Είναι προκλητικά όσα ισχυρίζεται το υπουργείο Υγείας πως όχι μόνο δεν θα θιγούν οι εργαζόμενοι, αλλά θα επέλθει και βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας. Καταρχήν οι κενές οργανικές θέσεις των νοσοκομείων έχουν καταργηθεί με τους νέους Οργανισμούς. Οσο για τη ...βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας που θα προκύψει τάχα από τις νέες περικοπές, ας δούμε ορισμένες περιπτώσεις:

• Το Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» καταργείται ως Γενικό Νοσοκομείο, θα λειτουργεί σε καθεστώς μερικής εφημερίας και διασυνδέεται πιο στενά με το «Σισμανόγλειο». Ο συνωστισμός, η ταλαιπωρία των ασθενών και των κατοίκων της περιοχής θα μεγαλώσουν, καθώς - σύμφωνα με τους εργαζόμενους - η αναμονή στα Επείγοντα και στα εξωτερικά ιατρεία του «Σισμανόγλειου» έχει αυξηθεί κατά 40%. Η αναμονή στην εφημερία φτάνει τις 6 - 7 ώρες!
• Να θυμίσουμε δε πως όταν έκλεισε το 1ο Θεραπευτήριο του ΙΚΑ (είχε 180 κρεβάτια), αρκετοί εργαζόμενοι μεταφέρθηκαν στο «Σισμανόγλειο», όμως εκεί δεν άνοιξε ούτε ένα κρεβάτι.
• Η υποβάθμιση των υπηρεσιών του «Αμαλία Φλέμινγκ» για το λαό της περιοχής προκύπτει και από τη συγχώνευση των Α' και Β' Παθολογικών Τμημάτων σε ένα, όπως και των Α' και Β' Καρδιολογικών Τμημάτων σε ένα τμήμα. Επίσης, ο Εργαστηριακός Τομέας συγχωνεύεται με τον αντίστοιχο του «Σισμανόγλειου», δηλαδή θα αποδυναμωθεί από προσωπικό. Σε κάθε περίπτωση το νοσοκομείο θα μπορεί να εξυπηρετεί λιγότερο κόσμο σε σχέση με πριν.
• Ακόμη πιο δραματική θα γίνει η κατάσταση για τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής με την κατάργηση της «Αγίας Βαρβάρας» ως νοσοκομείου. Οι περισσότεροι θα στραφούν προς το «Αττικόν», όπου κυριολεκτικά έχει «ενσωματωθεί» ένα ακόμη «νοσοκομείο»: Πρόκειται για τα κατά μέσο όρο 100 ράντζα που βρίσκονται σε μόνιμη βάση στους διαδρόμους. Το νοσοκομείο ξεκινάει την εφημερία με 100% πληρότητα, επομένως όλες οι νέες εισαγωγές πάνε σε ράντζα. Στο μεταξύ, η αναμονή στην εφημερία φτάνει τις 9 ώρες. Πού θα «ενσωματωθούν» οι 25.000 εισαγωγές, οι 100.000 επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία, τα 1.500 χειρουργεία, οι εκατοντάδες χιλιάδες εξετάσεις στα εργαστήρια που γίνονταν κάθε χρόνο στο «Αγία Βαρβάρα»; Είτε στην «κόλαση» του «Αττικόν», είτε - όποιος έχει - στον ιδιωτικό τομέα.
• Η λειτουργία Μονάδας Αποκατάστασης στο «Αμαλία Φλέμινγκ» (σ.σ. για ανάπηρους, για όσους επιβίωσαν από ένα σοβαρό τροχαίο ή εργατικό ατύχημα ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο) μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται. Κι αυτό γιατί το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης - που διαθέτει 130 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης από τα 200 της χώρας - έχει αφεθεί στην τύχη του και η κατάσταση εκεί έχει φτάσει στο απροχώρητο λόγω της υποχρηματοδότησης: Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, ελλιπής θεραπεία, ακόμα και κακή σίτιση ή βλάβες και υπολειτουργία των ασανσέρ, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα και οι ασθενείς να χάνουν θεραπείες ή να τους ανεβοκατεβάζουν οι συγγενείς τους με τα χέρια. Είναι ενδεικτικό πως με το ζόρι γίνεται μία ώρα θεραπείας τη μέρα...
• Το ΓΝ Πατησίων καταργείται εντελώς και σε αυτό θα μεταφερθούν εξωτερικά ιατρεία από το «Κωνσταντοπούλειο» («Αγία Ολγα») καθώς και 4 εξωτερικά ιατρεία του πρώην 7ου Θεραπευτηρίου του ΙΚΑ που μετά το κλείσιμό του είχαν μεταφερθεί στο «Κωνσταντοπούλειο». Επίσης, μέρος του θα δοθεί για χρήση στον ΕΟΠΥΥ. Ενδεικτικό της «βελτίωσης των υπηρεσιών» που ευαγγελίζεται κάθε υπουργός Υγείας όταν προχωρά σε νέες περικοπές στην Υγεία, είναι το εξής: Οταν μπήκε λουκέτο στο 7ο Θεραπευτήριο του ΙΚΑ εκεί παρέμεινε μόνο η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ). Η λειτουργία της ΜΤΝ χωρίς υποστηρικτικές κλινικές, χωρίς καρδιολόγο κ.λπ. θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλεια των αιμοκαθαιρόμενων.
• Αντίστοιχα, από την Πολυκλινική μεταφέρονται προς «Ευαγγελισμό», Θριάσιο, Λαϊκό όλα σχεδόν τα τμήματα και όσα απομένουν συγχωνεύονται με αυτά των παραπάνω νοσοκομείων, άρα αποδυναμώνονται. Πώς, αλήθεια, θα λειτουργήσει εκεί Καρδιολογική Μονάδα - υποστηρικτική στον «Ευαγγελισμό» - χωρίς να υπάρχουν άλλες βασικές ειδικότητες; Ποιος, για παράδειγμα, θα διασωληνώσει τον ασθενή αν χρειαστεί αφού όλο το αναισθησιολογικό τμήμα μεταφέρεται; Τι θα γίνει αν στη μονάδα προκύψει ανάγκη για άλλη ειδικότητα - π.χ. χειρουργική; Θα μεταφερθεί ο ασθενής σε κρίσιμη κατάσταση χιλιόμετρα μακριά; Μήπως θα «διαπιστωθεί» στην πράξη ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει η μονάδα και θα καταλήξει να κλείσει κι αυτή;