• Συσκοτίζουν το χαρακτήρα της κρίσης ως καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, επιστρατεύοντας τα χρεοκοπημένα αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα.
• Δικαιολογούν την παρέμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ και τη δημιουργία της τρόικας, εμφανίζοντάς την ως επείγουσα ανάγκη για να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας. Αποκρύπτουν προκλητικά ότι ο πραγματικός στόχος των μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων ήταν η διάσωση των κερδών των τραπεζικών - χρηματοπιστωτικών ομίλων, των μονοπωλίων συνολικά, από μια μη συντεταγμένη αδυναμία - παύση πληρωμών του ελληνικού αστικού κράτους. Οτι τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που επιβλήθηκαν είχαν ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη πτώχευση των λαϊκών νοικοκυριών. Αποσιωπώντας οτιδήποτε έχει σχέση με το χαρακτήρα των μέτρων που προβλέπουν τα μνημόνια, το μόνο ψεγάδι που τους βρίσκει είναι η «έλλειψη διαφάνειας στις διαπραγματεύσεις» για την κατάρτισή τους !
• Παρουσιάζουν ότι στις τρεις άλλες χώρες, εκτός της Ελλάδας, τα μνημόνια έχουν θετικά αποτελέσματα. Βέβαια, τα αποτελέσματα είναι θετικά μόνο για το κεφάλαιο, γιατί για τους εργαζόμενους η επιδείνωση όλων των όρων της ζωής τους είναι δραματική και αναμένεται να χειροτερέψει με ή χωρίς μνημόνια. Αυτό δείχνει χαρακτηριστικά η περίπτωση της Ιρλανδίας, όπου το μνημόνιο τελείωσε, αλλά τα ερείπια της ζωής και των δικαιωμάτων του ιρλανδικού λαού παραμένουν. Για την Ελλάδα, εκφράζουν τη «λύπη» τους για την «έλλειψη προόδου παρά τις τεράστιες μεταρρυθμίσεις που έχουν πραγματοποιηθεί». Σημειώνουν, μάλιστα, ότι πολλές από τις εκτιμήσεις της τρόικας δεν πήραν υπόψη τους την «πολιτική αντίσταση στις αλλαγές σε πολλά κράτη - μέλη», εκφράζουν το ταξικό τους μίσος ενάντια στους εργαζόμενους, στοχοποιώντας τις αντιστάσεις και την αντίδραση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σηματοδοτώντας ένταση της καταστολής ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Σημειώνουν με νόημα ότι αν και τα μνημόνια και η τρόικα πέτυχαν το στόχο τους που ήταν η αποφυγή μη συντεταγμένης χρεοκοπίας των κρατών - της επέκτασης των συνεπειών της και σε άλλα κράτη και της υποχρεωτικής εξόδου από την Ευρωζώνη - για την Ελλάδα δεν είναι ακόμη εγγυημένη η αποφυγή μη συντεταγμένης χρεοκοπίας και της διάδοσης της κρίσης σε άλλα κράτη - μέλη. Η εκτίμηση αυτή, πέρα από τον χαρακτήρα του ωμού εκβιασμού και της τρομοκράτησης του ελληνικού λαού για να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το νέο μπαράζ μέτρων, αποτυπώνει και την ανησυχία του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου για την εξέλιξη της κρίσης και τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης.
• Για να αποκρύψουν το χαρακτήρα των αντιλαϊκών μέτρων εμφανίζουν ότι τα μνημόνια και τα «προγράμματα βοήθειας» βασίζονται σε οικονομικά μοντέλα και κάνουν αναφορά στη συζήτηση για το δήθεν «λάθος πολλαπλασιαστή» στις εκτιμήσεις του ΔΝΤ. Αντανακλώντας την ενδοαστική αντιπαράθεση, σχετικά με το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και τα διαφορετικά συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, κάνουν αναφορά σε δήθεν διαφορετικές φιλοσοφίες ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ. Ούτε για διαφορετικά «μοντέλα», ούτε για διαφορετικές «φιλοσοφίες» πρόκειται. Η πολιτική και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που επιβλήθηκαν μόνο σε ένα οικονομικό «μοντέλο» ανταποκρίνονται. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα.

• Το Ευρωκοινοβούλιο, εκφράζοντας τα συνολικά συμφέροντα του κεφαλαίου ως τάξης, απαιτεί από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου την «εθνική ιδιοκτησία» των «προγραμμάτων», απαιτώντας να βάλει πλάτη για την υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών χωρίς «αστερίσκους» και ψευτοεπιφυλάξεις, να στρατευτεί σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.
