ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
Οργανώνει την αγωνιστική αλληλεγγύη

Δυναμώνει τις πολύμορφες πρωτοβουλίες μαζί με τον αγώνα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών

Τετάρτη 31 Οχτώβρη 2012

Η αλληλεγγύη πρέπει να δυναμώνει την οργανωμένη λαϊκή πάλη (φωτ. από πρόσφατη απεργία)
Πρωτοπόρα δράση για την οργάνωση της ταξικής και με αγωνιστικό χαρακτήρα αλληλεγγύης αναπτύσσει, εδώ και καιρό, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας, από κοινού με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ.

Στο πλαίσιο αυτής της δράσης εντάσσονται οι κινητοποιήσεις που οργανώνει για να μην κοπεί το ρεύμα, το νερό, το αέριο σε ανέργους και οικονομικά αδύναμους που δεν πληρώνουν το χαράτσι της ΔΕΗ για τ' ακίνητα και τα άλλα χαράτσια των λογαριασμών, για να μην πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για την υγεία στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, για να έχουν όλοι οι άνεργοι επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για να μη χαρατσώνονται οι οδηγοί τα διόδια κ.ά.

Ταυτόχρονα, το ΕΚΛ ανοίγει νέους δρόμους σ' αυτή τη δράση, καθώς:

Οχι «φιλανθρωπία»

Οπως, πολλές φορές, έχει ξεκαθαρίσει η ταξική διοίκησή του, το ΕΚΛ δεν αντιμετωπίζει την αλληλεγγύη ως φιλανθρωπία, ή γενικά ως εθελοντισμό, που υποκαθιστά την κρατική ευθύνη, αλλά ως μαχητική έκφραση στήριξης στους ανέργους και στις οικογένειές τους, στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, στα παιδιά τους, θεωρώντας τη βασικό στοιχείο της συνολικής δράσης του και όχι αποσπασμένο στοιχείο έξω από τις γραμμές του.

Την προωθεί συνδυασμένα με την οργάνωση της πάλης για τα εργατικά προβλήματα, μέσα από τα σωματεία και τις λαϊκές επιτροπές και όχι μέσα από τη δημιουργία διάφορων ξεχωριστών δομών που επιδιώκουν την ενσωμάτωση στο σύστημα των φτωχών ανθρώπων και αντιστρατεύονται την οργανωμένη πάλη μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Επιδιώκει, δε, να αναπτύσσεται σε μαζική κλίμακα, σε έναν αγώνα, αλλά και στην καθημερινή δράση, για κάθε έναν που υποφέρει, έτσι που να γίνεται πράξη το «ένας για όλους και όλοι για έναν».

Το ΕΚΛ έχει καταγγείλει ότι με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προβλημάτων που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, στήνονται διάφορες «δομές κοινωνικής αλληλεγγύης», από το αστικό κράτος και κόμματα, την εργοδοσία, την εκκλησία, τους δήμους, διάφορες ΜΚΟ και φορείς, επιδιώκοντας να συγκαλύψουν τις ταξικές αιτίες των προβλημάτων, να εξοικειώσουν τους ανέργους και τους εργαζόμενους με τη φτώχεια, τη «φιλανθρωπία» σαν τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων, ξεκόβοντάς τους από τον οργανωμένο ταξικό αγώνα.

Θεωρεί ότι τα προβλήματα αυτά είναι γέννημα του καπιταλισμού και των πολιτικών που εφαρμόζουν τα κόμματά του κι επομένως δεν μπορούν να λυθούν με τη «φιλανθρωπία» και την ελεημοσύνη αυτών που ευθύνονται για τα λαϊκά προβλήματα, χωρίς να καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς να πάρει την εξουσία η εργατική τάξη.