
Ομως, ακόμα και αν δεν ίσχυαν όλα τα παραπάνω, υπάρχει ένας αδιάψευστος μάρτυρας των θέσεων κάθε κόμματος για την Κοινωνική Ασφάλιση: Η πείρα των εργαζόμενων από τους νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (Σιούφας, Σουφλιάς, σχέδιο Γιαννίτση, Ρέππας, Πετραλιά). Οπως και η πείρα από τη στάση που κράτησε καθένας από τους εταίρους του δικομματισμού όταν ο άλλος σαν κυβέρνηση νομοθετούσε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις. Τι λέει αυτή η πείρα; Οτι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, διαχρονικά και ακολουθώντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, αύξησαν τα όρια ηλικίας, μείωσαν τις συντάξεις, ξεζούμισαν τα Ταμεία με ρυθμίσεις και χαριστικές προσφορές στους μεγαλοεργοδότες (βλέπε αποθεματικά), ιδιωτικοποίησαν την Υγεία και την Πρόνοια, καθιέρωσαν την ανασφάλιστη εργασία των νέων, κατακρεούργησαν τις εργασιακές σχέσεις, γεγονός που έχει άμεση αντανάκλαση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζόμενων, κύρια νέων, στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα.
Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τι εξυπηρετεί πραγματικά η πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στη χτεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων, σχολιάζοντας την πρόταση Τσίπρα: «Οι προτάσεις που κατατίθενται (...) είναι ευπρόσδεκτες. Εμείς, είμαστε ακριβώς αυτοί, οι οποίοι θέλουμε να υπάρχει συζήτηση πάνω σε μεγάλα ζητήματα της χώρας, όπως είναι το Ασφαλιστικό». Τη «συζήτηση» λοιπόν επιδιώκει η κυβέρνηση, που στη δική τους γλώσσα ταυτίζεται με τον «κοινωνικό διάλογο», για να δημιουργείται η αίσθηση της συναίνεσης στα αντιδραστικά σχέδια και τελικά οι εργαζόμενοι να... κάθονται στ' αυγά τους. Τώρα δηλαδή που προβάλλει η ανάγκη, η εργατική τάξη να μην αφήσει την κυβέρνηση και την εργοδοσία να πάρουν ανάσα από τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες, κόντρα στην πολιτική που προαποφάσισαν στην ΕΕ και έχει τη συμφωνία της ΝΔ, στα πλαίσια της «στρατηγικής της Λισαβόνας», ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά βοηθάει την κυβέρνηση, προτείνοντας ντιμπέιτ. Την ίδια μάλιστα στιγμή που η κυβέρνηση ανακοινώνει την έναρξη «κοινωνικού διαλόγου» για το Ασφαλιστικό, έχοντας ήδη αποφασίσει και περιγράψει τις επερχόμενες ανατροπές. Αυτή είναι η «προγραμματική αντιπολίτευση» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες και απαιτητικές, από τη σκοπιά των αναγκαίων ταξικά προσανατολισμένων αγώνων, καλό είναι οι εργαζόμενοι να έχουν τα μάτια τους τετρακόσια.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Αυτά έχουν οι μοιρασιές...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ε, ΟΧΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΕΙ ΤΗΝ κυβέρνηση ο πρόεδρος της MIG Α. Βγενόπουλος, όταν την κατηγορεί για «έλλειψη πολιτικής στον τομέα των αερομεταφορών»! Ιδίως με αφορμή το διαγωνισμό για τις αεροπορικές άγονες γραμμές...
Δικαίως θα συγχυστούν εκεί στο ΠΑΣΟΚ και θα μιλάνε για αχαριστία και αγνωμοσύνη. Σε κάτι τέτοια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι...
Ας μην ξεχνάμε ότι η σημερινή κυβέρνηση είχε ...σαφέστατη πολιτική στο θέμα των αερομεταφορών πριν καν «έρθει» στην εξουσία, όταν ήταν αντιπολίτευση. Καμία ταλάντευση, κανένα δισταγμό.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη συνάντηση Βγενόπουλου - Παπανδρέου την περίοδο που ο πρώτος εξαγόραζε (όσο - όσο και με προνομιακούς όρους) την «Ολυμπιακή Αεροπορία».