• Με σαφή πρόθεση να κατευνάσει τα λαϊκά αισθήματα και να δώσει ουσιαστική νομιμοποίηση στην τρόικα, αφού προηγούμενα έχει αναγνωρίσει την αναγκαιότητά της, ψελλίζει κάποιες φαιδρές επικρίσεις για τριτεύοντα ζητήματα, που δεν αφορούν ούτε το χαρακτήρα της τρόικας, ούτε την ταξική ουσία των μέτρων και των μνημονίων. Βρίσκει ότι η εντολή που έχει δοθεί στην τρόικα (από το Eurogroup) δεν είναι «σαφής και διαφανής». Οτι η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα είναι προβληματική γιατί γεννάει σύγκρουση συμφερόντων, λόγω του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως «θεματοφύλακα των Συνθηκών». Οτι επίσης, μπορεί να υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων ως προς τη συμμετοχή και της ΕΚΤ στην τρόικα, γιατί η ΕΚΤ έχει αρμοδιότητα μόνο για τη νομισματική πολιτική της ΕΕ και όχι για δημοσιονομικά ζητήματα και τη χάραξη πολιτικών. Στο τέλος, όμως, βρίσκει ότι όλες αυτές οι «ελλείψεις» θα καλυφθούν με τη θέση σε λειτουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ), στον οποίο συμμετέχουν όλα τα κράτη - μέλη, και αυτά στα οποία εφαρμόζονται «προγράμματα».
• Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, γιατί το Ευρωκοινοβούλιο δήθεν κρατήθηκε στο «περιθώριο» σε όλες τις φάσεις των «προγραμμάτων. Και το θυμήθηκαν λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές, ενώ επί τέσσερα χρόνια όχι μόνο δεν έβγαλε τσιμουδιά, αλλά αντίθετα είχε ενεργό ρόλο στην κατάστρωση, προώθηση και υλοποίηση «μνημονίων διαρκείας» σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από τα δημοσιονομικά μεγέθη τους και το ύψος του δημόσιου χρέους. Είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που όχι μόνο χαιρέτισε όλες τις αντιλαϊκές διακρατικές συμφωνίες μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, όπως την «ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το ευρώ+», το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», το «Σύμφωνο για την Ανάπτυξη», τον «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης», αλλά απαιτεί όλες αυτές οι συνθήκες να πάψουν να είναι διακρατικές και να ενσωματωθούν στο κοινοτικό νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ για να τσακίσουν αποτελεσματικότερα τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
• Αποτελεί θρασύτατη πρόκληση, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, που πρωτοστάτησαν στη θέσπιση και υλοποίηση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου της ΕΕ ενάντια στους λαούς, να έρχονται σήμερα να εκφράσουν τη «λύπη» τους για τα «ιστορικά υψηλά επίπεδα ανεργίας» στις χώρες με «πρόγραμμα», για την ανεργία της νεολαίας, τις περικοπές στις δαπάνες Υγείας, την αύξηση της φτώχειας, τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Δεν τους έπιασε ο πόνος για τα βάσανα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, έστω και όψιμα. Βλέπουν τη συσσωρευμένη οργή στις εργατικές μάζες, την αποστροφή ολοένα και περισσότερων λαϊκών δυνάμεων για το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ και παριστάνουν ότι δήθεν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να αντιμετωπίσει τα λαϊκά προβλήματα. Θέλουν να εμποδίσουν λαϊκές εκρήξεις, να περιορίσουν και να καναλιζάρουν σε αστικά μονοπάτια ριζοσπαστικές τάσεις που γεννιούνται σε εργατικά - λαϊκά στρώματα.

• Ενιαία εφαρμογή της στρατηγικής της ΕΕ «Ευρώπη 2020» και εμβάθυνση της ΟΝΕ, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας - της κερδοφορίας των μονοπωλίων, δηλαδή ακόμη πιο αντιδραστική ΕΕ ενάντια στους λαούς.
• Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης από διακυβερνητική συμφωνία των κρατών - μελών της Ευρωζώνης να ενσωματωθεί στην ευρωενωσιακή νομοθεσία. Βασικός στόχος τον οποίο προτείνει ανοιχτά (και με τροποποίηση της Συνθήκης για τον ΕΜΣ) είναι να μην ισχύει για τις αποφάσεις του η αρχή της ομοφωνίας, αλλά η λήψη αποφάσεων με ενισχυμένη πλειοψηφία, κάτι που θα ενισχύσει την ανισομετρία στο εσωτερικό της ΕΕ.
• Δημιουργία Ευρωπαϊκού ΔΝΤ, του ίδιου και περισσότερο αντιδραστικού μηχανισμού σε βάρος των λαών, πρόταση που εκφράζει και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ, αλλά και χώρες των BRICS.
• Εξαιρετικά αποκαλυπτική για τη στόχευση όλης αυτής της επιχείρησης είναι η πρόταση να εφαρμοστεί ο αντιλαϊκός Κανονισμός 472/2013. Με αυτόν τον κανονισμό τα κράτη - μέλη είναι υποχρεωμένα να καταθέτουν τους προϋπολογισμούς για έγκριση και τροποποίηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πριν πάνε στα εθνικά κοινοβούλια. Η Επιτροπή θα ελέγχει ότι οι προϋπολογισμοί είναι ισοσκελισμένοι και περιλαμβάνουν περικοπές για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος, ενώ οι οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές θα ελέγχονται για την τήρηση των συστάσεων στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Σε περίπτωση παράβασης των παραπάνω, η Επιτροπή ενεργοποιεί τη «Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος», που σημαίνει την ακόμα αυστηρότερη επιτήρηση και τη λήψη πρόσθετων μέτρων σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Το αστικό πολιτικό προσωπικό γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τρόικα και μνημόνια, αφού αυτά έχουν ήδη ενσωματωθεί στη νομοθεσία της ΕΕ και μπορούν αποτελεσματικά πια να υπηρετούν την ανάγκη για την επιβολή καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την εξασφάλιση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.
• Πραγματικά είναι προκλητική η πρόταση για «δημοκρατική λογοδοσία» της τρόικας! Τι προτείνουν οι αστοί φωστήρες: Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα να παρουσιάζεται πριν την ανάληψη των καθηκόντων του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για ακρόαση. Πρόκειται για ανοιχτή κοροϊδία του λαού, όχι μόνο γιατί η δήθεν παρουσία του εκπροσώπου της Επιτροπής δεν εξασφαλίζει κανέναν έλεγχο, αλλά και πολύ περισσότερο γιατί το Ευρωκοινοβούλιο υποστηρίζει και «βάζει πλάτη» σε όλη την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, της τρόικας, των αστικών κυβερνήσεων, στηρίζοντας τα συνολικά συμφέροντα του κεφαλαίου.
• Για να δώσουν την αίσθηση ότι το Ευρωκοινοβούλιο ασκεί δήθεν «κοινοβουλευτικό έλεγχο», οι συντάκτες της έκθεσης απέστειλαν ερωτηματολόγιο, σχετικά με την τρόικα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών που βρίσκονται σε «μνημόνιο». Τα ερωτήματα που περιέχει αποτελούν ανοιχτή κοροϊδία. Τα περισσότερα θέματα που βάζουν είναι ανούσια και οι απαντήσεις είναι γνωστές σε όλους από επίσημες ανακοινώσεις, δηλώσεις, αποφάσεις και δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι με τα ερωτήματα επιχειρείται να κρυφτεί ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των μέτρων, ο πραγματικός σκοπός των οποίων υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ο υπουργός οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, απαντώντας στο ερωτηματολόγιο της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωκοινοβουλίου στις 5 Γενάρη 2014, διαβεβαιώνει την αστική τάξη, τα ευρωενωσιακά όργανα και τα μονοπώλια ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ θα προωθήσει την αντιλαϊκή στρατηγική Ευρώπη 2020, για τη διασφάλιση της εξουσίας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, αξιοποιεί την Εκθεση της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωκοινοβουλίου για «το ρόλο της τρόικας» και επιδίδεται με χυδαίο τρόπο σε εμπόριο ελπίδας και φόβου για τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση των εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, με στόχο τον εξωραϊσμό της ΕΕ, των ευρωενωσιακών θεσμών και οργάνων, των αστικών κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του ΚΕΑ έχουν«βγει στα κεραμίδια» με όλη αυτήν την προπαγανδιστική επιχείρηση του αστικού πολιτικού προσωπικού. Χαιρετίζουν την Εκθεση της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωκοινοβουλίου, δηλώνοντας με στόμφο «Κόλαφος το σχέδιο πορίσματος του Ευρωκοινοβουλίου»! Δηλώνουν «δικαιωμένοι», επειδή όλα αυτά τα χρόνια έλεγαν μέσα και έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ότι η τρόικα παραβιάζει τις Συνθήκες της ΕΕ. Η ΕΕ είναι καλή, φταίει η «κακή τρόικα», αυτή είναι η ουσία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να αλλάξει η «ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή» για να πάρει φιλολαϊκό δρόμο η ΕΕ, να ζήσουν ευτυχισμένοι, καπιταλιστές (οι υγιείς και όχι οι σπεκουλαδόροι) και εργάτες μαζί.

Στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του κόμματος της «Die Linke», των κομμάτων του ΚΕΑ, αναπαράγουν αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα:

• Αποκρύπτουν το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης. Λένε, όπως και οι συντάκτες της έκθεσης, ότι κάθε χώρα έχει μία συγκεκριμένη κατάσταση. Και για να μη χαλάσουν «την ωραία ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα» προτείνουν η έκθεση να μην υπεισέλθει σε καμία συγκεκριμένη ανάλυση για τα αίτια της κρίσης στις χώρες με «πρόγραμμα». Τσιμουδιά, λοιπόν, για την καπιταλιστική κρίση.
• Εχουν, όμως, άποψη για τους κύριους παράγοντες που όξυναν την κρίση. Πρώτος, ότι η «αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης» είναι «ατελής». Της λείπουν «εργαλεία - κλειδιά για μια ανθεκτική περιοχή ενιαίου νομίσματος», που είναι ένας «ισχυρός προϋπολογισμός» και «ένας μηχανισμός διάσωσης» που θα λειτουργεί υπό την ΕΚΤ. Ποιος αστός δε θα ζήλευε μια τόσο βαθυστόχαστη οικονομική ανάλυση! Ο δεύτερος παράγοντας όξυνσης της κρίσης είναι η «έλλειψη αλληλεγγύης» και ότι η «οικονομική βοήθεια πήγε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών... αντί να χρησιμοποιηθεί για αναπτυξιακά προγράμματα». Γι' αυτό - λένε επί λέξει - «αυτά τα πολιτικά προερχόμενα "λάθη" που έγιναν στην αρχή της κρίσης, μαζί με τα ατελείωτα και αρρύθμιστα παιχνίδια των σπεκουλαδόρων οδήγησαν στην παρούσα άγρια κρίση ύφεσης και κοινωνικής καταστροφής». Το «φιλολαϊκό μείγμα» της καπιταλιστικής διαχείρισης σε όλο του το μεγαλείο!
• Επαναφέρουν τα γνωστά φληναφήματα, που βαφτίζουν τη λαϊκή δυστυχία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων «ανθρωπιστική καταστροφή», λες και αποτελεί καιρικό φαινόμενο. Για να κρύψουν ότι αυτή η πολιτική έχει τη ρίζα της στη στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», ότι ο πραγματικός στόχος της, δρομολογημένος από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι η διαρκής μείωση της τιμής της εργατικής τάξης.
• Εκφράζουν τη χαρά τους που, έστω και αργά, το Ευρωκοινοβούλιο - που είναι όπως λένε «το μόνο άμεσα εκλεγμένο όργανο της ΕΕ» - κατάλαβε ότι είναι αναγκαίο ένα είδος ελέγχου πάνω στην τρόικα. Επαναλαμβάνουν τη γνωστή θέση τους ότι η τρόικα είναι παράνομη γιατί δρα έξω από το Δίκαιο της ΕΕ. Σπέρνουν έτσι συγχύσεις γύρω και από το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και από το χαρακτήρα της ΕΕ. Στη συνέχεια, αθωώνουν όχι μόνο την ΕΕ, αλλά και την αστική τάξη, τις κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη της, τονίζοντας ότι η τρόικα αντί να παρέχει «καλές οικονομικές συμβουλές», αναμίχθηκε στη διακυβέρνηση των χωρών, ότι οι κυβερνήσεις δρούσαν σαν όργανά της και η τρόικα έπαιρνε τις αποφάσεις και οι κυβερνήσεις «συχνά παρακάμπτοντας τα εθνικά κοινοβούλια ή με εκβιαστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες τις επέβαλλαν».
