Η αγωνία για τις ανάγκες του κεφαλαίου κυριάρχησε στην προχτεσινοβραδινή τηλεοπτική «αναμέτρηση»
Από την τηλεοπτική αναμέτρηση των βασικών εκπροσώπων των εκδοχών διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στη Γαλλία |
«Αέρα στα πανιά» των επόμενων αντιλαϊκών σχεδιασμών έδωσε η προχτεσινοβραδινή τηλεοπτική «αναμέτρηση» (ντιμπέιτ) των πέντε βασικότερων υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στη Γαλλία στις 23 Απρίλη (α' γύρος), δηλαδή της ευρωσκεπτικίστριας του «Εθνικού Μετώπου» Μαρίν Λεπέν, του «ανεξάρτητου» Εμανουέλ Μακρόν (υπουργός του Ολάντ), του «Ρεπουμπλικάνου» Φρανσουά Φιγιόν, του υποψήφιου του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS) Μπενουά Αμόν και του «ανεξάρτητου» Ζαν Λικ Μελανσόν (πρώην επικεφαλής του «Μετώπου της Αριστεράς», όπου συμμετείχε και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας).
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που έκανε η εταιρεία «Ελάμπ» μετά το ντιμπέιτ, το 29% των τηλεθεατών βρήκε πιο πειστικό τον Μακρόν, το 20% τον Μελανσόν, ενώ Φιγιόν και Λεπέν «μοιράζονται» την τρίτη θέση και ο Αμόν εμφανίζεται τελευταίος.
Στη συζήτηση περίσσεψαν οι προτάσεις για την υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών του γαλλικού κεφαλαίου. Στην ενότητα για την «απασχόληση» και το πώς θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, η Λεπέν υπογράμμισε πως χρειάζεται «ένα κράτος με στρατηγικό ρόλο» και «ένας οικονομικός πατριωτισμός» με ζητούμενο «το κράτος να αβαντάρει τις γαλλικές εταιρείες όσον αφορά τις δημόσιες παραγγελίες».
Ο Μακρόν επικεντρώθηκε στην ανάγκη οι εταιρείες να έχουν «τη δυνατότητα να έχουν τα ωράρια εργασίας που επιθυμούν», προσθέτοντας ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία τους, ενώ ο Φιγιόν υπογράμμισε ότι «υπάρχουν πολλές εταιρείες ή και εργαζόμενοι που θα επιθυμούσαν να εργάζονται πάνω από 35 ώρες», υποστηρίζοντας ότι «αυτό πρέπει να αποτελέσει θέμα κοινωνικής διαπραγμάτευσης», επικρίνοντας το ότι στη Γαλλία σήμερα οι ώρες εργασίας είναι από τις χαμηλότερες ανάμεσα στις «μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις».
Από την άλλη μεριά, ο Αμόν δεσμεύτηκε να μοιράσει νέα «κίνητρα» στη μεγαλοεργοδοσία, παροτρύνοντας εταιρείες και κλάδους «να μειώσουν το χρόνο εργασίας με αντάλλαγμα μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές», ενώ και ο Μελανσόν τάχτηκε υπέρ της διασφάλισης 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις «στην οικονομία του μέλλοντος».
Ενδεικτική ήταν η συζήτηση και στο κεφάλαιο της «ασφάλειας», όπου γενικότερα αναδείχτηκε ο ρόλος που η Γαλλία καλείται να αναλάβει σε ένα πλαίσιο σφοδρών ανταγωνισμών με «όχημα» τη σταθερότητα διεθνώς.
Η Λεπέν «γκρίνιαξε» επειδή η συμμετοχή στην ΕΕ «κοστίζει» 9 δισ. ευρώ στη Γαλλία, εξηγώντας ότι το πρόβλημα του «Εθνικού Μετώπου» είναι πως δε θέλει οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας «να πηγαίνουν να κάνουν πολέμους που δεν έχουμε αποφασίσει (εμείς)», ζητά δηλαδή πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεξαγωγή και την ιεράρχηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ενώ ξεκαθάρισε ότι στο τέλος της επόμενης πενταετίας οι δαπάνες για την «ασφάλεια» πρέπει να έχουν αυξηθεί στο 3% του ΑΕΠ.
Ο Αμόν διατύπωσε επιφυλάξεις μόνο ως προς το «καπέλο» των επεμβάσεων, σημειώνοντας ότι «κάθε στρατιωτική δράση πρέπει να γίνεται εντός του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών», τασσόμενος κι αυτός υπέρ της δραστικής αύξησης των «αμυντικών» δαπανών.
Τέλος, ο Μελανσόν υποσχέθηκε ότι εφόσον εκλεγεί θα διοργανώσει μια διάσκεψη (για την ασφάλεια) με συμμετοχές από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, σχολιάζοντας ότι «σε τίποτα δεν ωφελεί να είμαστε πάνοπλοι απέναντι στη Ρωσία. Καλύτερα πρέπει να συζητήσουμε (μαζί της)». Τέλος, ο Φιγιόν ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ο αγώνας που έδωσε η Γαλλία ενάντια στο "Ντάες" (σ.σ. αραβικό ακρωνύμιο του "Ισλαμικού Κράτους") είναι μια αποτυχία, θα έπρεπε να τον διεξαγάγουμε μαζί με τη Ρωσία και τους εταίρους από την Εγγύς Ανατολή».