Είχαν βγει και οι δυο από την αίθουσα με αμοιβαίες δηλώσεις αλληλοεκτίμησης και κάτι χαμόγελα μέχρι τ' αυτιά. Συμφωνώντας φυσικά στο ξεπούλημα της «Ολυμπιακής»...
Τώρα τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα; Προφανώς πολλοί είναι αυτοί που πρέπει να «φάνε» από την υπόθεση των επιδοτήσεων στις «άγονες γραμμές» και κάτι τέτοιες μοιρασιές δημιουργούν τσατίλες και διχόνοιες.
Δηλαδή μια καλή ευκαιρία για τον κόσμο να καταλάβει τι γίνεται και πώς όταν το παιγνίδι «χοντραίνει» και τα λεφτά είναι πολλά, οι μάσκες πέφτουν και φαίνεται ο πραγματικός ρόλος και η πραγματική σχέση κυβερνήσεων και επιχειρηματιών.
Γρηγοριάδης Κώστας
ΣΤΑ 2,6 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ οι ακάλυπτες επιταγές μέσα στο 2009 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία! (Και χωρίς σε αυτές να συμπεριλάβουμε τις ...προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ)...
Η ελεύθερη αγορά του ...υγιούς ανταγωνισμού, της δημιουργικότητας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των ίσων ευκαιριών προχωρά ακάθεκτη και αναπτύσσει την οικονομία της χώρας με λίγα λόγια.
Σε αυτό τον όμορφο κόσμο άλλωστε καλούν οι κυβερνήσεις (χτες και σήμερα) να μπουν (μέσω κοινοτικών επιδοτήσεων) και οι ...άνεργοι, οι γυναίκες, οι νέοι και όποιες άλλες κατηγορίες φανταστείτε.
Το μέλλον που τάζουν είναι απλούστατα ...ακάλυπτο.
Δεν περνάνε τα «κόλπα» τους
Γρηγοριάδης Κώστας
Τη δοκιμασμένη μέθοδο της «τρομοκρατίας των αριθμών» χρησιμοποιεί, ακολουθώντας το παράδειγμα της προκατόχου της, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να πειθαναγκάσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να αποδεχθούν τη νέα σφαγή στα ασφαλιστικά δικαιώματα και τις συντάξεις. Και τίποτα άλλο να μη γνώριζε κανείς για τις προθέσεις της κυβέρνησης, ακούγοντας χτες τον υπουργό Εργασίας να αραδιάζει μια σειρά «τρομακτικά μεγέθη» για τη «δύσκολη θέση» στην οποία έχει οδηγηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, δίχως όμως να λέει το παραμικρό για το ποιος ευθύνεται (κεφάλαιο και κυβερνήσεις του και το ΠΑΣΟΚ έχει τεράστια ευθύνη γι' αυτό) για αυτή τη «δύσκολη θέση», πολύ εύκολα αντιλαμβάνεται τις «λύσεις» που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Οι επιλεγμένοι αριθμοί και τα νούμερα που χρησιμοποίησε χτες ο Α. Λοβέρδος, όπως τα επιπλέον 2,5 δισ. ευρώ που δόθηκαν φέτος στα ασφαλιστικά ταμεία ή ότι το κράτος και οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης δαπανούν το 13,5% του ΑΕΠ για συντάξεις, έχουν στόχο αφ' ενός να τσακίσουν τα εναπομείναντα από τις αντιασφαλιστικές πολιτικές δικαιώματα, αφ' ετέρου να παραλύσουν κάθε σκέψη αντίστασης στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που θα εμφανίσει ως «απολύτως αναγκαία» η κυβέρνηση. Ομως οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι και πώς έχουν λεηλατήσει την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, ποιοι έχουν χαρίσει εισφορές και χρέη στους μεγαλοοφειλέτες, ποιοι πριμοδοτούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις κ.ο.κ. Οποια κόλπα λοιπόν και αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση, δεν πρόκειται να καταφέρει να βάλει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να πληρώσουν ξανά την «κρίση» στο Ασφαλιστικό είτε με νέα μείωση στις συντάξεις, είτε με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είτε...
