Και οι πρόσφατοι τραυματισμοί των τεσσάρων πυροσβεστών στην πυρκαγιά της Αναβύσσου, αλλά και ο νεκρός πυροσβέστης στο Ζευγολατιό Κορίνθου είναι αποτέλεσμα των μεγάλων ελλείψεων σε υποδομές, μέσα, προσωπικό, της απουσίας προληπτικών παρεμβάσεων στα οικοσυστήματα της χώρας και της ψυχολογικής και βιολογικής εξουθένωσης που βιώνουν οι πυροσβέστες, συνεπεία όλων αυτών των ελλείψεων, αφού υποχρεώνονται να υπερβούν εαυτούς και να καλύψουν με τη δική τους αποκλειστική συμβολή τη διαχρονική εγκληματική αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων.

Με αφορμή αυτήν την κατάσταση η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών», με παρέμβασή της, καλεί σε κοινό μέτωπο και αγώνα των μονίμων, πενταετών και εποχικών, ενάντια στις πολιτικές «που αφαιρούν όχι μόνο εργασιακά δικαιώματα αλλά και τη ζωή μας», όπως αναφέρει.

Αναλυτικότερα, στην παρέμβασή της σημειώνει:

«Οποιος δεν αντιδρά στις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας που έχουν διαμορφωθεί στο ΠΣ, είναι εξίσου ένοχος για τα συνεχόμενα ατυχήματα. Η υπέρβαση του χρόνου εργασίας, που φτάνει έως και 40 ώρες συνεχόμενες, σε αρκετές περιπτώσεις υπό συνθήκες έντονης επιχειρησιακής δραστηριότητας και καύσωνα, χωρίς, μάλιστα, πολλές φορές την απαραίτητη χορήγηση φαγητού και υγρών, δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν άλλο εργασιακό χώρο και δεν συμπεριλαμβάνεται, ακόμη τουλάχιστον, στα ρεκόρ Γκίνες.

Είναι γνωστές και έχουν παγιωθεί οι συχνές μετακινήσεις δεκάδων πυροσβεστών, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τις έδρες των υπηρεσιών τους, για ενίσχυση άλλων περιοχών, που συμβάλλουν στην ακόμη μεγαλύτερη εξουθένωσή τους. Η μη χορήγηση των ημερήσιων αναπαύσεων και οι πετσοκομμένες άδειες, που μέσω προφορικών κατευθύνσεων έχουν γίνει πλέον καθεστώς, δεν δίνουν καμία δυνατότητα αναπλήρωσης των ζωτικών δυνάμεων που χρειάζεται όποιος εργάζεται κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Η έκθεση σε συνεχόμενο κίνδυνο της ζωής των πυροσβεστών, κατά παράβαση όλων των κανόνων ασφάλειας, δεν αποτελεί κλειστό συντεχνιακό μυστικό, αλλά το έχει αντιληφθεί η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και το εκφράζει με αληθινή συμπάθεια, όταν πλάτη με πλάτη παλεύει από κοινού για την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών, που απειλούν το βιος του. Πόσες, όμως, ακόμη οικογένειες θα θάψουν τα παλικάρια τους και πόσοι άλλοι πυροσβέστες θα μείνουν για πάντα σακατεμένοι για να υπάρξει η στοιχειώδης αντίδραση;

Τα συνεχόμενα κρούσματα τραυματισμών στο Πυροσβεστικό Σώμα, κυρίως μετά από την περίοδο ανάληψης της δασοπυρόσβεσης, που ουσιαστικά μπήκε σε εφαρμογή η στρατηγική συγχώνευσης τομέων του Δημοσίου, για εξοικονόμηση πόρων, και η σημαντική περιστολή δαπανών από τους εμπλεκόμενους φορείς στην πυρασφάλεια της χώρας, στη Δασική Υπηρεσία και το ΠΣ, δεν αποτελούν κάποιο φυσικό φαινόμενο ή αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο της δουλειάς μας, όπως γίνεται προσπάθεια να περάσει προς την κοινωνία από διάφορα υπηρεσιακά "παπαγαλάκια" που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και τοποθετούνται σε διάφορα ΜΜΕ.

Είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιδασικών και αντιλαϊκών πολιτικών και της υπερεντατικοποίησης που επέβαλε η εφαρμογή τους στους υπαλλήλους του ΠΣ, προκειμένου να σηκώσουν αποκλειστικά στις πλάτες τους το τεράστιο βάρος της πυροπροστασίας της χώρας.

