Δεν ευοδώθηκε τελικά η προσπάθεια του πολιτικού συνονθυλεύματος «Κίνημα 5 Αστέρων» της Ιταλίας, του λαϊκιστή κωμικού Μπέπε Γκρίλο (κάτι σαν το Ποτάμι στην Ελλάδα), να ενταχθεί στην ευρωομάδα της Συμμαχίας των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών (ALDE).

Ο επικεφαλής της ευρωομάδας, Γκι Φερχόφσαντ, φέρεται να δήλωσε ότι «δεν υπάρχουν επαρκείς εγγυήσεις για να προαχθεί μια πολιτική ατζέντα που να μεταρρυθμίζει την Ευρώπη» από το «Κίνημα 5 Αστέρων», και συμπλήρωσε ότι «παραμένουν διαφορές σε ευρωπαϊκά θέματα - κλειδιά». Ετσι το συνονθύλευμα παραμένει στην ομάδα EFDD, των κομμάτων που εκφράζουν το ρεύμα του αστικού ευρωσκεπτικισμού (όπως το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ν. Φάρατζ). Και μάλιστα ο τελευταίος, που είχε βγει λαύρος να κατακεραυνώσει την ...προσχώρηση Γκρίλο στους ευρωφανατικούς, εμφανίστηκε χτες να ...ξανακαλωσορίζει τον Γκρίλο στην ομάδα και να δηλώνει ότι «ο αντισυστημικός αγώνας στην ΕΕ ξαναρχίζει». Ολες αυτές οι κινήσεις και τα πέρα- δώθε των αστών πολιτικών δεν αλλάζουν την ουσία, ότι με άλλη τακτική εξυπηρετούν τον ίδιο στρατηγικό στόχο, τη θωράκιση της εξουσίας του κεφαλαίου, ώστε να διευρύνεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του.

Στην ίδια τακτική για την εξασφάλιση των συμφερόντων των αστικών τάξεων Ιταλίας και Γαλλίας (που είναι «ριγμένες» σε σχέση με τη γερμανική) ήταν και η χτεσινή συνάντηση στο Παρίσι μεταξύ του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και του Ιταλού Πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνι. Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Ιταλός αστός πολιτικός, «η Γαλλία και η Ιταλία έχουν δεσμευτεί για την αναθέρμανση της ΕΕ σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές μετά το Brexit», και πρόσθεσε ότι οι προτεραιότητες είναι η «ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας».

Στο πλαίσιο της προσπάθειας της δεύτερης και τρίτης οικονομίας στην ΕΕ αντίστοιχα, υπογραμμίζεται η ανάγκη της χαλάρωσης των δημοσιονομικών κανόνων, υποτίθεται για να ενισχυθεί η απασχόληση, που επί της ουσίας παντού σημαίνει όχι σταθερή και μόνιμη εργασία με δικαιώματα, αλλά διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και του δουλεμπορίου τύπου «ενοικιαζόμενων εργαζομένων». Οι δε ηγέτες Γαλλίας και Ιταλίας εξήγγειλαν ότι η φετινή 60ή επέτειος της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης και οι εορτασμοί στο πλαίσιό της για την απαρχή του οικοδομήματος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου θα σημάνουν «το έναυσμα για μια νέα περίοδο για την Ευρωπαϊκή Ενωση», και επιδίωξη είναι να «ανοίξει μια νέα σελίδα για το μέλλον της Ευρώπης». Βεβαίως αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι ότι η λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου, επειδή στηρίζεται στην ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και τα αντιτιθέμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα των επιμέρους αστικών τάξεων, θα είναι πάντα προσωρινή, με προβλήματα συνοχής, χωρίς αυτό να αναιρεί ότι θα είναι πάντα αντιλαϊκή και αντιδραστική.