Αυτοί οι στίχοι - δημοσιευμένοι στον «Ριζοσπάστη» στο τέλος της δεκαετίας του '70, στάθηκαν η αφορμή της γνωριμίας του Αλκη Αλκαίου με τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος διαβάζοντάς τους τους μελοποίησε δημιουργώντας το εκπληκτικό αυτό τραγούδι («Φλεβάρης 1848») που ερμήνευσε μοναδικά η Μαρία Δημητριάδη. Γνωριμία που έφερε μία από τις μακροβιότερες και σπουδαιότερες συνεργασίες δημιουργών στο ελληνικό τραγούδι, με δίσκους - ορόσημα, όπως το «Εμπάργκο» (1982) και «Στου αιώνα την παράγκα» (1996). Είναι μια από τις δεκάδες ιστορίες που ξαναζωντάνεψαν χθες στο Ηρώδειο, σε μια βραδιά αφιερωμένη στον Αλκη Αλκαίο.

Εκεί οι φίλοι του που μελοποίησαν και τραγούδησαν τους στίχους του. Ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος μίλησε για τον ποιητή «που υποδυόταν τον στιχουργό και άλλαξε τη ρότα του μεταπολιτευτικού τραγουδιού», με τη «Ρόζα», την «Πιρόγα», το «Πάντα γελαστοί», το «Κακόηθες μελάνωμα». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τη «Βικτώρια», το «Πόρτο Ρίκο», ο Μίλτος Πασχαλίδης με το «Αγύριστο κεφάλι» και το «Σαράκι», ο Μπάμπης Στόκας με τον «Υπνόσακο», ο Χρήστος Θηβαίος με το «Blues on the road». Αλλά και τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, του Μάριου Τόκα, του Σωκράτη Μάλαμα και του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Στη συναυλία παρευρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Οι στίχοι του - ζώσα ποίηση γραμμένη για τη ζωή με τους αγώνες και τις προσδοκίες της, για τον άνθρωπο και τα όνειρά του, για την ομορφιά και για τον έρωτα, ανέδειξαν για άλλη μια φορά πως τέτοια ποίηση έχει τη δύναμη να χτυπάει την πόρτα του παρόντος κυοφορώντας πάντα τα σημάδια μελλοντικών εικόνων. Και όλοι μαζί τραγουδήσαμε για κείνον τον παρόντα - απόντα: «Αδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή / και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση / και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση / και σαν Ανατολή»...