Καμία μέριμνα δεν υπήρξε και καμία ουσιαστική προσπάθεια δεν έγινε από τη σημερινή κυβέρνηση για τη λήψη μέτρων προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιου είδους ατυχήματα. Αντιθέτως, μετά την πλήρη επάνδρωση των ΠΥ των ιδιωτικοποιημένων αεροδρομίων και αφού αποδυναμώθηκαν ακόμη περισσότερο οι ΠΥ και τα ΠΚ και οι επιχειρησιακοί σχεδιασμοί κινδύνευαν να μείνουν στα χαρτιά, επέβαλε ακόμη μεγαλύτερη εργασιακή εντατικοποίηση στους πυροσβέστες για να καλυφθούν τα μεγάλα κενά που δημιουργήθηκαν προς χάριν της κερδοφορίας της "Fraport".

Ενώ συμβαίνουν όμως όλα αυτά τα ατυχήματα στο ΠΣ, και αποτελούν μία διαχρονική πραγματικότητα, το επάγγελμα του πυροσβέστη συνεχίζει να μη θεωρείται επικίνδυνο και ανθυγιεινό και να μην προστατεύεται από τη σχετική εργατική νομοθεσία. Δεν προστατεύεται όμως πλέον ούτε το γονεϊκό δικαίωμα, αφού, προκειμένου να βγάλουν και από τη μύγα ξίγκι, δημιούργησαν το πιο αντιδραστικό νομοθετικό έκτρωμα, αποκλειστικά για τους γονείς πυροσβέστες μικρών παιδιών, κατά παράβαση οποιασδήποτε έννοιας οικογενειακού δικαίου υπάρχει στη χώρα μας και την ΕΕ, αναστέλλοντας για ένα τρίμηνο τη γονική άδεια την περίοδο του καλοκαιριού.

Ευτυχώς, όμως, απ' ό,τι φαίνεται, δεν χάθηκε η "ευαισθησία" από τα αρμόδια κυβερνητικά κλιμάκια, γιατί μέσω πρόσφατης σχετικής απάντησης που δόθηκε σε ερώτημα βουλευτών του ΚΚΕ επικαλούνται ότι, "...μένοντας αταλάντευτοι στις δεσμεύσεις μας για καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας για την επίλυση των όποιων αναφυομένων προβλημάτων..." και ότι "...στο πλαίσιο της προστασίας της μητρότητας", πήραν την απόφαση και εξαίρεσαν από την τρίμηνη καλοκαιρινή αναστολή των γονικών αδειών τις μητέρες που γαλουχούν!!! Πολύ άτυχα τα μικρά παιδιά των υπαλλήλων του ΠΣ που δεν "κατεβάζουν" γάλα οι γονείς τους.

Οι πυροσβέστες, όμως, μόνιμοι, πενταετείς και εποχικοί, δεν βρίσκονται αντιμέτωποι μόνο με την αδιαφορία των κυβερνήσεων και την υποκριτική "συμπάθεια" που εκφράζουν όλοι όσοι φρόντισαν, χρόνια τώρα, με τις πολιτικές που εφάρμοσαν να δημιουργήσουν αυτές τις επικίνδυνες εργασιακές συνθήκες που είναι η αιτία των δεκάδων σοβαρών ατυχημάτων, αλλά εισπράττουν την ίδια επικίνδυνη αδιαφορία και από τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά τους όργανα, όπου κυριαρχεί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Την ίδια ακριβώς στάση αντιμετωπίζουν για όλα τα εργασιακά προβλήματα που τους απασχολούν και από τις διοικήσεις των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ, όπου ανήκουν οι πενταετείς και οι εποχικοί πυροσβέστες.

Μοναδικός συνεπής σύμμαχος και συμπαραστάτης των πυροσβεστών είναι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων της χώρας.

Μοναδική διέξοδος από την εργασιακή κόλαση που έχουν δημιουργήσει οι αντιλαϊκές πολιτικές για χιλιάδες εργαζόμενους του ΠΣ είναι η μαζική συσπείρωσή τους στις γραμμές της ΕΑΚΠ και η οργάνωση αγωνιστικών διεκδικήσεων από τα κάτω, με κοινό μέτωπο των μονίμων, πενταετών και εποχικών, ενάντια στις πολιτικές που αφαιρούν όχι μόνο εργασιακά δικαιώματα αλλά και τις ζωές μας».