Στο φεστιβάλ συμμετείχαν 17.000 αντιπρόσωποι από 72 χώρες, καθώς και πάνω από 100.000 νεολαίοι της Τσεχοσλοβακίας. Το φεστιβάλ έπαιξε θετικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας της χώρας, της οποίας η εργατική τάξη πάλευε τότε για την κατάκτηση της εξουσίας.

Κορυφαία στιγμή του φεστιβάλ ήταν η κατάληξη στο Λίντιτσε μιας «Πορείας Φιλίας» που είχε ξεκινήσει από τη Γαλλία, τη Σκανδιναβία και τις Βαλκανικές χώρες. Πάνω στα ερείπια αυτού του χωριού που καταστράφηκε από τους Γερμανούς φασίστες, αφού εξοντώθηκαν οι κάτοικοί του, οι εκπρόσωποι της παγκόσμιας νεολαίας ορκίστηκαν «να μη σταματήσουν ποτέ τον αγώνα ενάντια στα υπολείμματα του φασισμού και να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφευχθεί ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος».

Στο φεστιβάλ αυτό ιδρύθηκε το Διεθνές Ταμείο Αλληλεγγύης που είχε στόχο να εξασφαλίζεται οικονομική βοήθεια στους αντιπροσώπους οργανώσεων που προέρχονται από αποικιοκρατικές χώρες.

Συμμετείχαν 26.000 νέοι από 105 χώρες. Ξεχωρίζει η παρουσία του Τολιότ Κιουρί, προέδρου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, ως επίτιμου προέδρου. Ο χαρακτήρας της αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης του φεστιβάλ εκφράστηκε με εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το λαό της Κορέας, που δοκιμαζόταν από την ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση των Αμερικανών και πάλευε για την ανεξαρτησία του.

Και σε αυτό το φεστιβάλ, όπως και στα δύο προηγούμενα, ξεχωρίζει η διεθνιστική αλληλεγγύη προς το δοκιμαζόμενο από το μετεμφυλιακό καθεστώς ελληνικό λαό, με αφιερώματα στον αγώνα της ΕΠΟΝ. Εδώ, το ποίημα του Κώστα Γιαννόπουλου, εκτελεσμένου ΕΠΟΝίτη, παίρνει το πρώτο βραβείο ποίησης. Ανάμεσα στους κριτές ήταν οι Πάμπλο Νερούντα, Ναζίμ Χικμέτ, Πολ Ελιάρ.