Αγώνας για φιλοαγροτική πολιτική
Για την άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σε βάρος της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, είναι διαχρονικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τον Ιούνη του 2003 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε τη νέα ΚΑΠ, που εκφύλισε και κατάργησε τους μηχανισμούς παρέμβασης (μηχανισμοί που βοηθούσαν, ελάχιστα βέβαια, για λίγο καλύτερες τιμές), για όλα τα αγροτικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να πέσουν οι τιμές, ενώ επίσης αποσύνδεσε τις επιδοτήσεις από την παραγωγή και τις πάγωσε μέχρι το 2013 στο μέσο όρο της τριετίας 2000-2002, με αποτέλεσμα να αποδεκατιστούν από τον πληθωρισμό και τις παρακρατήσεις. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ εφάρμοσαν αυτούς τους κανονισμούς και επιπλέον η ΝΔ ψήφισε τους κανονισμούς για το βαμβάκι, το λάδι, τον καπνό. Και στη συνέχεια ψήφισε τον έλεγχο υγείας της νέας ΚΑΠ, που θα εφαρμόσει τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε η πολιτική που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι συνέχεια των όσων αποφασίστηκαν στην ΕΕ. Και η πολιτική αυτή θα επιταχύνει την πορεία αφανισμού των μικρών και σημαντικού ποσοστού μεσαίων παραγωγών και θα επιταχύνει τη συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών. Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρνείται να δεσμευτεί για εγγυημένες τιμές παραγωγού που να επιτρέπουν στο μικρό αγρότη και κτηνοτρόφο να ζήσει στον τόπο του, γιατί έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική απελευθέρωσης των τιμών που η ίδια στηρίζει. Για τους ίδιους λόγους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση η αγροτιά δεν έχει άλλο δρόμο παρά μόνο την ένταση και τη μαζικοποίηση του αγώνα για την ανατροπή της υπάρχουσας αντιαγροτικής πολιτικής.
Εμπαιγμός - μπούμερανγκ
Προφανώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι τρώνε κουτόχορτο. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι προσπαθεί ξεδιάντροπα να τους ρίξει στάχτη στα μάτια βαφτίζοντας τη «σφαγή» που ετοιμάζει στα ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα ως ύψιστη πράξη «προστασίας» τους! Ενώ προετοιμάζει πυρετωδώς, όπως επιβεβαιώνεται και από την τελευταία έκθεση της Κομισιόν, για επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μείωση των μη μισθολογικών εισφορών (εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) κ.ά., ωστόσο ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να πείσει ότι η κυβέρνηση κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Πώς; Πρώτον συμφωνώντας με την πανθομολογούμενη διαπίστωση ότι «οι εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας σήμερα είναι πράγματι απαράδεκτες. Καταπάτηση δικαιωμάτων, απορρύθμιση, που μας έχουν γυρίσει χρόνια πίσω». Δεύτερον με τη διαβεβαίωση ότι «μέσα σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες θα παρέμβουμε άμεσα για τη στήριξη και την προστασία των εργαζομένων»... Παρόμοια ήταν και η τακτική του στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, το οποίο ανέδειξε ως «εθνικό ζήτημα», που «αφορά την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αφορά τη ζωή και την αξιοπρέπεια του συνταξιούχου». Ολα αυτά τα όμορφα λόγια ακριβώς για να συσκοτίσει για τη βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε νέα κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των ασφαλιστικών ταμείων. Πιστεύουν αλήθεια ότι μπορούν να κοροϊδεύουν πολλούς για πολύ;
91 χρόνια ΚΚΕ
Ως «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής» σαν σήμερα πριν από 91 χρόνια γεννήθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, σηματοδοτώντας την αφετηρία χειραφέτησης της εργατικής τάξης απ' το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Η σημερινή μέρα είναι για τα μέλη και τους φίλους του, για ανθρώπους του μόχθου που τείνουν ευήκοον ους στις θέσεις και την πρότασή του, μέρα γιορτής, περηφάνιας για μια μεστή αγώνων υπέρ του λαού πορεία, μεστή διδαγμάτων - παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες, αλλά και μέρα περισυλλογής για όσα απομένουν να γίνουν, για τα καθήκοντα στα οποία πρέπει να ανταποκριθούμε.
