Την «πολιτική σταθερότητα» δείχνει ως «βασικό ζητούμενο» η κυβέρνηση για τις ευρωεκλογές και ζητάει ψήφο για να παραμείνει «αδιατάρακτη» η «μεταρρυθμιστική πορεία» που έχει χαράξει.

Αυτή η «σταθερότητα» είναι από μόνη της λόγος για να ρίξει «μαύρο» ο λαός στην πολιτική της ΝΔ, στα κόμματα που της δίνουν συναίνεση, και στην ίδια την ΕΕ, με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Από τη μία, η ΝΔ ζητάει να διασφαλιστεί η «σταθερότητα» απέναντι σε μια «σύνθετη γεωπολιτική κατάσταση», όπως αποκαλεί το κουβάρι των ανταγωνισμών και τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις.

Μόνο που για τον λαό αυτά σηματοδοτούν ένταση της επικίνδυνης αστάθειας.

Γιατί, τι άλλο είναι η μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση και η αποστολή όπλων, ακόμα και απαγορευμένων, στην Ουκρανία;

Πόση «σταθερότητα» και «ασφάλεια» απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι με τη συμμετοχή της φρεγάτας «Υδρα» στην πολεμική αποστολή της ΕΕ στην Ερυθρά, με τις στρατηγικές συμφωνίες με τα κράτη - δολοφόνους των ΗΠΑ και του Ισραήλ, με τη στήριξη στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού;

Ποιος μπορεί να νιώθει «σταθερότητα», όταν κινδυνεύει να γίνει στόχος αντιποίνων, ως συνέπεια των πρωταγωνιστικών ρόλων που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων, στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή;

Ο άλλος πυλώνας της «σταθερότητας» για την κυβέρνηση είναι η συνέχιση των «σημαντικών μεταρρυθμίσεων», όπως αποκαλεί τους αντιλαϊκούς νόμους που ψηφίζει για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Μέτρα που φέρνουν το σμπαράλιασμα στη ζωή κάθε εργαζόμενου, στο σήμερα και το αύριο της νεολαίας. Που απογειώνουν το κόστος ζωής, την επίθεση στο εισόδημα, τη χρεοκοπία στα λαϊκά νοικοκυριά.

Γιατί η «σταθερότητα» της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, των απλήρωτων υπερωριών και της δουλειάς 13 ώρες τη μέρα σε πολλαπλούς εργοδότες σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια στη ζωή των εργαζομένων και του λαού, ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια των νέων στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Η σταθερότητα των χρηματιστηρίων Ενέργειας, των «πράσινων» επενδύσεων, της περαιτέρω εμπορευματοποίησης της Υγείας, των ιδιωτικών ΑΕΙ, σημαίνει ξάφρισμα του λαϊκού εισοδήματος για να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Η «σταθερότητα» της «απελευθέρωσης» σε μια σειρά κλάδους, που κάνει κανονικότητα το «πάμε κι όπου βγει», οδηγεί σε εγκλήματα όπως αυτό των Τεμπών.

Ολες αυτές είναι μερικές από τις «σημαντικές μεταρρυθμίσεις» που ψηφίστηκαν από την ΕΕ και τα κόμματά της για να εφαρμοστούν στη χώρα μας από όλες τις κυβερνήσεις. Κι όπως λέει η ΝΔ, πρέπει να βρουν «πολιτική νομιμοποίηση» από τις κάλπες της 9ης Ιούνη, ώστε να συνεχιστούν με μεγαλύτερη ορμή.

Επομένως, το πραγματικό διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι να δώσει ο λαός και με την ψήφο του ένα γερό χαστούκι στην αντιλαϊκή «σταθερότητα» της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο με πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Εχει άλλωστε πλούσια πείρα από τη στήριξη που προσφέρουν όλα τα άλλα κόμματα στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης. Που ψηφίζουν αντιλαϊκές Οδηγίες και κατευθύνσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, και όταν αυτές γίνονται νομοσχέδια της κυβέρνησης, τις ξαναψηφίζουν επειδή είναι ...ευρωπαϊκές Οδηγίες που δεν μπορούν να απορριφθούν! Για τέτοιους πολιτικούς θεομπαίχτες μιλάμε.

Το τοπίο λοιπόν είναι ξεκάθαρο μπροστά στις κάλπες της 9ης Ιούνη: Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, με «μαύρο» στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και στα άλλα κόμματα της ΕΕ, μπορούν να στείλουν ακόμα πιο δυνατό μήνυμα ενάντια στη βάρβαρη σταθερότητα που τους τσακίζει.

Με πιο ισχυρό το ΚΚΕ, να γίνουν οι ίδιοι ακόμα πιο δυνατοί, πιο δύσκολοι αντίπαλοι στην επίθεση της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.

Να ενισχύσουν τη μόνη «σταθερότητα» που τους συμφέρει: Των αγώνων και της διεκδίκησης, στον δρόμο της ανατροπής, για αποδέσμευση από τη φυλακή της ΕΕ, με τη δύναμη της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας σε ρόλο πρωταγωνιστή!