H ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, με κύριο χαρακτηριστικό την ύφεση στην Ευρωζώνη, ευνοεί την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της, οι οποίες εκφράζονται και με την εκδήλωση φυγόκεντρων τάσεων.

ΤΟ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ, όπου η κυβέρνηση Κάμερον δηλώνει την κατηγορηματική της αντίθεση στα σχέδια «ομοσπονδοποίησης» που προωθούν Βερολίνο και Παρίσι και απειλεί με δημοψήφισμα, στο οποίο πιθανότατα οι Βρετανοί θα πουν «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η συμμετοχή της Βρετανίας στο εγχείρημα της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ) ήταν εξ αρχής προβληματική. Οι βρετανικές κυβερνήσεις, είτε του Συντηρητικού, είτε του Εργατικού Κόμματος, διατηρώντας το ρόλο του «μακριού βραχίονα» των ΗΠΑ στην Ευρώπη, συμμετείχαν σε ό,τι προσπόριζε κέρδος για τα βρετανικά μονοπώλια και εξαιρούνταν από οποιαδήποτε κοινή πολιτική απαιτούσε εκχώρηση κυριαρχίας και οικονομική συνεισφορά. Ετσι εναντιώνονταν σταθερά σε οποιαδήποτε πολιτική προωθούσε την περαιτέρω οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ακολουθούσαν την πολιτική που ονομάστηκε «ευρωσκεπτικισμός», η οποία στην ουσία της απηχούσε τα συμφέροντα και τη στρατηγική του βρετανικού κεφαλαίου στο πλαίσιο των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών δεσμών με την αμερικανική πολιτική και τις επιδιώξεις των αμερικανικών διεθνικών μονοπωλίων.

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, η οποία επιβεβαιώθηκε και από τα στοιχεία για το τέταρτο τρίμηνο του 2012, οδήγησε τη βρετανική κυβέρνηση σε ακόμη μεγαλύτερη αποστασιοποίηση. Η βρετανική οικονομία αξιοποιώντας τη στερλίνα και την εξαίρεσή της από τις υποχρεώσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης ακολούθησε το δικό της δρόμο για το ξεπέρασμα της κρίσης. Οι συνέπειες για τους Βρετανούς εργαζόμενους δε διέφεραν από τις συνέπειες στα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όμως το βρετανικό κεφάλαιο δηλώνει ότι δε διατίθεται να μοιραστεί τα όποια κέρδη ανακτήσει στην ανάκαμψη.

ΕΤΣΙ, Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ για την προώθηση του σχεδίου που οδηγεί σε ομοσπονδία της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος δεσμεύτηκε το Γενάρη να οργανώσει έως το τέλος του 2017 δημοψήφισμα σχετικά με την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου σε μια μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Κάμερον, όπως δήλωσε, σκοπεύει να «επαναπατρίσει» έως τότε προνόμια από τις Βρυξέλλες στο Λονδίνο, ιδίως στον τομέα των «κοινωνικών και ποινικών υποθέσεων».

«Η αποχώρηση είναι μια απόφαση που λαμβάνεται εθελοντικά, ελεύθερα και είναι απολύτως θεμιτή, αλλά αυτό έχει ένα τίμημα», δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπάι, στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης σχετικά με τους τρόπους αναζωογόνησης της ζώνης του ευρώ και τη θέση της Βρετανίας στην Ευρώπη.

«Υποθέτω ότι» στις άλλες χώρες της ΕΕ «δεν αρέσει ιδιαίτερα αυτή η ιδέα», αλλά «δεν φοβούνται», σημείωσε ο βαν Ρομπάι.

«Πώς να πείσεις ένα δωμάτιο γεμάτο από ανθρώπους, όταν το χέρι σου κρατά το πόμολο της πόρτας», σημείωσε.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, οι πρόσφατες εξελίξεις αποδεικνύουν το μέγεθος και την οξύτητα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ που οδηγούν στην «ανακατασκευή» της Ευρωζώνης.