Η κατάθεση και ψήφιση από τη Βουλή των αντιλαϊκών εφαρμοστικών διατάξεων που περιέχονται στη συμφωνία με την τρόικα, η αναζήτηση διεξόδου στις διεθνείς χρηματαγορές και στη συνέχεια το επίσημο άνοιγμα της συζήτησης γύρω από τους τρόπους ελάφρυνσης του κρατικού χρέους, είναι τα επόμενα βήματα που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση. Σε πρώτο πλάνο προβάλλουν τα «διαρθρωτικά μέτρα» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα και παράλληλα, μόνιμο χαρακτήρα, ανεξάρτητα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, αποκτούν τα μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής που ξετυλίχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Από τα κιτάπια του κεφαλαίου, αλλά και του ίδιου του μνημονίου είναι βγαλμένες και οι τεχνικές διαχείρισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας και κοινωνικής εξαθλίωσης, με τη μορφή διανομής ενός ελάχιστου μέρους από το ματωμένο πρωτογενές πλεόνασμα.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χαρακτηριστικές και οι «προτάσεις πολιτικής για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη», που επιμελήθηκε και δημοσιοποίησε χτες η Ελληνική Ενωση Τραπεζών. Το μείγμα πολιτικής για την επόμενη φάση των αναιμικών ρυθμών ανάκαμψης επικεντρώνεται σε ζητήματα όπως ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων καθώς και στο δημόσιο τομέα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, παροχή κινήτρων για τη μεταφορά πόρων στους «διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους», στην εφαρμογή των μέτρων που έχει προτείνει ο ΟΟΣΑ κ.ά. Στην ίδια μελέτη περιέχεται και πρόταση για τη διαμόρφωση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών. Προβάλλεται μάλιστα το βρετανικό μοντέλο «νέας γενιάς», στο οποίο οι Ειδικές Ζώνες αποτελούν «μέρος της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής και όχι απλώς ένα μέσο της περιφερειακής πολιτικής». Σε αυτό το πλαίσιο καλούν την κυβέρνηση, «χωρίς προκαταλήψεις και πολιτικούς ενδοιασμούς», να «διαπραγματευθεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες για την προσέλκυση επενδύσεων και να αναδείξει τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε χωρικό και κλαδικό επίπεδο».

Είναι πλέον φανερό το γεγονός ότι οι μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου προσβλέπουν στη λεγόμενη «μετά μνημόνιο εποχή». Κάθε άλλο παρά τυχαία διαφημίζονται η επιτυχής έκβαση και το μεγάλο ενδιαφέρον των ξένων «επενδυτών» για το ομολογιακό δάνειο που απέσπασε η Τράπεζα Πειραιώς, το οποίο θεωρείται προπομπός για το ανάλογο εγχείρημα που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση μέσα στο Μάη. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελεί πρόσθετο διαπραγματευτικό ατού στα παζάρια γύρω από το ύψος και τους τρόπους ελάφρυνσης του ελληνικού κρατικού χρέους, συζήτηση που σε τελική ανάλυση αφορά στην απελευθέρωση πόρων, προκειμένου στη συνέχεια να κατευθυνθούν σε τομείς που έχουν ανάγκη οι μερίδες του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο στρέφουν το ενδιαφέρον στις εκθέσεις των ελεγκτών της τρόικας, που αναμένονται μετά από ένα 10ήμερο, και στην πιστοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Γιούροστατ στις 23 Απρίλη. Το ενδεχόμενο «αναβάθμισης» της πιστοληπτικής ικανότητας από τους μεγαλορεντιέρηδες των οίκων αξιολόγησης («Standard & Poor's» και «Moody's»), οι εκθέσεις των οποίων αναμένονται το αμέσως προσεχές διάστημα θα συμβάλει προς την κατεύθυνση της εξόδου για νέα κρατικά δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές.

Οι αποφάσεις της ΕΕ για την εκταμίευση των δόσεων αναμένονται στο Γιούρογκρουπ της 1ης Απρίλη στην Αθήνα. Οπως δήλωσε ο κοινοτικός επίτροπος Ο. Ρεν, η συμφωνία αποτελεί μια θετική εξέλιξη, «τώρα το προσωπικό μας θα ετοιμάσει μια λεπτομερή έκθεση για το Γιούρογκρουπ που θα διεξαχθεί στην Αθήνα». Διαφορετική φαίνεται να είναι η προσέγγιση από την πλευρά του ΔΝΤ. Το ποσό που θα αποφασίσει να εκταμιεύσει, από τις δόσεις που εκκρεμούν, θα εξαρτηθεί από την έκθεση που θα καταρτίσει ο εκπρόσωπος του Ταμείου στην τρόικα, και την εισήγηση που θα κάνει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.