«Το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα έχει κατεβεί ήδη πολύ χαμηλά... Εκτιμούμε βάσιμα ότι αυτό θα είναι και ένα πολύ καλό θεμέλιο για την τροχιά ανάπτυξης στην οποία μπορούμε και θα μπούμε σύντομα». Την πεμπτουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής σε μια φράση συνόψισε χτες (στο «Mega») ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: Η φτηνή εργατική δύναμη θα αποτελέσει το «θεμέλιο της ανάπτυξης» που επαγγέλλεται η κυβέρνηση. Μπορεί μέχρι τώρα οι κυβερνητικοί εταίροι και προσωπικά ο πρωθυπουργός να αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για «μισθούς Βουλγαρίας», δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα στη φτηνή εργατική δύναμη, αλλά βέβαια παραπλανούσαν το λαό, ενώ την ίδια στιγμή προωθούσαν όλες τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που τσακίζουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ακριβώς για να δημιουργήσουν το θεμέλιο της ανάπτυξης: Τη διασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης. Πράγματι το λεγόμενο «εργασιακό κόστος» έχει κατέβει χαμηλά, αλλά όχι όσο θέλουν οι εγχώριοι και ξένοι μονοπωλιακοί όμιλοι και όσο περιγράφεται στο δεύτερο μνημόνιο. Οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις λοιπόν που έδωσε στην ίδια συνέντευξη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ότι τάχα δε θα μειωθεί άλλο το «εργατικό κόστος» και δε θα υλοποιηθούν οι νέες αντεργατικές ανατροπές που προβλέπονται στο περιβόητο ηλεκτρονικό γράμμα (email) της τρόικας, πέφτουν στο κενό. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η νέα σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων, που συναποφασίζεται από κυβέρνηση και τρόικα, θα προχωρήσει, έστω και αν «καθυστερήσει» για ένα τρίμηνο μέχρι δηλαδή την επόμενη «δόση», ακριβώς γιατί αποτελούν πάγιες αξιώσεις και αιτήματα της εγχώριας πλουτοκρατίας, αλλά και απαίτηση των ξένων μονοπωλίων, όπως «υπενθύμισε» τις προάλλες ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ζητώντας τη μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ)... Σωτηρία για την εργατική τάξη και το λαό υπάρχει μόνο στην οργανωμένη αντεπίθεση, με ξεκάθαρο στόχο τη ρήξη και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.