Το λάκκο των εργαζομένων σκάβουν μεγαλοεπιχειρηματίες, κυβέρνηση και ΓΣΕΕ, έχοντας συμφωνήσει στην ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, στη μείωση των ήδη χαμηλών μισθών στον ιδιωτικό τομέα, στην αύξηση του απλήρωτου ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Αυτά υπηρετεί το νομοσχέδιο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ικανοποιεί και τις άλλες αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, που επιπλέον απαιτούν παράταση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς πληρωμή υπερωριών, κατάργηση του πενθήμερου και της κυριακάτικης αργίας. Συνεργοί σε αυτό το αντεργατικό έγκλημα είναι οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ.

Οταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζητά «οδικό χάρτη διάσωσης των επιχειρήσεων» (χτες στο ΜΕΓΚΑ), αντί για εφαρμογή πολιτικής και οργάνωσης ταξικού αγώνα διάσωσης των εργαζομένων από την κρίση και την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου, τότε γίνεται προφανές ότι αυτός και οι όμοιοί του στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η ντροπή των εργατών. Οσο και αν πάσχιζε ο εκπρόσωπος του κεφαλαίου στο συνδικαλιστικό κίνημα να συγκαλύψει ότι συναντήθηκε με τις εργοδοτικές οργανώσεις και συμφώνησε στις απαιτήσεις τους στέλνοντας στον Προκρούστη του κέρδους τους εργάτες και τη ζωή τους, δεν τα κατάφερε. Ηταν πραγματικά αξιοθρήνητος. Βεβαίως, αυτός τη δουλειά των μεγαλοεπιχειρηματιών έκανε. Και αυτή η κατάντια δεν έχει πάτο. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδέχεται μείωση μισθών για να μην γίνουν τάχα απολύσεις, αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας. Συμφώνησε με τις επιχειρησιακές συμβάσεις στο όνομα της διάσωσης επιχειρήσεων. Στόχος της δράσης της η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για όλα τα παραπάνω έχει δεχτεί τα συγχαρητήρια εργοδοτών, κυβέρνησης, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.. Παραδίδει τα δικαιώματα της εργατικής τάξης στις ορέξεις του ΣΕΒ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν καμιά εμπιστοσύνη στη ΓΣΕΕ. Είναι επικίνδυνη για τα εργατικά συμφέροντα. Η εργατική τάξη να πάρει την υπόθεση στα δικά της χέρια, με το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα.