Με κοινή συνισταμένη την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης, εξελίσσονται τα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το κουαρτέτο και μάλιστα πέρα και πάνω από το χρονικό ορίζοντα του τρέχοντος μνημονίου, δηλαδή για μετά το 2018. Σε πρώτο πλάνο προβάλλει και πάλι το ζήτημα της περαιτέρω καρατόμησης του αφορολόγητου ορίου στους μισθωτούς και τους συνταξιούχος, σε μια εξέλιξη που έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη σχετική παρέμβαση της συγκυβέρνησης, με κατεύθυνση, βέβαια, την περαιτέρω ενίσχυση της φοροληστείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ξαναστήνεται το γνώριμο σκηνικό της προηγούμενης (πρώτης) «αξιολόγησης», με άξονα το ύψος των νέων περικοπών και των επιβαρύνσεων απέναντι στα λαϊκά νοικοκυριά, που έχουν στόχο την κάλυψη των λεγόμενων δημοσιονομικών κενών στους κρατικούς προϋπολογισμούς της επόμενης περιόδου. Σε αυτό το επίπεδο, οι φορολογικές παρεμβάσεις που δρομολογούνται έρχονται να συμπιέσουν ακόμη και αυτούς τους κατώτατους μισθούς και τα μεροκάματα, τους χαμηλοσυνταξιούχους καθώς και τα λαϊκά εισοδήματα που βρίσκονται κάτω από τα όρια της επίσημης φτώχειας. Σχετικά και απόλυτα, ο λεγόμενος «έντιμος συμβιβασμός» που «διαφημίζει» η συγκυβέρνηση εστιάζει γύρω από το ύψος της νέων μέτρων φοροαφαίμαξης και στον τρόπο που αυτά θα «σερβιριστούν», είτε μέσω άμεσης νομοθετικής παρέμβασης, είτε μέσω των εφεδρειών του «δημοσιονομικού κόφτη», που με τη σειρά του αναβαθμίζεται και παρατείνεται σε βάθος χρόνου.

Την ίδια ώρα, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, έχουν ξεκινήσει οι επεξεργασίες σχετικά με τα σενάρια γύρω από το αφορολόγητο όριο και τις αντίστοιχες αυξήσεις στα κρατικά έσοδα, ανάλογα με το ύψος της καρατόμησης που θα επιλεγεί. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζονται μια σειρά από σενάρια, μετά από μια μείωση του αφορολόγητου ορίου της τάξης των 1.000 ή και 1.500 ευρώ.

Να σημειωθεί ότι με την προηγούμενη νομοθετική παρέμβαση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα αφορολόγητα όρια μισθωτών και συνταξιούχων, από τα 9.545 ευρώ, για τους φορολογούμενος χωρίς παιδιά περιορίστηκαν 8.636 ευρώ, με 1 παιδί 8.863 ευρώ και με 2 παιδιά στα 9.090 ευρώ. Ετσι, οι περαιτέρω επιβαρύνσεις στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) ήδη ξεκίνησαν από εισοδήματα της τάξης των 617 ευρώ το μήνα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μείωση του αφορολόγητου στα επίπεδα των 7.000 ευρώ, θα σημάνει το δυνάμωμα της φοροληστείας για όλα τα λαϊκά εισοδήματα που βρίσκονται πάνω από τα 500 ευρώ το μήνα.

Στο μεταξύ, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, και ο αναπληρωτής υπουργός , Γ. Χουλιαράκης, συναντήθηκαν χτες στο Παρίσι με τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Μ. Σαπέν.

Σύμφωνα με «άτυπη» ενημέρωση από την πλευρά της συγκυβέρνησης, υπήρξε «λεπτομερής και ουσιαστική συζήτηση τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τη διαδικασία, με σκοπό να ξεκλειδώσουν όλες οι πτυχές της δεύτερης αξιολόγησης». Ταυτόχρονα, διαπιστώνεται «σύμπτωση απόψεων» για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» «όσο το δυνατόν γρηγορότερα».

Την ίδια ώρα, ο υπουργός Οικονομικών του Βελγίου, Γ. Οβερτβελντ, μιλώντας στο πρακτορείο «Ρόιτερς», σημείωσε ότι «η Ευρωζώνη θα συνεχίσει το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, με ή χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ», τονίζοντας πως «η παρουσία του ΔΝΤ είναι από κάθε άποψη πολύ επιθυμητή και είναι ιδιαίτερα αποδοτικό να την έχουμε».

Σήμερα, συνεδριάζει η Ομάδα Εργασίας του Γιούρογκρουπ, ενώ παράλληλα ο Ευ. Τσακαλώτος θα συναντηθεί στις Βρυξέλλες με τον Επίτροπο Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί.

«Κορυφαία, ασφαλώς, προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του Προγράμματος. Εχουμε επίγνωση ότι αυτό δεν σημαίνει, από μόνο του, και το τέλος της κρίσης. Ομως θα είναι σαν να φτάνουμε σε ένα ξέφωτο...». Αυτό υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, εστιάζοντας στους άξονες της πολιτικής στην προοπτική ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου. Ετσι τσακίζουν το λαό σε όφελος του κεφαλαίου, αυτό σημαίνει «ολοκλήρωση του προγράμματος», αλλά το τσάκισμα θα συνεχιστεί, αφού «δε σημαίνει και το τέλος της κρίσης», και ακόμη και με καπιταλιστική ανάπτυξη το τσάκισμα θα συνεχίζεται στο όνομα μη επιστροφής σε κρίση, πράγμα βεβαίως αδύνατο.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γ. Δραγασάκης, μιλώντας σε εκδήλωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, εστίασε στα παρακάτω:

• «Η ελληνική κυβέρνηση έχει από την πλευρά της ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις της και τα λίγα θέματα που μένουν ανοιχτά μπορούν να κλείσουν άμεσα, αν υπάρξει η αναγκαία βούληση από όλες τις πλευρές». Οπως είπε «διαφορές απόψεων μεταξύ των Θεσμών υπήρξαν και στο παρελθόν, το 2010, το 2011 και μετέπειτα. Και οδήγησαν είτε σε καθυστερήσεις είτε σε εξωπραγματικές απαιτήσεις ή σε ετεροβαρείς συμβιβασμούς σε βάρος της Ελλάδας, που είχαν ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της κρίσης, την παράταση και το βάθεμα της ύφεσης, τη διόγκωση των κοινωνικών δεινών». Ουσιαστικά, ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης βλέπει το «ξέφωτο» για το εγχώριο κεφάλαιο, στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής με διαδοχικά μέτρα. Μάλιστα, «δικαιολογήθηκε» για τις «καθυστερήσεις» στην «αξιολόγηση», λέγοντας ότι «δεν είναι κρυφό ότι, στην παρούσα συγκυρία, βασική αιτία των καθυστερήσεων είναι αποκλίνουσες απόψεις μεταξύ των Θεσμών».
• Οπως τόνισε, στην «αλλαγή σελίδας» στην οικονομία «θα συμβάλλουν τόσο ο τερματισμός του φαύλου κύκλου της ύφεσης, όσο και μέτρα που απλουστεύουν τις διαδικασίες για την ίδρυση και τη λειτουργία των επιχειρήσεων, η επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, η ενεργοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου, η βελτίωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών, η πολιτική σταθερότητα». Πρόκειται, δηλαδή, για τη σειρά των παρεμβάσεων που έχει δρομολογήσει η συγκυβέρνηση για την τόνωση του κεφαλαίου, όπως η διοχέτευση κρατικού χρήματος και επιδοτήσεων, οι φοροελαφρύνσεις και άλλα προνόμια για την τόνωση των κερδοφόρων επενδύσεων. Σύμφωνα με τον ίδιο, «το 2017 θέλουμε να είναι - και μπορεί να είναι - έτος δραστικής βελτίωσης του επιχειρηματικού και του επενδυτικού περιβάλλοντος».
• Δίνοντας έμφαση στη γεωπολιτική θέση της χώρας και του αναβαθμισμένου ρόλου που διεκδικείται για το εγχώριο κεφάλαιο, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών που εκδηλώνονται στην ευρύτερη περιοχή, χαρακτηριστικά υπογράμμισε: «Η Ελλάδα, παρά τις οδυνηρές συνέπειες της κρίσης, αποτελεί πυλώνα σταθερότητας σε ένα ευρύ τόξο αστάθειας από την Ουκρανία έως τη Βόρεια Αφρική», λέγοντας ότι «βασική προτεραιότητά μας, ως χώρα και ως κυβέρνηση, είναι να ενισχύσουμε το ρόλο αυτόν και να δράσουμε ως δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή με ακόμη πιο ενεργητικό τρόπο»...