Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά είχε στο επίκεντρό της την πάλη των εργαζομένων για την ανατροπή των αντιασφαλιστικών σχεδίων της κυβέρνησης. Κατά γενική ομολογία, οι συγκεντρώσεις και οι πορείες την 1η Μάη ήταν οι μεγαλύτερες της τελευταίας δεκαετίας, ενώ τον τόνο έδωσε σ' αυτές το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ηταν μια κινητοποίηση, αντάξια της μεγάλης πανεργατικής απεργίας της 26ης Απρίλη και από την άποψη αυτή ήταν η επικύρωση του μηνύματος που οι εργαζόμενοι έστειλαν τότε: Οτι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την οριστική απόσυρση των μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι διαμήνυσαν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ την αντίθεσή τους στον κοινωνικό διάλογο - απάτη.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση επιχείρησε να ελιχθεί και να μεταφέρει τη συζήτηση στο θέμα των πόρων του ασφαλιστικού συστήματος, υπολογίζοντας, προφανώς, ότι κάτι τέτοιο θα έδινε στην ηγεσία της ΓΣΕΕ το απαραίτητο πρόσχημα για τη συμμετοχή στο «διάλογο». Οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών για «διάλογο από μηδενική βάση» και «χωρίς προαπαιτούμενα» πήραν την επισημότερη μορφή τους, με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Ωστόσο, μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τον Κ. Σημίτη την Πέμπτη το βράδυ, όταν η πρότασή του για συγκρότηση «επιτροπής διαχείρισης» του «κοινωνικού διαλόγου» (από τους Α. Τσοχατζόπουλο, Β. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτη, Τ. Γιαννίτση και Γ. Παπαντωνίου), δεν ψηφίστηκε από το Εκτελεστικό Γραφείο. Η εξέλιξη αυτή, εκτός των αυτονόητων παρενεργειών στην, ούτως ή άλλως, κακή κατάσταση του κυβερνώντος κόμματος, εκφράζει και την απροθυμία των στελεχών της κυβέρνησης να αναλάβουν το κόστος μιας πολιτικής, που συναντά την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.