Ενενήντα ένα χρόνια αφειδώλευτης, ακατάπαυστης δράσης, στο πλευρό της εργατικής τάξης, στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική απελευθέρωση. Στο πλευρό κάθε λαού που αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, από θέσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης. Στο ίδιο μετερίζι και σήμερα το ΚΚΕ παλεύει για τη συγκρότηση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος, για τη λαϊκή εξουσία. Ενενήντα ένα χρόνια καθοδηγούμενο απ' την πρωτοπόρα θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, με πρωτοπόρα δράση, με πίστη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού.
Η ιστορία του Κόμματός μας είναι οδηγός δράσης, για να γίνουμε πιο ικανοί, πιο αποτελεσματικοί μαχητές στον αγώνα για το σοσιαλισμό που δένεται με τους καθημερινούς αγώνες για την απόκρουση των επιθέσεων σε βάρος του λαού, για την απόσπαση μέτρων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες του. Ετσι και μόνο τιμάμε με τον καλύτερο τρόπο τα 91 ηρωικά χρόνια του Κόμματός μας.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων άλλαξαν πολλά. Ενα πράγμα δεν άλλαξε. Η αταλάντευτη αντιπαράθεση με τον ταξικό αντίπαλο, η προσήλωση και η πίστη του Κόμματός μας στην προοπτική μιας κοινωνίας απαλλαγμένης απ' την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η προσπάθεια να εμπνεύσει την εργατική τάξη για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής. Τα λάβαρά του δεν τα υπέστειλε ποτέ. Κι αυτό ο ταξικός αντίπαλος όπως και ο οπορτουνισμός δε μας το συγχώρησαν. Δε συγχώρησαν στο ΚΚΕ ότι άντεξε, στάθηκε όρθιο μετά τις αντεπαναστάσεις και τις ανατροπές. Οτι προστάτευσε ως κόρη οφθαλμού την κοσμοθεωρία του και τη στρατηγική της ανατροπής του καπιταλισμού. Οτι επέμεινε να υπερασπίζεται το σοσιαλισμό και την ανωτερότητά του, καταβάλλοντας συγχρόνως προσπάθεια να μελετήσει, να βαθύνει στα αίτια των ανατροπών.
Γι' αυτό και η λυσσασμένη αντικομμουνιστική εκστρατεία, η προσπάθεια να χτυπηθεί η στρατηγική του ΚΚΕ και η τακτική που την υπηρετεί. Αναγνωρίζουν σ' αυτήν τον κίνδυνο. Ανησυχούν γιατί το ΚΚΕ προχωρά μπροστά, ώριμο, ατσαλωμένο με συλλογικά διαμορφωμένες θέσεις και προτάσεις, που βρίσκουν απήχηση στο λαό. Οι ριζοσπαστικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις πυροδοτούνται απ' την πολιτική του πρόταση. Δεν υποτιμάμε την επίθεση του αντιπάλου, επαγρυπνούμε, αλλά με γνώση ότι μπορούμε να την αποκρούσουμε.
Σήμερα, με την αυτοπεποίθηση της υπερενενηντάχρονης δράσης μας, των θέσεών μας, που επιβεβαιώθηκαν απ' τη ζωή, με όπλο τη στρατηγική του ΚΚΕ συνεχίζουμε πιο αποφασισμένοι την ιδεολογική, πολιτική αντεπίθεσή μας. Οικοδομούμε πιο γερούς δεσμούς με την εργατιά, το λαό. Προϋπόθεση για την ισχυροποίηση του Κόμματός μας. Για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του κινήματος. Για να γράψουμε νέες επαναστατικές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης.
Feeds
