Είκοσι ένα χρόνια από το θάνατο του κομμουνιστή ποιητή επιστρέφουμε στο έργο του, που συνδέθηκε με το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους του, έξω, μάλιστα, κι απ' τα στενά «εθνικά» πλαίσια, ακούμπησε στέρεα στο διεθνικό της προλεταριακής πάλης, πήρε θέση - έγινε φωνή αυτών που η εκμετάλλευση κράτησε «από κάτω», για να ανυψώσει το έργο τους - την παραγωγή όλου του πλούτου - στα ύψη που τους αναλογεί: Στην κορφή.

Ο Γιάννης Ρίτσος, από θέση ποιητής στρατευμένος στον αγώνα του ανθρώπου για ένα δίκαιο κόσμο ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε κτήμα και μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού. Στην πράξη, ο ίδιος δεν έμεινε ποτέ του στα λόγια, ο αγωνιστικός ποιητικός του λόγος ήταν άρρηκτα δεμένος με την αγωνιστική του δράση. Απλά - πολύ απλά, ό,τι έπραξε με το έργο του ο Γιάννης Ρίτσος ήταν αυτό που αντιλαμβανόταν ως χρέος του πνευματικού εργάτη, ότι η αξία της ποίησης δικαιώνεται ως αξία στην πράξη, όταν ο ποιητής ως δημιουργός ταυτίζεται με το σύνολο των δημιουργών όλου του πλούτου. Μήνυμα διαρκές, ειδικά σήμερα, προς όσους, δήθεν διανοούμενους, δεν μπορούν (δεν θέλουν, ή είναι τόσο μικροί που να μην αντιλαμβάνονται τη μικρότητά τους) να ταπεινώσουν το «εγώ» τους, έτσι που αυτό να ανυψώνεται πράγματι - μέσα από την αναγνώρισή του ως πρωτοποριακό, από αυτούς καθαυτούς που όντας παραγωγοί όλου του πλούτου αναγνωρίζουν στην Τέχνη τη δύναμή της να ανυψώνει τον Ανθρωπο.