• Το πρόβλημα για τους οπορτουνιστές δεν είναι ούτε η στρατηγική, ούτε ο χαρακτήρας, ούτε οι στόχοι των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά ο «δογματισμός» της τρόικας και η άρνησή της να δεσμευτεί σε διάλογο με τους ενδιαφερόμενους (βλέπε «κοινωνικούς εταίρους»), δίνοντας διαβεβαιώσεις προς τα μονοπώλια, την ΕΕ και την αστική τάξη ότι έχει τελεσίδικα παραιτηθεί από την ταξική πάλη.
• Και οι προτάσεις τους; α. Να αυξηθεί ο ευρωενωσιακός προϋπολογισμός, το ΠΔΠ 2014 - 2020 β. Να γίνει ανεξάρτητη έρευνα για να καταλογιστούν ευθύνες για την τρόικα και την οικονομική και κοινωνική ζημιά που προκάλεσε. γ. Να διαγραφεί το παράνομο και το αδικαιολόγητο τμήμα του χρέους και, αν κριθεί απαραίτητο, να παγώσει η αποπληρωμή του υπόλοιπου μέρους του χρέους μέχρι να ανακάμψουν οι οικονομίες. Δηλαδή, και πάλι η κρίση στις πλάτες του εργαζόμενου λαού που καλείται να αποπληρώσει ένα χρέος που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. δ. Να παρθούν εναρμονισμένα ευρωενωσιακά μέτρα, για να κλείσει το «κενό ανταγωνιστικότητας» και το «ντάμπινγκ» μισθών και φόρων, ενώ ο νόμος της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης διευρύνει ακατάπαυστα το χάσμα τόσο μεταξύ των κρατών - μελών, αλλά και στο εσωτερικό τους, εξωθώντας μαζικά λαϊκά στρώματα στην ανεργία, τη φτώχεια και στην απόλυτη εξαθλίωση. ε. Η ΕΚΤ να λειτουργήσει σαν ΕΜΣ, δηλαδή μηχανισμός διάσωσης, ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Με τέτοιο πρόγραμμα αστικής διαχείρισης ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θέτει υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές, ως επικεφαλής του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), για πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βάζοντας πλάτη στην προσπάθεια «νομιμοποίησης» και «ξεπλύματος» των αντιδραστικών ευρωενωσιακών οργάνων και της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ στο σύνολό της.

Το συμπέρασμα: Τα ευρωενωσιακά επιτελεία, τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, από διαφορετικούς δρόμους οδηγούν στις ίδιες στοχεύσεις, στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Επιδιώκουν να αθωώσουν τα μονοπώλια, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και την αστική τάξη στα κράτη - μέλη της για την αντιλαϊκή βαρβαρότητα, παρουσιάζοντας την τρόικα ως υπεύθυνη για όλα τα δεινά. Να την εμφανίσουν ως ένα «εξωθεσμικό» όργανο, ένα «λάθος» που έκανε η ΕΕ. Να εμφανίσουν το Ευρωκοινοβούλιο από αντιδραστικό, αντιλαϊκό εργαλείο, που ξεπλένει τις αντιλαϊκές πολιτικές και προωθεί ενεργά την εφαρμογή τους, σε δήθεν «δημοκρατικό όργανο» που βρίσκεται «κοντά στον πολίτη». Να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, να εγκλωβίσουν και να χειραγωγήσουν λαϊκές δυνάμεις και ριζοσπαστικές τάσεις. Να παρουσιάσουν ότι η ΕΕ «δεν είναι τέλεια», όμως είναι η «μόνη λύση», ο «μόνος δρόμος» για τους λαούς. Οτι μπορεί σήμερα να αντιμετωπίζουν βάσανα και φτώχεια, αλλά ότι έξω από την ΕΕ θα είναι χειρότερα. Να σπέρνουν την αυταπάτη και το ψέμα ότι με διαφορετικό μείγμα καπιταλιστικής διαχείρισης η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Οι εργαζόμενοι σε όλα τα κράτη - μέλη να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, μέσα από την ίδια τη σκληρή εμπειρία τους. Η ΕΕ είναι όργανο των μονοπωλίων. Φιλολαϊκή δε γίνεται. Μόνο πιο αντιδραστική και αντιλαϊκή μπορεί να γίνεται. Μονόδρομος για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης της, για να αποτινάξουν τα δεσμά της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, για τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία.