Από τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό που βρίσκονται σε εξέλιξη, μετά τη λεγόμενη κοινή ανακοίνωση του Κύπριου Προέδρου, Ν. Αναστασιάδη, και του ηγέτη του ψευδοκράτους, Ντερβίς Ερογλου, φέτος το Φλεβάρη, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτό που προωθείται είναι μια λεγόμενη επίλυση που θα προσαρμοστεί στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, σε μια περίοδο που οξύνονται οι ανταγωνισμοί ιδιαίτερα στο φόντο της ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, ο λεγόμενος άξονας Ισραήλ - Ελλάδας - Κύπρου, με την ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι ένα στοιχείο που δείχνει την επιδίωξη που υπάρχει. Με βάση, λοιπόν, το νέο σχέδιο «τύπου Ανάν» που προωθείται, με τα δύο «συνιστώντα κράτη», είναι φανερό ότι επιχειρείται η ντε φάκτο διχοτόμηση και η αναβάθμιση του ρόλου του ψευδοκράτους. Από εκεί προκύπτουν και η αδιαλλαξία και η επιθετικότητα των πολιτικών εκπροσώπων του ψευδοκράτους και της Τουρκίας, και το αυξημένο ενδιαφέρον δυνάμεων, ιδίως των ΗΠΑ, που όλοι πλέον διαπιστώνουν καθημερινά.

Το Κυπριακό είναι άλλη μια κλασική περίπτωση διεθνούς ζητήματος, αφού πρόκειται για ζήτημα εισβολής και κατοχής του 37% του νησιού από ξένη δύναμη, που αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση υπέρ των λαϊκών δυνάμεων εντός των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και οργανισμών. Διαψεύδονται και διάφοροι αστοί και οπορτουνιστές που έσπερναν αυταπάτες ότι ο κυπριακός λαός με την ένταξη στην ΕΕ δήθεν θα ωφελούνταν και θα λυνόταν και η «εθνική υπόθεση». Ακριβώς το αντίθετο συνέβη.

Αποδεικνύεται ότι τα λαϊκά κινήματα δεν μπορούν να αποτρέψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με «παρεμβάσεις σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς» οργανισμούς του καπιταλισμού, αλλά μόνο με πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε κράτος, με πάλη για έξοδο από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις. Είναι χίμαιρα να πιστεύουν οι εργαζόμενοι ότι με διαβουλεύσεις ή, πολύ περισσότερο, με μια κυβερνητική εναλλαγή, εντός όμως των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, είναι δυνατόν να αποτραπούν οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι, να επιλυθούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Και το Κυπριακό είναι μια περίπτωση από την οποία οι εργαζόμενοι, τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα από τη στάση που κρατάει κάθε κόμμα. Η αντίθεση στα νέα σχέδια που στηρίζουν ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ είναι ένα το κρατούμενο. Το ΚΚΕ, όπως δήλωσε και χτες, μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Κύπρου, ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, θα συνεχίσει την πάλη για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, ομόσπονδη, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένες βάσεις, χωρίς ξένα στρατεύματα, χωρίς εγγυητές και προστάτες. Η αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους όλης της Κύπρου έχει συνέπεια και διάρκεια γιατί συνδυάζεται με την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης για όλους τους λαούς, γιατί το ΚΚΕ χαράζει το δρόμο για αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, με το λαό στην εξουσία, κάτοχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών που μπαίνουν στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.