Μιλώντας προχτές στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας διαχώρισε τη ΝΔ και τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους, διαφοροποιώντας και την κριτική που τους άσκησε. Μίλησε για κυβέρνηση ΝΔ, κυβέρνηση «μιας δεξιάς που μάλιστα δεν έχει καμία σχέση με το πρόσφατο παρελθόν της ΝΔ». Λες και η φιλομονοπωλιακή στρατηγική των κομμάτων που εκπροσωπούν την αστική τάξη μπορεί να διαχωριστεί σε καλύτερη και χειρότερη. Λες και η ΝΔ πριν τον Αντ. Σαμαρά ήταν φιλολαϊκή!

Οσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, τους άσκησε την ακόλουθη κριτική: «Πόσους άλλους διασυρμούς είναι διατεθειμένοι να αντέξουν προκειμένου να είναι γαντζωμένοι έστω και στην τελευταία ρόδα του άρματος της εξουσίας; Για πόσο θα αντέχουν να παριστάνουν τα δεκανίκια του κ. Σαμαρά; (...) οι μικροί κυβερνητικοί εταίροι αδυνατούν να επιβάλλουν το στοιχειώδες».

Δηλαδή θέλουν και δεν μπορούν; Παρασύρονται από τη ΝΔ ή τους επιβάλλεται μια πολιτική στην οποία δεν πιστεύουν; Εχουν άλλη στρατηγική; Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ συνειδητά στηρίζουν αυτήν την πολιτική, γιατί είναι κόμματα που εκφράζουν όπως και η ΝΔ τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης που μ' αυτή την πολιτική σήμερα ικανοποιούνται. Οικειοθελώς και όχι διά της βίας στηρίζουν την κυβέρνηση και τα βάρβαρα μέτρα που αυτή υλοποιεί, στηρίζουν την ευρωενωσιακή στρατηγική που είναι κόλαφος για τους λαούς.

Γιατί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει έναν τέτοιο διαχωρισμό; Τον κάνει για να συγκαλύψει ότι η πολιτική που ακολουθείται δεν είναι θέμα προσώπων, κομμάτων, δεν θα αλλάξει αν απομακρυνθεί ο Σαμαράς ή φύγει η Μέρκελ απ' την καγκελαρία της Γερμανίας. Είναι στρατηγική που απορρέει από το γεγονός ότι τα μονοπώλια εξουσιάζουν, αφού κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Αυτή η αφήγηση τον βολεύει εξαιρετικά γιατί και ο ίδιος έχει στρατηγική που «κουμπώνει» με τα συμφέροντα της αστικής τάξης, την εξουσία της οποίας θέλει να διαχειριστεί κοροϊδεύοντας το λαό ότι η δική του διαχείριση με άλλο μείγμα θα είναι τάχα φιλολαϊκή.