«Καλοστημένη», ή όχι, η επιχείρηση σύλληψης του πρώην Προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, την περασμένη Κυριακή από τους κουκουλοφόρους των σερβικών αστυνομικών δυνάμεων ασφαλείας και έναντι «τριάκοντα αργυρίων», ήταν η επόμενη πράξη του δράματος που ενέτεινε η Δύση στις 27 Μάη 1999. Τότε, που το «αμερόληπτο» Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, εκτελώντας τις παραγγελίες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που βομβάρδιζαν το γιουγκοσλαβικό λαό, απήγγειλε σε βάρος του Μιλόσεβιτς κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου... για το Κοσσυφοπέδιο, «ξεχνώντας» παράλληλα τα εκατοντάδες άμαχα θύματα που προκαλούσαν οι βόμβες στο γιουγκοσλαβικό λαό και τις πρότερες απόπειρες των ΝΑΤΟικών δυνάμεων να φονεύσουν τον εν ενεργεία, τότε, Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο στο προεδρικό μέγαρο μέσω κατευθυνόμενων βομβών και πυραύλων...

Ομως, η βρώμικη επιχείρηση «δαιμονοποίησης» και «ποινικοποίησης» της τότε γιουγκοσλαβικής ηγεσίας στο πρόσωπο ενός και μόνον ανθρώπου, που είχε αρχίσει από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και εντάθηκε μετά το τέλος των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών με το στήσιμο «καλολαδωμένης» μηχανής προπαγάνδας που έφερε στην εξουσία της Γιουγκοσλαβίας τους νυν κυβερνώντες, δεν είχε ως μόνο στόχο το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Τα σχέδια των ΝΑΤΟικών εισβολέων και των φορέων της «τυφλής» -αν όχι επιλεκτικής... - δικαιοσύνης του ΔΠΔ έχουν βαθύτερες επιδιώξεις και πολλαπλά μηνύματα, με κυριότερα εξ αυτών την προσπάθεια «νομιμοποίησης» της φονικής εισβολής ΝΑΤΟ και ΕΕ κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, ταπείνωσης του σερβικού λαού που αντιστάθηκε γενναία και με αξιοπρέπεια κατά τη διάρκεια των επιδρομών και τρομοκρατίας όσων λαών θελήσουν μελλοντικά να τηρήσουν μία τέτοια στάση σε ανάλογη επέμβαση...

Δημοσιεύματα μερίδας του διεθνούς Τύπου, που λειτουργεί ως εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου, και που ακολούθησαν τη... διόλου «πρωταπριλιάτικη» σύλληψη του πρώην Γιουγκοσλάβου ηγέτη, επιβεβαιώνουν αναντίρρητα μέρος των πραγματικών μηνυμάτων που εκπέμπει η σύλληψη Μιλόσεβιτς και αντανακλώνται από τις παρούσες ασφυκτικές πιέσεις και απαιτήσεις των υπερδυνάμεων και των ελεγχόμενων «δικαστών» της Χάγης έναντι του Βελιγραδίου.

Ο Μάικλ Μέγερ σε άρθρο του στο περιοδικό ΝΙΟΥΣΓΟΥΙΚ (9 Απρίλη 2001) με τίτλο «Οι πρόθυμοι δήμιοί του» αναφέρεται στο «συνένοχο» του «εγκληματία Μιλόσεβιτς σερβικό λαό», προχωρώντας με το «γάντι» σε απίστευτες ιστορικές συγκρίσεις, μισές αλήθειες και τρομακτικές συμπερασματολογίες βάζοντας στο στόχαστρο τη στάση του σερβικού λαού καθ' όλη τη διάρκεια της ταραγμένης δεκαετίας του '90... Σε πολλά σημεία, ο Μέγερ, προχωρεί ακόμη και στην ενοχοποίηση του σερβικού λαού όμοια με το μερίδιο ευθυνών και ενοχών που είχε ο γερμανικός λαός επί ναζιστικού καθεστώτος αναφέροντας σε κεντρικό σημείο του άρθρου του τα εξής:

«Το να επιστρέψει η αλήθεια (στο Βελιγράδι) είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Δεν υπάρχει ίχνος στα χαρτιά. Ο Μιλόσεβιτς δεν άφησε πίσω του ενοχοποιητικά έγγραφα. Μασκάρεψε το ρόλο του στη Βοσνία και στην Κροατία διοχετεύοντας χρήμα και όπλα μέσω του Στρατού, παραστρατιωτικών και τοπικών αξιωματούχων... Οι μαφιόζοι πληρωμένοι δολοφόνοι έκαναν τη βρώμικη δουλιά τους στη Σερβία εξαφανίζοντας μάρτυρες των εγκλημάτων τους εκεί. Εν καιρώ, «καλοί Σέρβοι» θα εμφανιστούν για να πουν πως αντιστάθηκαν στο Μιλόσεβιτς από την αρχή, όπως έκανε πρότερα η γενιά Γερμανών που ισχυρίστηκαν πως έδωσαν καταφύγιο σε Εβραίους ή πως πολέμησαν στην Αντίσταση. Ορισμένοι θα έχουν δίκαιο. Οι πολλοί περισσότεροι όχι... Θα πάρει πολύ καιρό στους Σέρβους να αντιμετωπίσουν τη συλλογική τους ενοχή...»!

Εννοείται, πως ο κ. Μέγερ «ξέχασε» ολότελα τη γενναία στάση Σέρβων στη μάχη κατά των Ναζιστών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ή την αντίσταση και την αξιοπρέπεια του σερβικού λαού καθ' όλη τη διάρκεια των ισοπεδωτικών βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ την άνοιξη του '99. Ομως, το άρθρο του Μέγερ, μοιάζει με σταγονίδιο στον ωκεανό της μηχανής διαστρέβλωσης και προπαγάνδας της Δύσης. «Συνάδελφοί» του κατέγραφαν και καταγράφουν παρόμοια άρθρα γνώμης ανάλογα με τα συμφέροντα, τις επιταγές και τα σχέδια των εισβολέων. Εννοείται, πως σε περίπτωση που το μεγάλο κεφάλαιο αλλάξει «εχθρούς» - όχι όμως και «διαθέσεις»...-, εκείνοι θα παίξουν το ανάλογο «ταμπούρλο» και θα ψάλλουν το ανάλογο «τροπάριο» ενοχοποίησης και διαστρέβλωσης πρόσφατων -πόσο μάλλον μακρινών στο παρελθόν...- γεγονότων, προσώπων και λαών... Οπως, είδαμε για παράδειγμα, πρόσφατα, Αμερικανούς, Ευρωπαίους και ΝΑΤΟικούς αξιωματούχους, να αποκαλούν «γκάνγκστερς, δολοφόνους και τρομοκράτες» τους Αλβανούς αυτονομιστές των κλώνων ή του πρωτότυπου «ΟΥΤΣΕΚΑ» σε ΠΓΔΜ και Νότια Σερβία...